IPPP2/4512-385/16-2/IZ - VAT w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2016 r. (data wpływu 20 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) zakupiła w roku 2008 lokal mieszkalny nr 153 w budynku posadowionym w W. przy ul. N. Sprzedającymi były dwie osoby fizyczne (współwłaściciele lokalu). Sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie była dokonana przez podatników podatku od towarów i usług. Przed transakcją sprzedaży Spółka wynajmowała ww. lokal od jego właścicieli na swoją siedzibę, którzy dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych wykazywali przychody z tytułu czynszu jako przychody ze źródła "najem".

Po zakupie przez Wnioskodawcę przedmiotowy lokal został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Spółki i był w dalszym ciągu wykorzystywany jako siedziba Spółki.

Od roku 2008 Spółka nie poniosła nakładów na ulepszenie lokalu, które przekroczyłoby 30% wartości początkowej lokalu.

Spółka nie wynajmowała lokalu osobom trzecim.

Spółka rozważa sprzedaż przedmiotowego lokalu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż lokalu przez Wnioskodawcę będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 lub ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowego lokalu będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, bądź na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, bądź na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT).

UZASADNIENIE takiego stanowiska jest następujące:

1. Zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się natomiast (art. 2 pkt 14 ustawy o VAT) oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z powyższych przepisów wynika więc, że z pierwszym zasiedleniem mamy do czynienia wówczas, gdy dany obiekt budowlany (budynek bądź budowla) zostanie:

- po jego wybudowaniu bądź kwalifikowanym ulepszeniu (gdy wydatki na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu).

Omawiane zwolnienie stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112. Zgodnie z tym przepisem państwa członkowskie zwalniają (jest to zatem zwolnienie obligatoryjne) dostawy budynków lub ich części oraz związane z nim grunty, inne niż dostawy, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit.a. Natomiast w art. 12 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112 mowa jest o dostawie budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu przed pierwszym zasiedleniem.

Czyli państwa członkowskie są zobowiązane zwolnić dostawy budynków lub części budynków oraz związane z nim grunty, o ile tylko dostawa ta następuje przed pierwszym zasiedleniem.

Pojęcie pierwszego zasiedlenia, kluczowe dla zakresu zwolnienia podatkowego z art. 135 ust. 1 lit. j, nie zostało zdefiniowane w Dyrektywie 2006/112. Nie oznacza to jednak, że państwo członkowskie ma prawo do ustanowienie własnej definicji tego terminu w prawie krajowym. Konieczne jest bowiem wypracowanie wspólnego i jednolitego (autonomicznego - w obrębie państw członkowskich UE) rozumienia pojęcia pierwszego zasiedlenia. Chodzi o to, aby uniknąć rozbieżności terminologicznych, które mogłyby doprowadzić do zakłócenia mechanizmów funkcjonowania wspólnego rynku i wspólnego systemu VAT w Unii Europejskiej. Stąd zakres znaczeniowy pojęcia "pierwsze zasiedlenie" powinien być ustalony w oparciu o systematykę Dyrektywy 2006/112 oraz kontekst i cele zwolnienia z art. 135 ust. 1 lit.j.

Należy w tym miejscu podkreślić, że Dyrektywa 2006/112, nie definiując pojęcia pierwszego zasiedlenia, nie wprowadza również żadnych dodatkowych wymogów, których spełnienie warunkowałoby uznanie, że dany budynek podlegał pierwszemu zasiedleniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie pierwszego zasiedlenia powinno być zatem rozumiane w sposób naturalny jako pierwsze zajęcie budynku, pierwsze przyjęcie do używania budynku.

Polski ustawodawca zawęził natomiast rozumienie pierwszego zasiedlenia w stosunku do znaczenia, jakie temu pojęciu nadaje Dyrektywa 2006/112 - do czego Polska nie była uprawniona - dodając warunek oddania do użytkowania "w wykonaniu czynności opodatkowanych".

Stąd, w celu zapewnienia efektywności prawu unijnemu konieczne jest pominięcie tej części definicji pierwszego - zasiedlenia, ustanowionej w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, która stanowi o warunku oddania do użytkowania "w wykonaniu czynności opodatkowanych".

Na konieczność prounijnej wykładni art. 2 pkt 14 ustawy o VAT i sprzeczność tego przepisu z Dyrektywą 2006/112 zwraca się uwagę w najnowszym orzecznictwie sądów administracyjnych. Można przywołać tu wyrok NSA z 30 października 2014 r. (I FSK 1545/13) oraz z 14 maja 2015 r. (I FSK 382/14). W tym ostatnim orzeczeniu Sąd dokonał bardzo szerokiej analizy przepisów dyrektywy oraz orzecznictwa TS i w konkluzji stwierdził:

"Mając na względzie powyższe wytyczne należy stwierdzić, że definicja "pierwszego zasiedlenia (zajęcia)" zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji "pierwszego zasiedlenia" wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT warunku "w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu". Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu."

Zatem, w sytuacji, gdy Spółka wykorzystywała nabyty lokal do wykonywania swojej działalności gospodarczej (w lokalu mieści się siedziba Spółki), to nastąpiło pierwsze zasiedlenie, od jego dokonania upłynęły ponad 2 lata i planowana sprzedaż przedmiotowego lokalu będzie podlegała zwolnieniu na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zaprezentowaną powyżej prounijną interpretację pojęcia "pierwszego zasiedlenia" stosuje się w ostatnio wydanych interpretacjach indywidualnych również Minister Finansów.

W dniu 14 kwietnia 2016 r. Minister Finansów, reprezentowany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zmienił swoją wcześniejszą interpretację (sygnatura IPPP3/4512-873/15-3/S/RD), stwierdzając:

"Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT". W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze opis sprawy w kontekście powołanych przepisów należy stwierdzić, że dostawa nieruchomości (budynków, budowli lub ich części w tym wyodrębnionych lokali) będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Jak wskazał Wnioskodawca planowana sprzedaż nieruchomości będzie dokonywana po ich wybudowaniu bądź kwalifikowanym ulepszeniu, tj. gdy wydatki na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości przy czym co istotne planowana sprzedaż będzie dokonywana po upływie co najmniej dwóch lat prowadzenia w danej nieruchomości działalności gospodarczej licząc od wybudowania lub dokonania kwalifikowanego ulepszenia. Tym samym w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości (budynku, budowli lub ich części w tym wyodrębnionych lokali) wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej (w części zwolnionej w części opodatkowanej) doszło do pierwszego zasiedlenia i do momentu sprzedaży nieruchomości minie okres dłuższy niż dwa lata. W konsekwencji zostaną spełnione obie przesłanki warunkujące zwolnienie w myśl cyt. wyżej artykułu i dostawa nieruchomości (budynku, budowli lub ich części w tym wyodrębnionego lokalu) będzie korzystać ze zwolnienia w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe."

W interpretacji indywidualnej z dnia 22 kwietnia 2016 r. sygnatura IPPP3/4512-141/16-5/RD Minister Finansów, reprezentowany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził:

"Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT".

Mając na uwadze opis sprawy w kontekście powołanych przepisów należy stwierdzić, że pierwsze zasiedlenie Budynku opisanego w zdarzeniu przyszłym nr 2 nastąpiło najpóźniej w 1997 r. tj., w momencie nabycia Budynku przez Wnioskodawcę i używania go na potrzeby Spółki jako jej siedziba. Zatem pomiędzy powstaniem pierwszego zasiedlenia względem Budynku (wykorzystywania go w prowadzonej działalności gospodarczej) do momentu sprzedaży przedmiotowego Budynku minie okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto Wnioskodawca nie dokonywał ulepszeń w wysokości przekraczających 30% wartości początkowej Budynku. W konsekwencji zostaną spełnione obie przesłanki warunkujące zwolnienie w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i dostawa Budynku opisanego w zdarzeniu przyszłym nr 2, wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie ww. artykułu."

Gdyby jednak Minister Finansów w interpretacji wydanej na podstawie niniejszego wniosku nie podzielił stanowiska Wnioskodawcy, co do rozumienia pojęcia "pierwsze zasiedlenie" i stosując przepis prawa krajowego uznał, że ponieważ Spółka wykorzystywała lokal na własną siedzibę i nie wydała nikomu tego lokalu w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, zwolnienia podatkowego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie stosuje się, wówczas, zdaniem Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

2. Zwolnienie z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT

W przypadku, gdy dostawa budynków, budowli lub ich części nie będzie objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

Powołany przepis stanowi, że zwalnia się dostawy budynków, budowli lub ich części, nieobjęte zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdy spełnione są następujące warunki:

Ponieważ, jak podano to w opisie zdarzenia przyszłego, od roku 2008 Spółka nie poniosła nakładów na ulepszenie lokalu, które przekroczyłyby 30% wartości początkowej lokalu, istotna dla rozstrzygnięcia jest interpretacja punktu a) powyżej.

Należy zauważyć, że przy nabyciu przez Spółkę przedmiotowego lokalu nie wystąpił podatek naliczony, gdyż transakcja ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawcy nie przysługiwało zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W przypadku sprzedaży towarów, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie powstaje zobowiązanie podatkowe. W doktrynie przyjmuje się w związku z tym, że art. 43 poza przypadkami określonymi w art. 88, kiedy podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, dotyczy także dostaw, przy których nabyciu podatek naliczony w ogóle nie powstał (ustawa o podatku VAT -Komentarz Z. Modzelewski, g. Mularczyk Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis Warszawa 2006). Wobec tego, że podatek naliczony w związku z dostawą na rzecz Wnioskodawcy nie powstał, to należy stwierdzić, że w przypadku przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Stanowisko takie zaprezentowane zostało również w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FSK 40/07.

Stanowisko powyższe przedstawione zostało w licznych indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydanych w imieniu Ministra Finansów, przykładowo w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 14 kwietnia 2011 r., sygnatura IPPP2/443-122/11-6/KOM, w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 21 lutego 2011 r., sygnatura IBPP3/443-871/10/AB, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2011 r. sygnatura IPPP2/443-122/11-6/KOM, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 września 2015 r. sygnatura IBPP1/4512-467/15/ES, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2016 r. sygnatura IPPP2/4512-153/16-4/JO. Przykładowo:

W interpretacji z dnia 14 kwietnia 2011 r. sygnatura IPPP2/443-122/11-6/KOM, stan faktyczny był taki, że Spółka z o.o., będąca podatnikiem podatku od towarów i usług, zamierzała dokonywać obrotu nieruchomościami na rynku wtórnym na własny rachunek. Lokale mieszkalne lub spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych miały być nabywane od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej z ich majątku prywatnego. Zakup ten nie podlegałby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie byłby prowadzony w ramach działalności gospodarczej osób sprzedających. Zakupione lokale miały być następnie sprzedawane osobom fizycznym lub prawnym. Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził: "Podkreślenia wymaga fakt, iż Wnioskodawcy jako dokonującemu dostawy przedmiotowych lokali, nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ani też nie ponosił on wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miałby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Reasumując stwierdzić należy, iż lokale będące przedmiotem dostawy dokonywanej przez Wnioskodawcę, w sytuacji gdy ich dostawa nie będzie wypełniać przesłanek określonych w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, korzystać będzie ze zwolnienia z podatku VAT, z uwagi na spełnienie warunków zawartych w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10a powołanej ustawy."

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 września 2015 r. sygnatura IBPP1/4512-467/15/ES, stan faktyczny był taki, że wnioskodawca nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu w okresie, gdy ustanowienie takiego prawa nie podlegało podatkowi od towarów i usług i używał go do potrzeb swojej działalności gospodarczej, ale nie wynajmował osobom trzecim. Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził:

"Ponadto z wniosku wynika, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż ustanowienie własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu na rzecz Wnioskodawcy nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca po nabyciu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu nie poniósł również wydatków na ulepszenie ww. lokalu przekraczających 30% wartości początkowej tego lokalu, tylko przed nabyciem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu dokonał modernizacji lokalu stanowiącej inwestycję w obcym środku trwałym.

Zatem z uwagi na powyższe stwierdzić należy, że sprzedaż własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż przy nabyciu własnościowego prawa do tego lokalu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT oraz po nabyciu tego prawa Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie tego lokalu."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Tym samym, dostawa nieruchomości spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów wynikającą z art. 7 ust. 1 ustawy i na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka zakupiła w roku 2008 lokal mieszkalny nr 153 w budynku posadowionym w Warszawie przy ul. N. Sprzedającymi były dwie osoby fizyczne (współwłaściciele lokalu). Sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie była dokonana przez podatników podatku od towarów i usług. Przed transakcją sprzedaży Spółka wynajmowała ww. lokal od jego właścicieli na swoją siedzibę, którzy dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych wykazywali przychody z tytułu czynszu jako przychody ze źródła "najem". Po zakupie przez Wnioskodawcę przedmiotowy lokal został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Spółki i był w dalszym ciągu wykorzystywany jako siedziba Spółki. Od roku 2008 Spółka nie poniosła nakładów na ulepszenie lokalu, które przekroczyłoby 30% wartości początkowej lokalu. Spółka nie wynajmowała lokalu osobom trzecim. Spółka rozważa sprzedaż przedmiotowego lokalu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dostawy przedmiotowego lokalu.

Zgodnie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 cyt. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy.

Przez pierwsze, w myśl tego przepisu, zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z kolei przepisy dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347 z 11 grudnia 2006 r. z późn. zm.) posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. dyrektywy, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem". Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT".

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Z analizy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy wynika, że zastosowanie zwolnienia od podatku uzależnione jest od łącznego spełnienia warunków w tym przepisie wskazanych.

Zatem w analizowanej sprawie, w celu ustalenia, czy dostawa przedmiotowego lokalu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, w pierwszej kolejności należy ocenić czy doszło do pierwszego jego zasiedlenia oraz jaki okres upłynie od tego momentu do momentu jego sprzedaży.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności w kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie spełnione są przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy warunkujące zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy opisanego we wniosku lokalu. Jego dostawa nie będzie się odbywała w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż do pierwszego zasiedlenia doszło w 2008 r. (od tego czasu lokal był wykorzystywany jako siedziba Spółki), a pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a planowaną dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Z uwagi na to, że planowana dostawa lokalu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, analiza regulacji zawartej art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy jest bezzasadna.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż przedmiotowego lokalu będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.