IPPP2/4512-164/15-2/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2015 r. (data wpływu 25 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym ("Wnioskodawca") w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego przeciwko Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością ("Dłużnik") planuje przeprowadzić egzekucję z dwudziestu nieruchomości, na które składa się łącznie dwadzieścia osiem działek ewidencyjnych. Wszystkie te nieruchomości należą do Dłużnika. Komornik, na podstawie operatów szacunkowych, dokonał opisu i oszacowania tychże nieruchomości. Komornik rozważa dokonanie sprzedaży powyższych nieruchomości łącznie, podczas pojedynczej licytacji komorniczej, jako, że wszystkie przedmiotowe nieruchomości stanowiły grunt pod inwestycję w postaci budowy parku rozrywki wraz z hotelami, budynkiem zespołu basenów kąpielowych, budynkami gastronomicznymi, handlowymi i budynkami o funkcji rozrywkowej oraz zapleczem remontowo-produkcyjnym, socjalnym i towarzyszącą infrastrukturą. Możliwość nabycia tychże nieruchomości, jako całości, podczas pojedynczej licytacji komorniczej umożliwi kontynuację przedsięwzięcia w postaci budowy parku rozrywki przez potencjalnego inwestora (pośród zainteresowanych są obecni wierzyciele Dłużnika). Oprócz wspomnianych nieruchomości, elementem powyższej inwestycji będą również inne składniki takie jak: projekt budowy, biznesplan (obejmujący fazy projektu, ich opis, założenia, umiejscowienie, etapy budowy, przewidywane koszty), plany finansowe w tym: prognozy, ryzyka, strategie finansowe, kluczowe zdarzenia mogące mieć wpływ na inwestycję, zbiór logotypów, obrazów, materiałów tekstowych i informacji marketingowych, decyzje, oraz pozwolenia na budowę wydane przez Starostę. Całość aktywów i towarzyszącej dokumentacji zakłada realizację inwestycji w postaci wielofunkcyjnego kompleksu rozrywkowego mieszczącego się na obszarze 152,1 ha (a docelowo 240 ha), który miałby obejmować dwa unikalne hotele tematyczne z ponad 630 pokojami (2070 miejscami noclegowymi) oraz przestrzenią konferencyjną, sześć tematycznych krain (w tym całoroczną Strefę Zimową) z ponad 50 atrakcjami, a także wydarzeniami specjalnymi, widowiskami i restauracjami, stworzonymi według oryginalnej koncepcji oraz kryty Park Wodny. Należy zaznaczyć, że wyłącznie nabycie wszystkich nieruchomości i składników towarzyszących przez potencjalnego inwestora daje możliwość rozplanowania nie tylko samych atrakcji, ale również sklepów, pomieszczeń gastronomicznych, sanitarnych lub innych miejsc użyteczności publicznej niezbędnych do obsługi przyszłych gości parku, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz decyzjami i pozwoleniami wydanymi w tym zakresie. Zgodnie z art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 wraz z późn. zm.; "Ustawa o VAT") organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Wnioskodawca jest Komornikiem Sądowym prowadzącym postępowanie egzekucyjne przeciwko Dłużnikowi. Biorąc pod uwagę powyższe oraz opisane zdarzenie przyszłe, Wnioskodawca, jako potencjalny płatnik, ma interes prawny a tym samym ustawową legitymację w zwróceniu się do organu o wydanie interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy zbycie w całości opisanego zespołu składników przez Wnioskodawcę stanowić będzie zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu Ustawy o VAT, a co za tym idzie kwalifikować się będzie do czynności wyłączonej z opodatkowania podatkiem VAT na mocy art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT i na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek (jako płatnika) pobrania i odprowadzenia podatku VAT od przeprowadzonej transakcji zbycia.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opisane zdarzenie przyszłe w postaci zbycia zespołu składników stanowi transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT i w związku z powyższym, przedmiotowa transakcja będzie wyłączona z opodatkowania VAT, stąd też na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek pobrania i odprowadzenia podatku VAT od przeprowadzonej transakcji.

Artykuł 6 pkt 1 Ustawy o VAT wyłącza z zakresu opodatkowania transakcję zbycia przedsiębiorstwa oraz jego zorganizowanej części bez względu na to czy została dokonana odpłatnie czy nieodpłatnie. Przepisy Ustawy o VAT nie definiują samego pojęcia "zbycia". Termin "zbycie" należy jednak rozumieć w sposób zbliżony do dostawy towarów tj. przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pogląd ten jest poparty w orzecznictwie m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ("WSA") w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2011 r. podkreślono, że transakcją zbycia, o której mowa w art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, jest każda czynność, w świetle obowiązujących przepisów, skutkująca przeniesieniem własności przedsiębiorstwa (sygn. akt III SA/Wa 1767/10). Z kolei zorganizowana część przedsiębiorstwa została zdefiniowana na potrzeby Ustawy o VAT w art. 2 pkt 27e, zgodnie z którą przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W interpretacjach organów podatkowych (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 18 marca 2014 r., nr ITPP2/443-1417/13/AK) podkreśla się, że wskazane pojęciem wyodrębnienie finansowe należy rozumieć niejako samodzielność finansową, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Niewątpliwie dla wyłączenia z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT nie wystarcza zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Po 132/10), gdyż zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa nie jest suma poszczególnych składników, przy pomocy których można prowadzić odrębny zakład, lecz taka część mienia, która ma potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy (wyrok WSA w Kielcach z dnia 13 sierpnia 2009 r., sygn. akt I SA/Ke 225/09). W sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym, przedmiotem transakcji jest zespół składników, które zbyte w całości stanowią inwestycję ze zdolnością do niezależnego działania gospodarczego, świadczy o tym dwadzieścia nieruchomości wraz z projektami, planami finansowymi jak również wydanymi decyzjami i pozwoleniami na budowę.

Ponadto należy zauważyć, że nabywca przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, powinien mieć zamiar prowadzenia działalności gospodarczej za pośrednictwem nabytego przedsiębiorstwa, a nie powinien dążyć tylko do niezwłocznego zlikwidowania działalności prowadzonej przez to przedsiębiorstwo. Z tym, że nie jest warunkiem koniecznym kontynuacja przez nabywcę takiej samej, co do rodzaju działalności gospodarczej, jaką prowadził zbywca (wyrok NSA z dnia 1 marca 2013 r., sygn. akt I FSK 375/12). W tym wypadku, przyszły nabywca tegoż zespołu składników, planuje kontynuację inwestycji w postaci budowy parku rozrywki wraz z hotelami, budynkiem zespołu basenów kąpielowych, budynkami gastronomicznymi, handlowymi i budynkami o funkcji rozrywkowej oraz zapleczem remontowo-produkcyjnym, socjalnym i towarzyszącą infrastrukturą. Niewątpliwie, finalne rozstrzygnięcie czy w danym przypadku mamy do czynienia z przedsiębiorstwem bądź jego zorganizowaną częścią, musi być dokonywane na tle konkretnego stanu faktycznego i jak podkreślił w wyroku z dnia 27 maja 2011 r. WSA w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 2982/10), a przedmiotem rozstrzygnięcia winno być nie to, co zostało wyłączone ze zbycia, ale to, co jest przedmiotem tego zbycia. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego ("NSA") sam fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydująca jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą (wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1586/11). Z kolei w orzecznictwie TSUE (dawny ETS), zwraca się również uwagę, iż składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym wypadku, a tym bardziej elementem tym nie mogą być obciążające zorganizowaną część przedsiębiorstwa zobowiązania (wyrok z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01).

W sytuacji opisanej w przedmiotowym wniosku, nie mamy do czynienia ze zbiorem luźno połączonych ze sobą składników/aktywów, lecz co najmniej ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w powyższym rozumieniu. Przemawia za tym fakt, iż nabywca w celu realizacji inwestycji będzie musiał nabyć nie tylko majątek trwały w postaci dwudziestu nieruchomości należących do Dłużnika, ale też inne elementy tj. projekty budowlane, prognozy finansowe, biznes plan, materiały marketingowe oraz decyzje i pozwolenia na budowę. Niemniej jednak całość "składników", które mają zostać przeniesione na rzecz nabywcy, tworzą inwestycję, która po realizacji stanowić będzie samodzielną, zorganizowaną strukturę zdolną do prowadzenia działalności gospodarczej. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja stanowić będzie zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlegające wyłączeniu z opodatkowania na mocy art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania i odprowadzenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje sie do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji "przedsiebiorstwa", zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją przedsiębiorstwa zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiebiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, bedące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Na gruncie ustawy o VAT mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie nastepujące przesłanki:

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 str. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.Urz.UE.L 145, str. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego przeciwko Dłużnikowi planuje przeprowadzić egzekucję z dwudziestu nieruchomości, na które składa się łącznie dwadzieścia osiem działek ewidencyjnych. Wszystkie te nieruchomości należą do Dłużnika. Komornik rozważa dokonanie sprzedaży powyższych nieruchomości łącznie, podczas pojedynczej licytacji komorniczej, jako, że wszystkie przedmiotowe nieruchomości stanowiły grunt pod inwestycję w postaci budowy parku rozrywki wraz z hotelami, budynkiem zespołu basenów kąpielowych, budynkami gastronomicznymi, handlowymi i budynkami o funkcji rozrywkowej oraz zapleczem remontowo-produkcyjnym, socjalnym i towarzyszącą infrastrukturą. Możliwość nabycia tychże nieruchomości, jako całości, podczas pojedynczej licytacji komorniczej umożliwi kontynuację przedsięwzięcia w postaci budowy parku rozrywki przez potencjalnego inwestora (pośród zainteresowanych są obecni wierzyciele Dłużnika). Oprócz wspomnianych nieruchomości, elementem powyższej inwestycji będą również inne składniki takie jak: projekt budowy, biznesplan (obejmujący fazy projektu, ich opis, założenia, umiejscowienie, etapy budowy, przewidywane koszty), plany finansowe w tym: prognozy, ryzyka, strategie finansowe, kluczowe zdarzenia mogące mieć wpływ na inwestycję, zbiór logotypów, obrazów, materiałów tekstowych i informacji marketingowych, decyzje, oraz pozwolenia na budowę wydane przez Starostę Grodziskiego. Całość aktywów i towarzyszącej dokumentacji zakłada realizację inwestycji w postaci wielofunkcyjnego kompleksu rozrywkowego, który miałby obejmować dwa unikalne hotele tematyczne z ponad 630 pokojami oraz przestrzenią konferencyjną, sześć tematycznych krain z ponad 50 atrakcjami, a także wydarzeniami specjalnymi, widowiskami i restauracjami, stworzonymi według oryginalnej koncepcji dla Dłużnika oraz kryty Park Wodny. Należy zaznaczyć, że wyłącznie nabycie wszystkich nieruchomości i składników towarzyszących przez potencjalnego inwestora daje możliwość rozplanowania nie tylko samych atrakcji, ale również sklepów, pomieszczeń gastronomicznych, sanitarnych lub innych miejsc użyteczności publicznej niezbędnych do obsługi przyszłych gości parku, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz decyzjami i pozwoleniami wydanymi w tym zakresie. Wnioskodawca jest Komornikiem Sądowym prowadzącym postępowanie egzekucyjne przeciwko Dłużnikowi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT jako transakcji zbycia przedsiębiorstwa sprzedaży nieruchomości nabytej w trybie egzekucji komorniczej.

Z uwagi na przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że zbywane składniki przedsiębiorstwa - wbrew stanowisku Wnioskodawcy - nie będą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Nie można bowiem stwierdzić, że zbywane elementy przedsiębiorstwa, za pomocą których nie była dotychczas prowadzona działalność gospodarcza z wykorzystaniem kompleksu rozrywkowego (tekst jedn.: parku rozrywki wraz z hotelami, budynkiem zespołu basenów kąpielowych, budynkami gastronomicznymi, handlowymi i budynkami o funkcji rozrywkowej oraz zapleczem remontowo-produkcyjnym, socjalnym i towarzyszącą infrastrukturą) stanowią organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych wykorzystywany do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Przedmiotem transakcji sprzedaży będą tylko poszczególne składniki majątku Wnioskodawcy, tj. nieruchomość, projekty budowlane, prognozy finansowe, biznesplan, materiały marketingowe oraz decyzje i pozwolenia na budowę. Należy podkreślić, że wyodrębnienie musi już istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca sam wskazuje, że całość składników, które mają zostać przeniesione na rzecz nabywcy, tworzą inwestycję, która po realizacji stanowić będzie samodzielną, zorganizowaną strukturę zdolną do prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem w przedmiotowej sprawie składniki majątkowe nie będą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ponieważ nieruchomości stanowiące przedmiot transakcji nie były i nie są wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy pod względem organizacyjnym lub funkcjonalnym, nie stanowiły i nie stanowią działów, oddziałów w strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy. Przedmiot transakcji nie jest i nie będzie również wyodrębniony finansowo w księgach rachunkowych Wnioskodawcy. W konsekwencji stanowiące przedmiot przyszłej transakcji składniki majątkowe nie posiadają i bez poniesienia odpowiednich nakładów nie będą posiadały zdolności do fukcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu ustawy o VAT.

Ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, do czynności zbycia ww. nieruchomości nie będą miały zastosowania regulacje art. 6 pkt 1 ww. ustawy o VAT. Wobec tego należy stwierdzić, że przedmiotem zbycia będą poszczególne składniki przedsiębiorstwa, a nie jego zorganizowana część. W konsekwencji, w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT - do planowanej transakcji zbycia opisanych nieruchomości będą miały zastosowanie ogólne zasady dotyczące opodatkowania tej transakcji podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca w analizowanej sprawie powołał się na interpretacje indywidualną ITPP2/443-1417/13/AK z dnia 18 marca 2014 r., która dotyczy prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę planującą sprzedać zorganizowaną część przedsiębiorstwa do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, tj. majątek trwały ruchomy, majątek obrotowy oraz przenieść do tej spółki wszystkich pracowników. Należy zauważyć, że okoliczności przedstawione w powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji nie są tożsame z tematem będącym przedmiotem niniejszej sprawy, ponieważ w rozpatrywanym przypadku nie można mówić o prowadzeniu jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

W odniesieniu do treści przywołanych orzeczeń sądów administracyjnych (III SA/Wa 1767/10 z dnia 28 kwietnia 2011 r., I SA/Po 132/10 z 21 kwietnia 2010 r., I SA/Ke 225/09 z 13 sierpnia 2009 r., I FSK 375/12 z dnia 1 marca 2013 r., III SA/Wa 2982/10 z dnia 27 maja 2011 r., I FSK 1586/11 z dnia 21 czerwca 2012 r.) dotyczących uznania zbycia składników za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy zauważyć, że orzeczenia te stanowią rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach osadzonych w określonych stanach faktycznych. Nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy wskazać, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Rozstrzygnięcia sądów podejmowane są na podstawie konkretnych, indywidualnie przedstawionych okoliczności. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest natomiast zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę. Tak więc przywołane rozstrzygnięcia nie mogły stanowić podstawy przy rozstrzygnięciu w analizowanej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.