IPPP2/443-886/13-3/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2013 r. (data wpływu 22 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 listopada 2013 r. (data wpływu 13 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 sierpnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełnionym pismem z dnia 7 listopada 2013 r. (data wpływu 13 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W związku z licytacyjną sprzedażą prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej zabudowanej, oznaczonej KW XX przysługującego dłużnikom J. L. i B. L., wynajmowanej przez dłużników osobie trzeciej zachodzi konieczność ustalenia czy sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Komornik nie ma wiedzy czy wydanie nieruchomości nastąpiło i w czyim obecnie jest ona posiadaniu.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług na komorniku ciąży obowiązek pobrania i wpłacenia podatku od towarów i usług.

W toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego organ egzekucyjny ustalił, co następuje:

Na podstawie oświadczenia dłużnika B. L. komornik ustalił, że nie jest ona podatnikiem podatku od towarów i usług. Ww. informacja została potwierdzona przez Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Na podstawie oświadczenia dłużnika J. L komornik ustalił, iż jest on podatnikiem podatku od towarów i usług zaewidencjonowanym w Urzędzie Skarbowym zarejestrowany pod numerem NIP XXX. Ww. informacja została potwierdzona przez Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Nieruchomość została przez dłużników nabyta w 1996 r. do majątku wspólnego. Jak wynika z oświadczenia dłużników B. L. nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zaś J. L.jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponad powyższe J. L. oświadczył, iż zajęta nieruchomość nie została wpisana do ewidencji środków trwałych dłużnika. Przy zakupie nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zakupu dokonano w roku 1996. Dostawa nieruchomości nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 u.p.t.u. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Zajęta nieruchomość została ulepszona w latach 1996-2010. Wydatki na ulepszenie wyniosły: 20,000,00 zł przy wartości początkowej ok. 300.000,00 zł. Z tytułu wydatków dłużnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nieruchomość w stanie ulepszonym była wykorzystywana przez dłużnika do czynności opodatkowanych: od 1996 r. do 2011 r. Dłużnik nie wskazał czy w świetle powyższego dostawa zajętej nieruchomości jest zwolniona od podatku od towarów i usług w świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a w zw. z art. 43 ust. 7a wym. ustawy. (Kopie oświadczeń dłużników w załączeniu).

Na podstawie informacji uzyskanej od Naczelnika Urzędu Skarbowego komornik ustalił, iż dłużnik B. L. nie posiada otwartego obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, natomiast dłużnik J. L. posiada otwarty obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług od dnia 5 lipca 1993 r. (kopia odpowiedzi Naczelnika Urzędu Skarbowego w załączeniu). Z informacji Naczelnika Urzędu Skarbowego (kopia w załączeniu) wynika, iż dłużnicy L. J. oraz L. B. nie figurują w bazie podatników/płatników urzędu. Na podstawie dokumentacji zebranej w toku postępowania egzekucyjnego ustalono, iż dłużnik wynajmował lokal i uzyskiwał z tego tytułu dochody. Jak wynika z oświadczenia dłużnika zapisanego do protokołu z dnia 15 kwietnia 2010 r. umowa najmu opiewała na kwotę 770 euro plus VAT. Komornik nie dysponuje żadnymi innymi informacjami dotyczącymi opisanego powyżej stanu faktycznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej zabudowanej oznaczonej KW XX podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. czy też będzie objęta zwolnieniem na podstawie art. 43.10 i 43.10a Ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy licytacyjna sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej zabudowanej położonej przy ul. R. w W., oznaczonej KW XX podlega zwolnieniu przewidzianemu w art. 43.10 i 43.10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisanego powyżej stanu faktycznego wynika iż dostawa nieruchomości nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zajęta nieruchomość nie została wpisana do ewidencji środków trwałych dłużnika.

Jak wynika z oświadczenia dłużnika, przy zakupie nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zakupu dokonano w roku 1996. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Zajęta nieruchomość została ulepszona w latach 1996-2010. Wydatki na ulepszenie wyniosły 20.000,00 zł przy wartości początkowej ok. 300.000,00 zł, zatem stanowiły mniej niż 30% wartości początkowej.

Ze wskazanych powyżej danych wynika, iż dłużnicy nie korzystali z możliwości odliczenia podatku należnego o podatek naliczony zatem licytacyjna sprzedaż nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do zapisu art. 5 ust. 2 ustawy, czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis ten zawiera katalog czynności, które na potrzeby podatku od towarów i usług uważane są za dostawę towarów.

I tak w myśl tego przepisu za dostawę towarów uważa się między innymi: oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste - art. 7 ust. 1 pkt 6 oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6 - art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) oraz w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Z zawartych tam regulacji wynika, że użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. W świetle art. 233 Kodeksu cywilnego użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. W przypadku użytkowania wieczystego właścicielem gruntu przez cały okres użytkowania pozostaje Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Użytkownik wieczysty w tym czasie posiada zatem we władaniu rzecz cudzą. Jego prawo w stosunku do tego gruntu pozwala na dysponowanie rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. Wykonanie więc tego świadczenia w całości następuje z chwilą ustanowienia prawa użytkowania wieczystego.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste potraktowano jak dostawę towarów.

Stosownie do zapisu art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W myśl § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Ze złożonego wniosku wynika, że Nieruchomość została przez dłużników nabyta w 1996 r. do majątku wspólnego. Zajęta nieruchomość nie została wpisana do ewidencji środków trwałych dłużnika. Przy zakupie nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dostawa nieruchomości nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 u.p.t.u. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Zajęta nieruchomość została ulepszona w latach 1996-2010. Wydatki na ulepszenie wyniosły: 20.000,00 zł przy wartości początkowej ok. 300.000,00 zł, zatem stanowiły mniej niż 30% wartości początkowej. Z tytułu wydatków dłużnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nieruchomość w stanie ulepszonym była wykorzystywana przez dłużnika do czynności opodatkowanych: od 1996 r. do 2011 r. Pan J. Lewicki jest podatnikiem podatku od towarów i usług

Z okoliczności sprawy wynika, że wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego.

Jak wynika z wyżej powołanych przepisów chcąc ustalić prawidłowy sposób opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego niezbędne jest ustalenie zasad opodatkowania budynków, budowli lub ich części z tym gruntem związanych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany w stopniu nie niższym niż 30% wartości początkowej obiekt budowlany będzie przedmiotem dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub np. przedmiotem najmu, dzierżawy (przedmiotem świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy), bowiem zarówno dostawa, jak i najem czy dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży całości budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie ich dostawy są one już zasiedlone, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

Tak więc, w pierwszej kolejności należy przeanalizować możliwość zwolnienia od podatku dostawy zabudowanej nieruchomości gruntowej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, czyli ustalić, czy doszło do pierwszego zasiedlenia całości lub części przedmiotowej nieruchomości.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

W tym miejscu należy wskazać, że możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie ww. powołanego przepisu uwarunkowana jest wystąpieniem łącznie warunków wskazanych w lit. a i lit. b, tj. podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku z tytułu nabycia nieruchomości i podatnik ponosił wydatki na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, pod warunkiem, że były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Uwzględniając powyższe przepisy w kontekście przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że dostawa Nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W tej sytuacji rozpatrywanie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy Nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a staje się bezprzedmiotowe.

Z uwagi na to, że dostawa Nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zbycie przez Wnioskodawcę prawa użytkowania gruntu, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 11 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, również korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawcą odnośnie zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy prawa użytkowania wieczystego gruntu. Nie można zgodzić się jednak ze stanowiskiem, że zwolnienie to wynika z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy.

Z uwagi na to, że Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydawanej interpretacji jest zobowiązany do oceny stanowiska Wnioskodawcy w pełnym zakresie, należało uznać, że przedstawione przez Stronę stanowisko w przedmiotowym zakresie jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.