IPPP2/4512-213/16-4/BH - Procedura zwrotu podatku VAT podróżnym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2016 r. (data wpływu 3 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania procedury zwrotu podatku VAT podróżnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania procedury zwrotu podatku VAT podróżnym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczynią jest I. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która powstała 8 maja 2015 r. Działalność spółki, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności, obejmuje, jako przeważającą, pozostałą finansową działalność usługową, gdzie indziej niesklasyfikowaną, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych (PKD 6499Z), oraz działalność firm centralnych (head offices) i holdingów z wyłączeniem holdingów finansowych (PKD 7010Z), a także pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKD 7022Z). Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz prowadzi ewidencję obrotu I kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć sprzedaż detaliczną używanego sprzętu elektronicznego. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka planuje stosować tę sprzedaż w systemie TAX FREE. W związku z tym Wnioskodawczyni, zamierza dokonać wszystkich czynności przewidzianych prawem, tj. poinformuje naczelnika urzędu skarbowego na piśmie, że jest sprzedawcą, zapewni podróżnym pisemną informację o zasadach zwrotu podatku w czterech językach: polskim, angielskim, niemieckim i rosyjskim, oznaczy punkty sprzedaży znakiem informującym podróżnych o możliwości zakupu w tych punktach towarów, od których przysługuje zwrot podatku oraz poinformuje naczelnika urzędu skarbowego o miejscu, gdzie podróżny dokonujący u nich zakupu towarów może odebrać podatek, oraz z kim ma zawarte umowy o zwrot podatku, i przedłoży kopie tych umów. Wnioskodawczyni zamierza spełnić obowiązek zachowania nienaruszonego stanu towaru poprzez odpowiednie opakowanie sprzedawanego artykułu tak, aby zapewnić jego integralność przez czas od momentu jego sprzedaży do czasu wywozu. Uniemożliwi to tym samym ryzyko używania towaru przez nabywcę w sposób łamiący jego nienaruszalność. Wnioskodawczyni posiada odpowiednie opakowania, uwzględniające specyfikę przewożonego produktu, które zagwarantują nienaruszalne przemieszczenie się towaru. Dany towar zostanie szczelnie zabezpieczony, co wykluczy w całości możliwość jakiekolwiek jego ingerencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% VAT do sprzedaży towarów na rzecz podróżnych, jeżeli zamierza sprzedawać używany sprzęt elektroniczny, który ma zostać zapakowany w sposób zapewniający nienaruszalność towaru od momentu sprzedaży do momentu wywozu, po spełnieniu innych przesłanek określonych w art. 126 i nast. Ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 126 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwaną dalej uVAT, osoby fizyczne niemające stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej, zwane dalej "podróżnymi", mają prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione przez nie poza terytorium Unii Europejskiej w bagażu osobistym podróżnego, z zastrzeżeniem ust. 3 oraz art. 127 i 128.

W ust. 2 i 3 powyższego artykułu wskazano, że stałe miejsce zamieszkania, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość. Zwrot podatku nie przysługuje w przypadku nabycia paliw silnikowych.

Zgodnie z art. 127 ust. 1 uVAT, zwrot podatku, o którym mowa w art. 126 ust. 1, przysługuje w przypadku zakupu towarów u podatników, zwanych dalej "sprzedawcami", którzy:

Z ust. 2 art. 127 wynika, że przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w przypadku, gdy sprzedawca dokonuje zwrotu podatku podróżnemu. Z kolei w myśl art. 127 ust. 3 ustawy o VAT, sprzedawcami nie mogą być podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Sprzedawcy w zakresie skorzystania z procedury TAX FREE są obowiązani:

1. Poinformować naczelnika urzędu skarbowego na piśmie, że są sprzedawcami;

2. Zapewnić podróżnym pisemną informację o zasadach zwrotu podatku w czterech językach: polskim, angielskim, niemieckim i rosyjskim;

3. Oznaczyć punkty sprzedaży znakiem informującym podróżnych o możliwości zakupu w tych punktach towarów, od których przysługuje zwrot podatku;

4. Poinformować naczelnika urzędu skarbowego o miejscu, gdzie podróżny dokonujący u nich zakupu towarów może odebrać podatek, oraz z kim mają zawarte umowy o zwrot podatku, i przedłożyć kopie tych umów (art. 127 ust. 4u VAT).

Ponadto, zwrot podatku może być dokonany, jeżeli podróżny wywiózł zakupiony towar poza terytorium Unii Europejskiej nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu (art. 128 ust. 1u VAT). Stosownie do dyspozycji ust. 2 powołanego artykułu, podstawą do dokonania zwrotu podatku jest przedstawienie przez podróżnego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, na którym urząd celny potwierdził stemplem zaopatrzonym w numerator wywóz towarów. Do dokumentu powinien być przymocowany wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej, o której mowa w art. 111 ust. 1. Urząd celny potwierdza wywóz towaru na dokumencie, o którym mowa w ust. 2, po sprawdzeniu zgodności danych dotyczących podróżnego zawartych w tym dokumencie z danymi zawartymi w przedstawionym paszporcie lub innym dokumencie stwierdzającym tożsamość (art. 128 ust. 3u VAT). Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do potwierdzania wywozu z terytorium unii europejskiej towarów nabytych przez podróżnego na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 128 ust. 4u VAT).

W przypadku, gdy podróżny opuszcza terytorium Unii Europejskiej z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, zwrot podatku przysługuje, jeżeli dokument, o którym mowa w ust. 2, został potwierdzony przez urząd celny, przez który towary zostały wywiezione z terytorium Unii Europejskiej (art. 128 ust. 5u VAT). Należy stwierdzić, iż na tle powyższego stanu prawnego, Wnioskodawczyni spełnia albo jest w stanie spełnić warunki konieczne do objęcia ją procedurą TAX FREE. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz prowadzi ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Jest sprzedawcą niezwolnionym z podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 u VAT. Zamierza dokonać wszelkich pozostałych czynności wymaganych prawem dla tej procedury, określonych m.in. w art. 127 ust. 4u VAT.

Relewantną, w świetle omawianego stanu faktycznego, jest kwestia nienaruszalności towarów wywożonych poza terytorium Unii Europejskiej. Jak już zostało wskazane, Wnioskodawczyni zamierza zachować najwyższą staranność przy opakowaniu używanego sprzętu elektronicznego, która taką nienaruszalność gwarantuje.

Dokona tego poprzez odpowiednie, dostosowane do specyfiki produktu, opakowanie oraz zabezpieczenie, co zapewnia możliwość nienaruszalnego wywozu towaru spoza terytorium Unii Europejskiej. Z drugiej strony, taki system zabezpieczeń eliminuje wątpliwości w zakresie naruszenia integralności towaru.

Z kolei, na tle omawianego stanu faktycznego, nie ma znaczenia okoliczność, że Wnioskodawczyni będzie dokonywała sprzedaży sprzętu elektronicznego, który jest używany. Podnosi się bowiem w doktrynie, iż stan nienaruszony oznacza to, iż towary nie mogą ulegać żadnemu przetworzeniu czy innemu działaniu, które zmieniałoby ich stan czy charakter - natomiast nie ma przeszkód, by były one przepakowane czy też oznakowane w sposób inny niż pierwotny (opakowanie nie jest bowiem elementem "stanu" towaru). Pojęcie "stan nienaruszony" nie powinno ograniczać prawa podróżnego do otrzymania zwrotu podatku w przypadku, gdy nabyty towar został uszkodzony już po jego nabyciu (por. VAT komentarz do art. 126, Michalik, wyd. 11, Warszawa 2015, Legalis). Stąd, można wysnuć wniosek, iż przy ocenie nienaruszalności towarów, należy dokonywać tego przez pryzmat braku ingerencji w nim od momentu sprzedaży do momentu jego wywozu poza terytorium Unii Europejskiej, a nie ich rzeczywistych właściwości, prawidłowości działania czy pierwotnego opakowania. Podobne stanowisko wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z 26 października 2009 r. (SA/Lu 253/09), który stwierdził, iż warunkiem zwrotu podatku podróżnemu jest, aby wywiózł on ten sam towar, który uprzednio nabył i aby przy wywozie towar ten był w stanie nienaruszonym. Stan nienaruszony towaru oznacza zaś taki stan, w jakim konkretny wywożony towar został wcześniej zakupiony u sprzedawcy. Wykluczone jest zatem jakiekolwiek rozmontowanie zakupionego towaru lub odłączanie jego części. Stan nienaruszony zatem odnosi się do towaru, który został sprzedany podróżnemu, co oznacza, iż towar, który został sprzedany, musi w tej samej postaci opuścić terytorium Wspólnoty. Stąd, należy stwierdzić, iż na tle sytuacji opisanej powyżej i zamierzonego działania Wnioskodawczyni, przesłanka zachowania nienaruszalności towaru określona w art. 126 ust. 1u VAT zostanie spełniona.

W konsekwencji, na podstawie analizy przepisów prawnych i stanu faktycznego, Wnioskodawczyni spełnia bądź jest w stanie spełnić wszelkie konieczne przesłanki, przede wszystkim przesłankę nienaruszalności towaru od momentu sprzedaży do czasu wywozu spoza terytorium Unii Europejskiej, do możliwości objęcia procedurą TAX FREE, określoną w art. 126 i n. u VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 126 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, osoby fizyczne niemające stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej, zwane dalej "podróżnymi", mają prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione przez nie poza terytorium Unii Europejskiej w bagażu osobistym podróżnego, z zastrzeżeniem ust. 3 oraz art. 127 i 128.

W myśl art. 127 ust. 1 ustawy, zwrot podatku, o którym mowa w art. 126 ust. 1, przysługuje w przypadku zakupu towarów u podatników, zwanych dalej "sprzedawcami", którzy:

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w przypadku, gdy sprzedawca dokonuje zwrotu podatku podróżnemu (art. 127 ust. 2).

Sprzedawcami nie mogą być podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 (art. 127 ust. 3).

Stosownie do art. 127 ust. 4 ustawy, sprzedawcy są obowiązani:

Zwrot podatku podróżnym jest dokonywany w złotych przez sprzedawcę lub przez podmioty, których przedmiotem działalności jest dokonywanie zwrotu, o którym mowa w art. 126 ust. 1. Zwrot podatku jest dokonywany w formie wypłaty gotówkowej lub polecenia przelewu, czeku rozrachunkowego lub karty płatniczej (art. 127 ust. 5).

Sprzedawcy, o których mowa w ust. 5, mogą dokonywać zwrotu, o którym mowa w art. 126 ust. 1, pod warunkiem że ich obroty za poprzedni rok podatkowy wyniosły powyżej 400 000 zł oraz że dokonują zwrotu podatku wyłącznie w odniesieniu do towarów nabytych przez podróżnego u tego sprzedawcy (art. 127 ust. 6).

Przepis ust. 6 stosuje się również w przypadku, gdy sprzedawca nie spełnia warunku dotyczącego wysokości obrotów, o którym mowa w tym przepisie, jednakże wyłącznie w odniesieniu do sprzedaży dokonanej podróżnemu w roku podatkowym, w którym spełniał ten warunek (art. 127 ust. 7).

Zgodnie z art. 128 ust. 1 ustawy, zwrot podatku może być dokonany, jeżeli podróżny wywiózł zakupiony towar poza terytorium Unii Europejskiej nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu.

Podstawą do dokonania zwrotu podatku jest przedstawienie przez podróżnego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, na którym urząd celny potwierdził stemplem zaopatrzonym w numerator wywóz towarów. Do dokumentu powinien być przymocowany wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej, o której mowa w art. 111 ust. 1 (art. 128 ust. 2).

Urząd celny potwierdza wywóz towaru na dokumencie, o którym mowa w ust. 2, po sprawdzeniu zgodności danych dotyczących podróżnego zawartych w tym dokumencie z danymi zawartymi w przedstawionym paszporcie lub innym dokumencie stwierdzającym tożsamość (art. 128 ust. 3).

Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do potwierdzania wywozu z terytorium Unii Europejskiej towarów nabytych przez podróżnego na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 128 ust. 4).

W przypadku gdy podróżny opuszcza terytorium Unii Europejskiej z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, zwrot podatku przysługuje, jeżeli dokument, o którym mowa w ust. 2, został potwierdzony przez urząd celny, przez który towary zostały wywiezione z terytorium Unii Europejskiej (art. 128 ust. 5).

Sprzedawcy oraz podmioty, o których mowa w art. 127 ust. 5, dokonujący zwrotu podatku podróżnemu mają prawo do pobrania od podróżnego prowizji od zwracanej kwoty podatku (art. 128 ust. 6).

Rozliczenia między podmiotem, który dokonał zwrotu, a sprzedawcą towaru regulują zawarte przez nich umowy (art. 128 ust. 7).

Stosownie zaś do art. 129 ust. 1 ustawy, do dostawy towarów, od których dokonano zwrotu podatku podróżnemu, sprzedawca stosuje stawkę podatku 0%, pod warunkiem że:

Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 1 pkt 2, nie później jednak niż przed upływem 10 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dokonano dostawy, upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego od tej dostawy w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument (art. 129 ust. 2).

Z powyższych przepisów wynika, że podmioty, które nie mają stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej dokonujący zakupu towarów w Polsce mogą otrzymać zwrot kwoty stanowiącej podatek VAT, który został naliczony przez sprzedawców tych towarów. Prawo do otrzymania zwrotu wynika z art. 126 ust. 1 ustawy i występuje wówczas gdy towary, w stanie nienaruszonym, zostaną wywiezione przez podróżnego poza terytorium Unii Europejskiej w jego bagażu osobistym.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć sprzedaż detaliczną używanego sprzętu elektronicznego. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka planuje stosować tę sprzedaż w systemie TAX FREE. W związku z tym Wnioskodawczyni, zamierza dokonać wszystkich czynności przewidzianych prawem, tj. poinformuje naczelnika urzędu skarbowego na piśmie, że jest sprzedawcą, zapewni podróżnym pisemną informację o zasadach zwrotu podatku w czterech językach: polskim, angielskim, niemieckim i rosyjskim, oznaczy punkty sprzedaży znakiem informującym podróżnych o możliwości zakupu w tych punktach towarów, od których przysługuje zwrot podatku oraz poinformuje naczelnika urzędu skarbowego o miejscu, gdzie podróżny dokonujący u nich zakupu towarów może odebrać podatek, oraz z kim ma zawarte umowy o zwrot podatku, i przedłoży kopie tych umów. Wnioskodawczyni zamierza spełnić obowiązek zachowania nienaruszonego stanu towaru poprzez odpowiednie opakowanie sprzedawanego artykułu tak, aby zapewnić jego integralność przez czas od momentu jego sprzedaży do czasu wywozu. Uniemożliwi to tym samym ryzyko używania towaru przez nabywcę w sposób łamiący jego nienaruszalność. Wnioskodawczyni posiada odpowiednie opakowania, uwzględniające specyfikę przewożonego produktu, które zagwarantują nienaruszalne przemieszczenie się towaru. Dany towar zostanie szczelnie zabezpieczony, co wykluczy w całości możliwość jakiekolwiek jego ingerencji.

Spółka ma wątpliwości, czy będzie ona uprawniona do zastosowania stawki 0% VAT do sprzedaży towarów na rzecz podróżnych, jeżeli sprzęt elektroniczny, będzie zapakowany w sposób zapewniający nienaruszalność towaru od momentu sprzedaży do momentu wywozu, po spełnieniu innych przesłanek określonych w art. 126 i nast. ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że warunek przewiezienia towaru w stanie nienaruszonym poza terytorium Unii Europejskiej został wymieniony w art. 126 ust. 1 ustawy jako niezbędny do przyznania podróżnemu prawa do otrzymania zwrotu podatku VAT zapłaconego przy nabyciu tego towaru. W żaden sposób przepis ten jak również pozostałe przepisy nie odnoszą tego warunku do sprzedawców oraz innych podmiotów niebędących sprzedawcami a dokonujących zwrotu podatku podróżnym, w szczególności przepisy ustawy nie uzależniają dokonania zwrotu przez sprzedawców od sposobu pakowania przez nich sprzedawanego towaru. Wskazują jedynie, że podróżny może otrzymać zwrot jeżeli przewiezie zakupiony towar w stanie nienaruszonym poza granice Wspólnoty.

Należy wskazać, że skoro przepis art. 126 ust. 1 ustawy stanowi, że podróżni mają prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione przez nich poza terytorium Wspólnoty w bagażu osobistym, to nie może budzić wątpliwości, że warunkiem zwrotu podatku podróżnemu jest, aby wywiózł on ten sam towar, który uprzednio nabył i aby przy wywozie towar ten był w stanie nienaruszonym. Stan nienaruszony towaru oznacza taki stan, w jakim konkretny wywożony towar został wcześniej zakupiony u sprzedawcy. Wykluczone jest zatem jakiekolwiek rozmontowanie zakupionego towaru lub odłączanie jego części. Stan nienaruszony odnosi się do towaru, który został sprzedany podróżnemu, co oznacza, że towar, który został sprzedany, musi w tej samej postaci opuścić terytorium Wspólnoty.

Należy jednak pamiętać, że pomimo tego, że art. 126 ust. 1 ustawy przyznaje podróżnym prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione przez nich poza terytorium Wspólnoty, to jednak art. 128 ust. 2 ustawy stanowi, że podstawą do dokonania takiego zwrotu jest przedstawienie przez podróżnego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, zawierającego w szczególności kwotę podatku zapłaconego przy dostawie towarów, na którym to dokumencie wywóz towaru powinien być potwierdzony przez urząd celny stemplem zaopatrzonym w numerator, a do dokumentu tego powinien być dołączony wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej. Dopiero zatem otrzymanie takiego dokumentu uprawnia sprzedawcę (lub inny uprawniony podmiot) do dokonania zwrotu podatku podróżnemu, a następnie do zastosowania, na podstawie art. 129 ust. 1 ustawy o VAT, stawki podatku 0% do dostawy towarów.

Nie można zatem przyznać racji Wnioskodawczyni, że sposób pakowania sprzedawanego towaru opisany we wniosku spowoduje, że Wnioskodawczyni spełni przesłankę nienaruszalności towaru od momentu sprzedaży do czasu wywozu tego towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Przede wszystkim należy wskazać, że żaden z przepisów nie odnosi się do sposobu pakowania towarów przez sprzedawcę jak również nie uzależnia prawa do zastosowania przez sprzedawcę stawki podatku VAT w wysokości 0% w zależności od tego w jaki sposób towar zostanie zapakowany. Przewiezienie towaru w stanie nienaruszonym daje natomiast prawo podróżnemu do otrzymania zwrotu podatku VAT z tytułu zakupu tego towaru, przy czym nienaruszalność towaru musi zostać potwierdzona przez właściwy organ celny.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni, że opisany we wniosku sposób pakowania towaru, przy spełnieniu innych przesłanek, spowoduje, że Wnioskodawczyni będzie miała prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.