IPPP2/443-978/09-4/AN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2009 r. (data wpływu 10 września 2009 r.) uzupełnionego pismem z dnia 13 listopada 2009 r. (data wpływu 18 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 września 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

Wezwaniem z dnia 4 listopada 2009 r. wezwano Wnioskodawcę do:

* uzupełnienia tego wniosku poprzez przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

* dokładnego wskazania przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji.

* wskazania czy składając przedmiotowy wniosek strona wystąpiła również o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 6 maja 2009 r. w siedzibie organu podatkowego miała miejsce kontrola dot. transakcji handlowych zawartych pomiędzy firmą Wnioskodawcy, a firmą kontrahenta Wnioskodawcy (dalej: Kontrahent) za okres od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2007 r. Kontrola była przeprowadzona w związku z wykazaniem przez Kontrahenta dużych strat w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a tym samym dużym zwrotem przez Urząd Skarbowy podatku VAT i podatku dochod. Kontrola dotyczyła faktur kosztowych. U Wnioskodawcy natomiast sprawdzano faktury przychodowe powiązane z Kontrahentem. W okresie 2007 r. nie było u Wnioskodawcy zaksięgowanych żadnych transakcji z Kontrahentem. U Kontrahenta była zaś zaksięgowana faktura kosztowa nr 270/2007 na kwotę netto....... PLN (......PLN Brutto). Przedstawiając we Wniosku stan faktyczny Wnioskodawca informuje, że Kontrahent zwrócił się do niego jako do firmy zajmującej się usługami i wynajmem sprzętu oświetleniowego i promocyjnego, z prośbą o wypożyczenie rzutników gobo, w celu pokazania swojemu klientowi. Klient Kontrahenta miał podjąć decyzję czy wynajęte urządzenia będą spełniały jego oczekiwania w prowadzonej akcji promocyjnej. Rzutniki zostały udostępnione w celach testowych bezpłatnie i miały być po trzech dniach zwrócone. Rzutniki zostały jednak zwrócone dopiero po dwóch tygodniach. Kontrahent wyjaśnił, że to firma, z którą miał on podpisaną umowę nie zwróciła rzutników na czas. W związku z zaistniałą sytuacją Kontrahent poprosił Wnioskodawcę o wystawienie faktury o treści "dodatkowe koszty związane z przetrzymaniem rzutników gobo" aby mógł on tym samym obciążyć swojego klienta za nie zwrócenie urządzeń w terminie. Oryginał i kopia faktury o nr 270/2007 powyższej treści została wysłana do Kontrahenta. Po dwóch dniach od daty wystawienia faktury Kontrahent zadzwonił do Wnioskodawcy i powiedział, ze jego klient kategorycznie odcina się od płacenia jakichkolwiek kosztów związanych z przetrzymaniem sprzętu. Tym samym Kontrahent, przepraszając za zaistniałą sytuację poprosił Wnioskodawcę o anulowanie tej faktury i stwierdził, że przysłany oryginał i kopię zaraz zniszczy i sprawę uważa tym samym za zamkniętą. Wnioskodawca mając w tym wypadku wolny nr wystawił pod tym samym numerem kolejną fakturę dla nowego klienta. W wyniku kontroli u Kontrahenta wyszło, że jednak zaksięgował on fakturę Wnioskodawcy, którą miał zniszczyć. Wnioskodawca zadzwonił do kontrahenta z żądaniem wyjaśnień i poprosił o pisemne wyjaśnienie czemu bez wiedzy i zgody Wnioskodawcy kontrahent zaksięgował fakturę, którą miał zniszczyć. W odpowiedzi na Wnioskodawca dostał oświadczenie (dołączone jako załącznik).

Kontrahent zobowiązał się do dokonania korekty u siebie w deklaracjach podatkowych i wyksięgowania bezprawnie zaksięgowanej faktury.

Wnioskodawca informuje we Wniosku, że odprowadził podatek dochodowy i VAT wraz z odsetkami od 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wyksięgowaniem przez Kontrahenta faktury Wnioskodawcy, której Wnioskodawca fizycznie u siebie nie posiada, powinien Wnioskodawca płacić podatek dochodowy i VAT od niej.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Nie powinien on uiszczać ani podatku VAT, ani podatku dochodowego wraz z odsetkami jakie opłacił, za usługę która w rzeczywistości nie miała miejsca.

W uzupełnieniu wniosku podano:

* według Wnioskodawcy nie powinien uiszczać ani podatku VAT, ani podatku dochodowego wraz z odsetkami jakie opłacił, za usługę która w rzeczywistości nie miała miejsca,

* wskazał rozdział 2 art. 10 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - stwierdzając, że żadne wymienione punkty Wnioskodawcy nie dotyczą, ponieważ nie wykonał żadnej usługi dla wymienionego kontrahenta

* stwierdzono, że to samo dotyczy podatku VAT - podając Dział IV Rozdział 1 art. 19 pkt 1 ustawy

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Obowiązek podatkowy, w myśl art. 19 ust. 1 cyt. ustawy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6 art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Od powyższej ogólnej zasady, ustawodawca określił w sposób odmienny - między innymi dla usług dzierżawy - szczególny moment powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Stosownie do art. 19 ust. 15 ww. ustawy w przypadkach określonych w ust. 10, 13 pkt 2-5 i 7-10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że moment powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do czynności, które zostały wymienione w treści powyższego przepisu (w tym najem i dzierżawa) został uzależniony od terminu płatności wynikającego z umowy lub z faktury albo od otrzymania części lub całości zapłaty - w zależności od tego, które zdarzenie będzie miało miejsce wcześniej. Przy czym zauważyć należy, iż podatnicy świadczący usługi dzierżawy obowiązani są wystawić fakturę dokumentującą tę czynność.

W powstałej sytuacji faktycznej, gdy rzutniki zostały udostępnione w celach testowych bezpłatnie i miały być po trzech dniach zwrócone, a zostały jednak zwrócone dopiero po dwóch tygodniach, zasadnie wystawiono fakturę potwierdzającą odpłatne świadczenie usług, gdyż ich udostępnienie, w istocie rzeczy stanowiło usługę najmu.

Zaprezentowane we wniosku okoliczności:

* związane z zachowaniem kontrahenta, który jak opisano, wyjaśnił, że to firma, z którą miał on podpisaną umowę nie zwróciła rzutników na czas,

* zaakceptowanie przez kontrahenta rozliczenia z "dodatkowych kosztów związanych z przetrzymaniem rzutników gobo,aby mógł on tym samym obciążyć swojego klienta za nie zwrócenie urządzeń w terminie potwierdzają iż doszło do odpłatnego świadczenia, o jakim mowa w powołanym wyżej art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Twierdzenie wnioskodawcy o tym że nie powinien on uiszczać ani podatku VAT, ani podatku dochodowego wraz z odsetkami jakie opłacił, za usługę która w rzeczywistości nie miała miejsca, jest więc oparte o inne okoliczności niż zaprezentowane we wniosku o wydanie interpretacji.

Biorąc powyższe pod uwagę niniejsze przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że decydujący dla powstania obowiązku podatkowego był fakt wystawienia przez Wnioskodawcę faktury dotyczącej odpłatnego świadczenia usług najmu - wypożyczenie rzutników gobo.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

Taka tez faktura została przez Wnioskodawcę wystawiona.

Bez znaczenia dla obowiązków podatkowych związanych z tak świadczoną usługą pozostają przytoczone we wniosku okoliczności związane z prośba kontrahenta o anulowanie faktury oraz o zniszczenie jej oryginału przez wystawcę.

W tym miejscu tutejszy organ pragnie odwołać się do uregulowań prawnych obowiązujących w zakresie podatku od towarów i usług związanych z ewentualną potrzebą skorygowania uprzednio wystawionej faktury.

I tak, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Transakcje gospodarcze wiążą się niekiedy z koniecznością korygowania obrotu poprzez wystawianie faktur korygujących. Podatnik wystawia faktury korygujące w szczególności z powodu: obniżenia ceny, zwrotu towaru, pomyłek w ilościach bądź cenie, a także z innych przyczyn powodujących obniżenie podstawy opodatkowania dla celów podatku VAT. Należy jednakże podkreślić, iż potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy.

Zgodnie z art. 29 ust. 4a ustawy o VAT, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy o VAT).

Powołane wyżej regulacje art. 29 ust. 4a i 4c ustawy o VAT jasno stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę spowoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i da prawo do takiego obniżenia.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zwane dalej "rozporządzeniem", regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących.

Zgodnie z § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zgodnie z ust. 2 tego paragrafu faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

Natomiast, stosownie do ust. 3 niniejszego paragrafu faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a), kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Innych zasad korygowania, uprzednio udokumentowanej fakturą VAT transakcji gospodarczej, przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie przewidują.

Wyksięgowanie faktury przez kontrahenta oraz jej zniszczenie przez wnioskodawcę nie znajdują zastosowania w powstałej sytuacji, gdy w istocie doszło do udostępnienia rzutnika kontrahentowi uzasadnienia faktycznego, jak również czynności takie nie są poparte normami prawa podatkowego.

Biorąc powyższe, jeszcze raz podkreśla się, iż wystawienie faktury dokumentującej świadczenie usług (wydanie rzutnika do czasowego użytkowania) przez Wnioskodawcę spowodowało u niego powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, którego uregulowanie wraz z odsetkami stanowiło obowiązek Wnioskodawcy.

Zgodnie z powyższym uzasadnieniem stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej informuje, że drugie pytanie oraz przyporządkowane mu stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, przedstawione we wniosku z 10 września 2009 r., będzie przedmiotem odrębnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.