IPPP2/4512-386/16-2/MAO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2016 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 18 maja 2016 r. (data wpływu 20 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenie czy:

* nieodpłatne przekazanie na rzecz Miasta infrastruktury drogowej zlokalizowanej na gruncie stanowiącym własność Miasta stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług

* od nakładów ponoszonych przez Wnioskodawcę na przebudowę drogi posadowionej na gruncie stanowiącym własność Miasta będzie Wnioskodawcy przysługiwało prawo od obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony

- jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenie czy nieodpłatne przekazanie na rzecz Miasta infrastruktury drogowej zlokalizowanej na gruncie stanowiącym własność Miasta stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czy od nakładów ponoszonych przez Wnioskodawcę na przebudowę drogi posadowionej na gruncie stanowiącym własność Miasta będzie Wnioskodawcy przysługiwało prawo od obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Aktywów Niepublicznych (dalej: Fundusz) zarządzany i reprezentowany przez S... S.A. zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym jest zarejestrowany w Polsce dla celów VAT, jako podatnik VAT czynny.

Przedmiot działalności Funduszu stanowi lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze niepublicznego prowadzenia nabycia certyfikatów inwestycyjnych w określone w Ustawie o funduszach inwestycyjnych i Statucie Funduszu papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Zgodnie z art. 147 ust. 1 Ustawy o funduszach inwestycyjnych przedmiotem lokat funduszu inwestycyjnego zamkniętego mogą być własność lub współwłasność nieruchomości gruntowych w rozumieniu przepisów o gospodarce nieruchomościami, budynków i lokali stanowiących odrębne nieruchomości, jak również użytkowanie wieczyste. Fundusz jest właścicielem portfela nieruchomości, na których posadowione są hale handlowe ulokowane w atrakcyjnych lokalizacjach w największych miastach Polski. Fundusz wykorzystuje nieruchomości do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT, tj. wynajmuje/dzierżawi powierzchnię handlową wraz z towarzyszącą infrastrukturą tym samym czerpie pożytki z tytułu najmu. Fundusz nie może wykluczyć, iż w przyszłości będzie chciał sprzedać część lub wszystkie nieruchomości licząc na wzrost ich wartości. Oprócz nieruchomości zabudowanych Fundusz jest właścicielem/użytkownikiem wieczystym nieruchomości niezabudowanych. Jedną z takich nieruchomości niezabudowanych jest nieruchomość, na której Fundusz chce wybudować halę handlową, w której to będzie prowadził działalność gospodarczą, tj. Fundusz będzie wynajmował/dzierżawił halę, tym samym Fundusz będzie świadczył usługi w postaci najmu opodatkowane podatkiem VAT. Fundusz nie może wykluczyć, że po wybudowaniu sprzeda nieruchomość (zabudowaną na dzień sprzedaży), przy czym sprzedaż będzie w ramach pierwszego zasiedlenia, lub rezygnacji ze zwolnienia VAT, innymi słowy sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej.

Stosownie do art. 148 ust. 4 i 5 ustawy o funduszach inwestycyjnych, fundusz inwestycyjny zamknięty jest podmiotem uprawnionym do dokonywania inwestycji (budowy i remontu) na nieruchomościach wchodzących w skład portfela tego funduszu. Fundusz nie posiadając doświadczenia, jak również z uwagi na fakt, że w przedmiocie działalności Funduszu nie mieści się działalność w zakresie budownictwa, Fundusz będzie występował jako podmiot zlecający wykonanie budynku na nieruchomości będącej przedmiotem lokaty Funduszu. Uwzględniając zakres działalności Funduszu, umowa zawierana w związku z inwestycją w nieruchomość ma charakter kompleksowy tj. obejmuje całość inwestycji, w wyniku której Fundusz otrzyma tzw. finalny produkt w postaci hali handlowej, gotowej do działalności gospodarczej.

Dla pełnej działalności operacyjnej hali handlowej, niezbędna jest również przebudowa układu komunikacyjnego w taki sposób, aby zapewnić dojazd do hali handlowej. Właściwy dojazd do hali handlowej warunkuje prawidłowe użytkowanie tego obiektu oraz generowanie przychodów dla Funduszu z tytułu wynajmu/dzierżawy hali handlowej.

Tym samym Fundusz w ramach umowy o generalną realizację inwestycji zlecił wykonawcy przedsięwzięcia wybudowanie hali handlowej na gruncie należącym do Funduszu, jak również taką budowę infrastruktury aby wybudowana hala handlowa mogła funkcjonować.

W tym celu wykonawca inwestycji podjął przebudowę układu komunikacyjnego w postaci budowy skrzyżowania typu rondo na gruncie stanowiącym własność Miasta Poznań. Wykonawca wystawi na Fundusz fakturę VAT dokumentującą czynności związane z wybudowaniem hali handlowej oraz czynności związane z przebudową układu komunikacyjnego. Następnie Fundusz dokona nieodpłatnego przekazania nakładów rzeczowych poniesionych na realizację inwestycji drogowej po jej zrealizowaniu i oddaniu do użytkowania, wraz z niezbędną dokumentacją związaną z jej realizacją na rzecz Zarządu Dróg Miejskich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy czynność związana z nieodpłatnym przekazaniem na rzecz Miasta infrastruktury drogowej zlokalizowanej na gruncie stanowiącym własność Miasta, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2. Czy od nakładów ponoszonych przez Fundusz na przebudowę drogi posadowionej na gruncie stanowiącym własność Miasta, które następnie zostaną nieodpłatnie przekazane na rzecz Miasta, Funduszowi będzie przysługiwało prawo od obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony?

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

Ad.1. Nieodpłatne przekazanie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm,), (zwana dalej: ustawą o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy.

W myśl regulacji art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zatem dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Aby zatem nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a co za tym idzie za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Zgodnie z zaprezentowanym stanem faktycznym odnoszącym się do zdarzenia przyszłego aby hala handlowa mogła w pełni funkcjonować, niezbędna jest przebudowa układu komunikacyjnego w taki sposób aby zapewnić dojazd do hali handlowej. Właściwy dojazd do hali handlowej warunkuje prawidłowe użytkowanie tego obiektu oraz generowanie przychodów dla Funduszu z tytułu wynajmu/dzierżawy hali handlowej, innymi słowy bez przebudowy drogi hala handlowa nie będzie spełniać swoich funkcji gospodarczych.

W związku z powyższym koniecznym jest rozważenie kwestii zakwalifikowania przedmiotowej czynności przekazania przez Fundusz infrastruktury drogowej na rzecz Miasta jako czynności związanej z działalnością gospodarczą Funduszu. W analizowanej sprawie związek taki niewątpliwie ma/będzie mieć miejsce.

Analiza sytuacji przedstawionej we wniosku wskazuje, że w przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie na rzecz Miasta przebudowanej przez Fundusz infrastruktury drogowej, stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług, jednakże czynność ta nie będzie spełniała wskazanej w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT przesłanki do objęcia jej opodatkowaniem. Aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT - jak wskazano wyżej - świadczenie tych usług musi się bowiem odbyć bez związku z potrzebami prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku nieodpłatne świadczenie usług polegające na nieodpłatnym przekazaniu nakładów związanych z przebudową drogi dojazdowej jest potrzebne dla prowadzenia działalności gospodarczej.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż przekazując nieodpłatnie nakłady poniesione w związku z wykonaniem infrastruktury drogowej na gruncie Miasta, Fundusz będzie świadczył usługę, która w świetle art. 8 ust. 2 ustawy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ przekazywana nieodpłatnie inwestycja związana będzie z prowadzoną przez Fundusz działalnością gospodarczą.

Stanowisko Funduszu w kwestii niepodlegania opodatkowaniu nieodpłatnego przekazania na rzecz zarządcy drogi (Gminy lub Powiatu) przebudowanej infrastruktury dróg publicznych związanych z realizacją inwestycji niedrogowej znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 13 lipca 2007 r. (sygn. III SA/Wa 3537/06), który zapadł na tle analogicznego stanu faktycznego stwierdził, że w rozpoznawanej sprawie organy podatkowe nie tylko nie zakwestionowały, a wręcz potwierdziły, iż przedmiotowe usługi są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (...). Wobec niespełnienia jednego z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy (ustawy o VAT) wykonane przez Skarżącej roboty budowlane stanowią usługi o charakterze nieodpłatnym, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT." (Podobne stanowisko w kwestii nieodpłatnego przekazania infrastruktury zostało zaprezentowane w wyrokach WSA w Warszawie: z 13 lipca 2007 r. (sygn. III SA/Wa 3630/06) oraz z 17 czerwca 2008 r. (sygn. III SA/Wa 398/08). Wyrok ten został wprawdzie wydany na podstawie stanu prawnego obowiązującego przed 1 kwietnia 2011 r., niemniej jednak zawarte w nich tezy są w dalszym ciągu aktualne, bowiem kluczowy jest fakt, iż w wyżej wymienionym wyroku potwierdzono związek tego typu wydatków z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Podobny pogląd jest także powszechnie przyjmowany w wiążących interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych w indywidualnych sprawach podatników. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 29 maja 2009 r. (sygn. IBPP1/443-196/09/AL) wskazał, że "stwierdzić należy, iż przekazanie przez Wnioskodawcę Gminie rozbudowanej infrastruktury drogowej i zmodyfikowanej infrastruktury towarzyszącej będzie odbywało się w bezpośrednim związku z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem tj. przekazanie powyższe będzie odbywało się w związku z profilem planowanej przez Wnioskodawcę działalności, a mianowicie wynajmem powierzchni handlowo-usługowej. Powyższe przekazanie będzie warunkowało uzyskiwanie przez Wnioskodawcę przychodów z tytułu najmu centrum handlowo rozrywkowego "M". A zatem jeden z warunków koniecznych dla uznania nieodpłatnego świadczenia usług za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie został spełniony. W świetle powyższego nieodpłatne przekazanie Gminie rozbudowanej infrastruktury drogowej i zmodyfikowanej infrastruktury towarzyszącej realizowanej w związku z przedsięwzięciem Inwestycyjnym polegającym na budowie centrum handlowo-rozrywkowego "M" nie będzie podlegało przepisom ustawy o podatku od towarów i usług (Nieodpłatne przekazanie infrastruktury uznawano za niepodlegające opodatkowaniu VAT także w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 sierpnia 2011 r. sygn. ILPP2/443–783/11-2/SJ) i z 15 czerwca 2011 r. (sygn. ILPP2/443-567/11-3/EN), interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w z 24 listopada 2011 r. (IPPP2/443–1046/11-2/MM), 18 lutego 2008 r. (sygn. 1401/PH-I/4407/14-1/07/AŁ/PV-l); z 25 stycznia 2008 r. (sygn. 1401/PV–I/4407/14-18/07/AŁ); z 21 września 2007 r. (sygn. 1401/PH–I/4407/14–138/06/AŁ); z 21 września 2007 r. (sygn. 1401/PH-I/4407/14-137/06/AŁ); z 20 września 2007 r. (sygn. 1401/PH–I/4407/14–135/06/AŁ); z 17 września 2007 r. (sygn. 1401/PH–I/4407/14–35/07/AŁ).

Analogicznie o związku nakładów poniesionych na budowę infrastruktury drogowej służącej dojazdowi do obiektu centrum handlowego z przyszłymi przychodami z wynajmu powierzchni handlowych wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 24 listopada 2011 r. (sygn. IPPP2/443-1046/11-2/MM), stwierdzając, że: "Z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę, a więc wynajmowaniem powierzchni biurowych, handlowych oraz usługowych wiąże się nierozerwalnie budowa budynków pod wynajem, koszty zakupu gruntów oraz koszty inwestycji bezpośrednio z tymi wydatkami związane. Takim kosztem jest m.in. koszt infrastruktury drogowej otaczającej Centrum. Należy podkreślić, iż bez infrastruktury drogowej nie będzie możliwy dojazd do Centrum i realizacja celów gospodarczych Spółki. Obowiązek zrealizowania takiej inwestycji wynika także bezpośrednio z wskazanego już art. 16 ustawy o drogach publicznych. Związek z działalnością gospodarczą przekazania gminie drogi dojazdowej do Centrum jest więc niewątpliwy."

Reasumując, nieodpłatne świadczenie na rzecz Miasta polegające na nieodpłatnym przekazaniu infrastruktury drogowej będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o naliczony

Zgodnie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 (przypadek ten nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Jak wynika z konstrukcji powołanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Powyższą zasadę potwierdzają również przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Do fundamentalnych cech podatku od wartości dodanej, wynikających z postanowień art. 1 Dyrektywy należy zaliczyć zasadę neutralności podatku dla podatników. Cechą podatku od wartości dodanej, wskazaną w art. 1 ust. 2 Dyrektywy, jest faktyczne obciążenie ciężarem podatku od wartości dodanej jedynie konsumpcji towarów i usług. Z treści tego przepisu należy wnioskować, że podatek ten nie powinien obciążać podmiotów biorących udział w obrocie towarami i usługami, niebędących ich ostatecznymi odbiorcami. Należy jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z postanowieniami art. 1, podatek powinien być naliczany na wszystkich stadiach obrotu, z etapem sprzedaży detalicznej włącznie.

Mechanizmem zapewniającym obciążenie podatkiem wyłącznie ostatecznych odbiorców towarów i usług, przy jednoczesnym naliczaniu podatku na każdym etapie obrotu, jest wskazane w ust. 2 prawo do odliczenia od podatku należnego podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług. Ograniczenie prawa do odliczenia podatku przez podatnika, podobnie jak wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, powinny mieć charakter wyjątkowy i mogą być wprowadzane jedynie na podstawie wyraźnych przepisów prawa. Szczegółowe zasady realizacji prawa do odliczenia podatku zawierają przepisy Tytułu X Dyrektywy, które należą bez wątpienia do najistotniejszych regulacji Dyrektywy VAT. Neutralność podatku od wartości dodanej dla podatnika wyraża się m.in. dążeniem do poszukiwania, wdrażania i ochrony rozwiązań legislacyjnych zapewniających stan prawny, w którym wartość podatku zapłaconego przez podatnika w cenie zakupywanych przez niego towarów i usług wykorzystywanych do celów działalności opodatkowanej nie będzie stanowić dla podatnika ostatecznego kosztu. Podatnik musi mieć zapewnioną możliwość odzyskania podatku naliczonego związanego ze swoją działalnością opodatkowaną. Wszelkie korzystne dla podatnika konsekwencje wynikające z koncepcji neutralności podatku są traktowane w doktrynie wspólnego systemu VAT jako fundamentalne prawo podatnika, nie zaś jako jego przywilej.

Z orzecznictwa TSUE wynika, że właśnie zasada odliczenia podatku naliczonego zapewnia uzyskanie neutralności podatku. System odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów i usług dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Zatem dla określenia, czy Funduszowi przysługuje prawo do odliczenia podatku wynikającego z wydatków poniesionych na inwestycję drogową, niezwykle istotny jest charakter związku występującego między zakupami, a prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży lub też są niezbędne do wytworzenia towarów lub wykonania usług będących przedmiotem sprzedaży. Bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy (przedsiębiorstwa) - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami.

Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do obrotu osiąganego przez podatnika, np. poprzez odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości. Powyższe regulacje oznaczają, że aby stwierdzić, czy podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy zbadać wyłącznie związek ponoszonych wydatków z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten musi mieć charakter niewątpliwy, lecz niekoniecznie bezpośredni. Podatnik musi jednak wykazać związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wydatków mających pośredni związek z działalnością opodatkowaną, jako jeden z aspektów zasady neutralności podatku VAT było także przedmiotem licznych orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. System odliczania podatku VAT - jak wskazuje TSUE m.in. w wyroku z 22 lutego 2001 r. sprawie C-408/98 (Abbey National pic v. Commissioners of Customs Excise) - " (...) ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorców od ciężaru podatku VAT, zapłaconego lub do zapłaty, w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. W konsekwencji wspólny system VAT zapewnia całkowitą neutralność opodatkowania VAT wszelkiej działalności gospodarczej, bez względu na jej cel i rezultat, przy założeniu, że ona sama, co do zasady, podlega opodatkowaniu VAT".

Zasada neutralności podatku VAT, a także kwestia pośredniego związku pomiędzy podatkiem naliczonym VAT a czynnościami opodatkowanymi jako warunku wystarczającego do zachowania prawa do odliczenia VAT były przedmiotem licznych orzeczeń TSUE m.in.: wyrok z 15 stycznia 1998 r. w sprawie C-37/95 (Państwo Belgijskie v. Ghent Coal Terminal NV), wyrok z 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/96 (Abbey National pic v. Commissioners of Customs Excisie), wyrok z 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 (Kretztechnik AG v. Finanzamt Linz), wyrok z 27 września 2001 r. w sprawie O 16/00 (CIBO Particiationis SA v. Directeur region ai des impots du Nord-Pas-de-Calats). TSUE podkreślał, że co do zasady, prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje podatnikom wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek poniesionych wydatków ze sprzedażą opodatkowaną. Jednakże, brak bezpośredniego związku z konkretną czynnością podlegającą opodatkowaniu nie wyklucza prawa odliczenia podatku VAT w przypadku tzw. kosztów ogólnych działania podatnika, o ile koszty te mogą być przypisane do działalności podatnika podlegającej opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z podanym stanem faktycznym odnoszącym się do zdarzenia przyszłego, aby hala handlowa mogła w pełni funkcjonować, niezbędna jest przebudowa układu komunikacyjnego w taki sposób aby zapewnić dojazd do hali handlowej. Właściwy dojazd do hali handlowej warunkuje prawidłowe użytkowanie tego obiektu oraz generowanie przychodów dla Funduszu z tytułu wynajmu/dzierżawy hali handlowej. Tym samym Fundusz w ramach jednej umowy zleci wykonawcy wybudowanie hali handlowej na gruncie własnym, jak również przebudowę układu komunikacyjnego w postaci budowy skrzyżowania typu ronda na gruncie stanowiącym własność Miasta Poznań, wykonawca wystawi na Fundusz fakturę VAT dokumentującą czynności związane z wybudowanie hali handlowej oraz przebudowy układu komunikacyjnego.

Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione podstawowe warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług od nakładów na przebudowę układu komunikacyjnego tj. budowę ronda, które następnie podlegać będą nieodpłatnemu przekazaniu na rzecz Miasta. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, Fundusz jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a nakłady ponoszone na przebudowę układu komunikacyjnego (zakup usług) będą ostatecznie miały związek z czynnościami opodatkowanymi, tj. odpłatnymi usługami świadczonymi przez Fundusz w postaci najmu/dzierżawy, czy też w przypadku sprzedaży nieruchomości w postaci dostawy budynku w ramach pierwszego zasiedlenia.

W konsekwencji, w zakresie, w jakim inwestycja drogowa jest związana z wykonywanymi przez Fundusz czynnościami opodatkowanymi, Fundusz będzie posiadał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nakłady ponoszone na przebudowę układu komunikacyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosowanie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.