IPPP2/4512-490/16-2/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku 27 czerwca 2016 r. (data wpływu 29 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia prawidłowości posługiwania się przez Wnioskodawcę na fakturze właściwymi danymi kontrahenta z Niemiec - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia prawidłowości posługiwania się przez Wnioskodawcę na fakturze właściwymi danymi kontrahenta z Niemiec.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma F. dokonuje sprzedaży towarów w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowych z uwzględnieniem weryfikacji numeru VAT zagranicznego kontrahenta. Dnia 23 czerwca 2016 r. miała miejsce sytuacja, w której klient z Niemiec podał Firmie F. dane, do których ma przypisany europejski numer VAT. Firma F. w tym samym dniu złożyła telefonicznie wniosek do Izby Skarbowej w Poznaniu - Biura Wymiany Informacji Podatkowych w Koninie o potwierdzenie zidentyfikowania podmiotu z państw członkowskich UE innych niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Dane te zostały potwierdzone jako zgodne, a numer VAT aktywny. Jenak klient poinformował Firmę F., że adres do którego ma przypisany numer VAT, to adres jego miejsca zamieszkania i chce, aby faktura była wystawiona na adres prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, to znaczy na fakturze miały się znaleźć imię i nazwisko klienta oraz numer VAT, które widnieją na dokumencie potwierdzenia danych, a inne miasto, ulica oraz numer budynku.

Firma F. wystawiła zatem fakturę z dwoma adresami - głównym zgodnie z danymi z potwierdzenia danych oraz drugim - adresem dostawy towaru (czyli adresem prowadzenia przez klienta a działalności gospodarczej). Jednak klient twierdzi, ze takiej faktury nie podpisze, bo jest ona wystawiona nieprawidłowo i jest nieusatysfakcjonowany, gdyż chce chronić swój adres prywatny. Jako potwierdzenie swoich słów klient przysłał Firmie F. drogę e-mailową skan dokumentu "Nachweis zur Steuerschuldnerschaft desn Leistungsempfängers bei Bauleistungen und/oder Gebäudereinigungsluistunge", twierdząc, że ten uprawnia go zarówno do wystawiania jak i otrzymywania faktur z 0% VAT z wykorzystaniem adresu prowadzenia przez klienta działalności gospodarczej (a nie zgodnych z potwierdzeniem danych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Firma F. Sp. z o.o. może wystawić klientowi fakturę z adresem podanym przez klienta jako adres prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, mimo że adres, który znajduje się na dokumencie potwierdzenia danych otrzymanym z Biura Wymiany Informacji Podatkowych w Koninie jest inny?

Zdaniem Wnioskodawcy: Firma F. Sp. z o.o. może wystawić klientowi fakturę, na której umieszczony będzie adres podany przez klienta jako adres prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, mimo że adres ten jest niezgodny z danymi znajdującymi się na dokumencie otrzymanym z Biura Wymiany Informacji Podatkowych w Koninie, gdyż imię i nazwisko oraz europejski numer VAT są zgodne, a dodatkowo numer jest aktywny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur oraz dane, które faktury powinny zawierać reguluje obowiązujący od 1 stycznia 2014 r. art. 106a-106q ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą".

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 3, faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że faktura dokumentująca sprzedaż powinna przede wszystkim zawierać dane określone w art. 106e ust. 1 ustawy, tj.m.in. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towarów w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowych z uwzględnieniem weryfikacji numeru VAT zagranicznego kontrahenta. Dnia 23 czerwca 2016 r. miała miejsce sytuacja, w której klient z Niemiec podał Firmie F. dane, do których ma przypisany europejski numer VAT. Firma F. w tym samym dniu złożyła telefonicznie wniosek do Izby Skarbowej w Poznaniu - Biura Wymiany Informacji Podatkowych w Koninie o potwierdzenie zidentyfikowania podmiotu z państw członkowskich UE innych niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Dane te zostały potwierdzone jako zgodne, a numer VAT aktywny. Jenak klient poinformował Firmę F., że adres do którego ma przypisany numer VAT, to adres jego miejsca zamieszkania i chce, aby faktura była wystawiona na adres prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, to znaczy na fakturze miały się znaleźć imię i nazwisko klienta oraz numer VAT, które widnieją na dokumencie potwierdzenia danych, a inne miasto, ulica oraz numer budynku.

Firma F. wystawiła zatem fakturę z dwoma adresami - głównym zgodnie z danymi z potwierdzenia danych oraz drugim - adresem dostawy towaru (czyli adresem prowadzenia przez klienta a działalności gospodarczej). Jednak klient twierdzi, ze takiej faktury nie podpisze, bo jest ona wystawiona nieprawidłowo i jest nieusatysfakcjonowany, gdyż chce chronić swój adres prywatny. Jako potwierdzenie swoich słów klient przysłał Firmie F. drogę e-mailową skan dokumentu "Nachweis zur Steuerschuldnerschaft desn Leistungsempfängers bei Bauleistungen und/oder Gebäudereinigungsluistunge", twierdząc, że ten uprawnia go zarówno do wystawiania jak i otrzymywania faktur z 0% VAT z wykorzystaniem adresu prowadzenia przez klienta działalności gospodarczej (a nie zgodnych z potwierdzeniem danych).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania czy może wystawić klientowi fakturę z adresem podanym przez klienta jako adres prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, mimo że adres, który znajduje się na dokumencie potwierdzenia danych otrzymanym z Biura Wymiany Informacji Podatkowych w Koninie jest inny.

System Wymiany Informacji Podatkowych (VIES) jest systemem informatycznym, umożliwiającym państwom członkowskim Unii Europejskiej wymianę informacji o dokonywanych transakcjach wewnątrzwspólnotowych. Zapewnia on również dostęp do bazy danych numerów identyfikacyjnych podatników VAT, stosowanych w transakcjach wewnątrzwspólnotowych.

Od 1 stycznia 2004 r. podstawą prawną funkcjonowania tego systemu było Rozporządzenie Rady (WE) nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 218/92 (Dz.Urz.UE.L Nr 264, str. 1 z późn. zm.).

Na mocy art. 3 ust. 2 ww. Rozporządzenia Rady (WE) nr 1798/2003 (obowiązującego do dnia 31 grudnia 2011 r.), każde państwo członkowskie wyznacza jedno centralne biuro łącznikowe upoważnione do współpracy administracyjnej z innymi państwami członkowskimi.

Z dniem 1 stycznia 2012 r. powyższy przepis został zastąpiony przez art. 4 ust. 1 Rozporządzenia Rady (UE) nr 904/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 268, str. 1).

Zgodnie z art. 31 ww. rozporządzenia, właściwe organy każdego z państw członkowskich zapewniają osobom uczestniczącym w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów lub wewnątrzwspólnotowym świadczeniu usług (...) możliwość uzyskania do celów takich transakcji potwierdzenia drogą elektroniczną ważności numeru identyfikacyjnego VAT każdej określonej osoby wraz z odpowiadającą mu nazwą (nazwiskiem) i adresem. Przekazywane dane muszą odpowiadać danym, o których mowa w art. 17.

Jak wynika z art. 17 ust. 1 lit. b ww. rozporządzenia, każde z państw członkowskich przechowuje w elektronicznym systemie następujące informacje - dane dotyczące tożsamości, działalności, formy prawnej i adresu osób, którym nadało numer identyfikacyjny VAT, zgromadzone zgodnie z art. 213 dyrektywy 2006/112/WE, a także daty nadania tego numeru.

W Polsce powołano z dniem 1 stycznia 2004 r. Biuro Wymiany Informacji o VAT Ministerstwa Finansów wraz z Ośrodkiem Zamiejscowym. Jednocześnie należy zauważyć, że z dniem 1 grudnia 2008 r. przepisem § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wyznaczenia jednostki organizacyjnej, w której funkcjonuje biuro wymiany informacji o podatku VAT (Dz. U. Nr 211, poz. 1330), wyznaczono Izbę Skarbową, jako jednostkę organizacyjną, w której funkcjonuje biuro wymiany informacji o podatku VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 7 ustawy.

Rozporządzenie to zostało zastąpione z dniem 1 stycznia 2014 r. rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 5 listopada 2013 r. w sprawie wyznaczenia jednostki organizacyjnej do celów dokonywania potwierdzenia zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju oraz informowania o braku takiego potwierdzenia (Dz. U. z 2013 r. poz. 1299). Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia, wyznacza się Izbę Skarbową jako jednostkę organizacyjną do celów dokonywania potwierdzenia zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju oraz informowania o braku takiego potwierdzenia.

Zgodnie z art. 97 ust. 17-19 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego lub wyznaczona przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych jednostka organizacyjna (biuro wymiany informacji - VIES), na wniosek zainteresowanego, potwierdza zidentyfikowanie określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju albo informuje o braku takiego potwierdzenia. Zainteresowanym może być podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna, która nie jest takim podatnikiem, mający interes prawny w uzyskaniu potwierdzenia. Wniosek, o którym mowa w ust. 17, składa się na piśmie, faksem lub telefonicznie albo pocztą elektroniczną.

Ponadto, Ministerstwo Finansów na swojej stronie internetowej odsyła zainteresowanych do systemu wymiany informacji VIES, stwierdzając: Na stronie internetowej Komisji Europejskiej (http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies) możliwe jest dokonanie potwierdzenia numerów identyfikacyjnych VAT swoich kontrahentów z państw członkowskich Unii Europejskiej.

W świetle powyższych wyjaśnień, podmiot, który w zgłoszeniu do systemu wymiany informacji podatkowych, który umożliwia dostęp do bazy danych numerów identyfikacyjnych podatników VAT, stosowanych w transakcjach wewnątrzwspólnotowych wraz z odpowiadającą mu nazwą (nazwiskiem) i adresem zamieścił adres zamieszkania, to powinien on posługiwać się właśnie tym adresem na fakturach dokumentujących transakcje wewnątrzwspólnotowe.

Dlatego też, w sytuacji dokonywania przez Wnioskodawcę transakcji wewnątrzwspólnotowych powinien on wystawić klientowi fakturę z danymi zgodnymi z bazą Systemu Wymiany Informacji Podatkowych a nie w oderwaniu od tego systemu, posługując się adresem podanym przez klienta jako adres prowadzenia przez niego działalności gospodarczej.

Wskazać w tym miejscu należy, że numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu oraz jego adresu, który został umieszczony w Systemie Wymiany Informacji Podatkowych. Zaznaczyć należy, że dane dotyczące podatnika, znajdujące się na wystawianych na niego fakturach VAT, m.in. nazwa firmy czy też jej adres, powinny być znane organom podatkowym, czyli muszą być zgodne z danymi podatnika, wskazanymi w Systemie Wymiany Informacji Podatkowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.