IPPP2/4512-235/15-7/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2015 r. (data wpływu 18 marca 2015 r.) uzupełnionym pismem z 15 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.) na wezwanie Organu z 8 maja 2015 r. znak sprawy IPPP2/4512-235/15-2/AO (skutecznie doręczone 11 maja 2015 r.) oraz pismem z 3 czerwca 2015 r. (data wpływu 8 czerwca 2015 r.) na wezwanie Organu z 28 maja 2015 r. znak sprawy IPPP2/4512-235/15-5/AO (skutecznie doręczone 29 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie statusu czynnego podatnika podatku VAT oraz rozliczenia podatku VAT od zakupionych środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie statusu czynnego podatnika podatku VAT i rozliczenia podatku VAT od zakupionych środków trwałych. Niniejszy wniosek uzupełniony został pismem z 15 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.) na wezwanie Organu z 8 maja 2015 r. znak sprawy IPPP2/4512-235/15-2/AO (skutecznie doręczone 11 maja 2015 r.) oraz pismem z 3 czerwca 2015 r. (data wpływu 8 czerwca 2015 r.) na wezwanie Organu z 28 maja 2015 r. znak sprawy IPPP2/4512-235/15-5/AO (data doręczenia 29 maja 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 6 lutego 2015 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną wydzierżawił córce gospodarstwo rolne (za wyjątkiem działki siedliskowej z domem mieszkalnym), w tym:

Za dzierżawę córka ma płacić roczny czynsz w wysokości 1 000 złotych.

Gospodarstwo to Wnioskodawca rozliczał od 2006 r. na zasadach ogólnych jako podatnik podatku od towarów i usług. W sierpniu 2012 r. i w lipcu 2013 r. Wnioskodawca zakupił łącznie trzy maszyny rolnicze i w tym czasie skorzystał z prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W piśmie uzupełniającym złożony wniosek z dnia 3 czerwca 2015 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że budynki gospodarcze zostały córce bezpłatnie użyczone (umowa użyczenia z dnia 6 lutego 2015 r.). Ponadto Wnioskodawcy nie przysługiwało, w całości lub części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia lub wytworzenia budynków gospodarczych lub nakładów poniesionych na te budynki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z powyższymi faktami Wnioskodawca nadal jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Czy ewentualnie Wnioskodawca powinien zakończyć działalność rolniczą i rozliczyć podatek VAT od zakupionych środków trwałych.

Stanowisko Wnioskodawcy,

Wnioskodawca nadal jest czynnym podatnikiem podatku VAT, ponieważ nie zbył środków trwałych, które użyczył córce.

W piśmie uzupełniającym złożony wniosek Wnioskodawca wskazał, że Jego zdaniem nadal jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, mimo wydzierżawienia gospodarstwa rolnego wraz z budynkami córce. Wnioskodawca nie dokonał aktu darowizny gospodarstwa, ani jego zorganizowanej części, wobec czego nadal jest jego właścicielem. Raz w roku będzie wystawiał córce fakturę VAT na ustaloną kwotę za dzierżawę w stawce zw., ponieważ ziemia będzie wykorzystywana wyłącznie na działalność rolniczą. Po okresie określonym w zawartej umowie Wnioskodawca zamierza dalej prowadzić gospodarstwo rolne. Ponieważ Wnioskodawca nie zamierza rezygnować z opodatkowania podatkiem VAT i powracać do zwolnienia i statusu rolnika ryczałtowego nie znajdą tu - według Wnioskodawcy - zastosowania uregulowania zawarte w art. 91 ustawy o VAT, a więc dokonanie stosownych korekt w podatku naliczonym z racji zakupu w 2012 i 2013 r. środków trwałych na kwoty powyżej 15 000 zł. Nie doszło bowiem do zmiany przeznaczenia środków trwałych do działalności zwolnionej z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został odpowiednio zdefiniowany w art. 7 i 8 w cyt. ustawy.

Na mocy art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...).

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Nie każda jednak czynność objęta przedmiotowym zakresem opodatkowania stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ww. ustawy w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 2 pkt 15 i 16 ww. ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:

* działalności rolniczej - rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych;

* gospodarstwie rolnym - rozumie się przez to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 96 ust. 2 ww. ustawy w przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych.

W myśl art. 96 ust. 3 ww. ustawy podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Na mocy art. 96 ust. 4 ww. ustawy naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego", i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

W świetle art. 96 ust. 6 ww. ustawy jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

W przypadku gdy zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie zostało zgłoszone zgodnie z ust. 6 i 7, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 8 ww. ustawy).

Stosownie do art. 96 ust. 9 ww. ustawy naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT bez konieczności zawiadamiania o tym podatnika, jeżeli w wyniku podjętych czynności sprawdzających okaże się, że podatnik nie istnieje lub mimo podjętych udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania się z podatnikiem albo jego pełnomocnikiem.

Zgodnie z art. 96 ust. 10 ww. ustawy podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, u których następnie sprzedaż została zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub którzy następnie zgłosili, że będą wykonywać wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43, pozostają w rejestrze jako podatnicy VAT zwolnieni.

W myśl art. 96 ust. 11 ww. ustawy jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

Ponadto na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca wspólnie z żoną, w dniu 6 lutego 2015 r., wydzierżawił córce gospodarstwo rolne (za wyjątkiem działki siedliskowej z domem mieszkalnym), w tym grunty rolne poprzez dziesięcioletnią umowę dzierżawy z datą pewną. Za dzierżawę córka ma płacić roczny czynsz w wysokości 1 000 złotych. Gospodarstwo to Wnioskodawca rozliczał od 2006 r. na zasadach ogólnych jako podatnik podatku od towarów i usług. W sierpniu 2012 r. i w lipcu 2013 r. Wnioskodawca zakupił łącznie trzy maszyny rolnicze i w tym czasie skorzystał z prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Maszyny i budynki gospodarcze zostały córce bezpłatnie użyczone (umowa użyczenia).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą utrzymania statusu czynnego podatnika podatku VAT w związku z ww. sytuacją oraz obowiązku zakończenia działalności rolniczej a także obowiązku korekty podatku VAT odliczonego z tytułu nabytych środków trwałych.

Należy wskazać, że stosownie do treści art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Zatem dzierżawa wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe). W konsekwencji, dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Status podatnika podatku od towarów i usług wynika z wykonywania działalności gospodarczej. Należy przy tym zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług (w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) w zakresie działalności gospodarczej zawiera własną definicję, zgodnie z którą działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników.

Podatnicy VAT, w świetle regulacji określonej w art. 96 ustawy o podatku od towarów i usług, z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu mają obowiązek dokonać rejestracji dla potrzeb VAT. Podatnik czynny jest to podmiot, który jest zarejestrowany do VAT i co do zasady wykonuje czynności opodatkowane. Podatnik VAT bierny (zwolniony) to podmiot, który co prawda dokonał rejestracji VAT, ale korzysta ze zwolnienia od podatku - zwolnienie może dotyczyć rodzaju wykonywanej działalności albo limitu obrotów.

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca dokonał rejestracji jako podatnik VAT czynny z tytułu prowadzonego gospodarstwa rolnego. W dniu 6 lutego 2015 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną wydzierżawił córce gospodarstwo rolne, w tym grunty rolne na podstawie 10 letniej umowy dzierżawy. Budynki gospodarcze i maszyny zostały córce bezpłatnie użyczone (umowa użyczenia).

Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca dokonał rejestracji i jako podatnik podatku od towarów i usług rozliczał od 2006 r. dochody i przychody w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego. Dnia 6 lutego 2015 r. gospodarstwo to oddał córce. Odpłatnie wydzierżawił grunty rolne, a na podstawie umowy użyczenia oddał budynki gospodarcze i maszyny. Wykonując umowę dzierżawy Wnioskodawca świadczy na rzecz córki, jako dzierżawcy gospodarstwa Wnioskodawcy, usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Będące współwłasnością grunty rolne są dzierżawione przez Wnioskodawcę za odpłatnością. W konsekwencji, odpłatna dzierżawa gruntów rolnych stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z art. 41 ust. 1 ustawy wynika, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2013 r. poz. 1722 z późn. zm.) zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Z powyższych przepisów wynika, że dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i czynność ta co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a ustawy o podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego powyżej rozporządzenia.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia "cele rolnicze". Jednakże w art. 2 pkt 15 ww. ustawy zdefiniowana została działalność rolnicza. Posiłkując się zapisem powyższej definicji należy uznać, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który będzie wykorzystany do ww. działalności rolniczej. W konsekwencji, gruntem przeznaczonym na cele rolnicze będzie grunt przeznaczony przez dzierżawcę do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Decydujące znaczenie w kwestii możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dzierżawy gruntów jest wskazany w umowie dzierżawy cel w jakim grunt będzie wydzierżawiany (cel rolniczy) oraz faktyczne prowadzenie na tym gruncie przez dzierżawcę działalności rolniczej.

Skoro w analizowanych okolicznościach Wnioskodawca wydzierżawi grunty rolne wyłącznie na działalność rolniczą to przy określeniu w umowie celu rolniczego i przy faktycznym prowadzeniu na tym gruncie przez córkę działalności rolniczej Wnioskodawca ma możliwość zastosowania do dzierżawy gruntów zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

W świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności należy stwierdzić, że Wnioskodawca wydzierżawiając córce gospodarstwo rolne nie jest w stanie kontynuować działalności rolniczej. Jednakże jak wskazano wyżej Wnioskodawca w związku z odpłatną umową dzierżawy wykonuje czynności opodatkowane podatkiem VAT, z możliwością zastosowania do dzierżawy gruntów zwolnionej stawki podatku VAT. W konsekwencji, zaprzestanie dotychczas prowadzonej działalności rolniczej nie zmieni tego, że Wnioskodawca nadal wykonuje i będzie wykonywał (dzierżawa 10 letnia) czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Nie zaistnieje więc w tym przypadku okoliczność powodująca obowiązek zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego - stosownie do art. 96 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, ponieważ wykonuje działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w zakresie dzierżawy gruntów rolnych. Tak więc w związku z nieziszczeniem się przesłanki wymienionej w art. 96 ust. 6 ww. ustawy (tekst jedn.: niewystąpieniem sytuacji, w której dochodzi do zaprzestania przez podatnika wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu), pomimo zastosowania zwolnionej stawki podatku VAT przy dzierżawie gruntów na cele rolnicze, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zakończenia działalności. Zmieni się jedynie zakres wykonywanych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. W tej sytuacji nie ma podstaw do dokonania zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zmiana danych objętych zgłoszeniem rejestracyjnym powinna być jednak dokonana poprzez jego aktualizację.

Należy zaznaczyć, że status podatnika podatku od towarów i usług nie jest związany z posiadaniem środków trwałych, co wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska. Jak już wskazano status ten dotyczy wykonywania działalności gospodarczej. Tak więc wykonywanie czynności objętych przedmiotowym zakresem opodatkowania stanowi podstawę rejestracji jako podatnik VAT. Zatem wobec wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług możliwe jest utrzymanie przez Wnioskodawcę statusu czynnego podatnika podatku VAT.

Wnioskodawca świadczy czynności spełniające definicję świadczenia usług określoną w art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług polegające na dzierżawie gruntów. Ponadto - jak wskazał Wnioskodawca - nie zamierza rezygnować z opodatkowania podatkiem VAT. W związku z wykonywaniem czynności, w stosunku do których Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 lub czynności zwolnionych na podstawie art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług status Wnioskodawcy jako podatnika podatku od towarów i usług nie ulegnie zmianie na podatnika VAT zwolnionego. Przywołany wyżej art. 96 ust. 10 ustawy o VAT nie znajdzie w niniejszych okolicznościach zastosowania i w rejestrze podatników Wnioskodawca może pozostać jako podatnik VAT czynny. Należy zauważyć, że w świetle art. 96 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik sam podejmuje decyzję o tym czy nadal chce być płatnikiem podatku VAT czy nie.

W analizowanych okolicznościach Wnioskodawca poza dzierżawą gruntów rolnych użycza (umowa użyczenia) córce budynków gospodarczych i maszyn wykorzystywanych w prowadzonym gospodarstwie rolnym.

Należy zauważyć, że umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną. Zgodnie z art. 710 ustawy - Kodeks cywilny przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Istotnymi cechami takiej umowy są dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność. Oznacza to, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 oraz - w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

I tak, na mocy art. 8 ust. 2 ww. ustawy - za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zatem treść powołanych wyżej przepisów wskazuje, że aby uznać dane świadczenie za opodatkowane podatkiem VAT musi ono być odpłatne, w myśl art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bądź też nieodpłatne, ale spełniające warunki wynikające z art. 8 ust. 2 tej ustawy. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Natomiast, aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT musi ono służyć celom innym niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy.

Wobec przedstawionych okoliczności i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie, w przypadku użyczenia budynków gospodarczych, nie ma miejsca dostawa towarów, gdyż Wnioskodawca jedynie użycza córce budynków gospodarczych. Tak więc w dalszym ciągu pozostaje właścicielem przekazanych do używania budynków gospodarczych. Istotą dostawy towarów jest natomiast przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, gdyż wyżej przywołany art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi o czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel. W przedstawionym we wniosku opisie, wraz z użyczeniem budynków gospodarczych, nie dochodzi do przeniesienia na córkę prawa do rozporządzania tymi budynkami jak właściciel. Oznacza to, że oddanie rzeczy do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia - na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług. Zatem obowiązek ewentualnego opodatkowania usługi nieodpłatnego użyczenia budynków gospodarczych wystąpi pod warunkiem spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle analizy przywołanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem VAT podlega, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza, jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Ponadto opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Wobec przywołanych przepisów i przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że użyczenie córce budynków gospodarczych wykorzystywanych w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta - jak wynika z wniosku - będzie wykonywana na podstawie umowy użyczenia, która jest czynnością nieodpłatną. Jednakże - jak wskazał Wnioskodawca - z tytułu nabycia lub wytworzenia budynków gospodarczych, które są przedmiotem użyczenia Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tak więc w związku z bezpłatnym użyczeniem budynków gospodarczych dochodzi do nieodpłatnego użyczenia tych budynków wobec których Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Brak wypełnienia przesłanek z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług powoduje brak opodatkowania czynności bezpłatnego użyczenia budynków gospodarczych, od których Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do korekty podatku VAT odliczonego od nabytych środków trwałych należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy.

Z powyższych regulacji wynika, że podstawowym warunkiem dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek poniesionych wydatków z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Zatem, aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych (czynności zwolnione od podatku od towarów i usług oraz czynności niepodlegające opodatkowaniu tym podatkiem).

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 91 ust. 1 ww. ustawy po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ww. ustawy w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Szczegółowy sposób dokonywania korekt określony został w art. 91 ust. 3-9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ww. ustawy przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Przepis ten znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy podatnik nabywając towar lub usługę z przeznaczeniem do działalności miał prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu, a następnie zmienione zostało przeznaczenie tych towarów poprzez rozpoczęcie wykorzystywania ich do czynności niedających prawa do odliczenia podatku VAT.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a ww. ustawy).

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego, tj. w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a następnie zmieniło się to prawo, podatnik dokonuje korekty podatku.

Tak więc aby rozstrzygnąć o obowiązku korekty podatku VAT od zakupionych przez Wnioskodawcę środków trwałych, o których mowa we wniosku konieczna jest w tym przypadku odpowiedź na pytanie czy zmieni się przeznaczenie tych towarów poprzez rozpoczęcie wykorzystywania ich do czynności niedających prawa do odliczenia podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Jednakże ustawodawca przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ww. ustawy. Pojęcie usługi zawarte w ustawie jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Należy jednak zauważyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Ponadto treść powołanych wyżej przepisów wskazuje, że aby uznać dane świadczenie za opodatkowane podatkiem VAT musi ono być odpłatne, w myśl art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bądź też nieodpłatne, ale spełniające warunki wynikające z art. 8 ust. 2 tej ustawy. Aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT musi ono służyć celom innym niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca bezpłatnie użyczył (na podstawie umowy użyczenia) m.in. maszyny rolnicze córce w odniesieniu do których skorzystał z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w momencie ich nabycia.

Wobec przedstawionych okoliczności i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie nie ma miejsca dostawa towarów, gdyż Wnioskodawca jedynie użycza córce maszyn. Tak więc w dalszym ciągu pozostaje właścicielem przekazanych do używania maszyn. Istotą dostawy towarów jest natomiast przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, gdyż wyżej przywołany art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi o czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel. W przedstawionym we wniosku opisie, wraz z udostępnieniem maszyn, nie dochodzi do przeniesienia na córkę prawa do rozporządzania maszynami jak właściciel. Dodatkowo twierdzenie to potwierdza Wnioskodawca podkreślając, że nie zbył środków trwałych. Wnioskodawca jedynie użyczył córce maszyn, które w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy stanowią środki trwałe. Oznacza to, że oddanie rzeczy do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia - na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług. Zatem obowiązek ewentualnego opodatkowania usługi nieodpłatnego użyczenia maszyn wystąpi pod warunkiem spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest przede wszystkim ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Opodatkowaniu podlegają natomiast tylko te usługi, których cel nie wiąże się z prowadzonym przedsiębiorstwem. Chodzi tu o świadczenie takich usług, które nie mają żadnego wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów obecnych lub potencjalnych. Dotyczyć to będzie więc takich czynności, które zostały wykonane w ramach działalności gospodarczej, lecz nie na jej potrzeby. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

W świetle przywołanych przepisów i przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że użyczenie córce maszyn będących środkiem trwałym w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta - jak wynika z wniosku - będzie świadczona na podstawie umowy użyczenia, która jest czynnością nieodpłatną. Jednakże z tytułu nabycia maszyn, które są przedmiotem użyczenia został odliczony podatek VAT oraz czynność ta nie jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nieodpłatne udostępnienie maszyn nie będzie miało wpływu na przyszłe obroty Wnioskodawcy jako podmiotu użyczającego maszyny. To córka jako korzystający z ww. maszyn czerpała będzie ewentualne korzyści z tytułu używania maszyn. Trudno więc uznać, że czynność ta dokonywana jest na cele związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

W przedmiotowej sytuacji mamy więc do czynienia z nieodpłatnym użyczeniem maszyn do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza Wnioskodawcy (do celów działalności odrębnego podmiotu - córki) i Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie ww. środków trwałych. Zatem wypełnione zostały przesłanki określone w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca przy tej transakcji wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Maszyny, które stanowią przedmiot użyczenia córce zakupione zostały do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Z tytułu ich zakupu odliczony został podatek VAT i przedmiotowe maszyny są wpisane w stan środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Dlatego też, Wnioskodawca oddając w użyczenie maszyny stanowiące środki trwałe firmy, wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej w tym konkretnym przypadku będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, czynność nieodpłatnego użyczenia maszyn córce stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w związku z zastosowaniem art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Tak więc użyczenie maszyn córce powoduje konieczność opodatkowania według stawki podstawowej i zapłaty podatku VAT z tytułu tej czynności, gdyż nie korzysta ona ze zwolnienia od podatku, i przepisy, dla tej czynności, nie przewidują stawki obniżonej.

W świetle przedstawionego stanu prawnego i opisu sprawy należy stwierdzić, że wobec użyczenia córce maszyn dochodzi do wykonania czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Nabyte więc w 2012 r. i 2013 r. maszyny, stanowiące u Wnioskodawcy środki trwałe będą nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Nie nastąpi więc zmiana przeznaczenia i wykorzystywania ww. maszyn. Natomiast korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ustawy o VAT dokonuje podatnik, o ile poszczególne składniki majątku nie są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności w stosunku do których przysługuje prawo do odliczenia podatku tj. wykorzystywane są zarówno do czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub wykorzystywane są wyłącznie do czynności zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Skoro więc nie nastąpi zmiana wykorzystywania nabytych przez Wnioskodawcę środków trwałych o wartości powyżej 15 000 zł (maszyn rolniczych nabytych w sierpniu 2012 r. i lipcu 2013 r.) to użyczenie maszyn nie będzie się wiązało dla Wnioskodawcy z obowiązkiem dokonania korekty w zakresie podatku naliczonego związanego z nabytymi maszynami rolniczymi zakupionymi do prowadzonego gospodarstwa.

W podsumowaniu powyższej analizy należy stwierdzić, że wobec oddania gruntów rolnych w 10 letnią dzierżawę córce i w związku z użyczeniem maszyn i budynków gospodarczych córce Wnioskodawca nie jest w stanie kontynuować działalności rolniczej. Jednakże nie oznacza to, że Wnioskodawca zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca zmienił zakres prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż jak wskazano powyżej, Wnioskodawca dzierżawiąc córce grunty na działalność rolniczą i bezpłatnie użyczając maszyny wykonuje czynności spełniające definicję świadczenia usług, o której mowa w art. 8 ustawy o VAT. Czynności te na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skoro Wnioskodawca nie zamierza rezygnować z opodatkowania podatkiem VAT to pomimo zmiany zakresu wykonywanych czynności opodatkowanych Wnioskodawca nadal jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Nie wystąpi więc obowiązek zgłoszenia naczelnikowi urzędu skarbowego zaprzestania prowadzenia działalności, gdyż obowiązek ten następuje w sytuacji, gdy czynny podatnik zaprzestał wykonywania czynności opodatkowanych. W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca zmienia zakres prowadzonej działalności, nie zaprzestaje jednak prowadzenia działalności gospodarczej. Tym samym, Wnioskodawca nadal posiada status czynnego podatnika VAT. Przy czym, wobec zmiany zakresu prowadzonej działalności nie nastąpi zmiana statusu Wnioskodawcy jako podatnika na podatnika VAT zwolnionego, gdyż jak wskazał Wnioskodawca nie zamierza On rezygnować z opodatkowania oraz - jak wskazano wyżej - Wnioskodawca nie wykonuje czynności korzystających ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do obowiązku korekty odliczonego podatku VAT z tytułu nabycia maszyn rolniczych w sierpniu 2012 r. i lipcu 2013 r. należy, wobec dokonanej wyżej analizy, uznać brak zmiany wykorzystywania ww. środków trwałych. Dlatego też wobec Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek dokonania stosownych korekt uregulowanych w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zaprzestał wprawdzie wykorzystywania ww. maszyn do opodatkowanej działalności rolniczej, lecz bezpłatne użyczenie tych maszyn córce, jako spełniające przesłanki uznania za odpłatne świadczenie usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie statusu podatnika VAT czynnego oraz braku obowiązku korekty odliczonego podatku VAT z tytułu nabytych maszyn należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.