IPPP2/443-965/14-2/KBr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2014 r. (data wpływu 3 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości ponownego skorzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 3 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości ponownego skorzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi w ramach działalności gospodarczej osoby fizycznej małe biuro księgowe na podstawie uprawnień nadanych w certyfikacie Ministerstwa Finansów. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności jest działalność sklasyfikowana po numerem 69.20.Z - działalność rachunkowo-księgowa.

Zakres świadczonych przez Wnioskodawcę kompleksowych usług księgowych obejmuje:

Od 1 stycznia 2014 r. Wnioskodawca jest podatnikiem czynnym VAT. W roku ubiegłym Strona nie osiągnęła wartości sprzedaży w wysokości 150.000 zł. W roku 2014 także nie osiągnie wartości sprzedaży 150.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji gdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (usługi rachunkowo-księgowe) Wnioskodawca zawiera z klientami umowy na świadczenie kompleksowych usług księgowych - nie są to usługi doradcze ani prawne, nie wykonuje w ramach tych umów zleceń dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej oraz innych wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, nie przekroczył też w poprzednim roku podatkowym limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT (150 tys. zł), będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z VAT zgodnie z art. 113 ust. 1 o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

Z kolei, w myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy, zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Według art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić ŁĄCZNIE.

Zasady wykonywania czynności usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.). Art. 76a ust. 2 ustawy o rachunkowości mówi, że przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

- w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 powołanej ustawy działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

Reasumując powyższe: Wnioskodawca posiada Świadectwo Kwalifikacyjne nr 21526/2008 wydane przez Ministra Finansów, nie ma i nigdy nie występował o uprawnienia doradcy podatkowego, nie świadczy żadnych usług doradczych w szczególności nie udziela fachowych porad, opinii, zaleceń, wyjaśnień prawnych i podatkowych.

Podobny pogląd znaleźć można m.in. w interpretacji indywidualnej o sygnaturze IPTPP4/443-58/14-2/MK z dnia 11 kwietnia 2014 r., autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi.

W świetle powyższego Wnioskodawca uważa, że może skorzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług wyrażonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Artykuł 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje należy zauważyć, że prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przysługuje podatnikowi nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił to zwolnienie lub z niego zrezygnował, pod warunkiem, że wartość sprzedaży opodatkowanej (bez podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy.

Podkreślić w tym miejscu należy, że powrót do zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od 1 stycznia, nie jest tym samym możliwy wybór zwolnienia od dowolnego miesiąca (kwartału) w danym roku podatkowym.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 pkt 2 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

Należy zaznaczyć, że w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy: usług prawniczych, doradztwa z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe techniczne, inżynierskie i inne. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 "doradzać" znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.) obowiązującym od dnia 10 sierpnia 2014 r., obejmują:

Z kolei ust. 2 tego artykułu obowiązujący od dnia 10 sierpnia 2014 r. stanowi, że zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 3 tej ustawy obowiązującym od dnia 10 sierpnia 2014 r., podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, są:

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, obowiązującego do dnia 9 sierpnia 2014 r., przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

- w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, obowiązującym do dnia 9 sierpnia 2014 r., uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Należy zauważyć, że w wyniku nowelizacji ww. ustawy o doradztwie podatkowym zmianie uległa treść art. 2 ust. 1 pkt 2, poprzez wymienienie w nim również ksiąg rachunkowych. Do dnia 9 sierpnia 2014 r. doradcy podatkowi mogli prowadzić księgi rachunkowe na podstawie art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości. Przepis ten został jednak uchylony z dniem 10 sierpnia 2014 r., w związku z czym zasadnym było rozszerzenie katalogu czynności wymienionego w art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o doradztwie podatkowym.

Ponadto zmianie uległa treść art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym. W konsekwencji czynności, o których mowa w ww. art. 2 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 może wykonywać każda zainteresowana osoba. Nowe przepisy nie wprowadzają żadnych wymogów co do tych osób, odnośnie np. konieczności posiadania odpowiedniego wykształcenia.

Natomiast podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym pozostaną nadal jedynie:

* osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;

* adwokaci i radcowie prawni.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia podmiotowego, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. A zatem jedynie w sytuacji świadczenia usług rachunkowych lub rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy podkreślić, że w treści art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a, lit. b nie został wskazany symbol PKWiU, odnoszący się wprost do konkretnych usług prawniczych czy doradczych. Zatem, najistotniejszym w analizowanej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi biuro księgowe na podstawie uprawnień nadanych w certyfikacie Ministerstwa Finansów. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności jest działalność rachunkowo-księgowa.

Od 1 stycznia 2014 r. Wnioskodawca jest podatnikiem czynnym VAT. W roku ubiegłym nie Strona nie osiągnęła wartości sprzedaży w wysokości 150.000 zł. W roku 2014 także nie osiągnie wartości sprzedaży 150.000 zł.

Na tle powyższych okoliczności, Strona powzięła wątpliwości czy w sytuacji gdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (usługi rachunkowo-księgowe) Wnioskodawca zawiera z klientami umowy na świadczenie kompleksowych usług księgowych - nie są to usługi doradcze ani prawne, nie wykonuje w ramach tych umów zleceń dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej oraz innych wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, nie przekroczył też w poprzednim roku podatkowym limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT (150 tys zł), będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z VAT zgodnie z art. 113 ust. 1 o VAT.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należy stwierdzić, że skoro - jak wskazano we wniosku - w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie wykonuje usług doradztwa, a jedynie świadczy kompleksowe usługi księgowe, niewymienione w przepisach art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, to Stronie przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy w związku z ust. 11 o podatku od towarów i usług, pod warunkiem nieprzekroczenia kwoty limitów określonych ww. przepisach.

Zaznaczyć należy jednocześnie, że prawo to przysługuje Wnioskodawcy nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował ze zwolnienia z podatku VAT. Ponieważ, jak wynika ze złożonego wniosku, Strona dokonała rejestracji jako podatnik VAT czynny z dniem 1 stycznia 2014 r., zatem w myśl obowiązujących przepisów będzie mogła ponownie skorzystać ze zwolnienia podmiotowego najwcześniej z dniem 1 stycznia 2016 r.

W świetle powyższych okoliczności, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.