IPPP2/443-886/12-4/AK - Prawo spółki z o.o. do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem strojów służbowych, udostępnianych następnie pracownikom spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2012 r. (data wpływu 17 września 2012 r.), uzupełnionym w dniu 5 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem strojów służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 17 września 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem strojów służbowych. Przedmiotowy wniosek w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu Nr IPPP2/443-886/12-2/AK i Nr IPPB4/443-769/12-2/SP z dnia 29 października 2012 r. (data doręczenia 2 listopada 2012 r.) został uzupełniony w dniu 5 listopada 2012 r. poprzez wniesienie brakującej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) wchodzi w skład międzynarodowej Grupy I. (dalej: Grupa) zajmującej się sprzedażą odzieży oraz akcesoriów. Działalność Spółki jest prowadzona za pomocą tradycyjnych sklepów lokalizowanych w galeriach handlowych w większych miastach Polski.Spółka posiada siedzibę na terytorium Polski i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce.

W związku z prowadzoną działalnością Spółka zatrudnia pracowników, których można podzielić na następujące kategorie:

* pracownicy zajmujący się bezpośrednio sprzedażą (pracownicy zatrudnieni w sklepach Spółki, ich zadaniem jest bezpośrednia obsługa klientów, obsługa kas, przymierzalni, etc.),

* pracownicy zatrudnieni na stanowiskach kierowników sklepów (kadra managerska) oraz

* pracownicy biurowi (zajmują się obsługą działalności Spółki pod względem operacyjnym, administracyjnym, prawnym, finansowym, itp.).

Dodatkowo część obowiązków pracowników biurowych jest wykonywana przez pracowników zatrudnionych przez inną polską spółkę w Grupie, która obciąża Spółkę kosztami świadczonych usług.

Co do zasady, zgodnie z przyjętą polityką i strategią biznesową, Spółka (jak i cała Grupa) nie podejmuje działań marketingowych związanych z publiczną promocją (reklamą w telewizji, radiu, gazetach, internecie, etc.). Informacje o produktach Spółki są dostępne wyłącznie w Internecie na firmowej stronie internetowej. Spółka nie reklamuje natomiast swoich produktów na innych stronach inernetowych. Polityka całej Grupy w zakresie promocji zakłada bowiem, iż jedynym i najskuteczniejszym narzędziem promocji są pracownicy Grupy i konkretnej Spółki. W rezultacie, wszyscy pracownicy Spółki powinni nosić ubrania oznaczone marką będącą własnością Grupy, a w zasadzie towarami oznaczonymi marką, której dystrybucją zajmuje się Spółka (dalej: "ubrania lub stroje służbowe"). Ma to na celu eksponowanie produktów z najnowszej kolekcji, ich promocji, zwiększenie zintegrowania i większej identyfikacji pracowników ze Spółką, a w konsekwencji wzrost przychodów Spółki.

W rezultacie Spółka planuje wdrożenie stosownej procedury, która regulowałaby kwestię udostępniania i korzystania z ubrań przez pracowników Spółki (dalej: "Procedura"). Spółka wskazuje, iż Procedura, która jest przedmiotem wniosku będzie skierowana wyłącznie do pracowników kadry managerskiej i pracowników biurowych, w tym także pracowników biurowych formalnie zatrudnionych w innych polskich spółkach należących do Grupy (dalej: "pracownicy"). Kwestia przekazywania ubrań na rzecz pracowników sprzedaży jest uregulowana w odmienny sposób.

Planowana Procedura udostępniania strojów przewiduje, iż pracownikom mogą być udostępnianie tylko i wyłącznie ubrania z aktualnej kolekcji, co jest zgodne z wytycznymi obowiązującymi w Grupie. Dodatkowo w Procedurze zostaną zawarte zasady wydawania i zwrotu odzieży i akcesoriów.

Ubrania udostępniane pracownikom nie różnią się od tych sprzedawanych w sklepach dla klientów. De facto są to produkty aktualnie dostępne w sklepach Spółki. W szczególności nie zawierają one charakterystycznych cech takich jak naszywki, odmienny kolor, napisy reklamowe, etc. Są one jednak oznaczone logo Spółki umieszczonym na metce produktu.

Należy podkreślić, iż zgodnie z Procedurą ubrania są udostępniane pracownikom w następującej formie:

* na okres wyposażenia w strój służbowy - trwający ok. 6 miesięcy (czas trwania sprzedaży danej kolekcji ubrań)

* w drodze odsprzedaży po cenie rynkowej po zakończeniu ww. okresu.

Okres wyposażenia pracowników w strój służbowy, jest ściśle związany z okresem sprzedaży aktualnej kolekcji ubrań. Celem Spółki jest bowiem ekspozycja strojów głównie z najnowszej kolekcji. W rezultacie w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, w czasie pracy pracownicy będą nosić ubrania dostępne w sprzedaży w sklepach Spółki. Co więcej w okresie wyposażenia w strój służbowy Spółka będzie prawnie pozostawać właścicielem strojów służbowych, i nie będzie pobierać od pracowników żadnego ekwiwalentu pieniężnego. Innymi słowy udostępnianie strojów będzie miało charakter okresowego zaopatrzenia pracowników w stroje, niezbędne do realizacji obowiązków pracowniczych.

Zgodnie z Procedurą pracownik, któremu udostępniono strój, oprócz noszenia stroju w czasie pracy, będzie zobowiązany do świadczenia określonych czynności na rzecz Spółki, w szczególności dbałości o estetykę i schludność odzieży, w tym jej prania i konserwacji. Jednocześnie Spółka może ingerować w sposób doboru poszczególnych elementów stroju przez pracownika i sposób ekspozycji. W szczególności, w czasie kontroli operacyjnych prowadzonych okresowo w sklepach, przełożony pracownika może mu nakazać zmianę ubioru, jeżeli uzna, że kombinacja ubrań i dodatków jest nieodpowiednia przez co pracownik w niewłaściwy sposób prezentuje produkty Spółki. Analogiczne uprawnienia mają przełożeni pracowników biurowych oraz pracownicy HR.

Teoretycznie, w niektórych przypadkach może się zdarzyć, że pracownicy będą wykorzystywali stroje także poza godzinami pracy (np. w drodze do pracy). Spółka nie ma jednak możliwości ustalania lub weryfikowania sposobu wykorzystywania ubrań przez pracowników poza miejscem pracy. Z perspektywy biznesowej, noszenie przez pracownika stroju opatrzonego marką Spółki poza siedzibą jej sklepu lub biura stanowi wciąż pożądany element działalności reklamowo - promocyjnej jej własnych produktów.

Po wycofaniu danej kolekcji i zakończeniu okresu wyposażenia w strój służbowy pracownik, co do zasady będzie zobowiązany do zwrotu udostępnionych ubrań. Jednakże, ze względów ekonomicznych (opisanych poniżej) Spółka zadecydowała, iż pracownik będzie miał możliwość odkupienia od Spółki stroju, z którego do tej pory korzystał. Zwrócone ubrania nie nadają się bowiem do sprzedaży w sklepach, ze względu na ich zużycie i wycofanie danej kolekcji. Z perspektywy biznesowej odsprzedaż ubrań umożliwia osiągnięcie dodatkowego przychodu, w miejsce poniesienia dodatkowych kosztów związanych z magazynowaniem i utylizacją używanych ubrań i akcesoriów.

Sposób ustalenia ceny odsprzedaży zostanie określony w Procedurze. Należy jednak podkreślić, iż cena odsprzedaży dotyczy towaru używanego, tymczasem Spółka zajmuje się sprzedażą wyłącznie nowych towarów. Co więcej, w zasadzie niemożliwe jest uzyskanie informacji w zakresie cen stosowanych przez podmioty oferujące zbliżone towary. W rezultacie, w obrębie własnej działalności gospodarczej lub działań konkurentów nie istnieją transakcje porównywalne, który mogłyby stanowić stosowny wyznacznik poziomu cen. Spółka zamierza zatem ustalić cenę szacunkowo jako pierwotna cena sprzedaży pomniejszona o rabat wynikający ze stopnia zużycia. Co do zasady cena odsprzedaży będzie niższa niż katalogowa cena stosowana przy sprzedaży nieużywanych ubrań tego typu w sklepach.

Spółka planuje odliczać podatek VAT od nabycia przedmiotowych ubrań (na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: "Ustawa o VAT")) oraz zaliczać ich wartość do kosztów uzyskania przychodu (zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (dalej: "Ustawa CIT")). Jednocześnie Spółka nie będzie doliczać wartości ubrań udostępnionych pracownikom w okresie wyposażenia w strój służbowy do podstawy opodatkowania PIT, a także naliczać VAT należnego z tytułu nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników uznając, iż nie następuje powstanie nieodpłatnego świadczenia dla pracownika (w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (dalej: "Ustawa PIT")), ani nie ma miejsce nieodpłatne świadczenie usług lub przekazanie towarów podlegające opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Spółka ma prawo odliczyć VAT od nabycia przedmiotowych ubrań służbowych.

Stanowisko Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jednocześnie w art. 88 ustawy o VAT wymieniono czynności w stosunku, do których nie przysługuje prawo do odliczenia VAT.

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego może być realizowane przez podatnika przy łącznym spełnieniu poniższych warunków, tj.

* istnienia związku między zakupami i prowadzoną działalnością gospodarczą

* czynności realizowane w ramach ww. działalności przez podatnika są opodatkowane podatkiem VAT

* nie są spełnione przesłanki negatywne określone w art. 88 ustawy o VAT.

Przepisy ustawy o VAT nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. W praktyce przyjmuje się, że związek ten może być bezpośredni (np. wydatek na nabycie towaru, który następnie zostanie przez podatnika sprzedany), bądź pośredni.

Zdaniem Spółki przekazanie strojów służbowych pracownikom wykazuje niewątpliwie związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. W szczególności należy uwzględnić w tym zakresie specyfikę działalności Spółki, która zajmuje się sprzedażą odzieży i akcesoriów. Z tej perspektywy strój pracowników stanowi reklamę i promocję jej towarów i przyczynia się do wzrostu przychodów z tytułu ich sprzedaży. Zatem podstawowym celem ubrań udostępnionych pracownikom jest wykorzystanie ich do promocji i reklamy danej kolekcji, co jest wskazane jako obowiązek pracowniczy wynikający z regulaminu pracy (lub Procedury) i wskazanych w nich zasad używania udostępnionego stroju.

Dodatkowo, zdaniem Spółki, w analizowanym stanie faktycznym nie jest spełniona żadna z negatywnych przesłanek określonych w art. 88 ustawy o VAT. Należy podkreślić, iż ewentualne hipotetyczne nieuznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych nie ma automatycznego wpływu na skutki podatkowe na gruncie VAT (tzn. nie eliminuje automatycznie prawa Spółki do odliczenia podatku naliczonego VAT od nabycia towarów). W rezultacie Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupu przedmiotowych strojów nawet w przypadku uznania, iż ich przekazanie stanowi reprezentację, w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT (która to kwalifikacja w ocenie Spółki byłaby niezasadna).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl generalnej zasady, wyrażonej w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika, z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4

Jak wynika z powyższego, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom VAT oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione lub niepodlegające opodatkowaniu, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Przy czym przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę.

Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż Spółka wchodzi w skład międzynarodowej Grupy zajmującej się sprzedażą odzieży oraz akcesoriów. Spółka zatrudnia pracowników, których można podzielić na następujące kategorie:

* pracownicy zajmujący się bezpośrednio sprzedażą - pracownicy zatrudnieni w sklepach Spółki,

* pracownicy zatrudnieni na stanowiskach kierowników sklepów (kadra managerska) oraz

* pracownicy biurowi.

Dodatkowo część obowiązków pracowników biurowych jest wykonywana przez pracowników zatrudnionych przez inną polską spółkę w Grupie, która obciąża Spółkę kosztami świadczonych usług.

Polityka całej Grupy w zakresie promocji zakłada bowiem, iż jedynym i najskuteczniejszym narzędziem promocji są pracownicy Grupy i konkretnej Spółki. W rezultacie, wszyscy pracownicy Spółki powinni nosić ubrania oznaczone marką będącą własnością Grupy, a w zasadzie towarami oznaczonymi marką, której dystrybucją zajmuje się Spółka. Ma to na celu eksponowanie produktów z najnowszej kolekcji, ich promocji, zwiększenie zintegrowania i większej identyfikacji pracowników ze Spółką, a w konsekwencji wzrost przychodów Spółki.

Spółka planuje więc wdrożenie stosownej Procedury, która regulowałaby kwestię udostępniania i korzystania z ubrań przez pracowników Spółki. Procedura będzie skierowana wyłącznie do pracowników kadry managerskiej i pracowników biurowych, w tym także pracowników biurowych formalnie zatrudnionych w innych polskich spółkach należących do Grupy. Pracownikom mogą być udostępnianie tylko i wyłącznie ubrania z aktualnej kolekcji. Ubrania udostępniane pracownikom nie różnią się od tych sprzedawanych w sklepach dla klientów (są to produkty aktualnie dostępne w sklepach Spółki). W szczególności nie zawierają one charakterystycznych cech takich jak naszywki, odmienny kolor, napisy reklamowe, etc. Są one jednak oznaczone logo Spółki umieszczonym na metce produktu.

Ubrania są udostępniane pracownikom w następującej formie:

* na okres wyposażenia w strój służbowy - trwający ok. 6 miesięcy (czas trwania sprzedaży danej kolekcji ubrań)

* w drodze odsprzedaży po cenie rynkowej po zakończeniu ww. okresu.

Celem Spółki jest ekspozycja strojów głównie z najnowszej kolekcji. W rezultacie w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, w czasie pracy pracownicy będą nosić ubrania dostępne w sprzedaży w sklepach Spółki. W okresie wyposażenia w strój służbowy Spółka będzie prawnie pozostawać właścicielem strojów służbowych, i nie będzie pobierać od pracowników żadnego ekwiwalentu pieniężnego.

Pracownik, któremu udostępniono strój będzie zobowiązany do dbałości o estetykę i schludność odzieży, w tym jej prania i konserwacji. Spółka może ingerować w sposób doboru poszczególnych elementów stroju przez pracownika i sposób ekspozycji. Może się zdarzyć, że pracownicy będą wykorzystywali stroje także poza godzinami pracy (np. w drodze do pracy). Z perspektywy biznesowej, noszenie przez pracownika stroju opatrzonego marką Spółki poza siedzibą jej sklepu lub biura stanowi wciąż pożądany element działalności reklamowo - promocyjnej jej własnych produktów.

Po wycofaniu danej kolekcji i zakończeniu okresu wyposażenia w strój służbowy pracownik, co do zasady będzie zobowiązany do zwrotu udostępnionych ubrań. Jednakże pracownik będzie miał możliwość odkupienia od Spółki stroju, z którego do tej pory korzystał. Cena odsprzedaży będzie niższa niż katalogowa cena stosowana przy sprzedaży nieużywanych ubrań tego typu w sklepach. Spółka planuje odliczać podatek VAT od nabycia przedmiotowych ubrań.

Jak już wskazano, podstawową zasadą określoną w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług istotną dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego, jest istnienie związku tego podatku z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika tego podatku. Dla uznania prawa odliczenia podatku naliczonego istotna jest również intencja nabycia towarów i usług przez podatnika podatku VAT.

W niniejszej sprawie warunek, iż odliczenia podatku naliczonego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług został spełniony.

Odnosząc się natomiast do kwestii związku nabywanych towarów z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi zauważyć należy, iż - jak wskazał Wnioskodawca - noszenie przez pracowników strojów służbowych udostępnianych przez Spółkę ma na celu reklamę, promocję i eksponowanie produktów Spółki, a także zwiększenie zintegrowania i większej identyfikacji pracowników ze Spółką. Zdaniem Spółki powyższe przekłada się na wzrost przychodów Spółki. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż nabywane przez Spółkę ubrania, następnie udostępniane pracownikom, mają związek pośredni z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nabywane produkty służą prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Spółka może zatem dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem ubrań, udostępnianych pracownikom jako stroje służbowe w celu reklamowania i promowania produktów Spółki, z uwagi na fakt, iż poniesione wydatki służą Wnioskodawcy, będącemu zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, iż w zakresie pytania Nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych, pytań Nr 3 i Nr 5 dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych oraz pytania Nr 4 dotyczącego podatku od towarów i usług, wskazanych we wniosku z dnia 10 września 2012 r., wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.