IPPP2/4512-511/16-2/RR - Brak prawa do pomniejszenia podstawy opodatkowania i podatku należnego w związku z wypłacanymi kwotami reklamacji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2016 r. (data wpływu 7 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania kwoty związanej z uznaną reklamacją oraz braku prawa do pomniejszenia podstawy opodatkowania i podatku należnego w związku z wypłacanymi kwotami reklamacji - jest prawidłowe.

W dniu 7 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania kwoty związanej z uznaną reklamacją oraz braku prawa do pomniejszenia podstawy opodatkowania i podatku należnego w związku z wypłacanymi kwotami reklamacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej zwana: UoVAT), zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca jest również podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1992 r. Nr 21, poz. 86 z późn. zm., dalej zwanej: UoCIT), podlegającym obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawca wchodzi w skład międzynarodowego koncernu zajmującego się produkcją oraz sprzedażą opon. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy obejmuje sprzedaż opon zakupionych uprzednio od spółek produkcyjnych wchodzących w skład ww. koncernu.

Wnioskodawca jest jedną z wielu spółek handlowych w koncernie i odpowiada za sprzedaż opon na przypisanym mu obszarze terytorialnym obejmującym co do zasady terytorium Polski, kraje Europy Wschodniej i kraje bałtyckie.

Nabywcami opon sprzedawanych przez Wnioskodawcę są przede wszystkim przedsiębiorcy prowadzący działalność polegającą na hurtowej sprzedaży opon. Te ostatnie podmioty dokonują odsprzedaży opon kupionych od Wnioskodawcy do następnych w kolejności odbiorców, którymi mogą być przedsiębiorcy prowadzący przykładowo warsztaty samochodowe, jak również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Wnioskodawca sprzedaje opony również podmiotom gospodarczym, które nie dokonują dalszej ich odsprzedaży, lecz użytkują je w pojazdach wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej, np. firmy leasingowe, floty ciężarowe. Na potrzeby niniejszego wniosku w dalszej części ww. podmioty, które dokonują zakupu opon od Wnioskodawcy będą zwani: Klientami.

Wnioskodawca rozważa obecnie wprowadzenie nowego modelu rozpatrywania reklamacji związanych z uszkodzonymi oponami. Zgodnie z planowanymi założeniami nowej polityki rozpatrywania reklamacji, reklamacja będzie mogła zostać złożona do Wnioskodawcy za pośrednictwem narzędzia w postaci internetowego portalu funkcjonującego w koncernie, w skład którego wchodzi Wnioskodawca. Portal ten działa w ten sposób, że każdy jego użytkownik posiada tam konto i po zalogowaniu może korzystać z jego funkcjonalności, w tym m.in. ma mieć możliwość złożenia do Wnioskodawcy reklamacji dotyczącej uszkodzonej opony. Niewykluczone, że pomimo funkcjonowania ww. portalu reklamacja będzie mogła zostać złożona do Wnioskodawcy również w tradycyjnej formie, tj. np. pisemnie lub drogą elektroniczną (email). Niemniej jednak niezależnie od formy zgłoszenia reklamacji będą one rozpatrywane w taki sam sposób.

Cechą charakterystyczną modelu rozpatrywania reklamacji będącego przedmiotem niniejszego wniosku jest to, że reklamacja będzie mogła zostać złożona przez Klienta niezależnie od sposobu nabycia opony wyprodukowanej przez koncern, w skład którego wchodzi Wnioskodawca oraz miejsca jej nabycia. Innymi słowy, przedmiotem reklamacji będzie mogła być opona, która została kupiona przez Klienta u Wnioskodawcy, jak również może to dotyczyć opony wyprodukowanej przez ww. koncern, której Wnioskodawca nie sprzedał Klientowi, lecz Klient zakupił ją od innego podmiotu działającego na rynku. Takim podmiotem może być inna spółka handlowa działająca w koncernie Wnioskodawcy lub podmiot niepowiązany z Wnioskodawcą, np. hurtownia opon. W tym ostatnim przypadku Wnioskodawca będzie odpowiedzialny z tytułu reklamacji tylko z tego powodu, że opona została wyprodukowana w koncernie, w skład którego wchodzi Wnioskodawca i jest przedmiotem reklamacji złożonej do Wnioskodawcy. Dalej, przedmiotem reklamacji mogą być również opony, które zostały zakupione przez Klienta wraz z pojazdem (opony zamontowane na pojazd). W takim przypadku nie będą istnieć żadne dowody nabycia opon przez Klienta (faktura na pojazd). Ponadto, przedmiotem reklamacji mogą być również opony zakupione jako używane, gdzie Wnioskodawca nie sprzedaje takich opon, tylko wyłącznie opony nowe. Co więcej, może zdarzyć się też tak, że Wnioskodawca sprzedał daną oponę Klientowi, który sprzedał ją dalej do innego Klienta, a ten Klient w ramach współpracy z Wnioskodawcą kupuje od Wnioskodawcy także inne opony. Z tego ostatniego punktu widzenia, ale i z punktu widzenia pozostałych ww. przypadków podnieść należy, że opony nie posiadają unikalnego numeru, który w sposób jednoznaczny identyfikuje oponę. Opony opatrzone są bowiem jedynie datą produkcji oraz oznaczeniem dotyczącym nazwy modelu. Tym samym dla wszystkich z ww. przypadków nie będzie wiadome, czy dana opona została sprzedana przez Wnioskodawcę, a nawet jeżeli została sprzedana, nie będzie możliwe ustalenie kiedy i po jakiej cenie nastąpiła sprzedaż. Dany model opony, o danej dacie produkcji może być bowiem oferowany do sprzedaży przez dłuższy okres czasu, np. rok czy dwa, a poza tym w różnych okresach czasu danym Klientom mogą być oferowane różne warunki cenowe, np. upusty, skonta, rabaty posprzedażne. Nie będzie zatem możliwe powiązanie opony będącej przedmiotem reklamacji z konkretną fakturą sprzedaży wystawioną przez Wnioskodawcę. Faktura zawierająca nazwę konkretnego modelu opony z konkretną datą produkcji może bowiem zostać wystawiona przez Wnioskodawcę na początku ww. okresu oferowania modelu opony do sprzedaży, jak i na jego końcu, a na tej fakturze dla tego samego modelu opony będą mogły być stosowane różne ceny. Generalnie zatem, nowy model rozpatrywania reklamacji nie pozwala na ustalenie, czy opona będąca przedmiotem reklamacji została sprzedana przez Wnioskodawcę.

Po ustaleniu zasadności reklamacji Klient zgłaszający reklamację otrzyma kwotę pieniężną skalkulowaną zgodnie z planowaną polityką rozpatrywania reklamacji. Wypłata kwoty pieniężnej będzie dokumentowana notą księgową. Wnioskodawca zakłada, co wynika z różnych możliwych wariantów związanych z okolicznościami nabycia opony podlegającej reklamacji, że kwoty reklamacji będą bądź zatrzymywane przez Klienta (opona kupiona przez Klienta i przez niego używana), bądź przekazywane dalej w ramach rozliczeń z innymi podmiotami (opona kupiona przez Klienta i przez niego odsprzedana). Wnioskodawca dodaje, że otrzymuje od spółek powiązanych, które wyprodukowały reklamowane opony zwrot kwot przekazanych Klientom w związku z uznaną reklamacją.

Na tle tak przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca chce uzyskać prawidłowość swojego stanowiska w zakresie prawidłowości dokumentowania wypłacanej kwoty związanej z uznaną reklamacją za pomocą noty księgowej oraz w zakresie skutków podatkowych w podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wypłata kwoty związanej z uznaną reklamacją powinna być dokumentowana fakturą korygującą wystawianą przez Wnioskodawcę?

2. Czy wypłata kwoty związanej z uznaną reklamacją może być udokumentowana notą księgową?

3. Czy w związku z wypłacanymi kwotami dotyczącymi uznanych reklamacji Wnioskodawca ma obowiązek pomniejszenia podstawy opodatkowania oraz kwot podatku należnego na potrzeby podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, istotną dla rozstrzygnięcia niniejszego wniosku okolicznością jest to, że w prezentowanym modelu rozpatrywania reklamacji nie istnieje możliwość przypisania wypłacanej kwoty do dokonywanych uprzednio przez Wnioskodawcę dostaw opon i w konsekwencji do uprzednio wystawionych faktur sprzedaży. O tym, że nie jest to możliwe świadczą okoliczności faktyczne przywołane w opisie zdarzenia przyszłego w postaci tego, że:

* Klient może zgłosić do Wnioskodawcy reklamację w stosunku do opony, która nigdy nie była przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę, tj. istnieje możliwość reklamacji danej opony niezależnie od tego, czy kupiono ją od Wnioskodawcy, czy kupiono ją od innego podmiotu zajmującego się sprzedażą opon, w tym opon koncernu, w skład którego wchodzi Wnioskodawca;

* Wnioskodawca będzie miał obowiązek rozpatrywania reklamacji i ewentualnie wypłacania kwot pieniężnych w związku z uznaną reklamacją niezależnie od tego, czy opona została zakupiona w Polsce, czy poza terytorium kraju, np. od innej spółki handlowej z koncernu Wnioskodawcy bądź od zupełnie niepowiązanego z Wnioskodawcą podmiotu,

* Wnioskodawcą będzie zobowiązany rozpatrzeć reklamację opon nabytych wraz z całym pojazdem w nie wyposażonym, tj. w takim przypadku, gdzie nie będą istnieć żadne dowody nabycia opon przez Klienta (faktura wystawiana na pojazd), jak również w stosunku do opony nabytej jako używana, a taka nigdy nie była przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę, który sprzedaje tylko nowe opony,

* nawet przy założeniu, że opona będąca przedmiotem reklamacji została zakupiona przez Klienta u Wnioskodawcy nie będzie możliwe ustalenie po pierwsze, kiedy taka sprzedaż nastąpiła (opona nie ma unikatowego numeru jednoznacznie ją identyfikującego i dany model opony o danej dacie produkcji mógł być sprzedawany przez Wnioskodawcę w różnych okresach czasu) oraz po drugie, po jakiej cenie opona została sprzedana (w różnych okresach czasu danym - Klientom mogą być oferowane różne warunki cenowe, np. upusty, skonta, rabaty posprzedażne.

Nieznajomość tych okoliczności oznacza, że wystawienie faktury korygującej nie jest możliwe. Dotyczy to zarówno przypadków, gdy opona nie była w ogóle sprzedana przez Wnioskodawcę ale i przypadków, gdy opona była sprzedana Klientowi, tyle że z uwagi na ww. okoliczności brak jest danych o konkretnej fakturze sprzedaży oraz cenie, po której opona została sprzedana. Powyższe powodować może skutki w postaci tego, że korygowana byłaby sprzedaż do danego Klienta, pomimo, że takiej sprzedaży w rzeczywistości nigdy nie było albo korygowana cena byłaby wyższa niż cena sprzedaży z uwagi np. na ww. warunki cenowe. Wystawienie w takim przypadku faktury korygującej mogłoby zatem wiązać się z zaniżeniem podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych oraz podatku VAT należnego.

W konsekwencji powyższego w ocenie Wnioskodawcy w sprawie nie zachodzi żadna przesłanka wymieniona w art. 106j ust. 1 UoVAT nakazująca wystawić fakturę korygującą. Z tego punktu widzenia Wnioskodawca stoi na stanowisku, że kwota wypłacanej reklamacji może zostać udokumentowana za pomocą noty księgowej. Skoro w niniejszej sprawie nie zachodzi żadna czynność, z którą przepisy UoVAT wiążą obowiązek wystawienia faktury, to możliwe jest wystawienie noty księgowej, albowiem przepisy te nie wykluczają takiego sposobu udokumentowania reklamacji.

Odpowiedź na trzecie z zadanych pytań determinowana jest przez stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę w zakresie pytania pierwszego i drugiego. W ocenie Wnioskodawcy, skoro nie jest możliwe przypisanie kwoty reklamacji do konkretnej sprzedaży i konkretnej faktury będące źródłem podatku należnego, Wnioskodawca nie ma możliwości pomniejszenia podatku należnego w związku z wypłacaną kwotą reklamacji. Powyższe mogłoby bowiem doprowadzić w skrajnych przypadkach do sytuacji, w której korygowany byłby podatek należny, pomimo że nie zaistniało zdarzenie generujące podatek należny, jak również do sytuacji, w której wypłacona kwota reklamacji przewyższałaby cenę sprzedaży, co prowadziłoby do niezasadnego obniżenia podatku należnego. Takie działanie natomiast należy uznać za sprzeczne z przepisami UoVAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W związku z tym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Otrzymana zapłata powinna być zatem konsekwencją wykonanego świadczenia.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, że nowy art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ustawy, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi wynagrodzenie (zapłatę), które dostawca towarów lub świadczący usługi otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu wykonanych czynności, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw.

Zauważyć należy, że ogólna zasada ustalania podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, jest w pełni zgodna z definicją podstawy opodatkowania zawartą w art. 73 Dyrektywy. Zmiana przepisów miała więc na celu dostosowanie regulacji krajowych do przepisów unijnych.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 podstawa opodatkowania obejmuje:

Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

W myśl art. 29a ust. 10 ustawy podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

Należy wskazać, że wystawienie faktury korygującej jest możliwe wyłącznie w sytuacji udzielenia opustu/obniżki ceny bezpośredniemu nabywcy towarów lub usług.

Analiza powyższych przepisów wskazuje, że każdy z wymienionych w art. 29a ust. 10 ustawy przypadków, tj.:

* udzielenie po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen,

* zwrotów towarów,

* zwrotu całości lub część zapłaty otrzymanej przed dokonaniem sprzedaży (zaliczek), jeśli do sprzedaży nie doszło,

* zwrotu kwot dotacji, subwencji i innych opłat o podobnym charakterze,

- stanowi odrębną podstawę zmniejszenia podstawy opodatkowania.

Zatem każda z wymienionych wyżej czynności powoduje zmniejszenie podstawy opodatkowania.

Należy mieć na uwadze, że konstrukcja podstawy opodatkowania jest wyrazem zasady neutralności podatku VAT. Oznacza ona, że ekonomicznego ciężaru podatku VAT nie powinny ponosić podmioty niebędące ostatecznymi odbiorcami towarów lub usług. W konsekwencji, po obniżeniu ceny transakcyjnej powinno następować proporcjonalne obniżenie podstawy opodatkowania. W innym wypadku, tj. gdyby podstawa opodatkowania przewyższała kwotę wynagrodzenia należnego podatnikowi, podatnik ponosiłby ekonomiczny ciężar podatku, co naruszałoby wskazaną wyżej zasadę neutralności.

Należy również wskazać, że stosownie do art. 29a ust. 13 ustawy w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-6 ustawy faktura powinna zawierać:

Natomiast zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z kolei art. 106j ust. 2 ustawy stwierdza, że faktura korygująca powinna zawierać:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który wchodzi w skład międzynarodowego koncernu zajmującego się produkcją oraz sprzedażą opon. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy obejmuje sprzedaż opon zakupionych uprzednio od spółek produkcyjnych wchodzących w skład ww. koncernu. Wnioskodawca rozważa obecnie wprowadzenie nowego modelu rozpatrywania reklamacji związanych z uszkodzonymi oponami, na podstawie którego reklamacja będzie mogła zostać złożona do Wnioskodawcy za pośrednictwem internetowego portalu funkcjonującego w koncernie, w skład którego wchodzi Wnioskodawca. Cechą charakterystyczną ww. modelu jest to, że reklamacja będzie mogła zostać złożona przez Klienta niezależnie od sposobu nabycia opony wyprodukowanej przez koncern, w skład którego wchodzi Wnioskodawca oraz miejsca jej nabycia. Innymi słowy, przedmiotem reklamacji będzie mogła być opona, która została kupiona przez Klienta u Wnioskodawcy, jak również może to dotyczyć opony wyprodukowanej przez ww. koncern, której Wnioskodawca nie sprzedał Klientowi, lecz Klient zakupił ją od innego podmiotu działającego na rynku. W tym przypadku Wnioskodawca będzie odpowiedzialny z tytułu reklamacji tylko z tego powodu, że opona została wyprodukowana w koncernie, w skład którego wchodzi Wnioskodawca i jest przedmiotem reklamacji złożonej do Wnioskodawcy. Dalej, przedmiotem reklamacji mogą być również opony, które zostały zakupione przez Klienta wraz z pojazdem (opony zamontowane na pojazd). W takim przypadku nie będą istnieć żadne dowody nabycia opon przez Klienta (faktura na pojazd). Ponadto, przedmiotem reklamacji mogą być również opony zakupione jako używane, gdzie Wnioskodawca nie sprzedaje takich opon, tylko wyłącznie opony nowe. Co więcej, może zdarzyć się też tak, że Wnioskodawca sprzedał daną oponę Klientowi, który sprzedał ją dalej do innego Klienta, a ten Klient w ramach współpracy z Wnioskodawcą kupuje od Wnioskodawcy także inne opony. Z tego ostatniego punktu widzenia, ale i z punktu widzenia pozostałych ww. przypadków podnieść należy, że opony nie posiadają unikalnego numeru, który w sposób jednoznaczny identyfikuje oponę. Opony opatrzone są bowiem jedynie datą produkcji oraz oznaczeniem dotyczącym nazwy modelu. Tym samym dla wszystkich z ww. przypadków nie będzie wiadome, czy dana opona została sprzedana przez Wnioskodawcę, a nawet jeżeli została sprzedana, nie będzie możliwe ustalenie kiedy i po jakiej cenie nastąpiła sprzedaż. Nie będzie zatem możliwe powiązanie opony będącej przedmiotem reklamacji z konkretną fakturą sprzedaży wystawioną przez Wnioskodawcę. Jednocześnie nowy model rozpatrywania reklamacji nie pozwala na ustalenie, czy opona będąca przedmiotem reklamacji została sprzedana przez Wnioskodawcę.

Po ustaleniu zasadności reklamacji Klient zgłaszający reklamację otrzyma kwotę pieniężną skalkulowaną zgodnie z planowaną polityką rozpatrywania reklamacji. Wypłata kwoty pieniężnej będzie dokumentowana notą księgową. Wnioskodawca zakłada, że kwoty reklamacji będą bądź zatrzymywane przez Klienta (opona kupiona przez Klienta i przez niego używana), bądź przekazywane dalej w ramach rozliczeń z innymi podmiotami (opona kupiona przez Klienta i przez niego odsprzedana). Wnioskodawca dodaje, że otrzymuje od spółek powiązanych, które wyprodukowały reklamowane opony zwrot kwot przekazanych Klientom w związku z uznaną reklamacją.

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie sprowadzają się do wskazania, czy wypłata kwoty związanej z uznaną reklamacją powinna być dokumentowana fakturą korygującą wystawianą przez Wnioskodawcę, czy też może być udokumentowana notą księgową.

Z wyżej wskazanych uregulowań prawnych wynika, że faktura korygująca może być wystawiona tylko w przypadku korekty warunków dostawy wskazanych w fakturze pierwotnej.

Natomiast w opisywanej we wniosku sytuacji, nie będzie możliwe powiązanie konkretnej dostawy tj. sprzedaży opon będącej przedmiotem reklamacji z konkretną fakturą sprzedaży wystawioną przez Wnioskodawcę. Nowy model rozpatrywania reklamacji nie pozwala na ustalenie, czy opona będąca przedmiotem reklamacji została w ogóle sprzedana przez Wnioskodawcę. Tym samym zgodnie z opisywanym schematem rozliczeń reklamacji, w opisywanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie ma praktycznej możliwości powiązania wypłacanej kwoty reklamacji z dokonaną sprzedażą. Brak jest również pozostałych kluczowych elementów będących podstawą do wystawienia faktury korygującej, gdyż jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca nie będzie w stanie ustalić kiedy i po jakiej cenie sprzedaż nastąpiła. Nieznajomość tych danych oznacza, że wystawienie faktury korygującej w niniejszej sprawie nie jest możliwe, niezależnie od tego czy to Wnioskodawca dokonał sprzedaży czy też reklamacja dotyczy opony wyprodukowanej przez koncern, której Wnioskodawca nie sprzedał.

Analizując sytuację Spółki należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 106j ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

W przedstawionej przez Spółkę sytuacji nie zachodzi żadna z ww. przesłanek dla wystawienia korekty. Co więcej, zgodnie z ust. 2 art. 106j ustawy o VAT, faktura korygująca powinna zawierać odwołanie do faktury pierwotnej sprzedaży, m.in. do jej numeru, daty wystawienia oraz daty dostawy. Jak wynika z powyższej analizy, takie odwołanie nie jest możliwe, ponieważ nie będzie możliwe powiązanie opony będącej przedmiotem reklamacji z konkretną fakturą sprzedaży wystawioną przez Wnioskodawcę. Wobec tego w analizowanej sprawie wypłata kwoty związanej z uznaną reklamacją nie powinna być udokumentowana fakturą korygującą tylko należy w niniejszej sprawie zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że możliwe jest w takiej sytuacji wystawienie noty księgowej, albowiem przepisy nie wykluczają takiego sposobu udokumentowania reklamacji.

Jednocześnie w złożonym wniosku Strona powzięła w wątpliwość czy w związku z wypłacanymi kwotami dotyczącymi uznanych reklamacji Wnioskodawca ma obowiązek pomniejszenia podstawy opodatkowania oraz kwot podatku należnego na potrzeby podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 29a ust. 10 ustawy podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

W opisywanym we wniosku zdarzeniu przyszłym możliwość powiązania wypłacanej kwoty dotyczącej uznanych reklamacji z jej konkretną sprzedażą nie występuje. Jak już zostało wspomniane, przedmiotem reklamacji będzie mogła być opona, która została kupiona przez Klienta u Wnioskodawcy, jak również może to dotyczyć opony którą Klient zakupił ją od innego podmiotu działającego na rynku. Dla wszystkich ww. przypadków nie będzie wiadome, czy dana opona została sprzedana przez Wnioskodawcę, a nawet jeżeli została sprzedana, nie będzie możliwe ustalenie kiedy i po jakiej cenie nastąpiła sprzedaż. Skoro zatem Spółka nie może w żaden sposób powiązać wypłaconej reklamacji z dokonaną wcześniejszą sprzedażą, nie może też ona dokonać korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego o kwoty wynikające z wypłacanych reklamacji.

Dlatego też po uwzględnieniu powyższych twierdzeń, z uwagi na obiektywny brak możliwości przyporządkowania wypłacanych kwot reklamacji do dokonanych uprzednio dostaw, uznać należy, że Wnioskodawca nie będzie mógł dokonywać obniżenia podstawy opodatkowania i kwot podatku VAT należnego o którym mowa w art. 29a ust. 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretację wydano w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.