IPPP2/4512-293/16-4/AO - Uznanie świadczenia usług religijnych za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 11 kwietnia 2016 r. (data wpływu 14 kwietnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z 20 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.) na wezwanie Organu z 11 maja 2016 r. znak sprawy IPPP2/4512-293/16-2/AO (skutecznie doręczone 17 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania świadczenia usług religijnych za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania świadczenia usług religijnych za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Niniejszy wniosek uzupełniony został pismem z 20 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.) na wezwanie Organu z 11 maja 2016 r. znak sprawy IPPP2/4512-293/16-2/AO (data doręczenia 17 maja 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Obserwując zapotrzebowanie wiernych na realizację duszpasterskiej pomocy również ze strony wiernych świeckich Wnioskodawca zamierza w ramach zakładanej działalności gospodarczej świadczyć usługi o charakterze religijnym. Będą one miały charakter czynności podejmowanych w imieniu wiernych w Kościele katolickim w zakresie duszpastersko - sakramentalnym.

W wielu sytuacjach wierni czują się bowiem zagubieni w sposobie postępowania względem Kościoła hierarchicznego (parafia, diecezja) i nie potrafią samodzielnie rozwiązać swoich problemów. Dla wielu z nich trudne jest bezpośrednie zwrócenie się do proboszcza parafii lub biskupa diecezji i proszą o rozmowę lub pomoc kompetentne osoby świeckie (Wnioskodawca posiada wykształcenie teologiczno - kanoniczne). W szczególności działalność Wnioskodawcy będzie polegała na rozmowach i pomocy religijnej wiernym obejmującej przygotowanie teologiczno - kanoniczno - liturgiczne do przyjęcia sakramentu małżeństwa w Kościele katolickim, powtórnego zawarcia ślubu kościelnego, uzyskania dyspensy super rato oraz in fovorem fidei, przygotowania duszpasterskiego rodziców, chrzestnych i świadków sakramentu chrztu świętego w skomplikowanych sytuacjach duszpasterskich w Kościele, kwestie związane z liturgią pogrzebu, relacji z innymi Kościołami i Wspólnotami kościelnymi, pomoc osobom duchownym, w kwestiach związanych z niedopełnieniem obowiązku odprawiania Mszy świętych itp. Usługi te nie będą zatem miały charakteru nauczania religii ani nie będą dotyczyły dóbr materialnych Kościoła, ale wyłącznie jego dóbr duchownych jakimi są sakramenty, liturgia, duszpasterstwo.

W piśmie uzupełniającym złożony wniosek Wnioskodawca wskazał, że za świadczone usługi będzie otrzymywał wynagrodzenie.

W kontekście wezwania Wnioskodawcy o wskazanie czy będzie świadczył usługi w zakresie doradztwa Wnioskodawca zauważył, że z przywołanej w przedmiotowym wezwaniu definicji "doradztwa" wynika takie świadczenie usług, które jest formą porady, wskazaniem sposobu postępowania, udzieleniem zaleceń lub podpowiedzi itp. Oznacza to zatem, iż nie jest ono sposobem podejmowania czynności w imieniu proszącego, lecz jedynie wskazaniem mu sposobu postępowania, które proszący de faco musi podjąć samodzielnie. W odpowiedzi Wnioskodawca wskazał, że usługi Wnioskodawcy w zakresie duszpastersko-sakramentalnym - jak już wskazano - będą miały charakter czynności podejmowanych w imieniu wiernych w Kościele katolickim. Przede wszystkim działalność będzie polegała na przygotowywaniu w imieniu wiernych katolickich odpowiedniej korespondencji z szeroko rozumianymi urzędami kościelnymi. Poniżej, dla przykładu, kilkanaście usług, które będzie świadczył Wnioskodawca wiernym:

* sformułowanie wniosku w imieniu rodziców żyjących w związku niesakramentalnym do proboszcza parafii (lub biskupa diecezjalnego, gdy pierwsza okaże się nieskuteczna) w sytuacji, gdy ww. odmawia udzielania chrztu ich dziecku;

* zredagowanie prośby o chrzest dziecka poczętego metodą in vitro, dziecka adoptowanego, dziecka z rodziny zastępczej,

* zredagowanie prośby do biskupa o chrzest osoby dorosłej,

* przygotowywanie pism do biskupa diecezjalnego z prośba o pobłogosławienie małżeństwa międzywyznaniowego poza Kościołem katolickim, np.: w cerkwi, zborze protestanckim itp.,

* przygotowywanie pism do biskupa diecezjalnego z prośbą o pobłogosławienie małżeństwa międzyreligijnego w Kościele katolickim, gdy na takie małżeństwo nie wyraża zgody proboszcz parafii,

* redagowanie w imieniu rodziców pism do kurii diecezjalnych w sytuacjach, gdy proboszcz odmawia udzielania Pierwszej Komunii Świętej dzieciom chorym i niepełnosprawnym (zespół Downa, celiakia itp.),

* redakcja prośby skierowanej do sądu duchownego o stwierdzenie nieważności małżeństwa,

* przygotowywanie rekursów na odrzucenie przez sąd duchowny prośby o stwierdzenie nieważności małżeństwa,

* sporządzanie pisemnych odpowiedzi na pisma obrońcy węzła małżeńskiego lub odnośnie uwag popublikacyjnych,

* prowadzenie w imieniu wiernych różnego rodzaju korespondencji z kuriami diecezjalnymi i sądami duchownymi,

* skierowanie do ordynariusza w imieniu wiernego prośby o zdjęcie klauzuli zabraniającej mu zawarcia nowego małżeństwa,

* sporządzanie pism do kongregacji watykańskich lub Papieża o rozwiązanie małżeństwa in favorem fidei lub super rato,

* przygotowanie pisemnych rekursów do wydziałów sakramentalnych na odmowy proboszczów co do sprawowania pogrzebów lub mszy pogrzebowych,

* przygotowanie pism w procedurze formalnego aktu wystąpienia z Kościoła katolickiego, przygotowanie w imieniu osób duchownych próśb do Penitencjarii Apostolskiej próśb o redukcję zobowiązań mszalnych.

Z powyższego wynika, że specyfika prowadzonej działalności polega w zasadzie wyłącznie na prowadzeniu korespondencji w imieniu wiernych, a zatem przygotowywaniu rożnego rodzaju pism, próśb, skarg itp. w oparciu o przedstawione przez nich ich indywidualne sytuacje faktyczne. Taka działalność religijno-sakramentalna jest dziedziną bardzo wąską, wymagającą wieloletniej praktyki i doświadczenia; nie są to sprawy, w których można wytłumaczyć wiernemu, co powinien zrobić, ale wymagają podjęcia odpowiednich kroków za niego, w celu rozwiązania przypadków trudnych, w których się znalazł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wyżej opisane usługi religijne podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy,

Wyżej opisane usługi religijno - teologiczno - kanoniczne nie znajdują się w żadnym katalogu usług ani nie są wymienione w żadnym miejscu ustawy o podatku od towarów i usług, zwłaszcza wśród tych od których nie stosuje się zwolnień na mocy art. 113 ust. 13 pkt 2. Co więcej, Wnioskodawca będąc przekonany, że dochody z tej działalności nie przekroczą w roku podatkowym kwoty 150 tys. zł. Wnioskodawca uważa, że jego działalność nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a jedynie podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy zauważyć, że pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Definicja ta jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powyższy przepis jest niejako dopełnieniem art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i taka konstrukcja definicji usług na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów, przez co w ten sposób realizowana jest zasada powszechności opodatkowania.

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby dane świadczenie uznać za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie - jako usługa - podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest również podmiot prowadzący działalność generującą straty.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przez sprzedaż należy rozumieć, w myśl art. 2 pkt 22 ww. ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 113 ust. 2 cyt. ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Na mocy art. 113 ust. 5 ww. ustawy jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W świetle art. 113 ust. 9 ww. ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 10 ww. ustawy).

Stosownie do art. 113 ust. 13 ww. ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

W świetle powołanych wyżej przepisów podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego działalność gospodarczą może korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ustawy od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

* przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT,

* faktyczna wartość sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej nie przekroczy w trakcie roku podatkowego kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT,

* podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ww. ustawy.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwo. Termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych np. podatkowe, prawne, finansowe, techniczne, inżynierskie i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.) pod pojęciem "doradca" należy rozumieć "ten, kto udziela porad". Natomiast, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, "doradzać" oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Należy zatem stwierdzić, że najistotniejszy w kontekście możliwości korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług jest charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, gdyż już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze ww. zwolnienia.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza w ramach zakładanej działalności gospodarczej świadczyć usługi o charakterze religijnym. Usługi te nie będą miały charakteru nauczania religii ani nie będą dotyczyły dóbr materialnych Kościoła, ale wyłącznie jego dóbr duchownych jakimi są sakramenty, liturgia, duszpasterstwo. Jak wskazał Wnioskodawca, usługi te będą miały charakter czynności podejmowanych w imieniu wiernych w Kościele katolickim w zakresie duszpastersko - sakramentalnym. Przede wszystkim działalność będzie polegała na przygotowywaniu w imieniu wiernych katolickich odpowiedniej korespondencji z szeroko rozumianymi urzędami kościelnymi. Z wniosku wynika, że specyfika prowadzonej działalności polega w zasadzie wyłącznie na prowadzeniu korespondencji w imieniu wiernych, a zatem przygotowywaniu rożnego rodzaju pism, próśb, skarg itp. w oparciu o przedstawione przez nich ich indywidualne sytuacje faktyczne. Wnioskodawca wskazał ponadto, że taka działalność religijno-sakramentalna jest dziedziną bardzo wąską, wymagającą wieloletniej praktyki i doświadczenia oraz nie są to sprawy, w których można wytłumaczyć wiernemu, co powinien zrobić, ale wymagają podjęcia odpowiednich kroków za niego, w celu rozwiązania przypadków trudnych, w których się znalazł. Za świadczone usługi Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem VAT usług religijnych z możliwością ich zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi religijne jako czynność odpłatna stanowić będą, stosownie do zapisów ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatną usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i będą czynnością podlegającą opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Wnioskodawca w ramach założonej działalności gospodarczej zamierza na rzecz wiernych świadczyć usługi religijne. Usługi te będą odpłatne. Jak wynika z wniosku Wnioskodawca na rzecz osoby zgłaszającej się z problemami względem Kościoła katolickiego świadczył będzie czynności przygotowania odpowiedniej korespondencji z szeroko rozumianymi urzędami kościelnymi i z tytułu wykonania tego świadczenia zostanie wypłacone wynagrodzenie. W konsekwencji, z tytułu świadczenia opisanych usług religijno - teologiczno - kanonicznych i dokonywania tych czynności w sposób systematyczny lub ciągły Wnioskodawca jako wykonawca tych czynności staje się podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i de facto - podatnikiem podatku VAT zdefiniowanym w art. 15 ust. 1 ww. ustawy

W konsekwencji, świadczone przez Wnioskodawcę w ramach założonej działalności gospodarczej usługi o charakterze religijnym będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Świadczone odpłatnie usługi religijne wypełniają definicję usług wskazaną w art. 8 ustawy o VAT i czynność będzie wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że działalność Wnioskodawcy będzie polegała przede wszystkim na przygotowywaniu w imieniu wiernych katolickich odpowiedniej korespondencji z szeroko rozumianymi urzędami kościelnymi. Jak wskazał Wnioskodawca prowadzona działalność polega w zasadzie wyłącznie na prowadzeniu korespondencji w imieniu wiernych, a zatem przygotowywaniu rożnego rodzaju pism, próśb, skarg itp. na podstawie przedstawionych przez nich ich indywidualnych sytuacji faktycznych. W świetle przedstawionego opisu Wnioskodawca nie będzie wykonywał czynności wyłączonych ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy o VAT, a w szczególności treść wniosku nie wskazuje, że Wnioskodawca będzie świadczył usługi w zakresie doradztwa. Zatem w związku z nieprzekroczeniem w roku podatkowym, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, wartości sprzedaży w kwocie 150 000 zł sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę w zakresie świadczenia usług religijnych polegających na podejmowaniu czynności w imieniu wiernych, w zasadzie dotycząca wyłącznie prowadzenia korespondencji w imieniu wiernych, będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. Po przekroczeniu ww. kwoty lub dokonaniu czynności wykluczającej możliwość skorzystania ze zwolnienia Wnioskodawca będzie zobowiązany do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, na mocy którego zostanie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Tym samym, stanowisko stwierdzające, że działalność Wnioskodawcy nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT należało uznać za nieprawidłowe. Jak wskazano wyżej świadczenie usług opisanych we wniosku podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z możliwością zastosowania zwolnienia zgodnie z art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem w opisanym we wniosku przypadku nie sposób zgodzić się z Wnioskodawcą, że działalność Wnioskodawcy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy w tym miejscu wyjaśnić, że w przypadku czynności niepodlegających opodatkowaniu dokonywanie analizy w zakresie stawki podatku, w tym możliwości zastosowania zwolnienia od podatku jest bezprzedmiotowe. Pomimo identycznego skutku podatkowego (brak kwoty podatku należnego z tytułu świadczenia usług) - pojęcia "świadczenie usług zwolnione od podatku" oraz "świadczenie usług niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług" nie są tożsame. Tylko czynności objęte zakresem przedmiotowym określonym w art. 5 ustawy o VAT wykonywane przez podatników w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT mogą korzystać ze zwolnienia od podatku. W analizowanej sprawie, w odniesieniu do odpłatnego świadczenia usług religijnych przez Wnioskodawcę brak jest podstaw do stwierdzenia, że unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą tu zastosowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.