IPPP2-443-931/10-4/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2010 r. (data wpływu 6 grudnia 2010 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu pismem z dnia 1 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży 1/2 udziału w dwóch działkach gruntowych - jest prawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2010 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży 1/2 udziału w dwóch działkach gruntowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z mężem Zbigniewem K., w ramach wspólnoty ustawowej, posiadają majątek osobisty w postaci udziału 1/2 w każdej z dwóch działek gruntowych, tzn. 1/2 udziału w działce ewid. przy ul. S. w W., który Wnioskodawca wraz z mężem nabył aktem notarialnym dnia 21 grudnia 1994 r. oraz drugi udział stanowiący 1/2 działki ewid. przy ul. S.w W., który został nabyty dnia 25 sierpnia 1998 r., także aktem notarialnym. Obie nieruchomości, przylegające do siebie Strona wraz z mężem nabyła z zamiarem budowy prywatnego domu jednorodzinnego, ale tego zamiaru nie zrealizowała i nigdy nie będzie go realizować, gdyż potrzeby mieszkaniowe zostały rozwiązane inaczej. Obie nieruchomości pozostają od chwili zakupu puste, niezabudowane. Strona wraz z mężem zadecydowała, o sprzedaży wyżej wymienionego majątku osobistego. Od momentu zakupu, nieruchomości te należą nieprzerwanie do Strony i jej męża i nigdy nie były składnikami majątkowymi żadnego podmiotu gospodarczego (firmy), również nigdy nie były związane z jakąkolwiek działalnością gospodarczą. W latach 1998-2000 mąż Strony wydzielił umownie, tzn. wskazał zainteresowanej wynajmem osobie niewielką powierzchnię działki ewid. 37 z należącego do Strony i Jej męża udziału 50% w niej. Mąż Strony wystawiał rachunki, (jako osoba fizyczna) za wynajem i rozliczał ten wynajem w Urzędzie Skarbowym. Ponadto Strona wskazała, iż w przeszłości nie nabywała żadnych innych nieruchomości, nie dokonywała sprzedaży żadnych nieruchomości. Obecnie nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, ani jej nigdy nie prowadziła. W 2005 r. Strona zgłosiła do Delegatury Biura Działalności Gospodarczej i Zezwoleń Urzędu dla Dzielnicy podjęcie działalności wg. PKD 67.20.Z (działalność pomocnicza związana z ubezpieczeniami i funduszami emerytalno-rentowymi), którą zarejestrowano, lecz działalności tej Strona nie podjęła. Dla działalności tej został nadany REGON. Strona wskazała ponadto, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni dodała, iż drugi współwłaściciel przedmiotowych nieruchomości, obejmując swym udziałem pozostałe udziały, tj. 1/2 udziału w działkach ew. 37 i 38 nie wykorzystywał gospodarczo w żaden sposób należących do niego części nieruchomości w przeciągu całego czasu ich posiadania, tj. od momentu zakupu do chwili złożenia wniosku.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Strona wskazała, iż z uwagi na to, że od momentu zawarcia umowy najmu części powierzchni działki nr ewid. 37 upłynęło już 13 lat, oraz że nie zachowały się dokumenty tej umowy Wnioskodawczyni nie pamięta kto był stroną umowy dotyczącej wynajmu przedmiotowej działki, tzn. czy stroną tej umowy był sam małżonek Wnioskodawcy czy też Strona wraz z mężem. Wnioskodawczyni wskazała, że z dużym prawdopodobieństwem przedmiotową umowę podpisał sam mąż. Strona opiera powyższe stwierdzenie na dwóch przesłankach. Po pierwsze od początku małżeństwa do chwili obecnej Wnioskodawca wraz z mężem pozostają we wspólnocie małżeńskiej, a więc sam mąż mógł złożyć podpis pod umową, co automatycznie oznaczało, że robi to we wspólnym imieniu, zwłaszcza, że ranga tej umowy była niewielka. Wnioskodawczyni pamięta, że inne umowy wyższej rangi np. w banku, u notariusza itp. tzn. tam gdzie wymagało tego prawo - wtedy umowy podpisywane były razem jako małżonkowie. Po drugie zwyczajowo mąż zajmował się sprawami "zewnętrznymi" w rodzinie.

Ponadto Strona wskazała, iż obszar geodezyjny, w którym leżą przedmiotowe działki o nr 37 i 38 nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego. W ewidencji gruntów prowadzonej przez Wydział Nadzoru Urzędu obie działki występują jako grunty rolne kat. "R". Wnioskodawczyni wskazała także, iż posiada wraz z mężem prawomocną decyzję o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu przedmiotowych nieruchomości pozwalającą na realizacje budownictwa mieszkaniowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Gdy dojdzie do sprzedaży należących do Wnioskodawcy dłużej niż 5 lat udziałów w obu nieruchomości tj. udziałów w działkach nr ewid. 37 i 38 w sposób jednoczesny, na mocy jednego aktu notarialnego czy zaistnieje wobec Wnioskodawcy obowiązek podatkowy od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, iż dojdzie do jednorazowej sprzedaży majątku osobistego nie powinien być naliczony podatek od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 2 pkt 6 ustawy pod pojęciem towarów rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, iż podatnicy dokonujący odpłatnej dostawy towaru, w tym także nieruchomości zarówno zabudowanej jak i niezabudowanej, winni taką transakcję opodatkować. Aby jednak dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Na uwagę zasługuje także fakt, iż uznanie danej osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Uzasadnionym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Strona w roku 1994 i 1998 nabyła wspólnie z mężem, z zamiarem budowy prywatnego domu jednorodzinnego, 2 przylegające do siebie działki o numerach ewidencyjnych 37 i 38, położone w W. Obecnie z uwagi na inne zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych Strona planuje sprzedaż przedmiotowych działek. Wnioskodawca wskazał także, iż przedmiotowe działki nie były też nigdy składnikiem majątkowym żadnego podmiotu gospodarczego obecnych właścicieli. Dla przedmiotowych działek wydana została prawomocna decyzja o ustaleniu warunków zabudowy. Wnioskodawca dodał, iż nie nabywał żadnych innych nieruchomości oraz oświadczył, że nigdy nie dokonywał sprzedaży żadnej nieruchomości. Strona oświadczyła także, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ponadto, z treści złożonego wniosku wynika, iż część działki o nr ewidencyjnym 37 była w latach 1998 - 2000 przedmiotem umowy najmu. Mąż Wnioskodawczyni wystawił za wynajem rachunki i rozliczał tę transakcję we właściwym urzędzie skarbowym. Wnioskodawczyni wskazała, iż z dużym prawdopodobieństwem - nie zachowały się bowiem dokumenty tej umowy - stroną umowy najmu był wyłącznie mąż Wnioskodawczymi.

Analizując treść złożonego wniosku w kontekście wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, iż sprzedaży działki o nr ewidencyjnym 38 jak i działki o numerze ewidencyjnym 37, przy założeniu, że część tej działki była przedmiotem umowy najmu, której stroną był wyłącznie małżonek Wnioskodawcy, nie można uznać za czynność wykonywaną w ramach działalności gospodarczej, z tytułu której na Wnioskodawcy ciążyłby obowiązek rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług. Planowana sprzedaż przedmiotowych działek stanowić będzie zbycie majątku prywatnego, a zatem czynność nieobjętą regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy zauważyć, iż zgodnie z brzmieniem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z tych też względów, z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego, niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie o obowiązku i uprawnieniach Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10,09-402 Płock.