IPPP2/443-954/13-2/MAO

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 18 października 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-954/13-2/MAO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2013 r. (data wpływu 9 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: "podatnik") od dnia 9 grudnia 2003 r. prowadzi działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności jest wynajem nieruchomości. Podatnik jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Podatnik zamierza dokonać nabycia niezabudowanej działki położonej w W. Działka nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Dla tego gruntu została natomiast wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Nabycie niezabudowanej działki zostanie dokonane od dwóch osób fizycznych, będących zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT. Udział osób fizycznych w nieruchomości wynosi odpowiednio: 60% i 40%. Sprzedawcy w 2003 r. zakupili na współwłasność działkę zabudowaną budynkiem mieszkalnym. Podstawą zakupu był wyłącznie akt notarialny, ponieważ zakup w 2003 r. został dokonany od osoby fizycznej niebędącej podatnikiem VAT. Od 2004 r. nieruchomość została wynajęta na cele niemieszkalne. W 2008 r. Prezydent Miasta wydał decyzję udzielającą pozwolenie na rozbiórkę budynku. W 2011 r. zostały rozpoczęte prace rozbiórkowe, które zostały już zakończone. W świetle powyższego na dzień złożenia wniosku działka nie jest zabudowana.

Nabycie przedmiotowej nieruchomości zostanie udokumentowane fakturami wystawionymi przez sprzedających. Podatnik zamierza w przyszłości wybudować na zakupionej działce budynek niemieszkalny z przeznaczeniem na wynajem na cele niemieszkalne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego podatnik ma prawo do odliczenia podatku VAT w związku z zakupem przedmiotowej działki niezabudowanej.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: "ustawa") w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez podatnika VAT stanowi podstawową zasadę systemu podatku od wartości dodanej odzwierciedlającą zasadę neutralności VAT.

Wyjątki od tej zasady zostały określone w art. 88 ust. 3a ustawy, m.in. nie stanowią podstawy do odliczenia VAT faktury, w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie dochodzi do spełnienia żadnego z powyższych warunków, ponieważ:

* sprzedający zostali zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT;

* nie ma podstaw do zastosowania zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie z definicją określoną w art. 2 ust. 33 ustawy przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Działka będąca przedmiotem planowanego nabycia nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jednakże została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wobec powyższego działka spełnia definicję terenu budowlanego;

* nie ma podstaw do zastosowania zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy, gdyż zwolnienia dotyczą wyłącznie budynków, budowli lub ich części. Zatem zwolnienia nie mają zastosowania do gruntów niezabudowanych.

Zgodnie z uchwałą 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 października 2011 r. (I FPS 2/11) sprzedaż udziału w nieruchomości stanowi odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju, zatem jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z kolei zamiarem podatnika jest wybudowanie budynku niemieszkalnego z przeznaczeniem na wynajem na cele niemieszkalne. Bezsprzeczny jest zatem związek zakupu z wykonywaniem czynności opodatkowanych. W świetle powyższego podatnik ma prawo do odliczenia podatku VAT w okresie, w którym otrzymał fakturę, jeżeli w tym okresie nabył prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Mocą ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) z dniem 1 kwietnia 2013 r. art. 43 ust. 1 pkt 9 stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z kolei definicja terenu budowlanego zawarta w art. 2 pkt 33, stanowi, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę są zwolnione od podatku VAT.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o planowaniu", kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1.

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,

2.

sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, oznacza to, że dany teren nie jest terenem budowlanym w rozumieniu obecnie obowiązujących przepisów ustawy.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy wskazano, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne m.in. w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca od dnia 9 grudnia 2003 r. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą "T". Przedmiotem działalności jest wynajem nieruchomości. Podatnik jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Strona zamierza dokonać nabycia niezabudowanej działki. Działka nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Dla ww. nieruchomości została natomiast wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Nabycie przedmiotowej działki zostanie dokonane od dwóch osób fizycznych, będących zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT. Udział osób fizycznych w nieruchomości wynosi odpowiednio: 60% i 40%. Sprzedawcy w 2003 r. zakupili na współwłasność działkę zabudowaną budynkiem mieszkalnym. Podstawą zakupu był wyłącznie akt notarialny, ponieważ zakup w 2003 r. został dokonany od osoby fizycznej niebędącej podatnikiem VAT. Od 2004 r. nieruchomość została wynajęta na cele niemieszkalne. W 2008 r. Prezydent Miasta wydał decyzję udzielającą pozwolenia na rozbiórkę budynku. W 2011 r. zostały rozpoczęte prace rozbiórkowe, które zostały już zakończone. W świetle powyższego na dzień złożenia wniosku działka nie jest zabudowana.

Nabycie przedmiotowej działki zostanie udokumentowane fakturami wystawionymi przez sprzedających.

Wnioskodawca zamierza w przyszłości wybudować na zakupionej działce budynek niemieszkalny z przeznaczeniem na wynajem na cele niemieszkalne.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że nabycie przedmiotowej nieruchomości niezabudowanej objętej decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, zgodnie z którą stanowi ona teren przeznaczony pod zabudowę będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT według podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23%. Grunt ten spełnia definicję terenu budowlanego opisaną w art. 2 pkt 33 ustawy, tym samym dostawa tej nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Tym samym skoro dostawa ww. gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według podstawowej stawki VAT 23% oraz Wnioskodawca zamierza wykorzystywać powyższą nieruchomość w prowadzonej działalności opodatkowanej (tekst jedn.: planuje w przyszłości wybudować na zakupionej działce budynek niemieszkalny z przeznaczeniem na wynajem na cele niemieszkalne), zatem w odniesieniu do dostawy tej nieruchomości nie zaistnieją negatywne przesłanki uniemożliwiające skorzystanie z prawa do odliczenia podatku VAT, w tym przewidziane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy. Zatem w zakresie nabycia przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT z otrzymanych od sprzedawców faktur, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 i ust. 11 Ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego powstanie w rozliczeniu za okres, w którym Wnioskodawca otrzyma od Zbywcy fakturę VAT dokumentującą transakcję lub w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W kontekście powyższych przepisów Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w związku z zakupem przedmiotowej działki niezabudowanej zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 10 pkt 1 i ust. 11 ustawy.

Tym samym należy uznać, iż Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl