IPPP2/4512-416/16-3/DG - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży działki jako gruntu pod zabudowę podlegającego opodatkowaniu stawką podstawową.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 i rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2016 r. (data wpływu 2 czerwca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 lipca 2016 r. (data wpływu 15 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki jako gruntu pod zabudowę podlegającego opodatkowaniu stawką podstawową - jest prawidłowe.

W dniu 2 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 13 lipca 2016 r. (data wpływu 15 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki jako gruntu pod zabudowę podlegającego opodatkowaniu stawką podstawową.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej zwana: Wnioskodawcą) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm., dalej zwana: UoVAT). W 2015 r. Wnioskodawca nabył własność dziesięciu lokali mieszkalnych stanowiących odrębną własność (lokale mieszkalne oznaczone nr od 1 do 10) znajdujących się w budynku mieszkalnym wielolokalowym położonym w M. (dalej zwanym: Budynkiem). Z własnością ww. lokali mieszkalnych związany był udział w nieruchomości wspólnej, którą stanowi działka gruntu oraz wszelkie części Budynku, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali. Zakup ww. lokali mieszkalnych nie był czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, albowiem sprzedaży lokali nie dokonywali podatnicy podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 UoVAT.

Po nabyciu własności ww. lokali Wnioskodawca zniósł odrębną własność tych lokali mieszkalnych. Sąd wieczystoksięgowy zamknął księgi wieczyste prowadzone dla ww. lokali. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie pozwolenia na rozbiórkę Budynku i takie pozwolenie otrzymał. Następnie dokonano rozbiórki Budynku. Rozbiórka Budynku spowodowała zmianę w ewidencji gruntów i budynków w postaci wykreślenia Budynku z ewidencji. Wnioskodawca otrzymał na tę okoliczność zawiadomienie od Starostwa Powiatowego w M. z dnia 30 listopada 2015 r.

W wyniku ww. operacji stan faktyczny na dzień sporządzenia niniejszego wniosku jest taki, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej o powierzchni 0.0634 ha, stanowiącej działkę gruntu o nr ewidencyjnym 2756/2 (dalej zwana: Nieruchomością). Zgodnie z informacjami wynikającymi z uzyskanych przez Wnioskodawcę zaświadczeń Nieruchomość znajduje się na terenie klasyfikowanym zgodnie z rejestrem gruntów jako "zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy" (symbol: Bp) (wypis z rejestru gruntów). Ponadto, Nieruchomość znajduje się na terenie, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (zaświadczenie wydane przez Burmistrza Miasta M.).

Wnioskodawca wskazuje również, że przed nabyciem własności ww. lokali mieszkalnych poprzedni właściciele tych lokali zawarli z X. Sp. z o.o. z siedzibą w M. (dalej zwane: X.) warunkowe przedwstępne umowy ustanowienia odrębnej własności lokali i przeniesienia ich własności oraz zmiany wysokości udziałów we współwłasności nieruchomości wspólnej. Umowy te zobowiązywały poprzednich właścicieli do ustanowienia odrębnej własności pięciu lokali mieszkalnych o planowanych numerach od 12 do 16, z którymi związane będą udziały w nieruchomości wspólnej, które powstaną po dokonaniu przebudowy i nadbudowy Budynku. Umowy te zobowiązywały następnie do przeniesienia własności wyodrębnionych lokali na X., który zobowiązał się je nabyć.

W związku z planowaną inwestycją X. wystąpił o wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na nadbudowie Budynku. Ww. warunki zabudowy ustalono decyzją nr 23/12 z dnia 3 kwietnia 2012 r. wydaną dla X. przez Burmistrza Miasta M. Nabycie lokali mieszkalnych przez Wnioskodawcę, a następnie zniesienie odrębnej ich własności oraz rozbiórka Budynku spowodowała, że planowana inwestycja X. polegająca na nadbudowie Budynku stała się nieaktualna. W konsekwencji X. wniósł o wydanie decyzji, która stwierdzi wygaśnięcie ww. decyzji ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na nadbudowie Budynku. Burmistrz Miasta M. decyzją z dnia 1 marca 2016 r. na podstawie art. 162 § 1 i 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 23, dalej zwanej: k.p.a.) stwierdził wygaśnięcie decyzji burmistrza miasta z dnia 3 kwietnia 2012 r. z uwagi na jej bezprzedmiotowość. Zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy ww. decyzja jest prawomocna.

Wnioskodawca rozważa obecnie sprzedaż Nieruchomości i chce uzyskać potwierdzenie co do prawidłowego sposobu rozliczenia sprzedaży Nieruchomości na gruncie podatku od towarów i usług. W nadesłanym piśmie z dnia 13 lipca 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że budynek, który został wyburzony, został wybudowany co najmniej 30 lat temu, tj. w okresie, w którym nie obowiązywały przepisy dotyczące wydawania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, w którym w stosunku do decyzji o warunkach zabudowy wydanej dla Budynku znajdującego się na Nieruchomości stwierdzono jej wygaśnięcie i następnie nie wydano żadnej innej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dostawa Nieruchomości dokonywana przez Wnioskodawcę będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 UoVAT, przy założeniu, że w dacie dostawy Nieruchomości dla terenu, na którym znajduje się Nieruchomość nie będzie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Nieruchomość stanowi teren niezabudowany w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 UoVAT. Dostawa terenów niezabudowanych co do zasady korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 UoVAT. Na zasadzie wyjątku od reguły ogólnej dostawa terenu niezabudowanego będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, w przypadku gdy przedmiotem dostawy będzie teren niezabudowany stanowiący teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 UoVAT. Innymi słowy, kwestia sposobu opodatkowania podatkiem od towarów i usług (zwolnienie z VAT lub opodatkowanie VAT) dostawy terenu niezabudowanego uzależniona jest od tego, czy taki teren stanowi teren budowlany lub nie stanowi terenu budowlanego w rozumieniu przepisów UoVAT. W przypadku, gdy przedmiotem dostawy będzie teren niezabudowany inny niż teren budowlany dostawa takiego terenu korzystała będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Natomiast w przypadku, gdy przedmiotem dostawy będzie teren niezabudowany stanowiący teren budowlany dostawa takiego terenu będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Definicja terenu budowlanego znajduje się w art. 2 pkt 33 UoVAT, zgodnie z którym, przez tereny budowlane należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W konsekwencji, o tym czy teren niezabudowany stanowi teren budowlany w rozumieniu ww. przepisu, w pierwszej kolejności decyduje to, czy teren ten jest przeznaczony pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, w którym grunt nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nie jest spełniony warunek "przeznaczenia pod zabudowę". Przeznaczenie pod zabudowę musi bowiem wynikać z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W sytuacji, gdy dla danego terenu (gruntu) brak takiego planu w ogóle, tym bardziej nie jest on "przeznaczony pod zabudowę" w rozumieniu art. 2 pkt 33 UoVAT.

Definicja terenów budowlanych, o której mowa w art. 2 pkt 33 UoVAT, przewiduje jednak, że grunt może być uznany za teren budowlany również w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, gdy przeznaczenie go pod zabudowę wynika z decyzji o warunkach zabudowy lub zagospodarowania terenu.

Przeznaczenie gruntu pod zabudowę wynikające z decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jako przesłanka uznania gruntu za teren budowlany, należy w ocenie Wnioskodawcy rozumieć w ten sposób, że owe przeznaczenie pod zabudowę musi wynikać z decyzji, obowiązującej w dacie dokonywania dostawy gruntu. Jeżeli w dacie dokonywania dostawy gruntu nie obowiązuje decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie można mówić o przeznaczeniu gruntu pod zabudowę. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jak to wynika z opisu zdarzenia przyszłego stwierdzenie wygaśnięcia uprzednio obowiązującej decyzji o warunkach zabudowy doprowadziło do sytuacji, w której obecnie w stosunku do Nieruchomości nie ma decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Stwierdzenie wygaśnięcia decyzji jest bowiem trybem administracyjnym, którego skutkiem jest utrata przez decyzję mocy obowiązującej ex tunc, tj. wstecz, od dnia, w którym powstały przesłanki wygaśnięcia decyzji. W konsekwencji należy uznać, że w stosunku do Nieruchomości nie można mówić o przeznaczeniu pod zabudowę w rozumieniu art. 2 pkt 33 UoVAT. Wynika to z tego, że co prawda na Nieruchomości stał Budynek, dla którego uprzednio obowiązywała decyzja o warunkach zabudowy wskazująca na przeznaczenie pod zabudowę, ale taka decyzja już nie obowiązuje, gdyż stwierdzono jej wygaśnięcie.

Przekładając powyższe na opis zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego wniosku, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Nieruchomość stanowi teren niezabudowany inny niż teren budowlany. Wnioskodawca wywodzi powyższe z tego, że dla terenu, na którym znajduje się Nieruchomość nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania ani nie obowiązuje decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W konsekwencji, przy założeniu, że do dnia dokonania dostawy Nieruchomości ww. okoliczności faktyczne nie ulegną zmianie, dostawa Nieruchomości powinna być zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 UoVAT. Stanowisko takie potwierdzone jest w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2013 r., znak: PT10/033/12/207/WLI/13/RD 58639, gdzie wskazano, że: "(...) od dnia 1 kwietnia 2013 r. w związku z wprowadzeniem do ustawy o VAT definicji terenu budowlanego dla potrzeb prawidłowej klasyfikacji gruntów celem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, w sytuacji gdy brak jest planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie należy już kierować się danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków, które były, zgodnie z wykładnią zaprezentowaną w wyroku z dnia 17 stycznia 2011 r., istotne w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. W konsekwencji dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług (...)".

W ocenie Wnioskodawcy, w obecnym stanie prawnym na potrzeby określenia sposobu opodatkowania podatkiem od towarów i usług terenu niezabudowanego (zwolnienie z VAT lub opodatkowanie VAT) bez znaczenia jest sposób klasyfikacji gruntu wynikający z rejestru gruntów. Tym samym pomimo, że Nieruchomość klasyfikowana jest w rejestrze gruntów jako "zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy" (symbol: Bp), tj. zgodnie z tym rejestrem przeznaczona jest pod zabudowę, na potrzeby podatku od towarów i usług nie powinna być klasyfikowana jako teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 UoVAT. Stanowisko takie potwierdzone jest w ww. interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy, tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Treść powyższego artykułu jest zgodna z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen z którego wynika, że teren budowlany oznacza "każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016 r. poz. 778), ustawa określa:

Natomiast art. 4 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

O przeznaczeniu terenu decydują więc akty prawa miejscowego - miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku - decyzja o warunkach zabudowy.

Generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonych pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W 2015 r. Wnioskodawca nabył własność dziesięciu lokali mieszkalnych stanowiących odrębną własność znajdujących się w budynku mieszkalnym wielolokalowym (Budynek). Z własnością ww. lokali mieszkalnych związany był udział w nieruchomości wspólnej, którą stanowi działka gruntu oraz wszelkie części Budynku, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali. Zakup ww. lokali mieszkalnych nie był czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, gdyż sprzedaży lokali nie dokonywali podatnicy podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 UoVAT.

Po nabyciu własności ww. lokali Wnioskodawca zniósł odrębną własność tych lokali mieszkalnych.

Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie pozwolenia na rozbiórkę Budynku i na jego mocy dokonano rozbiórki Budynku, wskutek czego w ewidencji gruntów i budynków dokonano wykreślenia Budynku. Wnioskodawca otrzymał na tę okoliczność zawiadomienie od Starostwa Powiatowego w M. z dnia 30 listopada 2015 r.

W związku z tym na dzień sporządzenia niniejszego wniosku Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej o powierzchni 0,0634 ha, stanowiącej działkę gruntu o nr ewid. 2756/2 (Nieruchomość). Zgodnie z informacjami wynikającymi z uzyskanych przez Wnioskodawcę zaświadczeń Nieruchomość znajduje się na terenie klasyfikowanym zgodnie z rejestrem gruntów jako "zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy" (symbol Bp - wypis z rejestru gruntów).

Nieruchomość znajduje się na terenie, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (zaświadczenie wydane przez Burmistrza Miasta M.).

Wnioskodawca wskazał również, że przed nabyciem własności ww. lokali mieszkalnych poprzedni właściciele tych lokali zawarli z X. Sp. z o.o. (X.) warunkowe przedwstępne umowy ustanowienia odrębnej własności lokali i przeniesienia ich własności oraz zmiany wysokości udziałów we współwłasności nieruchomości wspólnej. Umowy te zobowiązywały poprzednich właścicieli do ustanowienia odrębnej własności pięciu lokali mieszkalnych o planowanych numerach od 12 do 16, z którymi związane będą udziały w nieruchomości wspólnej, które powstaną po dokonaniu przebudowy i nadbudowy Budynku. Umowy te zobowiązywały następnie do przeniesienia własności wyodrębnionych lokali na X., który zobowiązał się je nabyć.

W związku z planowaną inwestycją X. wystąpił o wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na nadbudowie Budynku. Ww. warunki zabudowy ustalono decyzją nr 23/12 z dnia 3 kwietnia 2012 r. wydaną dla X. przez Burmistrza Miasta.

Nabycie lokali mieszkalnych przez Wnioskodawcę, a następnie zniesienie odrębnej ich własności oraz rozbiórka Budynku spowodowała, że planowana inwestycja X. polegająca na nadbudowie Budynku stała się nieaktualna. W konsekwencji X. wniósł o wydanie decyzji, która stwierdzi wygaśnięcie ww. decyzji ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na nadbudowie Budynku. Burmistrz Miasta decyzją z dnia 1 marca 2016 r. na podstawie art. 162 § 1 i 3 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego stwierdził wygaśnięcie decyzji nr 23/12 z dnia 3 kwietnia 2012 r. z uwagi na jej bezprzedmiotowość. Zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy ww. decyzja jest prawomocna.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy planowana dostawa wyżej opisanej Nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Jak wyjaśniono wyżej opodatkowane podatkiem od towarów i usług są wyłącznie te grunty niezabudowane które stanowią tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe działki niezabudowane, będące gruntami np. leśnymi, rolnymi - nieprzeznaczone pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W rozpatrywanej sprawie przedmiotem sprzedaży będzie działka, dla której nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Dla budynku położonego na tej działce wydano decyzję dotyczącą jego rozbudowy. Jednakże budynek ten został rozebrany, wskutek czego ww. decyzja stała się bezprzedmiotowa i Burmistrz Miasta stwierdził jej wygaśnięcie. Decyzja ta jest prawomocna. Wnioskodawca poinformował także, że budynek, który został wyburzony, został wybudowany co najmniej 30 lat temu, tj. w okresie, w którym nie obowiązywały przepisy dotyczące wydawania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, dla tej nieruchomości nie wydano żadnej innej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W związku z tym działka będąca przedmiotem niniejszego wniosku stanowi grunt niezabudowany inny niż budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Zatem należy uznać, że dostawa ww. działki jako gruntu niezabudowanego i nieprzeznaczonego pod zabudowę, z uwagi na brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jak również brak decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT stosownie do zapisów art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.