IPPP2/4512-392/15-2/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania wycofania z działalności gospodarczej lokali niemieszkalnych i przekazania ich do majątku prywatnego w celu świadczenia usług wynajmu - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania wycofania z działalności gospodarczej lokali niemieszkalnych i przekazania ich do majątku prywatnego w celu świadczenia usług wynajmu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

1. Wnioskodawca jako osoba fizyczna:

a. prowadzi od 24 grudnia 2012 r. indywidualną działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości 19% (podatek liniowy)

Zgodnie z wpisem do CEIDG przedmiotem działalności gospodarczej jest:

* badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych (PKD 72.19.12.Z)

* działalność wydawnicza w zakresie pozostałego oprogramowania (PKD 58.19.29.Z)

* działalność związana z oprogramowaniem (PKD 62.01.Z)

* działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki (PKD 62.02.Z)

* działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi (PKD 62.03.Z)

* pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych (PKD 62.09.Z)

* przetwarzanie danych; zarządzanie stronami internetowymi (hosting) i podobna działalność (PKD 63.11.Z)

* działalność portali internetowych (PKD 63.12.Z)

* działalność agencji informacyjnych (PKD 63.91.Z)

* pozostała działalność usługowa w zakresie informacji, gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD 63.99.Z)

* kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (PKD 68.10.Z)

* wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z)

* działalność szpitali (PKD 86.10.Z)

* praktyka lekarska specjalistyczna (PKD 86.22.Z)

2. Wnioskodawca planuje wniesienie swojego przedsiębiorstwa w formie aportu do spółki z o.o., w której jest jednym z udziałowców, przy czym z przedsiębiorstwa wnoszonego aportem do spółki z o.o. wyłączone zostaną:

3. Dotychczasowa indywidualna działalność gospodarcza Wnioskodawcy zostanie zlikwidowana w CEIDG oraz w urzędzie skarbowym w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych po zrealizowaniu usługi związanej z oprogramowaniem.

Przed likwidacją działalności ww. lokale zostaną wycofane z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie i będą wynajmowane - lecz na podstawie umowy nie zawartej w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - i dla celów podatku dochodowego opodatkowane będą zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5% przychodu.

Wycofanie z działalności gospodarczej lokali niemieszkalnych - nastąpi poprzez dokonanie stosownych zapisów o wycofaniu składników majątku w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i będzie miało jedynie skutek w podatku dochodowym od osób fizycznych, poprzez zastosowanie art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a oraz art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

W związku z likwidacją działalności gospodarczej Wnioskodawca:

Wnioskodawca nie dokona likwidacji działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT (nie złoży VAT-Z), bowiem z tytułu najmu lokali niemieszkalnych nadal będzie podatnikiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca wycofując z działalności gospodarczej lokale niemieszkalne wraz z przynależnym gruntem wykorzystywane w działalności gospodarczej a następnie likwidując działalność gospodarczą, o której mowa w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej oraz w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie dokonując jednocześnie likwidacji działalności gospodarczej zdefiniowanej w ustawie o podatku od towarów i usług jest nadal podatnikiem podatku VAT z tytułu wynajmu tych lokali niemieszkalnych i z tego względu nie jest obowiązany do zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, niezależnie od likwidacji działalności gospodarczej (wykreślenie z CEIDG i zarazem likwidacja działalności gospodarczej zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych) Wnioskodawca może pozostać nadal podatnikiem VAT czynnym i wykonywać czynności opodatkowane, bowiem prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT zgodnie z art. 15 ust. 2 ma szerszy zakres niż ustawa o podatku dochodowym i ustawa o swobodzie działalności gospodarczej i najem odnosi się do takiego stanu.

W sprawie Wnioskodawcy nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, bowiem nie wystąpi tu przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na jego cele osobiste.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust, 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny i winna być rozpatrywana niezależnie od definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej oraz w art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto wskazać należy, że definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy stanowi wprost jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stąd też należy dokonać jej wykładni literalnej. W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji najmu lokali niemieszkalnych jest podatnikiem podatku VAT istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy VAT. A taką działalnością jest min. czynność polegająca na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną do odpłatnego najmu stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem wykorzystywanie towarów ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing, itp.). W tym przypadku ustawa wprowadza wymóg ciągłości wykorzystywania. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu wskazuje, że ma ona charakter długotrwały, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. W konsekwencji najem lokali niemieszkalnych wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem lokali niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca wynajmując lokale niemieszkalne będzie nadal działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy VAT; będzie on wykonywany w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu będą miały długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu będą w zasadzie stałe) bez względu na to, że najem stanowić będzie - zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych - odrębne źródło przychodu (nie będzie to pozarolnicza działalność gospodarcza).

W konsekwencji najem lokali niemieszkalnych będzie świadczony w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, i będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, które podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym Wnioskodawca likwidując działalność gospodarczą w CEIDG oraz w urzędzie skarbowym dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych, w sytuacji dalszego wynajmowania lokali niemieszkalnych, nie utraci statusu podatnika VAT,

Powyższe stanowisko potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w piśmie z 26 stycznia 2015 r. nr IPTPP4/443-789/14-3/BM.

Z tego względu, w sprawie Wnioskodawcy nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT, w myśl którego za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu rozumie się również m.in. przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele osobiste podatnika - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem wycofanie lokali niemieszkalnych, w stosunku do których przy nabyciu lub ich wykończeniu Wnioskodawca korzystał z odliczenia podatku naliczonego VAT - co do zasady - skutkuje naliczeniem podatku należnego od wartości tych lokali (zwanej ceną nabycia) z dnia dokonania dostawy (tekst jedn.: z dnia wycofania), wykazaniem w deklaracji VAT - 7 i zapłatą tego podatku do US, o ile nie zachodzą okoliczności zastosowania zwolnienia z podatku ustawy o VAT.

Jednakże - jak wynika z powyższego przepisu - ma to zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy nastąpi wycofanie towarów na cele osobiste podatnika. Tymczasem zamiarem Wnioskodawcy nie jest likwidacja działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, lokale niemieszkalne nie zostaną wycofane na cele osobiste, bowiem lokale będą nadal przedmiotem umowy najmu opodatkowanej podatkiem VAT. Tak więc w tej sytuacji, art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania dla Wnioskodawcy.

Reasumując, po wycofaniu lokali niemieszkalnych wykorzystywanych w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i po likwidacji tej działalności wyłącznie w CEIDG i w urzędzie skarbowym dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca dokonujący najmu tych nieruchomości w sposób ciągły i zarobkowy - na podstawie umów nie zawieranych w ramach działalności gospodarczej - nadal będzie podatnikiem podatku VAT a art. 7 ust. 2 pkt 1 nie będzie miał zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.