IPPP2/4512-243/15-2/RR

Pisma urzędowe

Status: Nieoceniane

Pismo z dnia 10 czerwca 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/4512-243/15-2/RR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki #61485; przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2015 r. (data wpływu 20 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania świadczonych usług dodatkowych realizowanych w ramach usługi zakwaterowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania świadczonych usług dodatkowych realizowanych w ramach usługi zakwaterowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest polską spółką osobową, zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą (opodatkowaną VAT). Jednym z przedmiotów działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług w zakresie zakwaterowania w obiekcie hotelowym zlokalizowanym (PKWiU 55 Usługi w zakresie zakwaterowania, elementem których są usługi PKWiU 55.10.1 Usługi noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe). W związku z tym Wnioskodawca jest członkiem międzynarodowej i prestiżowej sieci hotelowej oferującej noclegi w zakresie zakwaterowania wyłącznie najwyższej jakości.

Z uwagi na bycie członkiem międzynarodowej sieci Wnioskodawca jest zobowiązany do przestrzegania określonych standardów w odniesieniu do wyposażenia i wystroju obiektu hotelowego, jak również jakości usług. Dodatkowo Wnioskodawca musi podążać za wizją i filozofią działalności międzynarodowej sieci, która zakłada prowadzenie wyłącznie obiektów hotelowych o najwyższym standardzie (tekst jedn.: posiadających tzw. pięć gwiazdek) oraz umożliwienie klientom pobytu w obiekcie hotelowym o takim samym standardzie, jaki mieliby w domu. Taka też jest percepcja klientów Wnioskodawcy (i całej międzynarodowej sieci) - głównym kryterium wyboru usług Wnioskodawcy jest ich standard, jakość oraz fakt, że klient ma tu zapewniony komfort pobytu oraz warunki analogiczne do tych panujących w domu.

Trzeba wskazać, iż fakt bycia członkiem międzynarodowej sieci oraz konieczność utrzymania najwyższego standardu, wymusza na Wnioskodawcy konieczność zapewniania swoim klientom hotelowym pewnych określonych udogodnień, pozwalających na podniesienie standardu (komfortu) korzystania z usług zakwaterowania. Zgodnie bowiem z przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (tekst jedn.: Dz. U. Z 2014, poz. 196 z późn. zm.) usługi hotelarskie mogą być świadczone w obiektach hotelarskich, które spełniają wymagania co do wielkości obiektu, jego wyposażenia oraz zakresu świadczonych usług, ustalone dla rodzaju i kategorii, do których obiekt został zaszeregowany (jednocześnie dla hoteli ustalono pięć gwiazdek zaszeregowania, świadczących o standardzie danego hotelu). Jednocześnie, w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 19 sierpnia 2006 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 22, poz. 169 z późn. zm.; dalej: rozporządzenie w sprawie obiektów hotelarskich) podmioty prowadzące obiekty hotelowe o standardzie pięciu gwiazdek, są zobowiązane do zapewniania swoim klientom m.in. poniższych udogodnień (przestrzeganie standardów i zapewnianie tych udogodnień oraz ich jakości podlega określonej kontroli przeprowadzanej przez właściwy organ):

* dostępu do internetu w pokoju hotelowym (tzw. standard dostępu do internetu), czyli umożliwienia klientowi korzystania z bezprzewodowej sieci internetowej w trakcie pobytu w pokoju hotelowym,

* możliwości wyprania ubrań z odbiorem w pokoju hotelowym (tzw. standard dostępu do pralni), czyli umożliwienia klientowi wyczyszczenia ubrań w trakcie korzystania z usługi zakwaterowania (z odbiorem i dostarczeniem do pokoju hotelowego),

* możliwości podania posiłku do pokoju hotelowego, tj. "room-service" czyli umożliwienia klientowi zjedzenia posiłku w pokoju hotelowym (tzw. standard dostępu do kuchni).

Jeśli klient chce z tego udogodnienia skorzystać i podnieść standard zakwaterowania, zgłasza te oczekiwania Wnioskodawcy, który je realizuje i nalicza dodatkowe wynagrodzenie / opłatę należne za pobyt Wnioskodawcy w obiekcie hotelowym (analogicznie, jak w przypadku śniadań - klient ma możliwość zakupu usługi zakwaterowania z / bez śniadania, co przekłada się na standard pobytu i jego cenę). Wartość tego dodatkowego wynagrodzenia (opłaty) uzależniona jest od ilości i rodzaju udogodnień (będących w standardzie obiektu hotelowego Wnioskodawcy), z których skorzystał klient. Z reguły, opuszczając obiekt hotelowy Wnioskodawcy, klient dokonuje płatności za usługę zakwaterowania oraz wszelkie udogodnienia, z których korzystał w związku z pobytem (w tym za udogodnienia). W takiej sytuacji Wnioskodawca przekazuje klientowi wykaz udogodnień, z których korzystał klient w trakcie pobytu wraz z ich wyceną (takie też zestawienie znajduje się na fakturze wystawianej klientowi).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy w świetle przepisów z art. 41 ust. 2 w związku z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, umożliwienie klientowi korzystania ze standardu dostępu do internetu (w związku z korzystaniem przez klienta z usługi zakwaterowania świadczonej przez Wnioskodawcę) powinno być traktowane jako element usługi zakwaterowania Wnioskodawcy i opodatkowane według obniżonej stawki VAT.

2. Czy w świetle przepisów z art. 41 ust. 2 w związku z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, umożliwienie klientowi korzystania ze standardu dostępu do pralni (w związku z korzystaniem przez klienta z usługi zakwaterowania świadczonej przez Wnioskodawcę) powinno być traktowane jako element usługi zakwaterowania Wnioskodawcy i opodatkowane według obniżonej stawki VAT.

3. Czy w świetle przepisów z art. 41 ust. 2 w związku z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, umożliwienie klientowi korzystania ze standardu dostępu do kuchni, czyli tzw. "room-service" (w związku z korzystaniem przez klienta z usługi zakwaterowania świadczonej przez Wnioskodawcę) powinno być traktowane jako element usługi zakwaterowania Wnioskodawcy i opodatkowane według obniżonej stawki VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania I.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów z art. 41 ust. 2 w związku z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, umożliwienie klientowi korzystania ze standardu dostępu do interntu (w związku z korzystaniem przez klienta z usługi zakwaterowania świadczonej przez Wnioskodawcę) powinno być traktowane jako element usługi zakwaterowania Wnioskodawcy i opodatkowane według obniżonej stawki VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania 2.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w świetle przepisów z art. 41 ust. 2 w związku z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, umożliwienie klientowi korzystania ze standardu dostępu do pralni (w związku z korzystaniem przez klienta z usługi zakwaterowania świadczonej przez Wnioskodawcę) powinno być traktowane jako element usługi zakwaterowania Wnioskodawcy i opodatkowane według obniżonej stawki VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania 3.

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle przepisów z art. 41 ust. 2 w związku z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, umożliwienie klientowi korzystania ze standardu dostępu do kuchni, czyli tzw. "room-service" (w związku z korzystaniem przez klienta z usługi zakwaterowania świadczonej przez Wnioskodawcę) powinno być traktowane jako element usługi zakwaterowania Wnioskodawcy i opodatkowane według obniżonej stawki VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy wspólne w zakresie Pytań 1.- 3.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT obniżoną stawkę VAT (stawkę wynoszącą obecnie 8%) stosuje się do towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy o VAT. Natomiast w świetle poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, obniżoną stawką objęte są usługi związane z zakwaterowaniem (klasyfikowanych w grupowaniu 55 PKWiU), czyli m.in. usługi zakwaterowania w obiekcie hotelowym świadczone (oraz usługi towarzyszące) przez Wnioskodawcę.

W ocenie Wnioskodawcy, kluczowe jest określenie, czy podwyższony standard zapewniany klientom (standard dostępu do internetu, pralni czy kuchni) stanowi element usługi zakwaterowania świadczonej przez Wnioskodawcę, a przez to czy powinien być opodatkowany w analogiczny sposób, jak usługa zakwaterowania. Aby dokonać takiego określenia, należy przeprowadzić analizę pojęcia świadczenia złożonego oraz możliwości potraktowania tych podwyższonych standardów jako elementów dodatkowych świadczenia głównego, którym jest zakwaterowanie.

W tym kontekście należy odwołać się do koncepcji świadczenia złożonego, ukształtowanej m.in. na gruncie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (patrz wyroki w sprawach C-349/96 CPP, C-41/04 Levob Verzekeringen, C-111/05 Akietbolaget NN,C-425/06 Part Service, C-276/09, C-224/11 BGŻ Leasing, czy C-392/11 Field Fisher Waterhonse). Z tego orzecznictwa można wywieść, iż w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, należy uważać za jedną transakcję. Jeśli te świadczenia nie są od siebie ekonomicznie niezależne oraz gdyby ich rozdzielenie miało charakter sztuczny, to należy je opodatkować łącznie (zgodnie z zasadami właściwymi, dla świadczenia dominującego). Analizując wskazane orzecznictwo można wskazać na następujące warunki / argumenty, które należy wziąć pod uwagę, aby określić, czy w danym przypadku dochodzi do realizacji świadczenia złożonego (w rozumieniu VAT):

* świadczeń obejmujących jedną transakcję (z ekonomicznego punktu widzenia) nie powinno się w sposób sztuczny rozdzielać,

* nie powinno rozdzielać się świadczeń, które z punktu widzenia przeciętnego konsumenta stanowią jedno świadczenie gospodarcze,

* nie powinno rozdzielać się świadczeń, które nie są niezależne i są konieczne,

* świadczenie nie stanowiące celu samego w sobie musi być uznane za element świadczenia dominującego,

* oddzielne fakturowanie czy wycena poszczególnych świadczeń nie są przeszkodą do traktowania tych świadczeń jako całość.

Powyższe warunki i argumenty zostały wzięte pod uwagę przez Wnioskodawcę przy analizie możliwości uznania podwyższonego standardu zapewnianego klientom (standard dostępu do internetu, pralni czy kuchni) za element usługi zakwaterowania świadczonej przez Wnioskodawcę.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy w zakresie Pytania 1.

W ocenie Wnioskodawcy, standard dostępu do internetu powinien być traktowany jako element usługi zakwaterowania świadczonej przez Wnioskodawcę, a przez to opodatkowany według zasad właściwych dla usługi zakwaterowania (tekst jedn.: według 8% stawki VAT).

Jak wskazano w stanie faktycznym, z uwagi na rodzaj, zakres i standard prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadcząc usługi zakwaterowania musi również zapewniać klientom świadczenia towarzyszące, takie jak dostęp do Internetu (w pokoju hotelowym). Takie świadczenia są więc nieodłącznym elementem usługi zakwaterowania (występują dlatego, bo istnieje usługa zakwaterowania). Dostęp do tych świadczeń jest możliwy tylko dla klientów, korzystających z usługi zakwaterowania (czyli nie można korzystać ze świadczeń dodatkowych, jeśli nie korzysta się z usługi zakwaterowania).

Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, nie powinno budzić wątpliwości, że zapewnienie klientowi standardu dostępu do internetu w ramach usługi zakwaterowania, nawet jeśli za skorzystanie z tego standardu przewidziana jest podwyższona (dodatkowa) opłata, stanowi element świadczenia obejmującego usługę zakwaterowania. Fakt, że klient może z tego standardu skorzystać jest warunkowany tylko i wyłącznie usługą zakwaterowania (bez zakwaterowania nie ma internetu w pokoju). Jest to więc sytuacja zbliżona do zapewnienia śniadania dla gości hotelowych korzystających z zakwaterowania - za standard zapewnienia śniadania również może być należna podwyższona opłata, ale z uwagi na fakt, iż standard ten jest traktowany przez klientów (i przez rynek) jako coś nieodzownie związanego z zakwaterowaniem, może być opodatkowany łącznie z zakwaterowaniem. Co prawda podobne usługi można kupić od innych usługodawców, ale wypaczałoby to sens korzystania z zakwaterowania w hotelu o określonym standardzie (i stałoby w sprzeczności z oczekiwaniami klienta).

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, standard dostępu do internetu zapewniany w ramach usługi zakwaterowania powinien być traktowany jako element tej usługi i opodatkowany na zasadach analogicznych do usługi zakwaterowania (a więc obniżoną stawką VAT). Jest to bowiem element świadczenia złożonego, w którym dominuje zakwaterowanie.

W tym zakresie trzeba również wskazać na przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L z 2011 r. Nr 77, poz. 1 z późn. zm.; dalej: rozporządzenie wykonawcze). Zgodnie z art. 31c rozporządzenia wykonawczego, do celów określenia miejsca świadczenia przez podatnika działającego we własnym imieniu usług telekomunikacyjnych, nadawczych lub usług świadczonych drogą elektroniczną łącznie ze świadczeniem usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, uznaje się, że świadczenie takich usług odbywa się w tych miejscach. Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że internet udostępniany w ramach usług zakwaterowania powinien być traktowany jako element świadczenia złożonego (w którym dominuje zakwaterowanie) i opodatkowany na zasadach właściwych dla zakwaterowania. W świetle tego przepisu stanowisko Wnioskodawcy (o łącznym opodatkowaniu standardu dostępu do internetu z usługami zakwaterowania) jest w pełni uzasadnione.

Dodatkowo, należy pamiętać, iż działalność Wnioskodawcy jest klasyfikowana w grupowaniu PKWiU 55.10.1. obejmującym usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe. Treść grupowania jednoznacznie wskazuje, iż działalność obiektów hotelowych (w zakresie, w którym realizują one świadczenia wchodzące w zakres standardu działalności) powinna być postrzegana "łącznie", jako działalność związana z zakwaterowaniem (pomimo, iż składa się z różnych elementów). Zresztą, sama treść tego grupowania (noclegi i usługi towarzyszące składają się łącznie na usługi związane z zakwaterowaniem) oraz zakres obniżonej stawki VAT (z obniżonej stawki VAT korzystają usługi związane z zakwaterowaniem klasyfikowane w grupowaniu 55 PKWiU) jednoznacznie wskazują, iż usługi towarzyszące (takie jak m.in. standard dostępu do intemetu) są elementem usług zakwaterowania, które muszą być objęte obniżoną stawką VAT. Dlatego też, nie powinno budzić wątpliwości, że standard dostępu do internetu jest świadczeniem opodatkowanym na takich samych zasadach jak usługi związanej z zakwaterowaniem (czyli według obniżonej stawki VAT).

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy w zakresie Pytania 2.

Jak wskazano w stanie faktycznym, z uwagi na rodzaj, zakres i standard prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadcząc usługi zakwaterowania musi również zapewniać klientom świadczenia towarzyszące, takie jak dostęp do pralni (prasowanie, czyszczenie ubrań w związku z pozostawaniem w pokoju hotelowym). Takie świadczenia są więc nieodłącznym elementem usługi zakwaterowania (występują dlatego, bo istnieje usługa zakwaterowania). Dostęp do tych świadczeń jest możliwy tylko dla klientów, korzystających z usługi zakwaterowania (czyli nie można korzystać ze świadczeń dodatkowych, jeśli nie korzysta się z usługi zakwaterowania).

Z perspektywy klienta (a perspektywa klienta jest kluczowa dla oceny tego, czy dane świadczenie powinno być traktowane jednolicie) skorzystanie z usług zakwaterowania oferowanych przez Spółkę nieodzownie wiąże się z możliwością wypoczynku w określonym standardzie. Klient wybierając ofertę Wnioskodawcy ma na celu uzyskanie takich samych warunków pobytowych, jakie miałby we własnym domu (taka też jest filozofia działania Wnioskodawcy). Możliwość wyczyszczenia ubrań jest nieodzownie kojarzona z pobytem w domu oraz w obiekcie hotelowym. Klient wybiera obiekt hotelowy o określonym standardzie m.in. po to, żeby w sytuacji kryzysowej miał zapewnioną możliwość wyczyszczenia swoich ubrań (dzięki temu czuje się podobnie jak w domu). Dlatego też, standard dostępu do pralni to element zakwaterowania, stanowiącego główny czynnik wyboru oferty Wnioskodawcy przez klienta (innymi słowy, zakwaterowanie motywuje klienta do wyboru oferty Wnioskodawcy, a klient jest przekonany, że w ramach tej oferty otrzyma zakwaterowanie i wszelkie świadczenia niezbędne, aby pobyt został zrealizowany na "domowych" warunkach). Co prawda podobne usługi można kupić od innych usługodawców, ale wypaczałoby to sens korzystania z zakwaterowania w hotelu o określonym standardzie (i stałoby w sprzeczności z oczekiwaniami klienta).

Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, nie powinno budzić wątpliwości, że zapewnienie klientowi standardu dostępu do pralni w ramach usługi zakwaterowania, nawet jeśli za skorzystanie z tego standardu przewidziana jest podwyższona (dodatkowa) opłata, stanowi element świadczenia obejmującego usługę zakwaterowania. Fakt, że klient może z tego standardu skorzystać jest warunkowany tylko i wyłącznie usługą zakwaterowania (sytuacja analogiczna do śniadania).

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, standard dostępu do pralni zapewniany w ramach usługi zakwaterowania powinien być traktowany jako element tej usługi i opodatkowany na zasadach analogicznych do usługi zakwaterowania (a więc obniżoną stawką VAT). Jest to bowiem element świadczenia złożonego, w którym dominuje zakwaterowanie. Stanowisko to wzmacnia również klasyfikacja działalności Wnioskodawcy w grupowaniu PKWiU 55.10.1. obejmującym usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe. Treść grupowania jednoznacznie wskazuje, iż działalność obiektów hotelowych (w zakresie, w którym realizują one świadczenia wchodzące w zakres standardu działalności) powinna być postrzegana "łącznie", jako działalność związana z zakwaterowaniem (pomimo, iż składa się z różnych elementów).

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy w zakresie Pytania 3.

Jak wskazano w stanie faktycznym, z uwagi na rodzaj, zakres i standard prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadcząc usługi zakwaterowania musi również zapewniać klientom świadczenia towarzyszące, takie jak dostęp do kuchni ("room-service") i dostarczenie posiłku do pokoju hotelowego. Takie świadczenia są więc nieodłącznym elementem usługi zakwaterowania (występują dlatego, bo istnieje usługa zakwaterowania). Dostęp do tych świadczeń jest możliwy tylko dla klientów, korzystających z usługi zakwaterowania (czyli nie można korzystać ze świadczeń dodatkowych, jeśli nie korzysta się z usługi zakwaterowania).

Z perspektywy klienta (a perspektywa klienta jest kluczowa dla oceny tego, czy dane świadczenie powinno być traktowane jednolicie) skorzystanie z usług zakwaterowania oferowanych przez Spółkę nieodzownie wiąże się z możliwością wypoczynku w określonym standardzie. Klient wybierając ofertę Wnioskodawcy ma na celu uzyskanie takich samych warunków pobytowych, jakie miałby we własnym domu (taka też jest filozofia działania Wnioskodawcy). Możliwość konsumpcji posiłków w pokoju jest nieodzownie kojarzona z pobytem w domu oraz w obiekcie hotelowym. Klient wybiera obiekt hotelowy o określonym standardzie m.in. po to, żeby w sytuacji kryzysowej miał zapewnioną możliwość zakupu posiłku i dostarczenia go do pokoju hotelowego (czyli zakupu posiłku i skorzystania z tzw. "room-service"). Dlatego też, standard dostępu do kuchni to element zakwaterowania, stanowiącego główny czynnik wyboru oferty Wnioskodawcy przez klienta (innymi słowy, zakwaterowanie motywuje klienta do wyboru oferty Wnioskodawcy, a klient jest przekonany, że w ramach tej oferty otrzyma zakwaterowanie i wszelkie świadczenia niezbędne, aby pobyt został zrealizowany na "domowych" warunkach). Co prawda podobne usługi można kupić od innych usługodawców, ale wypaczałoby to sens korzystania z zakwaterowania w hotelu o określonym standardzie (i stałoby w sprzeczności z oczekiwaniami klienta).

Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, nie powinno budzić wątpliwości, że zapewnienie klientowi standardu dostępu do kuchni w ramach usługi zakwaterowania, nawet jeśli za skorzystanie z tego standardu przewidziana jest podwyższona (dodatkowa) opłata, stanowi element świadczenia obejmującego usługę zakwaterowania. Fakt, że klient może z tego standardu skorzystać jest warunkowany tylko i wyłącznie usługą zakwaterowania (sytuacja analogiczna do śniadania).

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, standard dostępu do kuchni zapewniany w ramach usługi zakwaterowania powinien być traktowany jako element tej usługi i opodatkowany na zasadach analogicznych do usługi zakwaterowania (a więc obniżoną stawką VAT). Jest to bowiem element świadczenia złożonego, w którym dominuje zakwaterowanie. Stanowisko to wzmacnia również klasyfikacja działalności Wnioskodawcy w grupowaniu PKWiU 55.10.1. obejmującym usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe. Treść grupowania jednoznacznie wskazuje, iż działalność obiektów hotelowych (w zakresie, w którym realizują one świadczenia wchodzące w zakres standardu działalności) powinna być postrzegana "łącznie", jako działalność związana z zakwaterowaniem (pomimo, iż składa się z różnych elementów).

Na marginesie, gdyby nawet stwierdzić, że standard dostępu do kuchni (tekst jedn.: "room-service") nie jest elementem usługi zakwaterowania, to i tak powinien być traktowany jako element usługi związanej z wyżywieniem objętej obniżoną stawką VAT. Świadczenie to bowiem polega na dostarczeniu posiłku do pokoju hotelowego, a więc powinno być objęte stawką VAT właściwą dla usługi zakwaterowania, a jeśli nie, to stawką właściwą dla samego posiłku (koszt dodatkowy związany z posiłkiem).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 5a ustawy - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary i usługi, ustawodawca odsyła częstokroć do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku, zwolnień od podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Wskazać należy, że od 1 stycznia 2011 r. klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl natomiast przepisu art. 41 ust. 2 ustawy - dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednak, stosownie do art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Z kolei w pozycji 163 Załącznika Nr 3 do ustawy, który stanowi wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 8%, wymienione zostały usługi w grupowaniu PKWiU 55 "usługi związane z zakwaterowaniem".

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie zakwaterowania w obiekcie hotelowym (PKWiU 55 Usługi w zakresie zakwaterowania, elementem których są usługi PKWiU 55.10.1 Usługi noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe). Głównym kryterium wyboru usług Wnioskodawcy jest ich standard, jakość oraz fakt, że klient ma tu zapewniony komfort pobytu oraz warunki analogiczne do tych panujących w domu. Bycie członkiem międzynarodowej sieci oraz konieczność utrzymania najwyższego standardu, wymusza na Wnioskodawcy konieczność zapewniania swoim klientom hotelowym pewnych określonych udogodnień, pozwalających na podniesienie standardu (komfortu) korzystania z usług zakwaterowania. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych usługi hotelarskie mogą być świadczone w obiektach hotelarskich, które spełniają wymagania co do wielkości obiektu, jego wyposażenia oraz zakresu świadczonych usług, ustalone dla rodzaju i kategorii, do których obiekt został zaszeregowany (jednocześnie dla hoteli ustalono pięć gwiazdek zaszeregowania, świadczących o standardzie danego hotelu). Jednocześnie, w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 19 sierpnia 2006 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie podmioty prowadzące obiekty hotelowe o standardzie pięciu gwiazdek, są zobowiązane do zapewniania swoim klientom m.in. poniższych udogodnień:

* dostępu do internetu w pokoju hotelowym (tzw. standard dostępu do internetu), czyli umożliwienia klientowi korzystania z bezprzewodowej sieci internetowej w trakcie pobytu w pokoju hotelowym,

* możliwości podania posiłku do pokoju hotelowego, tj. "room-service" czyli umożliwienia klientowi zjedzenia posiłku w pokoju hotelowym (tzw. standard dostępu do kuchni).

Wszystkie te udogodnienia stanowią standard w ramach usługi zakwaterowania o określonej jakości, niemniej jednak, mogą być dodatkowo wyceniane przez sieci hotelowe / obiekty hotelarskie. Dlatego też, Wnioskodawca zapewnia swoim klientom (wyłącznie klientom korzystającym z usług zakwaterowania u Wnioskodawcy) te udogodnienia, niemniej jednak jako fakultatywne podniesienie standardu usługi zakwaterowania, z której korzysta klient. Udogodnienia te są zapewniane z zasobów własnych Wnioskodawcy (pracownicy Wnioskodawcy, własne aktywa), jak również z wykorzystaniem zasobów zewnętrznych (zewnętrzni usługodawcy). Jeśli klient chce z tego udogodnienia skorzystać i podnieść standard zakwaterowania, zgłasza te oczekiwania Wnioskodawcy, który je realizuje i nalicza dodatkowe wynagrodzenie / opłatę należne za pobyt Wnioskodawcy w obiekcie hotelowym. Wartość tego dodatkowego wynagrodzenia (opłaty) uzależniona jest od ilości i rodzaju udogodnień (będących w standardzie obiektu hotelowego Wnioskodawcy), z których skorzystał klient. Z reguły, opuszczając obiekt hotelowy Wnioskodawcy, klient dokonuje płatności za usługę zakwaterowania oraz wszelkie udogodnienia, z których korzystał w związku z pobytem (w tym za udogodnienia). W takiej sytuacji Wnioskodawca przekazuje klientowi wykaz udogodnień, z których korzystał klient w trakcie pobytu wraz z ich wyceną (takie też zestawienie znajduje się na fakturze wystawianej klientowi).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania czy umożliwienie klientowi korzystania ze standardu dostępu do internetu oraz ze standardu dostępu do pralni i standardu dostępu do kuchni, czyli tzw. "room-service" powinno być traktowane jako element usługi zakwaterowania i opodatkowane według obniżonej stawki VAT na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Z powołanych na wstępie przepisów art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług ustawodawca powiązał z wystąpieniem określonych zdarzeń, tj.m.in. dostawą towaru lub świadczeniem usług. Dla opodatkowania istotne zatem jest to, czy w danym przypadku mamy do czynienia z jedną z czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy. O stosowaniu określonej stawki podatku decydować zatem będzie faktyczna czynność.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca w ramach świadczonych usług zakwaterowania oferuje również klientom umożliwienie korzystania z różnych czynności w określonych standardach, wskazać należy, że aby móc uznać, że dana usługa jest usługą jednolitą - złożoną (kompleksową), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.).

W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

W orzeczeniu w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen, TSUE analizował problem związany z dostarczeniem nabywcy typowego, standardowego oprogramowania oraz - jednocześnie - usługi jego dostosowania do indywidualnych potrzeb klienta, przy czym klient otrzymywał od dostawcy od razu oprogramowanie dostosowane do jego potrzeb. Powstała więc wątpliwość co do tego, czy podatnik wykonał, de facto, dwa odrębne świadczenia - dostawę typowego oprogramowania i usługę jego dostosowania do potrzeb klienta, czy też świadczenie podatnika miało charakter jednego świadczenia kompleksowego (złożonego).

W wyroku tym TSUE zawarł kilka uwag pozwalających na zidentyfikowanie usług złożonych. Trybunał wskazał mianowicie, że istotne jest założenie, z jakim należy podejść do analizy każdego takiego zdarzenia. Tym założeniem jest to, by - po pierwsze - każda czynność była zwykle uznawana za odrębną i niezależną (pkt 20 uzasadnienia), jednoczenie - po drugie - trzeba mieć na względzie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania systemu podatku VAT (pkt 20).

W celu określenia, czy mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową należy - według TSUE - przede wszystkim poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie. W orzeczeniu tym TSUE wskazał na konieczność dokonania analizy charakteru transakcji także z punktu widzenia nabywcy. Bo przecież w omawianym przypadku to właśnie perspektywa nabywcy (dla którego wartość nabytego świadczenia jest tworzona przez fakt wejścia w posiadanie oprogramowania przystosowanego do jego indywidualnych potrzeb, a nie oprogramowania standardowego, które mogło być wręcz bezużyteczne - przystosowanie to zostało dokonane przez ten sam podmiot, który dokonał dostawy oprogramowania) była podstawą do ustalenia, jaki był rzeczywisty charakter świadczenia. Trybunał szczególnie wyraźnie w omawianym wyroku podkreśla fakt, że: "(...) nabycie przez klienta samego standardowego oprogramowania nie było w żaden sposób użyteczne". W konsekwencji, w świetle omawianego wyroku należy przyjąć, że nie będzie mieć charakteru kompleksowego taki zestaw świadczeń, których połączenie miałoby charakter działania sztucznego. W tym kontekście, za świadczenia odrębne należy więc uznać świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone.

Warto także zwrócić uwagę na wyrok TSUE z 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 (RLRE Tellmer), w którym Trybunał rozstrzygał kwestię związaną z opodatkowaniem usługi wynajmu mieszkań i towarzyszącej jej usłudze sprzątania części wspólnych budynku mieszkalnego. W sprawie spółki Tellmer nie występuje w ocenie TSUE jedno świadczenie złożone. Dla takiej oceny TSUE, kluczowy charakter ma fakt, że: "(...) usługi sprzątania części wspólnych budynku mogą być świadczone na różnych zasadach, to znaczy na przykład przez osoby trzecie wystawiające faktury obejmujące koszt tych usług bezpośrednio lokatorom lub przez wynajmującego zatrudniającego w tym celu własnych pracowników lub posługującego się przedsiębiorstwem zajmującym się sprzątaniem".

Zatem za szczególnie znaczące TSUE uznał to, że sprzątanie może być świadczone w sposób całkowicie niezależny od usługi najmu, np. poprzez samodzielny zakup danego świadczenia (sprzątania) przez najemcę. To sprawia, że związek pomiędzy najmem i sprzątaniem jest, w ocenie Trybunału na tyle swobodny, że nie można mówić o istnieniu świadczenia złożonego. Tym samym, jeśli usługi mogą być rozdzielone bez uszczerbku dla każdej z nich, a zatem w sposób naturalnie uzasadniony, wówczas nie można uznać, że stanowią jedno świadczenie kompleksowe w rozumieniu Dyrektywy.

Powyższe poglądy znajdują również potwierdzenie w wyrokach: w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC), w sprawie C-111/05 Aktiebolaget NN, C-292/11 Fireld Fisher Waterhouse LLP, w sprawie C-88/09 Graphic Procede TSUE.

Dlatego też należy stwierdzić, że ze świadczeniem usługi złożonej (kompleksowej) mamy do czynienia wówczas, gdy świadczenie usługodawcy jest rozbudowane i obejmuje dwie lub więcej pojedynczych czynności (świadczeń), będących elementami częściowego zobowiązania strony transakcji. Jednocześnie usługa taka, jeśli może zostać uznana za usługę o charakterze złożonym, podlega opodatkowaniu jednolitą stawką podatku od towarów i usług, właściwą dla świadczenia podstawowego, głównego.

Zatem w przypadku usług o charakterze złożonym, o wysokości stawki podatku decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności winna odbywać się więc na podstawie tego, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług istotne jest zatem tylko to, czy w danym przypadku mamy do czynienia z jedną z czynności enumeratywnie wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wskazano wyżej, przedmiotem wniosku jest wskazanie czy umożliwienie klientowi korzystania ze standardu dostępu do internetu oraz ze standardu dostępu do pralni i standardu dostępu do kuchni, czyli tzw. "room-service" powinno być traktowane jako element usługi zakwaterowania i opodatkowane według obniżonej stawki VAT na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Analizując zakres usług, które wchodzą w poszczególne oferowane przez Wnioskodawcę standardy świadczone w ramach korzystania przez klienta z usługi zakwaterowania, należy stwierdzić, że wskazanych usług polegających na umożliwieniu klientowi w ramach świadczonych usług zakwaterowania korzystania ze standardu dostępu do internetu czy też ze standardu dostępu do pralni jak i umożliwienie klientowi korzystania ze standardu dostępu do kuchni, czyli tzw. "room-service" nie można uznać za element świadczonej kompleksowej usługi jaką w tym przypadku jest usługa zakwaterowania. Jak wynika z opisu sprawy, wszystkie te udogodnienia stanowią fakultatywne podniesienie standardu usługi zakwaterowania, z której korzysta klient. Jeśli klient chce z tego udogodnienia skorzystać i podnieść standard zakwaterowania, zgłasza te oczekiwania Wnioskodawcy, który je realizuje i nalicza dodatkowe wynagrodzenie. Zatem, patrząc przez pryzmat usług kompleksowych należy stwierdzić, że traktowanie tych usług jako elementu usługi zakwaterowania i przyjmowanie, że jest to świadczenie kompleksowe stanowi nieuprawnione rozszerzenie. W ramach dodatkowych usług, świadczone są czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, podstawowej, lecz mogą mieć charakter samoistny.

W przypadku usług o charakterze złożonym, o wysokości stawki podatku decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności powinna odbywać się więc na podstawie tego, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Z uwagi na przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa należy zauważyć, że usług dodatkowych świadczonych w ramach oferowanych usług zakwaterowania świadczonych przez Wnioskodawcę, tj. usług dostępu do internetu, dostępu do pralni czy też dostępu do kuchni czyli tzw. "room-service" - nie można uznać za element usługi zakwaterowania i wpisać w ramy kompleksowości tej usługi. Świadczenia te stanowią odrębny rodzaj usług oferowanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Zapewnienia klientom korzystającym z zakwaterowania usług dostępu do internetu, dostępu do pralni czy też dostępu do kuchni czyli tzw. "room-service", nie można traktować jako elementu składowego usługi głównej (zakwaterowania) świadczonej przez Wnioskodawcę, lecz jako odrębne usługi, które stanowią udogodnienie i poprawę jakości pobytu gości hotelowych.

Jak wskazano powyżej, jeżeli w skład świadczonej usługi wchodzą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, podstawowej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw do traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej. Za takie czynności uznać należy w omawianej sprawie oferowane przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych usług zakwaterowania usługi dostępu do internetu, dostępu do pralni czy też dostępu do kuchni czyli tzw. "room-service, które nie są niezbędne do wykonania usługi podstawowej, jaką jest usługa zakwaterowania. Innymi słowy, usługa główna jest możliwa do wykonania w przypadku wyłączenia usług, o których mowa wyżej.

Powyższe twierdzenia wskazuje na to, że ww. dodatkowe elementy świadczone przez Wnioskodawcę w ramach usługi zakwaterowania, stanowią jedynie jej atrakcyjne walory i mogłyby być przedmiotem odrębnego świadczenia, a ponadto dla świadczenia usługi zakwaterowania, nie jest niezbędnym wykonanie wyżej wskazanych dodatkowych świadczeń.

Wobec tego należy stwierdzić, że świadczonych przez Wnioskodawcę usług dostępu do internetu, dostępu do pralni czy też dostępu do kuchni czyli tzw. "room-service w ramach świadczonych usług zakwaterowania, nie można uznać za element usługi zakwaterowania, które mogą być opodatkowane łącznie z zakwaterowaniem. W przypadku dodatkowych świadczeń pomocniczych zapewniających udogodnienia pobytu w hotelu należy mówić o odrębnych świadczeniach, które mogą być wykonywane niezależnie od wykonania usługi zakwaterowania.

Tym samym, usługi dodatkowe jako stanowiące odrębne świadczenia, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług powinny być odrębnie opodatkowane, według stawek właściwych dla poszczególnych świadczeń a nie wg jednej stawki właściwej dla usługi zakwaterowania, o której mowa w art. 41 ust. 2 w związku z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT. Zatem usługi pralni oraz dostępu do internetu będą opodatkowane stawką 23%, natomiast usługa gastronomiczna świadczona przez Spółkę będzie podlegała opodatkowaniu wg stawki podatku VAT w wysokości 8%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl