IPPP2/4512-432/16-4/RR - VAT w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości w drodze licytacji komorniczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2016 r. (data wpływu 6 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 sierpnia 2016 r. (data wpływu 9 sierpnia 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 28 lipca 2016 r. nr IPPP2/4512-432/16-2/RR (skutecznie doręczone w dniu 1 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości w drodze licytacji komorniczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości w drodze licytacji komorniczej (k.m. 740/15). Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 sierpnia 2016 r. (data wpływu 9 sierpnia 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 28 lipca 2016 r. nr IPPP2/4512-432/16-2/RR (skutecznie doręczone w dniu 1 sierpnia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym, prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikom (os. fizyczne) p. Tomaszowi C. i p. Ewie C. W toku czynności zajęto ograniczone prawo rzeczowe - spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, wpisanego w rejestrze lokali własnościowych: Spółdzielnia Mieszkaniowa dla którego Sąd Rejonowy w Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Przedmiotowa nieruchomość stanowi wspólność dłużników w udziałach po 1/2 każdego z nich.

Jak ustalono, z informacji uzyskanych w trybie art. 761 k.p.c., od Naczelnika Urzędu Skarbowego, p. Tomasz C. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wg PKD: 67.13.Z Działalność Pomocnicza Finansowa, gdzie indziej niesklasyfikowana - w ciągu ostatnich 6 lat (od roku 2013) nie składał deklaracji VAT. Dłużniczka p. Ewa C. nie prowadziła działalności gospodarczej. Zgodnie z wpisem w III dziale księgi wieczystej przedmiotowej nieruchomości lokalowej, pomiędzy właścicielami nieruchomości (dłużnikami), a C. Sp. z o.o. w dniu 10 października 2013 r. została podpisana umowa najmu ww. lokalu na czas oznaczony - 10 lat od dnia podpisania. Zgodnie z oświadczeniem przedstawiciela wynajmującej spółki C. Sp. z o.o. - pana Krzysztofa K., wynajmowany lokal wykorzystywany jest przez najemcę do prowadzenia działalności gospodarczej, czynsz najmu został ustalony na kwotę 300,00 zł miesięcznie, płatnych do 10-go każdego miesiąca. Czynsz został zapłacony przez wynajmującego za pierwsze 48 okresy rozliczeniowe. Wynajmujący uregulował należny podatek z tytułu najmu. Nie były wystawiane żadne faktury VAT przez wynajmujących. Podczas czynności opisu i oszacowania ustalono, iż działalność gospodarcza najemcy polega na podnajmowaniu zajętego lokalu na cele mieszkaniowe. Jak ustalono w portalu podatkowym zarówno Tomasz C. i Ewa C. nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT. Dłużnicy nie prowadzą działalności gospodarczej w przedmiotowym lokalu.

Ponadto Komornik w uzupełnieniu do złożonego wniosku wskazała, że:

* nieruchomość została nabyta na podstawie aktu notarialnego Rep. A. z dnia 16 maja 2007 r. przez not.,

* nabycie nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, nie było wystawionej faktury, nabycie podlegało opodatkowaniem podatkiem od czynności cywilnoprawnych,

* dłużnikom nie przysługiwało prawo do odliczeń podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. nieruchomości,

* na podstawie dokonanych w toku postępowania egzekucyjnego czynności ustalono, że dłużnicy nie są aktualnie podatnikami podatku VAT, Naczelnik Urzędu Skarbowego właściwy co do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez dłużnika Tomasza C. nie odnotował żadnych deklaracji VAT, a dłużniczka Ewa C. nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. Wobec czego należny przyjąć, że dłużnicy nie ponosili żadnych nakładów, i lokal nie był wykorzystywany przez dłużników do wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W związku z zdarzeniem przyszłym, jakim jest możliwa sprzedaż ww. nieruchomości w drodze licytacji w sądowym postępowaniu egzekucyjnym, Wnioskodawca prosi o odpowiedź, czy sprzedaż ww. nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli tak, to w jakiej stawce ?

Zdaniem Wnioskodawcy, Komornika Sądowego, licytacyjna sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nieruchomość stanowi lokal mieszkalny. Dłużnicy, w ciągu ostatnich 6 lat nie składali deklaracji VAT. Działalność gospodarczą prowadzi najemca lokalu mieszkalnego, spółka C. Sp. z o.o. Zarówno Tomasz C. i Ewa C. nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT. Dłużnicy nie prowadzą działalności gospodarczej w przedmiotowym lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r. poz. 1619, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści wskazanego wyżej przepisu wynika zatem, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Na mocy art. 106c ustawy o VAT, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

Zatem fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie zobowiązany o odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia praw do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nieruchomościami w myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.) są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części tych budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy - Kodeks cywilny. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

A zatem, właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wskazać, że w momencie jej realizacji podatnik zachowywał się jak profesjonalny handlowiec, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystywania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W świetle przytoczonych przepisów należy zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Komornik prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikom (os. fizyczne), w ramach którego zajęto ograniczone prawo rzeczowe - spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, stanowiącego wspólność dłużników w udziałach po 1/2 każdego z nich. Jak ustalono, p. Tomasz C. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wg PKD: 67.13.Z Działalność Pomocnicza Finansowa, gdzie indziej niesklasyfikowana - w ciągu ostatnich 6 lat (od roku 2013) nie składał deklaracji VAT. Dłużniczka p. Ewa C. nie prowadziła działalności gospodarczej. Zgodnie z wpisem w III dziale księgi wieczystej przedmiotowej nieruchomości lokalowej, pomiędzy właścicielami nieruchomości (dłużnikami), a C. Sp.z o.o. w dniu 10 października 2013 r. została podpisana umowa najmu ww. lokalu na czas oznaczony - 10 lat od dnia podpisania. Wynajmowany lokal wykorzystywany jest przez najemcę do prowadzenia działalności gospodarczej, czynsz najmu został ustalony na kwotę 300,00 zł miesięcznie, płatnych do 10-go każdego miesiąca. Czynsz został zapłacony przez wynajmującego za pierwsze 48 okresy rozliczeniowe. Nie były wystawiane żadne faktury VAT przez wynajmujących. Jak ustalono zarówno Tomasz C. i Ewa C. nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT. Dłużnicy nie prowadzą działalności gospodarczej w przedmiotowym lokalu. Nieruchomość została nabyta na podstawie aktu notarialnego z dnia 16 maja 2007 r. i nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, zatem dłużnikom nie przysługiwało prawo do odliczeń podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. nieruchomości. Dłużnicy nie ponosili żadnych nakładów.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy jako komornik sądowy jest On zobowiązany do odprowadzenia podatku od dostawy przedmiotowej nieruchomości należącej do dłużników i w jakiej wysokości.

Zgodnie z art. 659 § 1 cyt. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Jak wynika z powyższego przepisu umowa najmu jest umową cywilnoprawną o charakterze zobowiązaniowym przysparzającym obydwie strony zawartej umowy. Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W konsekwencji, umowa najmu jako czynność odpłatna stanowi, stosownie do zapisów ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatną usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. W konsekwencji, z tytułu świadczenia usług w zakresie wynajmu i dokonywania tych czynności w sposób systematyczny lub ciągły wykonawca czynności staje się podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i de facto - podatnikiem podatku VAT zdefiniowanym w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, bez względu na to czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przedstawionych okoliczności i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że sprzedaż wynajmowanej nieruchomości tj. lokalu mieszkalnego w drodze licytacji w sądowym postępowaniu egzekucyjnym podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak wynika z opisu sprawy, lokal był wynajmowany spółce C. Sp. z o.o. i wykorzystywany jest przez najemcę do prowadzenia działalności gospodarczej. Dowodzi to, że lokal ten był wykorzystywany w celach zarobkowych. Dlatego też, w związku z dostawą wyżej wskazanego lokalu mieszkalnego, dłużnicy wypełnią przesłanki określone art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, pozwalające uznać czynność sprzedaży nieruchomości za opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 14 definiuje pojęcie pierwszego zasiedlenia, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Aby można mówić o pierwszym zasiedleniu, zgodnie ze wskazanym art. 2 pkt 14 ww. ustawy musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie dotyczyć może każdej czynności objętej przedmiotowym zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, mocą której budynek, budowla lub ich części oddane są do użytkowania. Tym samym, może to być zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Wobec analizy przepisów wskazujących na zwolnienie od podatku sprzedaży budynku, budowli lub ich części i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w stosunku lokalu, który był przedmiotem najmu doszło do pierwszego zasiedlenia tego lokalu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Ww. lokal był przedmiotem najmu od dnia 10 października 2013 r. Zatem w omawianej sprawie od momentu wynajmu do dnia licytacyjnej sprzedaży nieruchomości upłynie okres dłuższy niż 2 lata od momentu ww. pierwszego zasiedlenia. Dlatego też sprzedaż omawianego lokalu mieszkalnego będzie korzystała ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Taką samą stawką podatku VAT w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT objęty będzie proporcjonalnie przynależny do tej część nieruchomości grunt.

Komornik sądowy co do zasady jest płatnikiem podatku od towarów i usług od dokonywanych dostaw w trybie egzekucji, jednakże w przypadku przedmiotowej transakcji podatek od towarów i usług nie wystąpi, gdyż zbycie omawianego lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem wynajmu korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT.

W konsekwencji na Wnioskodawcy jako płatniku nie ciąży obowiązek naliczenia, pobrania i odprowadzenia podatku VAT od tej transakcji do właściwego urzędu skarbowego.

Jednocześnie nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że licytacyjna sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż ww. sprzedaż przedmiotowego lokalu będzie podlegała opodatkowaniu od towarów i usług, lecz korzysta ze zwolnienia z tego podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.