IPPP2/4512-270/15-2/BH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest:

* prawidłowe - w zakresie uznania dostawy nieruchomości o nr ew. XXX oraz nr 108 (w części niebędącej przedmiotem umowy najmu) za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT,

* nieprawidłowe - w zakresie uznania czynności dostawy nieruchomości o nr ew. 108 - w części będącej przedmiotem umowy najmu - za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W dniu 30 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - osoba fizyczna (żonaty) z miejscem zamieszkania w Polsce.

Wnioskodawca jest właścicielem zabudowanej nieruchomości położonej w mieście, składającej się z działek gruntu nry ewid. 109, 108, 202 i 201/2, wszystkich z obrębu XXX, o łącznym obszarze 1.8703 ha, (zwanej dalej również Nieruchomością), wpisanym w dziale II księgi wieczystej, prowadzonej przez Sąd Rejonowy dla miasta IX Wydział Ksiąg Wieczystych. Wnioskodawca oświadcza, że nieruchomości nabył w drodze dziedziczenia po:

W roku 2008 nieruchomością zainteresował się deweloper, który warunkował nabycie gruntów uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy. W związku z tym, że był to warunek sprzedaży nieruchomości, Wnioskodawca wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, która została wydana w dniu 18 grudnia 2008 r.- Decyzja nr XXX. Decyzja zawierała warunki dla budowy zespołu budynków mieszkalnych, jednorodzinnych typu bliźniak. Wnioskodawca nie zamierzał prowadzić na nieruchomości żadnych inwestycji; inwestorem - po zakupie - miał być nabywca. Do sprzedaży nieruchomości jednak nie doszło, inwestor wycofał się z planowanej transakcji.

Nieruchomość wykorzystywana była wyłącznie do celów osobistych, za wyjątkiem pow. 50 m² w części budynku gospodarczego (łączna powierzchnia budynku 100 m², znajdującym się na działce nr 108), która ta część była wynajmowana. Umowa najmu została zawarta w 1979 r. przez ojca Wnioskodawcy, aneksowana przez kolejnych właścicieli. Rozwiązanie umowy najmu nastąpiło w dniu 30 maja 2014 r. Najem prowadzony był na zasadzie najmu prywatnego. Wnioskodawca otrzymał również decyzję nr XXX z dnia 14 lutego 2014 r. Prezydenta miasta stwierdzającą brak potrzeby przeprowadzania oceny oddziaływania na środowisko. Dotyczyła ona wniosku o warunki zabudowy dla budownictwa wielorodzinnego, która ostatecznie nigdy dla Wnioskodawcy nie została wydana.

W dniu 30 grudnia 2014 r. Wnioskodawca zawarł ze spółką Q. S.A. umowę przedwstępną sprzedaży (Rep. A nr XXX), mocą której strony umowy zobowiązały się zawrzeć umowę sprzedaży w terminie najpóźniej do dnia 29 kwietnia 2016 r. oraz ustaliły, że wydanie Nieruchomości nastąpi w dniu zawarcia umowy przyrzeczonej.

Nieruchomość nie jest obecnie bez umownie ani na podstawie jakiejkolwiek umowy w całości lub w jakiejkolwiek części używana przez jakąkolwiek osobę trzecią. Zbycie Nieruchomości będzie miało charakter wykonania prawa własności.

Nie były podejmowane czynności wymagające własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu, np.: ogrodzenie, uzbrojenie, poza wystąpieniem o wydanie warunków zabudowy w warunkach opisanych wyżej, tj. w celu sprzedaży gruntu w roku 2008.

Nie były podejmowane aktywne działania marketingowe w zakresie obrotu nieruchomościami, mające na celu dokonanie sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. W latach 1984-2006 prowadził zakład rzemieślniczy "Kopiowanie metodą chemiczną na różnych materiałach" opodatkowany ryczałtem ewidencjonowanym, z czego w okresie 2002-2006 działalność była zawieszona. Wnioskodawca nigdy nie był czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca, w przypadku planowanej sprzedaży stanie się podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie będzie obowiązany do zapłaty przedmiotowego podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów wskazuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

* czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

"Podatnik" i "działalność gospodarcza" na potrzeby podatku od towarów i usług zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Podatnikami - wg zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie działalności gospodarczej zawarte w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie definicją "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością, niezależnością jej wykonywania.

W przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Udzielając odpowiedzi na postawione pytania prejudycjalne Trybunał wskazał, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Jak wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą, inaczej jest natomiast w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu, wydzieleniu dróg wewnętrznych albo na działaniach marketingowych. Działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowiąc takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym, w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wnioskodawca nabył wskazane działki na podstawie dziedziczenia. Wnioskodawca nigdy nie dokonywał jakichkolwiek działań podwyższających wartość działek lub ułatwiających ich sprzedaż. Nie wykonywał jakichkolwiek działań reklamowych w celu sprzedaży.

Jak podkreślono wyżej, w związku z prowadzonymi w roku 2008 negocjacjami z potencjalnym nabywcą Wnioskodawca wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie miał jednak żadnego zamiaru prowadzić jakichkolwiek inwestycji na nieruchomości; uzyskanie warunków zabudowy było warunkiem zawarcia umowy sprzedaży gruntów. Do sprzedaży jednak nie doszło.

Takie pojedyncze działanie, jak opisane wyżej wystąpienie o warunki zabudowy, nie czyni z Wnioskodawcy podatnika VAT. W przywołanym wyżej wyroku TSUE wskazano wyraźnie, że chodzi o zespół takich działań, które są typowe dla przedsiębiorców działających na rynku nieruchomości, np. dla producentów lub handlowców.

TSUE podkreślił, że podatnik VAT to osoba która angażuje kapitał podobny do kapitału jaki jest angażowany zwykle przez np. deweloperów lub inwestorów na rynku nieruchomości. Opisane grunty zostały nabyte w spadku i nie były przedmiotem żadnych działań ze strony Wnioskodawcy, które lokowałyby go w grupie podatników VAT.

Podjęcie przez stronę czynności poprzedzających sprzedaż, w tym zamieszczenia ogłoszenia w prasie czy Internecie, automatycznie nie przesądza o konieczności uznania danej transakcji za czynność podlegającą opodatkowaniu. Fakt, że z tych samych środków korzystają podmioty profesjonalnie wykonujące działalność gospodarczą, nie może mieć tu decydującego znaczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy w wyniku sprzedaży wymienionych nieruchomości nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, tym samym sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe - w zakresie uznania dostawy nieruchomości nr ew. XXX oraz 108 (w części niebędącej przedmiotem umowy najmu) za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, oraz jest nieprawidłowe - w zakresie uznania czynności dostawy nieruchomości nr ew. 108 - w części będącej przedmiotem umowy najmu - za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w świetle art. 15 ust. 2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie o VAT zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o podatku od towarów i usług, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy zauważyć, że problem odnoszący się do rozstrzygnięcia czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem jak wynika z powyższych rozważań kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku kiedy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać niezabudowane działki o numerach ewidencyjnych 109, 202 oraz 201/2. Nieruchomości te Wnioskodawca nabył w drodze spadku. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. W latach 1984-2006 prowadził zakład rzemieślniczy "Kopiowanie metodą chemiczną na różnych materiałach" opodatkowany ryczałtem ewidencjonowanym, z czego w latach 2002-2006 działalność była zawieszona. Wnioskodawca nigdy nie był czynnym podatnikiem podatku VAT. Nieruchomość wykorzystywana była wyłącznie do celów osobistych. W roku 2008 nieruchomością zainteresował się deweloper, który warunkował nabycie gruntów uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy. W związku z tym, że był to warunek sprzedaży nieruchomości, Wnioskodawca wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, która została wydana w dniu 18 grudnia 2008 r. - Decyzja nr 384/ B/2008. Decyzja zawierała warunki dla budowy zespołu budynków mieszkalnych, jednorodzinnych typu bliźniak. Wnioskodawca nie zamierzał prowadzić na nieruchomości żadnych inwestycji; inwestorem - po zakupie - miał być nabywca. Do sprzedaży nieruchomości jednak nie doszło, inwestor wycofał się z planowanej transakcji. W dniu 30 grudnia 2014 r. Wnioskodawca zawarł ze spółką Q. S.A. umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości, mocą której strony umowy zobowiązały się zawrzeć umowę sprzedaży w terminie najpóźniej do dnia 29 kwietnia 2016 r. oraz ustaliły, że wydanie Nieruchomości nastąpi w dniu zawarcia umowy przyrzeczonej.

Nieruchomość nie jest obecnie bezumownie ani na podstawie jakiejkolwiek umowy w całości lub w jakiejkolwiek części używana przez jakąkolwiek osobę trzecią. Zbycie Nieruchomości będzie miało charakter wykonania prawa własności. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że nie były podejmowane czynności zmierzające do podniesienia wartości gruntu, np.: budowa ogrodzenia, uzbrojenie, poza wystąpieniem o wydanie warunków zabudowy w warunkach opisanych wyżej, tj. w celu sprzedaży gruntu w roku 2008. Nie były podejmowane aktywne działania marketingowe w zakresie obrotu nieruchomościami, mające na celu dokonanie sprzedaży nieruchomości.

Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że w stosunku do czynności sprzedaży działek o numerach ewidencyjnych 109, 202 oraz 201/2 brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca nabył przedmiotową działkę w drodze spadku. Nieruchomości te wykorzystywane były przez Wnioskodawcę jedynie celów osobistych a nie do działalności gospodarczej. W szczególności Nieruchomości te nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto działki te nie były udostępnianie odpłatnie lub nieodpłatnie osobom trzecim. Zatem nic nie wskazuje na zaangażowanie Wnioskodawcy, które mogłoby kwalifikować Jego działania jako zbliżone do podejmowanych przez podmioty profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomościami. W konsekwencji, przedmiotowa sprzedaż stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. A zatem sprzedaż działek o nr ew. 109, 202 oraz 201/2 w okolicznościach opisanych we wniosku, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawca z tytułu dostawy tych nieruchomości nie będzie uznany za podatnika podatku VAT.

Z wniosku wynika, że oprócz działek niezabudowanych przedmiotem dostawy będzie działka o nr ew. 108 zabudowana budynkiem mieszkalnym oraz 2 budynkami gospodarczymi. Działka ta w części wynoszącej 50 m² budynku gospodarczego była przedmiotem najmu. Należy zauważyć, że najem dla celów podatku VAT jest traktowany jako działalność gospodarcza, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. A zatem Wnioskodawca nie będzie uznany za podatnika jedynie w stosunku do dostawy tej części nieruchomości, która nie była przedmiotem najmu, natomiast w stosunku do dostawy części nieruchomości będącej wcześniej przedmiotem umowy najmu zastosowanie znajdą przepisy ustawy o VAT.

Ponieważ działka 108 jest działką zabudowaną, do czynności dostawy tej działki zastosowanie znajdą przepisy dotyczące dostawy budynków i budowli.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy.

Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

W rozpatrywanej sprawie w odniesieniu do dostawy części budynku gospodarczego będącego w przeszłości przedmiotem najmu, znajdującego się na działce nr 108 zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Z wniosku wynika, że w odniesieniu do budynku gospodarczego doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy poprzez wydanie budynku pierwszemu użytkownikowi w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu - budynek w tej części był przedmiotem najmu od 1979 r. przez ojca Wnioskodawcy a następnie kontynuowane przez Wnioskodawcę do dnia 30 maja 2014 r. A zatem dostawa tej części budynku nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia ani też w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia. Z wniosku nie wynika, także, aby Wnioskodawca ponosił jakiekolwiek wydatki na ulepszenie budynku gospodarczego w części będącej przedmiotem najmu, w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej tej części obiektu.

Ponieważ, zgodnie z art. 29 ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, dostawa gruntu, na której znajduje się budynek będący przedmiotem najmu także będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w stosunku do dostawy działek niezabudowanych o nr ew.: XXX oraz działki zabudowanej o nr ew. 108 (w części niebędącej przedmiotem najmu) Wnioskodawca nie będzie występował jako podatnik podatku VAT, co oznacza, że dostawa nie będzie traktowana jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

Natomiast w stosunku do dostawy części budynku gospodarczego znajdującego się na działce o nr ew. 108 w części będącej przedmiotem najmu oraz dostawy gruntu (w tej części) Wnioskodawca będzie występował jako podatnik podatku VAT, z tym że czynność ta na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy będzie zwolniona z podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.