IPPP2/443-911/11-3/JW - VAT w zakresie opodatkowania świadczonych usług produkcyjnych, uznania czynności przeniesienia autorskich praw majątkowych lub udzielania licencji do produkcji telewizyjnych za usługę kompleksową.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2011 r. (data wpływu 29 lipca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 lipca 2011 r. (data wpływu 1 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług produkcyjnych, uznania czynności przeniesienia autorskich praw majątkowych lub udzielania licencji do produkcji telewizyjnych za usługę kompleksową - jest prawidłowe.

W dniu 29 lipca 2011 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług produkcyjnych, uznania czynności przeniesienia autorskich praw majątkowych lub udzielania licencji do produkcji telewizyjnych za usługę kompleksową.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka Agencja T. Spółka jawna została zawiązana w dniu 23 lutego 2001 r., i wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy. Rozliczeń w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych Spółka dokonuje na podstawie ksiąg rachunkowych.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą związaną z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych, sklasyfikowaną wg PKD pod numerem 5911Z. Spółka, świadczy usługi na rzecz T. oraz innych stacji telewizyjnych w zakresie produkcji programów telewizyjnych. Obejmują one w szczególności filmy, seriale, telenowele, audycje historyczne, kulturalne, sportowe, kulinarne, muzyczne, publicystyczne, komediowe, "talk-show", "reality show" i innych. Jednocześnie Spółka przenosi na zleceniodawcę autorskie prawa majątkowe do opisanej powyżej produkcji dla niego przeznaczonej.

Faktura dokumentująca sprzedaż usługi obejmuje najczęściej dwie pozycje - jedna dotyczy wynagrodzenia za usługi produkcyjne, zaś druga dotyczy wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich. W działalności Spółki mają ponadto miejsce sytuacje, że w umowach ze stacją telewizyjną zlecający (stacja) produkcję programu telewizyjnego zobowiązuje Spółkę jako producenta do wykorzystania w realizowanym programie produktu/usługi objętej umową sponsorską zawartą pomiędzy stacją telewizyjną a sponsorem programu. Wynagrodzenie od sponsora otrzymuje stacja telewizyjna. Zakres umieszczania w programie telewizyjnym usług lub produktów sponsorów jest zróżnicowany, ale nie przesądza o jego reklamowym lub promocyjnym charakterze.

Pismem z dnia 16 maja 2011 r. wystąpiła do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego z wnioskiem o określenie klasyfikacji usług produkcyjnych i przeniesienia praw autorskich do wyprodukowanych programów.

Działalność podatnika w odniesieniu do produkcji filmów, seriali, telenowel (z wyłączeniem filmów reklamowych i promocyjnych) Główny Urząd Statystyczny pismem z dnia 9 czerwca 2011 r. zakwalifikował pod pozycją 59.11.11.0 jako usługi związane z produkcją filmów z wyłączeniem filmów reklamowych lub promocyjnych, zaś w zakresie odnoszącym się do produkcji innych programów telewizyjnych, w tym m.in. historycznych, kulturalnych, sportowych, kulinarnych, muzycznych, publicystycznych, komediowych, "talk-show", "reality show" itp. pod pozycją 59.11.13.0 jako usługi związane z produkcją pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo".

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazuje, iż do produkcji zrealizowanych bądź realizowanych przez podatnika - Spółki Agencja T. Sp. J. należą, m.in.:.

Dodatkowo Spółka wyjaśnia, iż po zakończeniu produkcji, podatnik przekazuje stacji telewizyjnej, na rzecz której realizuje zlecenie gotową produkcję, np. gotowe odcinki serialu lub audycji telewizyjnej, otrzymując za to stosowne wynagrodzenie. Opisaną powyżej działalność podatnik określa jako usługi produkcyjne.

Na potwierdzenie zaś prawidłowości stanowiska zaprezentowanego we wniosku z dnia 27 lipca 2011 r. Spółka przedstawia dwie interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 16 czerwca 2011 r., znak: ILPP1/443-566/11-2/BD oraz ILPP1/443-566/11-3/BD. Zasługują one w pełni na uwzględnienie, gdyż dotyczą identycznego stanu faktycznego jak ten zaprezentowany przez podatnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi produkcyjne podlegają opodatkowaniu stawką 23%.

Czy przeniesienie praw autorskich lub udzielenie licencji do produkcji telewizyjnych stanowi odrębną czynność podatkową w stosunku do czynności zasadniczej jaką jest ta usługa, a w konsekwencji czy podlegać będzie ono stawce podatku właściwej dla czynności zasadniczej, tj. 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Regulacja zawarta w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż podatkiem VAT opodatkowane jest odpłatne świadczenie usług, stosownie zaś do art. 8 ust. 1 Ustawy świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Ponadto, stosownie do art. 5a Ustawy towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Zgodnie zaś z art. 41 ust. 1 Ustawy stawka podatku od towarów i usług dla świadczonych usług wynosi 22% bądź jest wyższa stosownie do art. 146a-146j. Kolejne ustępy artykułu 41 wskazują na niższe stawki podatku (5%, 7%, 0%) dla poszczególnych usług wymienionych w załącznikach do Ustawy. Działalność prowadzona przez podatnika nie korzysta z preferencyjnych stawek podatku. Nie ma do niej zastosowanie również zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a Ustawy z uwagi na fakt, iż nie jest on podmiotem prawa publicznego bądź instytucją o charakterze kulturalnym lub wpisaną do rejestru instytucji kultury, a dodatkowo nie jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 18 Ustawy, gdyż osiąga zyski ze swojej działalności w sposób systematyczny.

Niemniej jednak dokonana przez GUS klasyfikacja działalności podatnika PKWiU x i xx wskazuje, iż świadczone usługi przez Spółkę mogą być opodatkowane stawką 8% stosownie do załącznika nr 3 do Ustawy, poz. 164. Należy przy tym zauważyć, że usługi produkcyjne realizowane przez podatnika nie mają charakteru promocyjnego czy reklamowego, a umieszczane w opracowanych przez podatnika utworach, np. serialach telewizyjnych określonych elementów w celu ich promocji stanowi czynności towarzyszące danej produkcji, które nie powodują zmiany jej charakteru na film reklamowy. Przykładem takiej czynności towarzyszącej produkcji jest promocja oleju kujawskiego w serialu "Miłość nad rozlewiskiem".

Regulacja z art. 146a pkt 2 Ustawy przewiduje zastosowanie stawki 8% do usług związanych z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnym i - wyłącznie w zakresie produkcji programów telewizyjnych, a nie dotyczących usług reklamowych i promocyjnych, sklasyfikowanymi jako PKWiU x., która obejmuje działalność wskazaną w PKWiU x i xx. Wyjaśnienia jednak wymaga czy faktycznie usługi świadczone przez podatnika odpowiadają produkcji programów telewizyjnych, o których mowa w Ustawie o podatku od towarów i usług.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że ww. ustawia nie zawiera definicji programu telewizyjnego. Brak jej również w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.). Niemniej jednak w treści Rozporządzenia pojawia się sformułowanie program telewizyjny nie tylko w kategoriach wskazanych powyżej, ale także w kategorii PKWiU x.

W świetle zaś art. 4 pkt 6 Ustawy z dnia 19 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226 z późn. zm.) programem jest usługa medialna stanowiąca uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie, zaś audycją jest ciąg ruchomych obrazów z dźwiękiem lub bez niego (audycja audiowizualna) albo ciąg dźwięków (audycja radiowa), stanowiący, ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo, odrębną całość w stworzonym przez dostawcę usługi medialnej programie lub katalogu audycji udostępnianych publicznie, zwanym dalej "katalogiem".

W świetle powyższej definicji należy stwierdzić, że podatnik produkuje audycje telewizyjne, a nie programy telewizyjne, którym będzie jedynie ramówka, a której produkcja zajmuje się stacja telewizyjna. A zatem, to produkcja ramówki winna zostać opodatkowana stawką podatku 8%, zaś usługi produkcyjne Spółki stawką podstawową 23%.

Dodatkowo należy uwzględnić regulacje zawarte w Dyrektywie Rady z dnia 28 listopada 2006 r. Nr 2006/x, które nie przewidują możliwości zastosowania stawki niższej niż podstawowa w stosunku do usług wykonywanych przez podatnika. Co prawda w załączniku Nr III do Dyrektywy są wymienione usługi, do których możliwe jest stosowanie stawki obniżonej, tj. odbiór usług nadawczych radiowych i telewizyjnych, a więc świadczonych przez stacje telewizyjne.

Istotnym jest, że niektórzy zleceniodawcy podatnika, zwłaszcza T. przedstawia stanowisko, iż podatnik powinien wystawić fakturę VAT dokumentującą świadczone usługi ze stawką 8%, co nie zasługuje na uwzględnienie wobec powyżej przedstawionej argumentacji. Rozstrzygniecie kwestii opodatkowania usług produkcyjnych świadczonych przez podatnika podatkiem od towarów i usług ma istotne znaczenie dla zagwarantowania podatnikom pewności co do ich obowiązków podatkowych. Podatnik nie wie bowiem jak w przyszłości zostaną wykorzystywane zrealizowane przez niego produkcje, przykładowo serial emitowany w telewizji może być następnie przedmiotem emisji na płytach DVD albo film kinowy jako serial w telewizji. Powoduje to odnośnie z kolei wątpliwości zastosowania właściwej stawki podatku od towarów i usług w dacie powstania obowiązku podatkowego.

Powyższe pozwala uznać za prawidłowe stanowisko, iż pojęcie produkcji programu telewizyjnego odpowiada produkcji ramówki, której realizacją zajmuje się stacja telewizyjna, a czynność ta podlega opodatkowaniu stawką 8% podatku od towarów i usług, zaś usługi produkcyjne świadczone przez podatnika podlegają 23% stawce ww. podatku.

Na uwagę w tym zakresie zasługuje również stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 8 czerwca 2011 r., znak: IPPP3/443-530/11-2/JF, zgodnie z którym produkcja filmowa wykonywana we współpracy z telewizją, do której telewizja otrzyma za określoną kwotę część praw do filmu podlega opodatkowaniu podatkiem o towarów i usług w stawce 23%.

Ad. 2

Dla ustalenia opodatkowania podatkiem od towarów i usług przeniesienia praw autorskich do danej produkcji konieczna jest analiza problematyki świadczeń złożonych, a więc takich, na które składa się wiele różnych czynności, które dla celów podatku od towarów i usług traktuje się jako pojedyncze świadczenie.

Na uwagę w tym zakresie zasługuje wyrok ETS w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP) v. Commissioners of Customs Excise, ECR 1999, a I-973, zgodnie z którym pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. W takiej sytuacji fakt, iż stosowana jest jedna cena nie ma decydującego znaczenia (punkt 2 wyroku).

Analizując charakter czynności przeniesienia praw autorskich do danej produkcji zrealizowanej przez podatnika należy uznać ją za świadczenie pomocnicze w stosunku do usługi produkcyjnej, która stanowi świadczenie zasadnicze.

Nie ulega bowiem wątpliwości, że jej celem jest możliwość wykorzystania - dysponowania w pełni przez stację telewizyjną produkcją wytworzoną przez podatnika. Usługa produkcyjna i przeniesienie praw majątkowych do produkcji stanowi więc pojedyncze świadczenie.

Na uwagę w tym zakresie zasługuje orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lutego 2009 r., sygnatura akt: I FSK 1898/07, LEX nr 519270, zgodnie z którym przy czynnościach o charakterze kompleksowym, jak te, o których mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a w związku z ust. 2 tego artykułu i w związku z art. 2 pkt 12 u.p.t.u., na które składa się czynność podstawowa, będąca celem umowy zawartej przez podatnika z klientem, a także czynności pomocnicze niezbędne do wykonania czynności podstawowej, ustalając właściwą stawkę podatku od towarów i usług, należy przyjmować jednolitą stawkę dla całego kompleksu czynności, biorąc pod uwagę charakter czynności podstawowej.

Urząd Statystyczny dokonując klasyfikacji działalności podatnika pismem z dnia 9 czerwca 2011 r. uznał czynność przeniesienia praw majątkowych jako element kompleksu usług produkcyjnych i zaliczył ją do tej samej kategorii PKWiU co i usługę produkcyjną.

Ponadto, w świetle orzeczenia ETS z dnia 6 lipca 2006 r. C-251/05 pojedyncze świadczenie podlega jednej stawce VAT.

Prowadzi to zatem do wniosku, że przeniesienie praw autorskich do danej produkcji telewizyjnej zrealizowanej przez podatnika nie stanowi odrębnej czynności dla potrzeb Ustawy o podatku od towarów i usług i podlega 23% stawce podatku od towarów i usług, tak jak świadczenie zasadnicze - usługa produkcyjna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

Stosownie do treści obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach statystycznych.

W kwestii wysokości opodatkowania ww. usługi produkcji należy wskazać, że na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W tym miejscu należy zauważyć, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. zmianie uległy stawki podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% pod pozycją 164 znajdują się sklasyfikowane pod symbolem PKWiU x "Usługi związane z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi - wyłącznie w zakresie produkcji programów telewizyjnych". Ponadto ustawodawca zastrzegł, iż stawka ta nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych.

Umieszczenie dopisku ex przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku VAT tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce "nazwa usługi". Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.

W konsekwencji możliwość zastosowania wspomnianej wyżej preferencyjnej stawki VAT zależy zasadniczo od tego, czy usługi produkcyjne świadczone przez Wnioskodawcę mogą zostać zaklasyfikowane jako produkcja programów telewizyjnych w rozumieniu ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych. Spółka, świadczy usługi na rzecz T. oraz innych stacji telewizyjnych w zakresie produkcji programów telewizyjnych. Obejmują one w szczególności filmy, seriale, telenowele, audycje historyczne, kulturalne, sportowe, kulinarne, muzyczne, publicystyczne, komediowe, "talk-show", "reality show" i inne. Dodatkowo Spółka wyjaśnia, iż po zakończeniu produkcji, podatnik przekazuje stacji telewizyjnej, na rzecz której realizuje zlecenie gotową produkcję, np. gotowe odcinki serialu lub audycji telewizyjnej, otrzymując za to stosowne wynagrodzenie. Opisaną powyżej działalność podatnik określa jako usługi produkcyjne. Jednocześnie Spółka przenosi na zleceniodawcę autorskie prawa majątkowe do opisanej powyżej produkcji dla niego przeznaczonej. Faktura dokumentująca sprzedaż usługi obejmuje najczęściej dwie pozycje - jedna dotyczy wynagrodzenia za usługi produkcyjne, zaś druga dotyczy wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich. W działalności Spółki mają ponadto miejsce sytuacje, że w umowach ze stacją telewizyjną zlecający (stacja) produkcję programu telewizyjnego zobowiązuje Spółkę jako producenta do wykorzystania w realizowanym programie produktu/usługi objętej umową sponsorską zawartą pomiędzy stacją telewizyjną a sponsorem programu. Wynagrodzenie od sponsora otrzymuje stacja telewizyjna. Zakres umieszczania w programie telewizyjnym usług lub produktów sponsorów jest zróżnicowany, ale nie przesądza o jego reklamowym lub promocyjnym charakterze. Spółka pismem z dnia 16 maja 2011 r. wystąpiła do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego z wnioskiem o określenie klasyfikacji usług produkcyjnych i przeniesienia praw autorskich do wyprodukowanych programów. Działalność podatnika w odniesieniu do produkcji filmów, seriali, telenowel (z wyłączeniem filmów reklamowych i promocyjnych) Główny Urząd Statystyczny pismem z dnia 9 czerwca 2011 r. zakwalifikował pod pozycją 59.11.11.0 jako usługi związane z produkcją filmów z wyłączeniem filmów reklamowych lub promocyjnych, zaś w zakresie odnoszącym się do produkcji innych programów telewizyjnych, w tym m.in. historycznych, kulturalnych, sportowych, kulinarnych, muzycznych, publicystycznych, komediowych, "talk-show", "reality show" itp. pod pozycją 59.11.13.0 jako usługi związane z produkcją pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo".

Do produkcji zrealizowanych bądź realizowanych przez podatnika - Spółki Agencja T. należą, m.in.:.

Zauważyć należy, iż ani ustawa o podatku od towarów i usług ani rozporządzenia do niej wydane nie definiują pojęcia produkcja programów telewizyjnych.

W związku z tym, iż ani w ustawie, ani w PKWiU nie ma legalnej definicji programu telewizyjnego należy dokonać jej wykładni w oparciu o przepisy z innych dziedzin.

W myśl art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226 z późn. zm.) programem (telewizyjnym lub radiowym) jest uporządkowany zestaw audycji radiowych lub telewizyjnych, reklam i innych przekazów, regularnie rozpowszechniony, pochodzący od jednego nadawcy. Natomiast pod pojęciem audycji (telewizyjnej lub radiowej) rozumie się część programu radiowego lub telewizyjnego, stanowiącą odrębną całość ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo o czy stanowi art. 4 pkt 5 cyt. ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe definicje, programem telewizyjnym, będzie jedynie uporządkowany zestaw audycji telewizyjnych, reklam i innych przekazów wyprodukowanych przez sprzedawcę, którego produkcja będzie korzystała z preferencyjnej stawki (8%), na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226 z późn. zm.) (obowiązującym od dnia 23 maja 2011 r.) programem jest usługa medialna stanowiąca uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie. Audycją z kolei, w myśl art. 4 pkt 2 ustawy o radiofonii i telewizji jest ciąg ruchomych obrazów z dźwiękiem lub bez niego (audycja audiowizualna) albo ciąg dźwięków (audycja radiowa), stanowiący, ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo, odrębną całość w stworzonym przez dostawcę usługi medialnej programie lub katalogu audycji udostępnianych publicznie, zwanym dalej "katalogiem";

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy w ich obecnym brzmieniu programem telewizyjnym będzie jedynie uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, którego produkcja będzie korzystała z preferencyjnej stawki (8%), na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji obowiązującej od dnia 23 maja 2011 r. usługą medialną jest usługa w postaci programu, za którą odpowiedzialność redakcyjną ponosi jej dostawca i której podstawowym zadaniem jest dostarczenie przez sieci telekomunikacyjne ogółowi odbiorców audycji, w celach informacyjnych, rozrywkowych lub edukacyjnych; usługą medialną jest także przekaz handlowy.

Mając na uwadze przedstawione wyżej przepisy prawa, uznać należy, iż wszystkie usługi produkcyjne mieszczące się w grupowaniu 59.11.1 (których efektem nie jest program telewizyjny w rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji oraz które nie są jednocześnie wykonywane przez podmiot świadczący usługę medialną), wykonywane przez Wnioskodawcę, podlegać będą opodatkowaniu stawką podstawową, to jest 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć należy, iż co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Wobec tego usługa kompleksowa zawiera kilka czynności (usług) opodatkowanych różnymi stawkami VAT, z tym że jedna z nich jest usługą główną przeważającą, nadającą danej usłudze główny charakter, przy czym wszystkie zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie. Aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast, usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny w świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że Wnioskodawca świadcząc usługi produkcji audycji telewizyjnych, powinien traktować je jako usługi kompleksowe, przy czym za usługę główną należy uznać w opisanej sprawie usługę produkcji audycji telewizyjnych w szczególności filmów, seriali, telenoweli, audycji historycznych, kulturalnych, sportowych, kulinarnych, muzycznych, publicystycznych, komediowych, "talk-show", "reality show" i innych; natomiast świadczeniami dodatkowymi będzie przeniesienie autorskich praw majątkowych lub udzielenie licencji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca występuje w roli świadczącego usługę polegającą na produkcji audycji telewizyjnych takich jak filmy, seriale, telenowele, audycje historyczne, kulturalne, sportowe, kulinarne, muzyczne, publicystyczne, komediowe, "talk-show", "reality show" i innych, których nabywcą jest T. oraz inne stacje telewizyjne. Zatem Wnioskodawca jest zleceniobiorcą usług produkcji audycji telewizyjnych - nie świadczy usług medialnych związanych z nadawaniem tych produkcji.

Zatem w świetle definicji programu (telewizyjnego lub radiowego) i audycji (telewizyjnej lub radiowej) wynikających z ww. ustawy o radiofonii i telewizji, usługi Wnioskodawcy polegające na produkcji programów telewizyjnych w szczególności filmów, seriali, telenoweli, audycji historycznych, kulturalnych, sportowych, kulinarnych, muzycznych, publicystycznych, komediowych, "talk-show", "reality show" i innych nie będą mieściły się w kategorii programu, przypisanego podmiotowi świadczącemu usługę medialną rozpowszechniającego różne produkcje (przekazy) w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie; usługi realizowane przez Wnioskodawcę będą mieściły się w kategorii audycji.

Jak wynika z ww. załącznika Nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług zawierającego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% (poz. 164), opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku VAT podlega wyłącznie produkcja programów telewizyjnych (z wyłączeniem usług reklamowych i promocyjnych).

W związku z powyższym usługa polegająca na produkcji audycji telewizyjnych w szczególności filmów, seriali, telenoweli, audycji historycznych, kulturalnych, sportowych, kulinarnych, muzycznych, publicystycznych, komediowych, "talk-show", "reality show" i innych nie korzysta z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8%, bowiem efektem prac Wnioskodawcy nie jest usługa medialna w rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji - Wnioskodawca nie występuje w roli podmiotu świadczącego usługę medialną tych programów telewizyjnych. W konsekwencji właściwą stawką podatku VAT dla świadczonych usług związanych z produkcją filmów, seriali, telenoweli, audycji historycznych, kulturalnych, sportowych, kulinarnych, muzycznych, publicystycznych, komediowych, "talk-show", "reality show" i innych będących audycjami (wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych lub udzielanie licencji) jest podstawowa stawka podatku VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto tut. Organ pragnie podkreślić, iż zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów lub usług.

W przypadku zmiany jakiegokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, w szczególności zaklasyfikowania danych usług do właściwego grupowania PKWiU przedmiotowa interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, 09-402 Płock, ul.1-go Maja 10.