IPPP2/4512-185/16-2/MAO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 29 lutego 2016 r. (data wpływu 7 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 7 marca 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia przez syndyka masy upadłości faktury korygującej in minus.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mającym siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. W przyszłości Wnioskodawca połączy się ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, w której kapitale zakładowym Wnioskodawca posiada 100% udziałów (dalej jako: "Spółka przejmowana").

Powyższe połączenie:

* nastąpi w trybie połączenia przez przejęcie zgodnie z art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (dalej: "k.s.h."). W wyniku dokonanego przejęcia cały majątek Spółki przejmowanej zostanie przeniesiony na Wnioskodawcę,

* zostanie przeprowadzone metodą łączenia udziałów, o której mowa w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: "Ustawa o rachunkowości"), bez zamykania ksiąg rachunkowych Spółki przejmowanej (a w konsekwencji bez zakończenia roku podatkowego Spółki przejmowanej).

Aktualnie Wnioskodawca oraz Spółka przejmowana dokonują między sobą transakcji sprzedaży produktów oraz usług, skutkujących w obszarze podatku od towarów i usług zwiększeniem podatku VAT należnego po jednej stronie oraz zwiększeniem podatku VAT naliczonego po drugiej. Z tytułu tych transakcji po stronie Wnioskodawcy i Spółki przejmowanej mogą na dzień połączenia istnieć nieuregulowane wierzytelności Wnioskodawcy wobec Spółki przejmowanej i/lub nieuregulowane wierzytelności Spółki przejmowanej wobec Wnioskodawcy.

Zgodnie z zasadą sukcesji generalnej wynikającą z art. 494 § 1 k.s.h. Wnioskodawca wstąpi z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki Spółki przejmowanej, w tym prawa i obowiązki Spółki przejmowanej wynikające z umów z Wnioskodawcą obowiązujących przed połączeniem. W konsekwencji, w momencie planowanego połączenia dojdzie do skupienia w jednym podmiocie (Wnioskodawcy) funkcji wierzyciela i dłużnika z tytułu wzajemnych transakcji, które spowoduje wygaśnięcie wynikających z tych transakcji zobowiązań z uwagi na tożsamość wierzyciela i zobowiązanego (tzw. konfuzja).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w wypadku nieuregulowania w całości lub w części zobowiązań wobec Spółki przejmowanej Wnioskodawca będzie zobowiązany na podstawie art. 89b ust. 1 Ustawy VAT do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Spółkę przejmowaną, w sytuacji, gdy termin dokonania korekty upłynąłby po dniu połączenia (pytanie nr 2 we wniosku).

2. Czy w wypadku nieuregulowania w całości lub w części zobowiązań Spółki przejmowanej wobec Wnioskodawcy, Wnioskodawca jako następca prawny Spółki przejmowanej będzie zobowiązany na podstawie art. 89b ust. 1 Ustawy VAT do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Wnioskodawcę, w sytuacji, gdy termin dokonania korekty upłynąłby po dniu połączenia (pytanie nr 3 we wniosku).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. W wypadku nieuregulowania w całości lub w części zobowiązań wobec Spółki przejmowanej Wnioskodawca nie będzie zobowiązany na podstawie art. 89b ust. 1 Ustawy VAT do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Spółkę przejmowaną, w sytuacji, gdy termin dokonania korekty upłynąłby po dniu połączenia.

Ad. 2. W wypadku nieuregulowania w całości lub w części zobowiązań Spółki przejmowanej wobec Wnioskodawcy, Wnioskodawca jako następca prawny Spółki przejmowanej nie będzie zobowiązany na podstawie art. 89b ust. 1 Ustawy VAT do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Wnioskodawcę, w sytuacji, gdy termin dokonania korekty upłynąłby po dniu połączenia.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

W myśl art. 494 § 1 k.s.h. spółka przejmująca wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej. Jednocześnie, stosownie do art. 93 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się osób prawnych wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek. Stosownie zaś do § 2 tego artykułu, powyższe uregulowania mają zastosowanie odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie innej osoby prawnej.

Mając na uwadze powyższe uregulowania w wyniku połączenia Wnioskodawca, zarówno na gruncie prawa handlowego, jak i prawa podatkowego, stanie się następcą prawnym Spółki przejmowanej. Oznacza to, że Wnioskodawca wstąpi z mocy prawa w prawa i obowiązki Spółki przejmowanej z tytułu umów z Wnioskodawcą obowiązujących przed połączeniem. W konsekwencji, w osobie Wnioskodawcy skupią się funkcje wierzyciela i dłużnika z tytułu zobowiązań wynikających z umów ze Spółką przejmowaną.

W doktrynie prawa cywilnego zdarzenie to określa się mianem konfuzji, którą definiuje się jako "instytucję prawa cywilnego (confusio), która powstaje w wyniku połączenia długu i wierzytelności w jednej osobie, powodując wygaśnięcie zobowiązania bez zaspokojenia wierzyciela." (T. Henclewski: "Instytucja konfuzji w polskim prawie cywilnym", Przegląd Prawa Handlowego 4/2011). Wprawdzie w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.; dalej: "k.c.") brak jest przepisu, który w sposób wyraźny odnosiłby się do sposobu powstania oraz skutków konfuzji, jednak w literaturze wskazuje się, że "norma taka nie jest konieczna, skoro z samego charakteru i natury zobowiązania wynika, iż konieczne jest istnienie dwóch stron stosunku zobowiązaniowego, a w przypadku połączenia w ręku jednej osoby długu i wierzytelności zobowiązanie to wygasa." (Ibidem).

Z uwagi na powyższe rozważania należy wskazać, iż wobec zaniku istotnych elementów stosunku zobowiązaniowego w momencie połączenia, zobowiązania Wnioskodawcy i Spółki przejmowanej z umów wzajemnych wygasną, a więc przestaną istnieć. Przepisy podatkowe nie określają wprost skutków podatkowych takiego wygaśnięcia będącego konsekwencją połączenia dłużnika i wierzyciela.

Ad. 1. i Ad. 2.

W myśl art. 89b ust. 1 Ustawy VAT w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności (art. 89b ust. 1a Ustawy VAT). Stosownie do art. 89b ust. 2 Ustawy VAT w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Powyższe przepisy Ustawy VAT nakładają obowiązek skorygowania podatku naliczonego w przypadku nieuregulowania przez dłużnika należności z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług w terminie 150 dni od upływu terminu płatności.

W ocenie Wnioskodawcy art. 89b ust. 1, ust. 1a i ust. 2 Ustawy VAT nie mają zastosowania do zobowiązań, które wygasły wskutek konfuzji. Językowa interpretacja analizowanego przepisu wskazuje bowiem, że odnosi się on do zobowiązań "nieuregulowanych", a więc istniejących na moment upływu terminu dokonania korekty. W przypadku konfuzji (do której dochodzi np. w momencie połączenia) zobowiązanie wygasa bez zaspokojenia wierzyciela. W związku z tym w opinii Wnioskodawcy w rozważanym zdarzeniu przyszłym przepis art. 89b Ustawy VAT nie będzie miał zastosowania, a Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku korygowania odliczonego VAT naliczonego wynikającego czy to z faktur wystawionych przez Spółkę przejmowaną, czy to z faktur wystawionych przez siebie (jako następca prawny Spółki przejmowanej).

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również wykładnia celowościowa. Celem wprowadzenia przepisu art. 89b Ustawy VAT było bowiem ograniczenie zatorów płatniczych w gospodarce (Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów - z upoważnienia ministra - na interpelację nr 15168 w sprawie niekorzystnych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dotyczących ulgi na złe długi (http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp...key=49BF5359), a na skutek konfuzji do takich zatorów płatniczych oczywiście nie dochodzi.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje poparcie w orzecznictwie organów podatkowych. Tytułem przykładu powołać można interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 20 stycznia 2015 r. (sygn. IBPP2/443-1047/14/JJ), zgodnie z którą "brak będzie obowiązku dokonania korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego z faktur wystawionych przez SP na Wnioskodawcę w wypadku nieuregulowania zobowiązań należnych Spółce przejmowanej (przekształconej z SP) od Wnioskodawcy powstałych przed dniem połączenia, w sytuacji gdy termin do dokonania korekty upłynąłby po dniu połączenia i zobowiązanie ulegnie konfuzji". Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 8 października 2013 r. (nr IBPP2/443-609/13/BW) stwierdził, że "wygaśnięcie wzajemnych zobowiązań poprzez konfuzję będzie oznaczało uregulowanie wzajemnych należności. Konsekwencją powyższego będzie brak obowiązku korygowania przez Wnioskodawcę podatku naliczonego z faktury wystawionej przez "S" w wypadku nieuregulowania zobowiązań należnych "S" powstałych przed dniem połączenia w sytuacji, gdy termin do dokonania korekty upłynąłby po dniu połączenia".

Reasumując w ocenie Wnioskodawcy:

1. W wypadku nieuregulowania w całości lub w części zobowiązań wobec Spółki przejmowanej Wnioskodawca nie będzie zobowiązany na podstawie art. 89b ust. 1 Ustawy VAT do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Spółkę przejmowaną, w sytuacji, gdy termin dokonania korekty upłynąłby po dniu połączenia.

2. W wypadku nieuregulowania w całości lub w części zobowiązań Spółki przejmowanej wobec Wnioskodawcy, Wnioskodawca jako następca prawny Spółki przejmowanej nie będzie zobowiązany na podstawie art. 89b ust. 1 Ustawy VAT do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Wnioskodawcę, w sytuacji, gdy termin dokonania korekty upłynąłby po dniu połączenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 491 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm.), spółki kapitałowe mogą się łączyć między sobą oraz ze spółkami osobowymi; spółka osobowa nie może jednakże być spółką przejmującą albo spółką nowo zawiązaną.

W myśl art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, połączenie może być dokonane przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie).

Według art. 493 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka przejmowana albo spółki łączące się przez zawiązanie nowej spółki zostają rozwiązane, bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego, w dniu wykreślenia z rejestru.

Połączenie następuje z dniem wpisania połączenia do rejestru właściwego według siedziby, odpowiednio spółki przejmującej albo spółki nowo zawiązanej (dzień połączenia). Wpis ten wywołuje skutek wykreślenia spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki, z uwzględnieniem art. 507 (art. 493 § 2 Kodeksu spółek handlowych).

Na mocy art. 494 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w rozdziale 14 Działu III-go ustawy - Ordynacja podatkowa. W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

Z powyższych przepisów wynika, że Ordynacja podatkowa przewiduje możliwość przeniesienia praw i obowiązków m.in. w odniesieniu do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie innej osoby prawnej (osób prawnych).

Przedmiotem następstwa podatkowego są prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego, przy czym zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca w przyszłości połączy się ze Spółką z o.o. z siedzibą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, w której kapitale zakładowym Strona posiada 100% udziałów. Powyższe połączenie nastąpi w trybie połączenia przez przejęcie zgodnie z art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych. W wyniku dokonanego przejęcia cały majątek Spółki przejmowanej zostanie przeniesiony na Wnioskodawcę. Połączenie zostanie przeprowadzone metodą łączenia udziałów, o której mowa w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, bez zamykania ksiąg rachunkowych Spółki przejmowanej.

Obecnie Strona oraz Spółka z o.o. dokonują między sobą transakcji sprzedaży produktów oraz usług, skutkujących w obszarze podatku od towarów i usług zwiększeniem podatku VAT należnego po jednej stronie oraz zwiększeniem podatku VAT naliczonego po drugiej. Z tytułu tych transakcji po stronie Wnioskodawcy i Spółki przejmowanej mogą na dzień połączenia istnieć nieuregulowane wierzytelności Strony wobec Spółki przejmowanej i/lub nieuregulowane wierzytelności Spółki przejmowanej wobec Wnioskodawcy.

Zgodnie z zasadą sukcesji generalnej wynikającą z art. 494 § 1 k.s.h. Strona wstąpi z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki Spółki z o.o., w tym prawa i obowiązki Spółki przejmowanej wynikające z umów z Wnioskodawcą obowiązujących przed połączeniem. W konsekwencji, w momencie planowanego połączenia dojdzie do skupienia w jednym podmiocie (Wnioskodawcy) funkcji wierzyciela i dłużnika z tytułu wzajemnych transakcji, które spowoduje wygaśnięcie wynikających z tych transakcji zobowiązań z uwagi na tożsamość wierzyciela i zobowiązanego (tzw. konfuzja).

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy będzie zobowiązany na podstawie art. 89b ustawy o VAT do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT, gdy termin dokonania korekty upłynąłby po dniu połączenia (w przypadku nieuregulowania w całości lub w części zobowiązań wobec Spółki przejmowanej, jak również nieuregulowania zobowiązań przez Spółkę z o.o. wobec Wnioskodawcy).

Zasady rozliczenia podatku należnego i naliczonego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności uregulowane zostały przez ustawodawcę w art. 89a i art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności, o czym stanowi art. 89b ust. 1a.

Jak wynika z zapisu art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

W przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części (art. 89b ust. 4 ustawy).

Z treści wniosku wynika, że zarówno Wnioskodawca, jak Spółka przejmowana wykonują czynności objęte zakresem opodatkowania podatkiem VAT. Wnioskodawca oraz Spółka z o.o. dokonują między sobą transakcji sprzedaży produktów oraz usług. Na moment połączenia, pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką Przejmowaną mogą istnieć nieuregulowane wierzytelności wynikające z powyższych transakcji.

Zatem, w sytuacji przejęcia przez Stronę Spółki przejmowanej, będziemy mieć do czynienia z konfuzją zobowiązań Wnioskodawcy wobec tej Spółki i zobowiązań Spółki wobec Wnioskodawcy. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie odnoszą się wprost instytucji konfuzji.

Należy zwrócić uwagę, że zobowiązanie jest rodzajem stosunku cywilnoprawnego, zatem wszelkie rozważania na temat stosunków cywilnoprawnych odnoszą się też do stosunków zobowiązaniowych. Zgodnie z art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380), zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić.

Na treść każdego stosunku zobowiązaniowego składa się istnienie uprawnienia po stronie wierzyciela i skorelowanego z nim obowiązku oznaczonego działania lub zaniechania po stronie dłużnika. Nie może więc zasadniczo istnieć ani wierzytelność bez odpowiadającego jej długu, ani też dług bez wierzytelności, gdyż nikt nie może być swoim własnym dłużnikiem i wierzycielem. Warunkiem koniecznym trwania zobowiązania jest istnienie dwóch stron - wierzyciela i dłużnika, a w przypadku zaniku jednej z nich, zobowiązanie wygasa. Nikt bowiem nie może sam od siebie żądać spełnienia świadczenia, a także go egzekwować.

W przypadku konfuzji wierzytelności i zobowiązania nie mamy do czynienia z jakąkolwiek formą uregulowania zobowiązania przez dłużnika. Należy podkreślić, że w takim przypadku wygaśnięcie stosunku prawnego (powodujące jednoczesne ustanie wierzytelności i zobowiązania) nie jest następstwem zapłaty lub innego rodzaju uregulowania zobowiązania, lecz specyficznej sytuacji prawnej powodującej, że na skutek połączenia wierzytelności i zobowiązania w jednym podmiocie stosunek prawny nie może dalej istnieć (z uwagi na brak drugiej strony tego stosunku jest on bezprzedmiotowy).

Należy wskazać, że zjawisko konfuzji nie mieści się w pojęciu "zapłaty" oraz "uregulowania". Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje co należy rozumieć pod wyżej wskazanymi pojęciami. Według Słownika Języka Polskiego PWN, zapłata jest uiszczeniem należności "za coś lub odpłacenie komuś za coś". Natomiast pojęcie "uregulować" znaczy m.in. "uiścić jakąś należność". Z kolei, "uiścić - uiszczać" oznacza "uregulować należność za coś". Natomiast "uiszczać się" zgodnie z powyższym słownikiem, oznacza "wywiązać się jakiegoś zobowiązania finansowego". W konsekwencji, należy uznać, że "uregulować", zgodnie z literalnym brzmieniem oznacza spełnienie świadczenia skutkujące wywiązaniem się z zobowiązania finansowego, a w konsekwencji - wygaśnięcie zobowiązania.

Zatem, w przypadku konfuzji, której zasadniczą cechą jest brak zaspokojenia interesu wierzyciela, nie dochodzi do uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie. "Uregulowanie" obejmuje co prawda niepieniężne formy rozliczenia, w tym w formie potrącenia. Niemniej jednak, aby doszło do uregulowania zobowiązań, konieczne jest spełnienie świadczenia zaspokajającego interes wierzyciela. Natomiast jak zostało wyżej wyjaśnione, w momencie przejęcia Spółki z o.o. (przejmowanej) przez Wnioskodawcę, zobowiązania wygasną z mocy prawa, na skutek połączenia wierzytelności i odpowiadającego jej długu w jednym podmiocie. Nie może być więc mowy o jakimkolwiek uregulowaniu należności lub spełnieniu świadczenia przez dłużnika.

W niniejszym przypadku art. 89b ustawy nie będzie miał zastosowania. Powołany przepis nakłada obowiązek skorygowania podatku naliczonego w przypadku nieuregulowania należności przez dłużnika w określonej sytuacji. W analizowanym przypadku taka sytuacja nie wystąpi, ponieważ, jak wskazano wyżej, w związku z połączeniem spółek dojdzie do wygaśnięcia wzajemnych zobowiązań, zatem po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek dokonywania korekty podatku naliczonego.

Odpowiadając zatem na pytania Wnioskodawcy stwierdzić należy, że w wypadku nieuregulowania w całości lub w części zobowiązań wobec Spółki przejmowanej Strona nie będzie zobowiązana do na podstawie art. 89b ust. 1 Ustawy VAT do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Spółkę przejmowaną, w sytuacji, gdy termin dokonania korekty upłynąłby po dniu połączenia.

Również w wypadku nieuregulowania w całości lub w części zobowiązań Spółki przejmowanej wobec Wnioskodawcy, Wnioskodawca jako następca prawny Spółki przejmowanej nie będzie zobowiązany na podstawie art. 89b ust. 1 Ustawy VAT do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Wnioskodawcę, w sytuacji, gdy termin dokonania korekty upłynąłby po dniu połączenia.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.