IPPP2/443-992/12-2/DG - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług napiwków otrzymywanych przez pracowników lub zleceniobiorców spółki prowadzącej działalność hotelową oraz gastronomiczną.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2012 r. (data wpływu 1 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania napiwków otrzymywanych przez pracowników lub zleceniobiorców Spółki - jest prawidłowe.

W dniu 1 października 2012 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania napiwków otrzymywanych przez pracowników lub zleceniobiorców Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Jednym z przedmiotów działalności L. Sp. z o.o. (dalej "Spółka) jest prowadzenie hotelu pod międzynarodową marką. W ramach prowadzonej działalności, Spółka świadczy dla swoich gości usługi zakwaterowania i gastronomii (są to podstawowe, główne usługi w ofercie Spółki), a także różnorodne inne, drobne usługi (np. pranie, prasowanie, opieka nad dzieckiem, etc), które oferowane są dla klientów jako uzupełnienie oferty hotelu.

Usługi, które świadczy Spółka, co do zasady, są wymagane dla tej klasy hotelu. Wymogi co do zakresu usług określone są w międzynarodowej polityce marki hotelu, do przestrzegania której Spółka zobowiązana jest na podstawie umowy na korzystanie z tej marki, a także w międzynarodowych standardach hotelarskich dla hotelu oznaczonego pięcioma gwiazdkami, których weryfikacją w Polsce zajmuje się marszałek województwa. Usługi rozliczane są zgodnie z obowiązującymi w Spółce cennikami, dostępnymi dla klientów. Powyższe usługi Spółka świadczy obciążając klientów kwotą wynikającą z cennika, zawierającą w sobie podatek VAT, naliczony zgodnie z obowiązującymi w chwili transakcji przepisami.

Praktyka oraz powszechny zwyczaj obowiązujący w branży hotelarsko-gastronomicznej, w której działa Spółka, wiąże się z częstym zostawianiem przez klientów napiwków dla osób z ramienia hotelu, przez które są obsługiwani, np. w restauracji, w barze, w sali bankietowej, w pokoju hotelowym bądź recepcji. Zgodnie z obowiązującymi w Spółce zasadami i polityką, za świadczone przez Spółkę usługi klienci obciążani są jedynie kwotą wskazaną w cenniku, do której nie jest doliczana obligatoryjna tzw. "opłata za serwis". Zostawianie napiwków przez klientów dla osób ich obsługujących w hotelu jest zatem jedynie uzależnione od indywidualnej oceny, decyzji i dobrej woli klientów.

Z uwagi na różne formy płatności za usługi świadczone przez Spółkę, także napiwki mogą być wręczane w różnych formach. Oznacza to, że klient może zostawić napiwek: (i) w gotówce, np. nie odbierając całej wydanej reszty, bądź uprzedzając, aby reszta została wydana do odpowiedniej kwoty wyższej niż kwota wskazana na rachunku za zakupioną usługę, (ii) w ramach płatności kartą płatniczą/kredytową, poprzez dopisanie ręczne do rachunku za zakupioną usługę kwoty napiwku, których suma nabijana jest na terminalu płatniczym i ściągana z karty płatniczej/kredytowej, (iii) w ramach jednorazowej płatności za pokój przy wymeldowaniu, poprzez dopisanie kwot napiwków do poszczególnych potwierdzeń realizacji usług podczas pobytu w hotelu i rozliczeniu tych płatności w momencie zakończenia pobytu i dokonania ostatecznego rozliczenia poniesionych podczas pobytu wydatków.

Powyższe możliwości zostawiania napiwków stworzone zostały w celu ułatwienia tego działania dla klienta, a tym samym, zwiększenia korzyści osób obsługujących klientów. Zostawiane przez klientów napiwki w całości przydzielane są do osób obsługujących danych klientów, dzięki alokacji przez system sprzedażowy Spółki (co do zasady, osoba otrzymująca napiwek uwzględnia go pod własnym numerem w rachunku sporządzanym dla klienta).

Dla beneficjentów (obsługi hotelu), napiwki te stanowią przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz odprowadzane są od niego składki ZUS, co wynika z regulaminu podziału napiwków (forma opodatkowania zależy od stosunku prawnego łączącego taką osobę ze Spółką bądź podwykonawcą Spółki: co do zasady, jest to umowa o pracę lub umowa zlecenia). Spółka nie zatrzymuje dla siebie jakichkolwiek części z napiwków zostawionych przez klientów.

Dla celów podatku VAT, Spółka opodatkowuje napiwki stawką 8% traktując kwotę udzielonego przez gościa napiwku jako kwotę brutto, tj. uwzględniającą podatek VAT rozpoznawany przez Spółkę jako VAT należny. Spółka ewidencjonuje napiwki na kasach fiskalnych oraz fakturach VAT. Spółka ma wątpliwości, czy takie podejście jest prawidłowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dobrowolnie zostawiane napiwki przez klientów Spółki (hotelu) dla osób ich obsługujących (pracowników lub zleceniobiorców Spółki) nie powinny być wliczone do obrotu Spółki, a w konsekwencji nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, napiwki, które zostawiane są dla osób obsługujących gości hotelowych (pracowników i zleceniobiorców Spółki) nie są wynagrodzeniem za świadczoną przez Spółkę usługę, nie stanowią obrotu Spółki i w związku z tym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zasady opodatkowania VAT napiwków nie zostały wprost uregulowane w przepisach dotyczących tego podatku. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W przypadku uznania, że mamy do czynienia z czynnością opodatkowaną podatkiem VAT, w tym świadczeniem usług, podstawę opodatkowania, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, stanowi obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z powyższymi przepisami, aby uznać, że zostawiane przez klientów napiwki są opodatkowane VAT, powinny one stanowić wynagrodzenie za świadczone przez Spółkę usługi.

Definicja świadczenia usług wskazana w ustawie o VAT w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jest szeroka, co pozwala na zakwalifikowanie do niej szeregu zdarzeń gospodarczych. Wszystko bowiem, co nie stanowi wynagrodzenia za dostarczony towar, zgodnie z tą definicją, stanowi świadczenie usług.

Zdaniem Spółki, w opisanym stanie faktycznym, nie można mówić jednak o tym, że zostawiony dobrowolnie napiwek jest wynagrodzeniem za świadczone przez Spółkę usługi na rzecz klienta. Zasadność takiego twierdzenia Spółka opiera na poniższych argumentach wynikających z analizy zaangażowanych podmiotów oraz charakteru zdarzenia, jakim jest zostawianie napiwków przez klientów:

* Nie istnieje powiązanie pomiędzy usługą świadczoną przez Spółkę (np. usługa gastronomiczna) i tym, czy klient zostawi napiwek. Spółka wyświadczy bowiem swoją usługę w sposób zgodny z przyjętymi zasadami sztuki hotelarsko-gastronomicznej, za co pobierze ustalone wcześniej w cenniku wynagrodzenie niezależnie od tego, czy klient zostawi napiwek, czy też nie. Nie istnieje zatem ekwiwalentność świadczenia i wynagrodzenia.

* Podmiotami zaangażowanymi bezpośrednio w pozostawienie napiwku jest jedynie klient i osoba obsługująca danego klienta. Funkcja Spółki w tym zdarzeniu jest jedynie techniczna, tj. Spółka jest co najwyżej pośrednikiem przekazującym zostawione napiwki w przypadku formy płatności innej niż gotówkowa. Tym samym, to nie Spółka jest beneficjentem jakichkolwiek zostawianych kwot.

* Klient decyduje się na pozostawienie napiwku z uwagi na przyjęty powszechnie zwyczaj i jego osobiste odczucia, a jego decyzja jest całkowicie dobrowolna i niezależna od jakichkolwiek ustaleń bądź warunków, w szczególności nałożonych przez Spółkę (np. brak jest obowiązkowego doliczania opłaty za serwis, co może być praktykowane w niektórych innych miejscach o podobnym profilu działalności co działalność Spółki).

* Kwoty pozostawianych napiwków traktowane są przez osoby obsługujące klientów jako wynagrodzenie im należne. Spółka postrzega te płatności tak samo (jako świadczenie należne osobom obsługującym klientów a nie Spółce), nie zatrzymując bądź nie żądając jakiejkolwiek ich części dla siebie. Kwoty te są alokowane, zgodnie z zasadami przedstawionymi w stanie faktycznym, do osób (pracowników i zleceniobiorców), które brały czynny udział bądź w bezpośredniej obsłudze klienta bądź w przygotowaniu posiłku, obsłudze lub organizacji bankietu/konferencji. Dodatkowo, zgodnie z regulaminem wynagradzania obowiązującym w Spółce, wypłacone napiwki stanowią element wynagrodzenia pracowników dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych i składek ZUS. Zatem, to nie Spółka jest adresatem napiwków.

Zdaniem Spółki, powyższe argumenty wskazują, że zostawiane napiwki nie są wynagrodzeniem za świadczone przez Spółkę usługi. Tym samym, nie stanowią one obrotu Spółki, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Brak możliwości wliczenia napiwku do podstawy opodatkowania VAT wynika już z samego charakteru tego świadczenia pieniężnego. Zgodnie ze słownikowym rozumieniem tego pojęcia, "napiwek" jest to dodatek pieniężny wręczony zwyczajowo za usługę kelnerom, portierom, szatniarzom, tragarzom, posłańcom, itp., będący dodatkiem do ustalonej opłaty. Zwyczajowo, wypłacana kwota będąca jedynie dodatkiem do ustalonej ceny, nie może, na gruncie zacytowanych wcześniej przepisów ustawy o VAT, być uznana za kwotę należną z tytułu świadczenia usług hotelarskich czy gastronomicznych przez Spółkę. Na gruncie przepisów prawa cywilnego, nie można skutecznie dochodzić kwoty, jaką jest napiwek. Brak zapłaty takiej kwoty nie powoduje powstania roszczenia o zapłatę po stronie Spółki. Zatem kwoty napiwków nie stanowią kwot należnych w rozumieniu ustawy o VAT. Od tej sytuacji należy zdecydowanie odróżnić sytuację, gdy restauracja określa z góry w menu, że obsługa np. powyżej określonej liczby osób powoduje obowiązkowe doliczenie opłaty za serwis w wysokości np. 5% czy 10%. W takim przypadku, charakter opłaty za serwis ulega zasadniczej zmianie i staje się on częścią kwoty należnej.

Tożsame stanowisko potwierdzane jest także przez polskie sądy administracyjne oraz Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej ETS).

W wyroku ETS w sprawie Tolsma (sygn. C-16/93) uznano, że pieniądze wrzucane dobrowolnie ulicznemu artyście przez przechodniów nie mogą być uznane za podlegające opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej z uwagi na to, że: (i) nie istnieje umowa wskazująca na powiązanie płatności oraz świadczenia, (ii) nie występuje wystarczające powiązanie pomiędzy wpłacanymi kwotami a świadczeniem, gdyż płacące osoby nie zamawiają gry, (iii) pieniądze te wrzucane są dobrowolnie w kwocie czysto uznaniowej. ETS zauważył, że nie może być mowy o opodatkowaniu jakiejkolwiek czynności, jeśli między stronami nie istnieje żadna umowa i porozumienie, a wielkość wynagrodzenia (datku, napiwku) nie jest w żaden sposób uzależniona od cech świadczonej usługi i nie wpływa na jakość czy standard świadczonej usługi. Tym samym, z uwagi na powyższe, zdaniem ETS, nie można było uznać, że w przypadku dobrowolnych datków dla ulicznego artysty dochodziło do świadczenia usługi w świetle przepisów o podatku od wartości dodanej.

Natomiast w wyroku o sygn. C-404/99 ETS uznał, że opodatkowaniu powinny podlegać napiwki, które są obowiązkowymi elementami ceny (tzw. service charges). Stąd, na gruncie tego wyroku, wydaje się zasadne twierdzenie a contrario, że napiwki nieobowiązkowe (tekst jedn.: nie wskazane w karcie dań jako należne przy obsłudze określonej liczby osób), czyli takie jakie otrzymują pracownicy i zleceniobiorcy Spółki, nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT.

Tożsame stanowisko z wyrokiem w sprawie Tolsma w zakresie opodatkowania napiwków potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny (dalej NSA) w wyroku z 17 listopada 2010 r. (sygn. I FSK 1917/09). W wyroku tym stwierdzono, że " (...) napiwki pozostają poza systemem opodatkowania VAT, jeżeli są dawane dobrowolnie. Nie ma przy tym znaczenia czy:

(i) klient chce żeby napiwek został wyszczególniony na rachunku, (ii) płatność jest dokonywana czekiem, kartą kredytową lub debetową, (iii) wartość napiwków jest przekazywana dla wszystkich pracowników, (iv) są wykazywane na właściwych dokumentach księgowych, ewidencjonowane w operacyjnym systemie komputerowym, a także za pomocą kasy rejestrującej." NSA w swoim uzasadnieniu odnosi się do zasad wręczania napiwków uznając, że dobrowolność ich wręczania stanowi podstawę dla uznania, że nie podlegają one opodatkowaniu VAT. Dodatkowo NSA podkreślił, w jakich przypadkach napiwki są opodatkowane stwierdzając, że "tylko w sytuacji, gdy napiwki są obowiązkowo doliczane do wartości usługi, stanowią element ceny i stanowiąc obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług". Takie działania w przypadku Spółki nie mają jednak miejsca, tj. napiwki mają charakter dobrowolny.

Warto także przytoczyć wyrok NSA z 10 stycznia 2003 r. (sygn. III SA 1460/01), w którym sąd uznał, że napiwki nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT w sytuacji, gdy konkretne kwoty można przypisać konkretnym osobom. Wówczas, napiwek dla kelnera nie stanowi obrotu hotelu i nie jest obciążony podatkiem VAT. Sąd wyraźnie odróżnił taką sytuację od tej, gdy hotel otrzymuje przekazy pieniężne bez możliwości przypisania kwoty przekazu konkretnym osobom. Zdaniem NSA, w takim przypadku, kwoty takie stanowią formę dodatkowego podziękowania za obsługę przez wszystkich pracowników hotelu. W konsekwencji, brak możliwości alokowania ich do konkretnych osób powoduje, że stają się one obrotem hotelu z tytułu świadczenia określonej usługi i jako takie podlegają opodatkowaniu VAT.

Choć wyrok NSA został wydany na gruncie poprzedniej (starej) ustawy o VAT z 8 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 11, poz. 50 z późn. zm), to w opinii Spółki, zawarte w nim tezy pozostają aktualne i mają zastosowanie także na gruncie obecnie obowiązującej ustawy o VAT. Jak Spółka wskazała w opisie stanu faktycznego, w Spółce kwoty napiwków pozostawionych przez klientów da się przypisać (dzięki prowadzonemu systemowi sprzedażowemu) do konkretnych osób, którym są one należne i które uczestniczyły w świadczeniu usług na rzecz klienta (obowiązuje w tym zakresie regulamin rozdziału napiwków).

Warto także zwrócić uwagę na wspomniany już wcześniej fakt, iż pracodawca (tu Spółka) najczęściej wypłaca swoim pracownikom i zleceniobiorcom kwoty otrzymanych przez nich napiwków ze zgromadzonej puli. Mamy tu do czynienia ze świadczeniem zwiększającym przychód pracownika ze stosunku pracy (lub umowy cywilno-prawnej, np. umowy zlecenia). W konsekwencji, zgodnie z ustawą o VAT, czynności z tytułu których powstają przychody ze stosunku pracy oraz pod pewnymi warunkami stosunki cywilno-prawne wynikające z umów zlecenia/o dzieło pozostają poza zakresem opodatkowania VAT.

Podsumowując, zdaniem Spółki, z uwagi na fakt, że zostawiane przez klientów napiwki są przyznawane dobrowolnie i nie stanowią wynagrodzenia za jakąkolwiek usługę świadczoną przez Spółkę, nie stanowią one obrotu Spółki i nie podlegają opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawa opodatkowania stanowi fundament konstrukcji każdego podatku. Z punktu widzenia wysokości zobowiązania podatkowego, ma ona - obok stawki podatkowej - decydujące znaczenie. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług ustalenie podstawy opodatkowania poprzedzać winno zawsze ustalenie, czy dana czynność stanowi na gruncie tego podatku czynność opodatkowaną oraz czy w stosunku do niej powstał obowiązek podatkowy. Podstawę opodatkowania można ustalać jedynie w tych przypadkach, gdy zaistniał przedmiot opodatkowania. Podstawa opodatkowania jest bowiem skonkretyzowanym - co do cech istotnych dla wymiaru podatku - i ujętym wartościowo, przedmiotem podatku.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Spółka w ramach prowadzonego hotelu świadczy dla swoich gości usługi zakwaterowania i gastronomii, wraz z innymi drobnymi usługami (np. pranie, prasowanie, opieka nad dzieckiem, etc.), stanowiącymi uzupełnienie oferty hotelu.

Powyższe usługi Spółka świadczy obciążając klientów kwotą wynikającą z cennika, zawierającą w sobie podatek VAT, naliczony zgodnie z obowiązującymi w chwili transakcji przepisami.

W branży hotelarsko-gastronomicznej, powszechne jest zostawianie przez klientów napiwków dla osób z ramienia hotelu, przez które są obsługiwani, np. w restauracji, w barze, w sali bankietowej, w pokoju hotelowym bądź recepcji.

Zgodnie z obowiązującymi w Spółce zasadami, za świadczone przez Spółkę usługi klienci obciążani są jedynie kwotą wskazaną w cenniku, do której nie jest doliczana obligatoryjna tzw. "opłata za serwis". Zostawianie napiwków przez klientów dla osób ich obsługujących w hotelu jest jedynie uzależnione od indywidualnej oceny, decyzji i dobrej woli klientów.

Z uwagi na różne formy płatności za usługi świadczone przez Spółkę, klient może zostawić napiwek: w gotówce, w ramach płatności kartą płatniczą/kredytową, poprzez dopisanie ręczne do rachunku za zakupioną usługę kwoty napiwku, których suma nabijana jest na terminalu płatniczym i ściągana z karty płatniczej/kredytowej, w ramach jednorazowej płatności za pokój przy wymeldowaniu, poprzez dopisanie kwot napiwków do poszczególnych potwierdzeń realizacji usług podczas pobytu w hotelu i rozliczeniu tych płatności w momencie zakończenia pobytu i ostatecznego rozliczenia poniesionych podczas pobytu wydatków.

Powyższe możliwości zostawiania napiwków stworzone zostały w celu ułatwienia tego działania dla klienta, a tym samym, zwiększenia korzyści osób obsługujących klientów. Zostawiane przez klientów napiwki w całości przydzielane są do osób obsługujących danych klientów, dzięki alokacji przez system sprzedażowy Spółki (co do zasady, osoba otrzymująca napiwek uwzględnia go pod własnym numerem w rachunku sporządzanym dla klienta).

Dla beneficjentów (obsługi hotelu), napiwki te stanowią przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz odprowadzane są od niego składki ZUS, co wynika z regulaminu podziału napiwków (forma opodatkowania zależy od stosunku prawnego łączącego taką osobę ze Spółką bądź podwykonawcą Spółki: co do zasady, jest to umowa o pracę lub umowa zlecenia). Spółka nie zatrzymuje dla siebie jakichkolwiek części z napiwków zostawionych przez klientów.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy zostawiane przez klientów napiwki stanowią obrót Spółki i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na wstępie należy wskazać, iż definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Z analizy treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż pojęcie świadczenia usług jest bardzo szerokie, obejmuje bowiem różnego rodzaju świadczenia niebędące dostawą towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W przedmiotowej sprawie taka zależność nie istnieje. Spółka nie zawiera bowiem z klientem żadnej umowy na świadczenie usług, za wykonanie których klient byłby zobowiązany uiścić opłatę w postaci napiwku w bliżej nieokreślonej wysokości. Wszystkie należności jakie Wnioskodawca pobiera od klientów są wycenione w stosownym cenniku usług i tylko takich płatności Spółka jako świadczący daną usługę żąda od klienta. Tym samym nie może być mowy o opodatkowaniu jakiejkolwiek czynności, jeśli między stronami nie istnieje żadna umowa, a wielkość wynagrodzenia (datku, napiwku) nie jest w żaden sposób uzależniona od cech świadczonej usługi i nie wpływa na wykonanie świadczonej usługi.

W ocenie tut. Organu, w przypadku, gdy kwoty napiwków są świadczeniem klienta całkowicie dobrowolnym, nie wyodrębnionym na rachunku jako tzw. "opłata za serwis", wystawionym dla nabywcy usługi gastronomicznej, hotelowej lub innej z nimi związanej pozostającym poza stosowanym cennikiem świadczonych usług oraz prowadzoną przez Wnioskodawcę ewidencją dla potrzeb podatku od towarów i usług, jako suma pieniędzy adresowana i przekazana na rzecz pracownika (zleceniobiorcy) bezpośrednio świadczącego obsługę nagrodzoną napiwkiem - nie stanowi dla podatnika prowadzącego hotel obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl art. 29 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji powyższego Wnioskodawca nie ma obowiązku uwzględniać przekazywanych za swoim pośrednictwem obsłudze hotelu napiwków jako obrotu z tytułu świadczenia usług, bowiem w sytuacji przedstawionej w przedmiotowej sprawie napiwek nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług.

Mając powyższe na uwadze, należało stanowisko Spółki uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.