IPPP2/4512-1105/15-4/MMa - VAT przy sprzedaży działek.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2015 r. (data wpływu 20 listopada 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 stycznia 2016 r. (data wpływu 1 lutego 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP2/4512-1105/15-2/MMa z dnia 21 stycznia 2016 r. (data doręczenia 25 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 20 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Pani Marzena B. jest właścicielką oraz współwłaścicielką (wspólnie z mężem) kilku sąsiadujących ze sobą działek:

1. Działka 1 - nabyta została 28 września 2007 r. przez małżonków Marzenę i Huberta B. za cenę 150 000 zł.

2. Działka 2 - nabyta 15 lipca 2009 r. przez małżonków Marzenę i Huberta B. za cenę 160 000 zł.

3. Działka 3 - nabyta 28 maja 2003 r. przez Marzenę B. i stanowiąca jej majątek odrębny za cenę 396 000 zł.

4. Działki 4 i 5 nabyte 10 czerwca 2003 r. przez Marzenę B., stanowiąca jej majątek odrębny za cenę 200 000 zł.

Zakup działek nastąpił od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, w związku z zakupem nie przysługiwało odliczenie podatku od towarów i usług.

Działka 3 zabudowana jest budynkiem biurowo-warsztatowym o pow. 170 m². Doprowadzone do niej są media: prąd, gaz, własne ujęcie wody, szambo szczelne, linie telefoniczne.

Działka ta była przez Marzenę B. wykorzystywana do prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Pani Marzena B. prowadzi działalność w zakresie naprawy i konserwacji samochodów, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działka ta została przez nią wpisana do wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w kosztach uwzględniano wydatki związane z tą działką i znajdującym się na niej budynkiem.

Pozostałe działki nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej, nie były również przedmiotem najmu. Właściciele nie dokonywali żadnego podziału działek, nie wytyczali na ich terenie dróg oraz nie występowali o zmianę ich przeznaczenia.

Obecnie Wnioskodawczyni i jej mąż planują sprzedaż posiadanych działek. Sprzedaż nie będzie następowała w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z planowaną sprzedażą Wnioskodawczyni nie zamierza podejmować czynności związanych uzbrojeniem terenu, wydzieleniem dróg wewnętrznych oraz działań marketingowych podejmowanych w celu sprzedaży działek, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 stycznia 2016 r., Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. Działki 1, 2, 4 i 5 zostały nabyte przez Wnioskodawczynię oraz jej męża w związku z planami prowadzenia na nich działalności gospodarczej. Małżonkowie liczyli, że działalność prowadzona przez Wnioskodawczynię będzie rozwijała się na tyle, że do jej prowadzenia potrzebna będzie większa powierzchnia. Jednak na potrzeby działalności gospodarczej wykorzystywana była tylko działka 3, pozostałe działki nie były wykorzystywane.

2. W odniesieniu do działek 1, 2, 4 i 5 Wnioskodawczyni nie podejmowała czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych; nie dokonywano na tych działkach uzbrojenia terenu, nie wydzielono dróg dojazdowych, nie zostały doprowadzone media oraz nie ogrodzono terenu.

3. Dla działek 1, 2 nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Natomiast dla działek 4 i 5 został uchwalony plan zagospodarowania w związku z budową węzła, droga która oddziela działki jest własnością skarbu państwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonując sprzedaży wskazanych działek Wnioskodawczyni stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług i czy będzie miała obowiązek odprowadzić ten podatek.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Sprzedaż działek dokonana przez Wnioskodawczynię podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług gdyż została dokonana przez podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Do opodatkowania danej czynności podatkiem wymagane jest by była ona wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną może stanowić działalność gospodarczą, gdy jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) jest możliwe jeżeli jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu angażował środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w stosunku do działki, która była wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej.

Działka ta została uzbrojona, zabudowana budynkiem. Nabywca, który nabędzie tę działkę najprawdopodobniej dokona zakupu w celu prowadzenia na niej działalności gospodarczej. W analogicznych warunkach jak sprzedaż działki 3 nastąpi również sprzedaż pozostałych działek.

Wobec tego zdaniem Wnioskodawczyni należy uznać, że sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r., TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest właścicielką oraz współwłaścicielką (wspólnie z mężem) kilku sąsiadujących ze sobą działek o nr 1, 2, 3, 4 i 5. Zakup działek nastąpił od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, w związku z zakupem nie przysługiwało odliczenie podatku od towarów i usług. Działka 3 zabudowana jest budynkiem biurowo-warsztatowym. Doprowadzone do niej są media: prąd, gaz, własne ujęcie wody, szambo szczelne, linie telefoniczne. Działka ta była przez Wnioskodawczynię wykorzystywana do prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni prowadzi działalność w zakresie naprawy i konserwacji samochodów, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Pozostałe działki nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej, nie były również przedmiotem najmu. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że działki 1, 2, 4 i 5 zostały nabyte przez Wnioskodawczynię oraz jej męża w związku z planami prowadzenia na nich działalności gospodarczej. W odniesieniu do działek 1, 2, 4 i 5 Wnioskodawczyni nie podejmowała czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, nie dokonywano na tych działkach uzbrojenia terenu, nie wydzielono dróg dojazdowych, nie zostały doprowadzone media oraz nie ogrodzono terenu. Dla działek 1, 2 nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Obecnie Wnioskodawczyni i jej mąż planują sprzedaż posiadanych działek. Sprzedaż nie będzie następowała w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z planowaną sprzedażą Wnioskodawczyni nie zamierza podejmować czynności związanych uzbrojeniem terenu, wydzieleniem dróg wewnętrznych oraz działań marketingowych podejmowanych w celu sprzedaży działek, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii, czy dokonując sprzedaży wskazanych działek stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług i czy będzie miała obowiązek odprowadzić ten podatek.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedaż wskazanych działek nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Podkreślić należy, że Wnioskodawczyni przy nabyciu działek o nr 1, 2, 3, 4 i 5 nie przyświecał cel związany z wykorzystaniem ich na potrzeby osobiste (własne), lecz (jak wskazała Wnioskodawczyni) zostały nabyte przez Wnioskodawczynię oraz jej męża w związku z planami prowadzenia na nich działalności gospodarczej. Małżonkowie liczyli, że działalność prowadzona przez Wnioskodawczynię będzie rozwijała się na tyle, że do jej prowadzenia potrzebna będzie większa powierzchnia. Jednak na potrzeby działalności gospodarczej wykorzystywana była tylko działka 3, pozostałe działki nie były wykorzystywane. Wnioskodawczyni prowadzi działalność w zakresie naprawy i konserwacji samochodów, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. A zatem, należy stwierdzić, że ww. działki nie stanowią majątku osobistego, który z samej nazwy służy do zaspokajania tylko i wyłącznie potrzeb osobistych (prywatnych). Pomimo, że w odniesieniu do działek 1, 2, 4 i 5 Wnioskodawczyni nie podejmowała czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, nie dokonywała na tych działkach uzbrojenia terenu, nie wydzielała dróg dojazdowych oraz nie doprowadzała mediów, w dostawie przedmiotowych działek występują cechy działalności gospodarczej i należy uznać, że Wnioskodawczyni działała w charakterze podatnika podatku VAT, co w konsekwencji powoduje opodatkowanie sprzedaży działek o nr 1, 2, 3, 4 i 5 podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębnie rozstrzygnięcie.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie interpretację przepisów prawa podatkowego. W niniejszej sprawie wydana interpretacja indywidualna nie wywiera skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni,

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.