IPPP2/443-906/13-3/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 sierpnia 2013 r. (data wpływu 27 sierpnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu wystawienia faktury z tytułu przyznanego odszkodowania za wywłaszczenie działki - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2013 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu wystawienia faktury z tytułu przyznanego odszkodowania za wywłaszczenie działki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym płatnikiem podatku VAT spełniając tym samym przesłanki art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca był właścicielem działki położonej na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i dokonał jej zabudowy budynkami mieszkalnymi wielorodzinnymi. W sąsiedztwie nieruchomości także dominuje nowopowstała zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna.

Dnia 10 sierpnia 2005 r. została wydana decyzja przez Prezydenta Miasta zatwierdzająca projekt podziału działki, której część została przeznaczona pod drogę gminną. Decyzja stała się ostateczna dnia 29 sierpnia 2005 r. Na dzień wydania decyzji właścicielem działki był A. sp. z o.o. (wpis do księgi wieczystej), natomiast z dniem uprawomocnienia się decyzji prawo do własności wydzielonych działek pod drogę przeszło z mocy prawa na Gminę Miasto. W dniu wydania decyzji wydzielone pod drogę działki były niezabudowane.

Wnioskodawca wystąpił do Gminy Miasto o wypłatę odszkodowania za przejęcie działek. W celu wyceny działek w lutym 2013 r. sporządzony został operat szacunkowy określający wartość rynkową prawa własności nieruchomości przejętą pod drogę w stanie na dzień wydania decyzji zatwierdzającej podział w wysokości 145.248,00 zł (na podstawie art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami). Z operatu wynika, że wartość rynkowa ustalona została w wartości netto - zgodnie z § 11 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego, który przesądza o tym, że przy określaniu wartości rynkowej nieruchomości nie uwzględnia się m.in. podatku dochodowego oraz innych opłat i podatków związanych ze sprzedażą nieruchomości.

W operacie szacunkowym określenie kwoty jako netto zostało dokonane w sposób czytelny, poprzez umieszczenie słowa "netto" przy wartościach służących do wyliczeń do dokonania wyceny. W chwili obecnej Wnioskodawca jest na etapie uzgadniania protokołu rokowań z Gminą Miasto. Powstała różnica zdań między A. sp. z o.o. a Gminą Miasto w opodatkowaniu odszkodowania podatkiem od towarów i usług. Według Wnioskodawcy wartość odszkodowania powinna wynikać z operatu szacunkowego i być określona w wysokości netto 145.248,00 zł plus należny podatek VAT w wysokości 33.407,04 zł (23%). Według stanowiska Gminy Miasto, która za podstawę do ustalenia proponowanej wysokości odszkodowania przyjęła właśnie ww. operat szacunkowy, wartość proponowanego odszkodowania jest podana w jednej kwocie - wynikającej z operatu, tj. 145.248,00 zł i według stanowiska gminy zawiera już w sobie podatek VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy fakturę VAT należy wystawić w terminie 7 dniu od daty wpływu odszkodowania na konto spółki, czy nie później niż 7 dnia od dnia uprawomocnienia się decyzji o przyznaniu odszkodowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, fakturę VAT należy wystawić w ciągu 7 dni od dnia wypłaty odszkodowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

W świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższego wynika, iż przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług. W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie. Odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną - objętą podatkiem od towarów i usług. Ponadto zaznaczyć należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania. Wynagrodzenie musi mieć konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

W oparciu o dyspozycję art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.). Zgodnie z § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia fakturę wystawia się nie później niż 7. dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-5, § 10-12 i § 16 ust. 2.

Faktura jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji. Faktura jest dokumentem o charakterze sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej). Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym płatnikiem podatku VAT spełniając przesłanki art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nieruchomości gruntowe będące własnością Wnioskodawcy na mocy decyzji stały własnością Gminy Miasta. Wnioskodawca wystąpił o wypłatę odszkodowania za przejęcie działek. Sporządzony został operat szacunkowy określający wartość rynkową prawa własności nieruchomości. W chwili obecnej Wnioskodawca jest na etapie uzgadniania protokołu rokowań z Gminą Miasto.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą terminu wystawienia faktury z tytułu dostawy towarów (wywłaszczonych działek pod drogę).

Wskazać w tym miejscu należy, że szczególny moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie określony został w § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 397 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem w przypadku przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty.

Rozstrzygając zatem kwestię momentu wystawienia faktury należy dokonać wykładni przywołanych przepisów rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług w zgodzie z przepisami rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze przywołane przepisy rozporządzeń w świetle przedmiotowej treści wniosku stwierdzić należy, że obowiązek wystawienia przez Wnioskodawcę faktury powstanie w momencie powstania obowiązku podatkowego, tj. w chwili otrzymania całości lub części zapłaty w związku z przyznanym odszkodowaniem z tytułu utraty prawa własności działek związanym z otrzymaną decyzją.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.