IPPP2/443-926/11-4/MM - Wskazanie okresu rozliczeniowego, w którym winny być rozliczone faktury korygujące zmniejszające podstawę opodatkowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku (data wpływu do Ministerstwa Finansów 25 lipca 2011 r., data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku 1 sierpnia 2011 r.), uzupełnione pismem z dnia 22 września 2011 r. (data wpływu 26 września 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie Nr IPPP2/443-926/11-2/MM z dnia 9 września 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wskazania właściwego okresu rozliczeniowego, w którym winny być rozliczone faktury korygujące zmniejszające podstawę opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania właściwego okresu rozliczeniowego, w którym winny być rozliczone faktury korygujące zmniejszające podstawę opodatkowania. Przedmiotowy wniosek zawierał braki formalne. W związku z czym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 9 września 2011 r. znak IPPP2/443-926/11-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie art. 14b § 1, § 2, § 3 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. Z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz w związku z obowiązującym od dnia 3 grudnia 2009 r. Rozporządzeniem (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącym usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego i w związku z umową wykonawczą zawartą w dniu 2 grudnia 2009 r. z Miastem na świadczenie usług transportu publicznego w latach 2010-2017, M. Sp. z o.o. (Spółka) przedstawia wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa dotyczącej definicji pojęcia "rozsądnego zysku" i wyznaczenia jego dozwolonego poziomu "jako kryterium otrzymanego przez Spółkę od Miasta wynagrodzenia, w formie "Rekompensaty, w myśl przepisów Rozporządzeniem (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r.

Wynagrodzenie, które Miasto St. Warszawa płaci na rzecz M. Sp. z o.o. z tytułu realizacji usług przewozowych w oparciu o Umowę Wykonawczą z dnia 2 grudnia 2009 r. w świetle przepisów prawa wspólnotowego stanowi tzw. dozwoloną pomoc publiczną w przypadku kiedy zgodnie z przepisami Rozporządzenia 1370, wynagrodzenie ("Rekompensata") nie jest wyższe niż suma kosztów poniesionych przez Spółkę oraz "rozsądnego zysku", wówczas jego zapłata jest zgodna z zasadami wspólnego rynku i nie podlega obowiązkowi wcześniejszego informowania odpowiednich organów (art. 9 ust. 1 Rozporządzenia 1370).

Obowiązujące przepisy nie definiują, czym jest "rozsądny zysk", nie dają zatem jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czy dana rekompensata jest zgodna z zasadami wspólnego rynku. Wskazówki jak rozumieć pojęcie "rozsądnego zysku" zawarte zostały w Wytycznych MRR. Zgodnie z pkt 136 Wytycznych MRR "rekomendowaną stopą zwrotu z kapitału własnego dla przedsięwzięć transportowych jest 6% w ujęciu realnym". Trzeba zauważyć, że wskazane 6% jest "rekomendowaną stopą zwrotu" - nie jest to zatem wielkość, która w każdym przypadku jest wiążąca.

Okoliczności konkretnego przypadku mogą wpłynąć na uznanie, że w danej sytuacji "rozsądnym zyskiem" jest inna, niż 6%, wielkość oraz mogą implikować konieczność zmniejszenia należnego wynagrodzenia i jego zwrotu, włącznie. W opinii sporządzonej na zlecenie Spółki przez niezależnego audytora stawki, firmę C. sp. j. wskazano, że zysk osiągnięty przez Spółkę w 2010 r. na skutek otrzymania Rekompensaty przekroczył 6% i ukształtował się na poziomie 7,52%. Przy czym zysk ten jest liczony w oparciu o kapitał zainwestowany przez Miasto w postaci rekompensaty. Jednocześnie, w powyższej opinii wskazano, że ze względu na wydatki związane z przeprowadzoną przez Spółkę operację operacją forfaltingu zysk na poziomie 7,52% również mógłby zostać uznany za "rozsądny" w świetle przepisów Rozporządzenia 1370.

Spółka nie była i nie jest beneficjentem pomocy z programów operacyjnych funduszy europejskich i zatem rekomendowany poziom "rozsądnego zysku" w wysokości 6%, określony w wytycznych MMR w zakresie dofinansowania z programów operacyjnych realizujących obowiązek świadczenia usług publicznych w transporcie zbiorowym, nie ma podstaw do jego zastosowania.

Zatem, powyższe wątpliwości związane z faktem braku jednoznacznej definicji "rozsądnego zysku" oraz brakiem określenia jego dozwolonego poziomu mogą powodować, iż rekompensata jako należne wynagrodzenie na podstawie ważnej umowy, będąc przychodem na gruncie przepisów Ustawy o CIT oraz obrotem na podstawie przepisów Ustawy o VAT, będzie podlegała obowiązkowi dokonania korekty rozliczeń podatkowych przez Spółkę.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, co następuje:

Spółka posiada status jednoosobowej Spółki Miasta. Jest następcą prawnym zakładu budżetowego Miasta, działającą wcześniej jako M.

Podstawowym celem i przedmiotem działania Spółki jest wykonywanie zadania własnego Miasta wynikającego z ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.),tj. bieżące zaspokajanie zbiorowych potrzeb społeczności lokalnej w zakresie usług przewozowych zbiorowej komunikacji miejskiej.

Spółka w dniu 2 grudnia 2009 r. na podstawie Umowy wykonawczej została zobowiązana do świadczenia usług publicznych związanych z zapewnieniem transportu pasażerskiego w komunikacji autobusowej w latach 2010 - 2017. Zgodnie z zawartą Umową, ze strony Miasta Umowę wykonuje Z. (Z.).

Umowa określa warunki i zasady realizacji przez Spółkę usług przewozowych na liniach autobusowych istniejących w dniu zawarcia Umowy jak również uruchomionych w okresie obowiązywania Umowy.

Za wykonywaną usługę Spółka otrzymuje od Miasta wynagrodzenie, które jest płatne:

* do dnia 15 - go każdego miesiąca 30% planowanej kwoty płatności za dany miesiąc,

* do dnia 6 - go następnego miesiąca 50% planowanej kwoty za miesiąc poprzedni,

* do dnia 20 - go następnego miesiąca kwota stanowiąca różnicę między zaliczkowo przekazaną odpłatnością a otrzymaną fakturą, uwzględniającą obniżki wynagrodzenia wynikające z zastosowania współczynników i korekt z tytułu niedotrzymania współczynników jakościowych,

* niezależnie od powyższych zasad płatności, Z. może do dnia 28 grudnia wypłacić Spółce zaliczkę na poczet planowanych do realizacji w grudniu usług przewozowych.

Wynagrodzenie, które miasto płaci na rzecz Spółki z tytułu realizacji usług przewozowych w oparciu o Umowę Wykonawczą w świetle przepisów prawa wspólnotowego stanowi tzw. dozwoloną pomoc publiczną.

Wynagrodzenie stanowi iloczyn wozokilometrów płatnych i obowiązujący w danym roku stawki jednostkowej zwanej także stawką odpłatności.

Spółka zobowiązana jest do przeprowadzenia audytu przez niezależnego audytora na warunkach wynikających z Umowy Wykonawczej, czy otrzymana od Z. wielkość środków finansowych odpowiada rzeczywistym kosztom związanym z realizacją tych usług wraz z rozsądnym zyskiem.

W celu prawidłowego obliczenia kwoty wynagrodzenia należnego Spółce audytor kieruje się przepisami Rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącymi usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz polskimi przepisami dotyczącymi pomocy publicznej dla przedsiębiorstw, przepisami prawa konkurencji i zamówień publicznych.

W wyniku audytu przeprowadzonego przez firmę C. "Audyt w sprawie wysokości stawki rekompensaty za wykonywanie usług publicznego transportu pasażerskiego przez M. Sp. z o.o. w roku 2010" wynika, że zysk osiągnięty przez Spółkę w 2010 r. na skutek otrzymania rekompensaty przekroczył 6% (rekomendowany poziom, a więc nie w każdym przypadku wiążący) i ukształtował się na poziomie 7, 52%.

Z raportu audytu sporządzonego na zlecenie Spółki wynika, iż nastąpiła nadpłata rekompensaty usługi publicznego transportu pasażerskiego w wysokości 9.437.685,48 zł. (netto). Zgodnie z Umową Wykonawczą nadpłatę należy oddać.

Wobec powyższego Spółka w miesiącu lipcu wystawiła faktury VAT korygujące do faktur pierwotnych i dokonała rozliczeń w deklaracji VAT-7 za miesiąc lipiec tj. w dacie otrzymania potwierdzenia odbioru faktur korygujących - potwierdzenie odbioru 29 lipiec 2011 r.

Jednocześnie dokonała korekty deklaracji podatku dochodowego od osób prawnych CIT-8 za rok 2010.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sformułowanego w piśmie z dnia 22 września 2011 r.):

Czy Spółka słusznie dokonała rozliczeń podatku VAT w dacie otrzymania potwierdzenia odbioru faktur korygujących.

Spółka stoi na stanowisku, że faktury VAT korygujące powinny pomniejszać przychód podatkowy na bieżąco tj. w dacie otrzymania potwierdzenia odbioru faktury korygującej zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 29 ust. 4a ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku, gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Na podstawie art. 29 ust. 4a ustawy o VAT, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na mocy art. 29 ust. 4b ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.), warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w:

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego. Prawidłowość materialno - prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług lub też otrzymania zaliczki.

Jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

A zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury VAT powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) zwane dalej "rozporządzeniem", regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Faktura korygująca - stosownie do § 13 ust. 2 rozporządzenia - powinna zawierać co najmniej:

Na podstawie § 13 ust. 5 rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

Należy podkreślić, iż potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy (sprzedawcy).

Uregulowanie zawarte w art. 29 ust. 4a ustawy o VAT, ma na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług. Oznacza to, że faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, nabywca musi potwierdzić ten fakt, by wystawca miał możliwość obniżenia podatku należnego w związku z wystawieniem tej faktury.

Należy zauważyć, iż przepisy nie narzucają formy w jakiej potwierdzenie odbioru faktur korygujących ma być dokonane, zatem strony mają swobodę wyboru metody tego potwierdzenia. Wobec tego, potwierdzenie może mieć dowolną formę, która pozwoli na jednoznaczne stwierdzenie, iż sprzedawca to potwierdzenie otrzymał. Bez wątpienia taki wymóg dowodowy spełnia uzyskanie zwrotne kopii faktury korygującej z własnoręcznym podpisem odbiorcy. Dopuszczalne jest również potwierdzenie w innej formie, np. poprzez pisemne, odrębne potwierdzenie tego faktu, bądź też zwrotne potwierdzenie odbioru, wskazujące na zawartość przesyłki, bądź też każdy inny sposób, który potwierdza, że faktura trafiła do adresata.

Dopiero posiadanie takiego potwierdzenia uprawnia sprzedawcę do stosownego obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w rozliczeniu za dany okres rozliczeniowy, w którym:

Aby zatem wystawca faktury korygującej mógł prawidłowo rozliczyć korektę zmniejszającą jego zobowiązanie, musi posiadać informacje co do daty odbioru faktury korygującej przez nabywcę oraz posiadać samo potwierdzenie odbioru tej faktury korygującej. W zależności bowiem od tego, kiedy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą oraz kiedy dostawca otrzymał potwierdzenie odbioru tej faktury korygującej, należy ustalić - w deklaracji za który miesiąc należy dokonać korekty.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną ze świadczeniem usług publicznych związanych z zapewnieniem transportu pasażerskiego w komunikacji autobusowej. Umowa zawarta z organem samorządowym określa warunki i zasady realizacji przez Spółkę usług przewozowych na liniach autobusowych istniejących w dniu zawarcia Umowy jak również uruchomionych w okresie obowiązywania Umowy. Za wykonywaną usługę Spółka otrzymuje od Miasta wynagrodzenie, które miasto płaci na rzecz Spółki z tytułu realizacji usług przewozowych w oparciu o Umowę Wykonawczą w świetle przepisów prawa wspólnotowego stanowi tzw. dozwoloną pomoc publiczną. Wynagrodzenie stanowi iloczyn wozokilometrów płatnych i obowiązujący w danym roku stawki jednostkowej zwanej także stawką odpłatności.

Spółka zobowiązana jest do przeprowadzenia audytu przez niezależnego audytora na warunkach wynikających z Umowy Wykonawczej, czy otrzymana od Z. wielkość środków finansowych odpowiada rzeczywistym kosztom związanym z realizacją tych usług wraz z rozsądnym zyskiem. W celu prawidłowego obliczenia kwoty wynagrodzenia należnego Spółce audytor kieruje się przepisami Rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącymi usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz polskimi przepisami dotyczącymi pomocy publicznej dla przedsiębiorstw, przepisami prawa konkurencji i zamówień publicznych. W wyniku audytu przeprowadzonego przez zewnętrzną firmę wynika, że zysk osiągnięty przez Wnioskodawcę w 2010 r. na skutek otrzymania rekompensaty przekroczył 6% (rekomendowany poziom, a więc nie w każdym przypadku wiążący) i ukształtował się na poziomie 7, 52%. Z raportu audytu sporządzonego na zlecenie Spółki wynika, iż nastąpiła nadpłata rekompensaty usługi publicznego transportu pasażerskiego. Wobec powyższego Spółka w miesiącu lipcu 2011 r. wystawiła faktury VAT korygujące do faktur pierwotnych i dokonała rozliczeń w deklaracji VAT-7 za miesiąc lipiec tj. w dacie otrzymania potwierdzenia odbioru faktur korygujących - potwierdzenie odbioru 29 lipiec 2011 r.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że Wnioskodawca prawidłowo postąpił dokonując rozliczeń podstawy opodatkowania i podatku należnego w dacie otrzymania potwierdzenia odbioru faktur korygujących przez nabywcę, bowiem potwierdzenie odbioru tych faktur przez nabywcę jest warunkiem sine qua non zmniejszenia podstawy opodatkowania i podatku należnego wynikającego z faktur korygujących.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Ponadto tut. Organ podatkowy informuje, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych sprawa zostanie załatwiona odrębnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.