IPPP2/4512-1134/15-6/MJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w A. działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony #61485; przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2015 r. (data wpływu 27 listopada 2015 r.), uzupełnione pismem z dnia 9 lutego 2016 r. (data wpływu 16 lutego 2016 r.) oraz pismem z dnia 26 lutego 2016 r. (data wpływu 2 marca 2016 r.), będącymi odpowiedzią na wezwania tut. Organu, odpowiednio Nr IPPP2/4512-1134/15-2/MJ z dnia 29 stycznia 2016 r. oraz Nr IPPP2/4512-1134/15-4/MJ z dnia 19 lutego 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na sprzedaż kart rabatowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na sprzedaż kart rabatowych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 lutego 2016 r. (data wpływu 16 lutego 2016 r.) oraz pismem z dnia 26 lutego 2016 r. (data wpływu 2 marca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza od grudnia 2015 r. rozpocząć działalność gospodarczą, z której dochód przeznaczy w całości na realizację celów statutowych. Działalność gospodarcza polegać będzie na emisji karty X. Karta jest przeznaczona dla osób fizycznych - mieszkańców A. Przywileje jakie oferuje posiadaczowi karta X. to:

Sprzedaż kart X. Wnioskodawca zamierza rozpocząć od grudnia 2015 r. Sprzedaż będzie odbywać się u partnerów (za prowizją) oraz on-line przez portal www. X. prowadzony przez Fundację. Oferty partnerów Wnioskodawcy zaczną obowiązywać od stycznia 2016 r. (oferty stałe opisane w pkt b) i od lutego 2016 r. (oferty comiesięczne, opisane w pkt a).

Partnerzy, którzy w ramach programu kulturalnego na dany miesiąc zaoferują posiadaczom karty X. oferty, o których była mowa w pkt a) (ulgowe bilety wstępu lub darmowy wstęp) będą uczestniczyć w podziale 50% zysku ze sprzedaży kart X.za dany miesiąc, zgodnie z systemem kalkulacji przyjętym przez Fundację. Kwestie współpracy Fundacji z partnerami i rozliczeń ze sprzedaży kart X. będą regulowane w zawartych obustronnie umowach. Pozostałe 50% zysków ze sprzedaży kart X. Fundacja przeznaczy na działalność statutową.

Dodatkowo, w przypadku wydarzeń kulturalnych organizowanych przez Fundację w ramach jej działalności statutowej z części zysków ze sprzedaży kart X. karta będzie uprawniać do ulgowego biletu wstępu lub darmowego wstępu. Obecnie Wnioskodawca nie jest płatnikiem VAT, natomiast zamierza zgłosić się do US jako płatnik VAT na początku 2016 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy jednego produktu, tj. "karty X., która oferuje łącznie 2 typy przywilejów opisanych we wniosku w punktach a) i b). Oba typy przywilejów są oferowane w ramach jednej i tej samej karty X. W praktyce głównym typem przywilejów (czyli korzyści) oferowanych przez kartę X. są te opisane w pkt a) czyli ulgowe lub darmowe bilety wstępu na wydarzenia kulturalne, gdyż to głównie z racji skali potencjalnych oszczędności na cenach biletów mieszkańcy A. będą decydować się na zakup karty X. Natomiast przywileje (korzyści) opisane w pkt b) czyli stałe zniżki na zakup towarów mają charakter oferty dodatkowej, luźno powiązanej z głównym celem projektu X. Głównym celem projektu jest bowiem oferowanie co miesiąc zniżkowych i darmowych biletów na wydarzenia ujęte w programie kulturalnym, przygotowywanym wraz z partnerami projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaka stawka podatku od towarów i usług powinna być zastosowana przy sprzedaży karty X.

W uzupełnieniu wnioskodawca doprecyzował, że zadane pytanie o stawkę podatku VAT dla sprzedaży karty X. dotyczy karty X. oferującej łącznie przywileje opisane w pkt a) i b).

Stanowisko Wnioskodawcy:

Karta X. spełnia rolę biletu wstępu - darmowego lub ulgowego - uprawniającego do skorzystania z oferty kulturalnej proponowanej przez przede wszystkim publiczne instytucje kultury w A. (obecnymi partnerami Wnioskodawcy jest około 20 instytucji publicznych i jedynie 3 prywatne - kluby artystyczne). Z tego powodu Wnioskodawca uważa, że zasadne jest zastosowanie stawki 7% podatku VAT przy sprzedaży karty X. zgodnie z poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto dochód ze sprzedaży karty X. w 50% będzie przekazany współpracującym z Wnioskodawcą instytucjom kultury na wsparcie ich działalności kulturalnej. Z pozostałej puli zysków ze sprzedaży kart Wnioskodawca będzie organizować w A. wydarzenia kulturalne, zgodnie ze statutem. W związku z tym karta X. służy wspieraniu kultury w A. i produkcji wydarzeń kulturalnych. Wnioskodawca uważa, że karta X. nie może być traktowana jako typowa karta rabatowa ponieważ:

* spełnia rolę biletów wstępu na wydarzenia kulturalne,

* dofinansowuje działalność kulturalną publicznych instytucji w A.,

* przyczynia się do produkcji ogólnodostępnych wydarzeń kulturalnych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że z racji tego, że przywileje opisane w pkt a) mają charakter dominujący i decydujący o atrakcyjności finansowej karty (tekst jedn.: skali potencjalnych oszczędności przy nabywaniu tańszych lub darmowych biletów wstępu w stosunku do ceny karty) prezentowane własne stanowisko co do stawki podatkowej do zastosowania przy sprzedaży karty X. koncentruje się wokół przywilejów opisanych w pkt a). Ponadto karta X. w ramach przywilejów z pkt b) umożliwia między innymi zakup w obniżonej cenie książek o tematyce kulturalnej i artystycznej obecnie w 10 księgarniach artystycznych w A. W związku z tym, że książki drukowane objęte są obniżoną stawką VAT wydaje się zasadne by karta powiązana z ich sprzedażą (bo oferująca stałe zniżki na ich zakup) też była objęta niższą stawką VAT. Należy przy tym wyjaśnić, że partnerzy oferujący przywileje opisane w pkt b), tj. księgarnie i kawiarnie (obecnie dwie) nie uczestniczą w podziale dochodów ze sprzedaży kart X. i w żaden sposób nie są powiązani rozliczeniami finansowymi z Fundacją z racji oferowanych stałych zniżek posiadaczom kart X.

W ocenie Wnioskodawcy przy rozstrzyganiu o stawce podatku VAT do zastosowania dla kart X. zasadne jest uwzględnienie przede wszystkim przywilejów z pkt a) jakie karta oferuje, gdyż to one mają decydujące znaczenie dla potencjalnego nabywcy karty, a z drugiej strony to one wiążą się z ofertą partnerów projektu (tekst jedn.: głównie publicznych instytucji kultury), którzy czerpać będą korzyści finansowe powiązane wprost ze sprzedażą kart.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług lub dostawy towarów, to - co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

Z kolei, zgodnie z ust. 7 powyższego artykułu, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia, należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza rozpocząć działalność gospodarczą, z której dochód przeznaczy w całości na realizację celów statutowych. Działalność gospodarcza polegać będzie na emisji karty X. Karta jest przeznaczona dla osób fizycznych - mieszkańców A. Przywileje jakie oferuje posiadaczowi karta X. to:

Sprzedaż będzie odbywać się u partnerów (za prowizją) oraz on-line przez portal www. X. prowadzony przez Fundację. Oferty partnerów Wnioskodawcy zaczną obowiązywać od stycznia 2016 r. (oferty stałe opisane w pkt b) i od lutego 2016 r. (oferty comiesięczne, opisane w pkt a). Partnerzy, którzy w ramach programu kulturalnego na dany miesiąc zaoferują posiadaczom karty X. oferty, o których była mowa w pkt a) (ulgowe bilety wstępu lub darmowy wstęp) będą uczestniczyć w podziale 50% zysku ze sprzedaży kart X.za dany miesiąc, zgodnie z systemem kalkulacji przyjętym przez Fundację. Kwestie współpracy Fundacji z partnerami i rozliczeń ze sprzedaży kart X. będą regulowane w zawartych obustronnie umowach. Pozostałe 50% zysków ze sprzedaży kart X. Fundacja przeznaczy na działalność statutową. Dodatkowo, w przypadku wydarzeń kulturalnych organizowanych przez Fundację w ramach jej działalności statutowej z części zysków ze sprzedaży kart X. karta będzie uprawniać do ulgowego biletu wstępu lub darmowego wstępu. Obecnie Wnioskodawca nie jest płatnikiem VAT.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca doprecyzował, że wniosek dotyczy jednego produktu, tj. "karty X., która oferuje łącznie 2 typy przywilejów opisanych we wniosku w punktach a) i b). Oba typy przywilejów są oferowane w ramach jednej i tej samej karty X. W praktyce głównym typem przywilejów (czyli korzyści) oferowanych przez kartę X. są te opisane w pkt a) czyli ulgowe lub darmowe bilety wstępu na wydarzenia kulturalne, gdyż to głównie z racji skali potencjalnych oszczędności na cenach biletów mieszkańcy A. będą decydować się na zakup karty X. Natomiast przywileje (korzyści) opisane w pkt b), czyli stałe zniżki na zakup towarów mają charakter oferty dodatkowej, luźno powiązanej z głównym celem projektu X. Głównym celem projektu jest bowiem oferowanie co miesiąc zniżkowych i darmowych biletów na wydarzenia ujęte w programie kulturalnym, przygotowywanym wraz z partnerami projektu.

W tak przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca ma wątpliwości jaka stawka podatku VAT powinna być zastosowana do sprzedaży kart X.

Dostawa towarów i świadczenie usług, to dwie podstawowe czynności objęte zakresem podatku VAT. W treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT ustawodawca przewidział, że opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W pierwszej kolejności konieczne jest zatem ustalenie, czy sprzedaż na rzecz klientów kart X. stanowi dostawę towarów, czyli jest przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Aby tego dokonać trzeba sięgnąć do definicji towaru zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, gdyż tylko czynności mające za przedmiot towar podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w kategorii dostawy towarów. Jeżeli dana czynność nie spełnia definicji dostawy towaru, to następnie konieczne jest ustalenie, czy nie stanowi ona świadczenia usługi.

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca sprzedawać będzie karty X. które będą uprawniały klientów do zakupu w przyszłości towarów lub usług oferowanych przez Partnerów po obniżonej cenie. Korzystając z karty X. klient będzie miał możliwość nabycia w promocyjnych cenach usług i produktów Partnerów. Zatem ze strony Partnerów odpłatna sprzedaż kart X. będzie przyrzeczeniem udzielenia w przyszłości zniżki na będące w ofercie danego Partnera usługi lub produkty.

W chwili nabycia karty X. klient nie nabywa żadnego towaru, gdyż w świetle powyższej analizy trudno uznać tę kartę za towar. Karta ta jest jedynie znakiem legitymacyjnym - "kwitem" uprawniającym do nabycia towarów/usług po obniżonej cenie. Zatem będące przedmiotem niniejszej analizy karty stanowią dokument uprawniający do otrzymania zniżki przy zakupie usług lub towarów u Partnerów. Skoro karta X. (uprawniająca do zniżki/rabatu) nie jest towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, stąd też jej odpłatna dostawa nie może zostać uznana za dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT.

Jednakże sprzedaż za wynagrodzeniem kart rabatowych należy rozpatrywać w kategoriach świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której sprzedaż kart rabatowych na rzecz klientów, którzy będą mieli możliwość skorzystania z nich podczas zakupów u Partnerów i uzyskania zniżki przy zakupie usług lub produktów oferowanych przez tychże Partnerów pozwoli pozyskać klientów dla Partnerów, którzy zobowiązują się udzielić zniżki klientowi (posiadaczowi karty X. Tym samym, sprzedaż katy rabatowej spowoduje, że klient nabędzie usługę. Karta upoważniać będzie do nabycia na preferencyjnych warunkach towarów lub usług oferowanych przez Partnerów Wnioskodawcy. Zatem sprzedaż kart rabatowych, których nabywca będzie uprawniony do skorzystania z rabatu u danego Partnera stanowi "sprzedaż prawa do rabatu". Prawo to polega na uzyskaniu określonej zniżki przy zakupie produktów i usług u tego Partnera. W związku z tym, sprzedaż kart zniżkowych jest usługą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Klient dokonujący zakupu karty rabatowej u Partnerów, bądź na portalu internetowym Wnioskodawcy, będzie płacił za nabywaną kartę. Tym samym, sprzedaż prawa do rabatu będzie świadczeniem odpłatnym. Istniejący stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę - Wnioskodawcą, a odbiorcą - klientem indywidualnym powoduje, że w zamian za wykonanie usługi zostanie wypłacone wynagrodzenie. Tak więc będzie istniał bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazywanym za nią wynagrodzeniem. Przy czym, z mocy zaistniałego stosunku prawnego i nabycia karty rabatowej będącej ekwiwalentem przyznanej zniżki wynika wyraźna i bezpośrednia korzyść dla klienta w postaci przyszłych zakupów z rabatem. Tym samym, sprzedaż kart rabatowych uprawniających do uzyskania zniżki przy zakupie usług lub produktów oferowanych przez danego Partnera stanowi świadczenie usług i zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestia sprzedaży kart rabatowych uprawniających do zniżek była przedmiotem wyroku TS UE z dnia 12 czerwca 2014 r. w sprawie C-461/12. Sprawa, którą zajmował się Trybunał dotyczyła spółki, która wydawała i sprzedawała karty rabatowe. Posiadacz karty Granton przez dany czas miał prawo do zniżki przy korzystaniu z określonych usług określonych przedsiębiorstw, które były konkretnie wymienione na tej karcie. Obejmowały one określone oferty przykładowo restauracji, kin lub hoteli. Rozstrzygniecie TSUE obejmowało przede wszystkim ustalenie, czy dokonywana przez organizatora sprzedaż była opodatkowana podatkiem VAT czy korzystała ze zwolnienia, ponieważ sprzedawane karty można uznać za swojego rodzaju papiery wartościowe. Rozstrzygnięcie zapadło na gruncie VI Dyrektywy jednakże pogląd Trybunału będzie aktualny również w odniesieniu do aktualnych rozwiązań przyjętych w Dyrektywie 112.

W omawianym wyroku Trybunał uznał, że sprzedaż karty rabatowej (z jednoczesnym uwzględnieniem przyjętego modelu biznesowego), nie stanowi transakcji odnoszącej się do "innych rodzajów papierów wartościowych" ani do "innych papierów handlowych" w rozumieniu dyrektywy, które państwa członkowskie zwalniają z podatku od wartości dodanej. Zważywszy, że podstawa opodatkowania transakcji podlegającej opodatkowaniu odpowiada cenie płaconej przez konsumentów za nabycie kart, obliczenie podatku VAT na tej podstawie w opinii TSUE nie powinno przedstawiać szczególnych trudności.

W świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie sprzedaż kart X.stanowić będzie "sprzedaż prawa do rabatu" i w świetle ustawy o podatku od towarów i usług jest usługą.

Co do zasady, świadczenie usług podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23%. Niemniej jednak ustawodawca przewidział odstępstwa od tej zasady poprzez utworzenie katalogu usług, które podlegają opodatkowaniu obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% (załącznik nr 3 do ustawy). Jednakże w katalogu tym nie zostały ujęte usługi sprzedaży kart rabatowych (sprzedaż prawa do rabatu). Ponadto należy podkreślić, że sprzedaż kart rabatowych (X. jest usługą odrębną od usług, na które będzie przysługiwał rabat na podstawie karty X. wobec czego - wbrew twierdzeniem Wnioskodawcy - nie można uznać, że stawka podatku VAT na sprzedaż kart X. będzie taka sama jak na usługi/towary, na które będzie przysługiwał rabat.

W związku z powyższymi wyjaśnieniami, sprzedaż kart X. ("sprzedaż prawa do rabatu") będzie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w warszawie. Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.