IPPP2/443-832/13-2/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2013 r. (data wpływu 7 sierpnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia właściwego sposobu dokumentowania świadczonych usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 sierpnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia właściwego sposobu dokumentowania świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Firma sp. j. jest autoryzowanym serwisem napraw sprzętu foto i video. Wykonuje naprawy gwarancyjne i odpłatne dla klientów indywidualnych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, które ewidencjonuje za pomocą kas rejestrujących oraz dla podatników VAT, dla których sprzedaż dokumentuje fakturami VAT.

Obsługa napraw sprzętu odbywa się przy użyciu systemu informatycznego, który powiązany jest z drukarkami fiskalnymi. Kolejne etapy naprawy mają odzwierciedlenie w ewidencji komputerowej i mogą pojawić się na wydrukach komputerowych. Naprawa sprzętu foto i video, części użyte do naprawy oraz usługi transportowe opodatkowane są 23% stawką VAT.

Procedura naprawy odpłatnej obejmuje następujące etapy współpracy z klientem:

1. Przyjęcie sprzętu do naprawy związane jest z utworzeniem zlecenia z indywidualnym numerem, dla konkretnego klienta, z opisem usterki, jaką zauważył klient itp. Klient otrzymuje osobiście lub za pomocą poczty mailowej "Pokwitowanie na sprzęt oddany do naprawy nr zlecenia", w którym to dokumencie zawarte są dane z ww. zlecenia.

2. Przekazanie sprzętu, do oceny technicznej, do specjalisty zajmującego się naprawą sprzętu danej marki, w ramach utworzonego dla danej naprawy zlecenia. Technik tworzy "Kosztorys do zlecenia nr...", w którym wycenia dokładnie tzw. robociznę wyszczególniając prace, jakie planuje wykonać przy danym typie usterki oraz wymienia części, jeśli takie będą niezbędne, do dokonania naprawy. Dokument kosztorysowy przedstawiany jest do akceptacji klientowi osobiście lub za pomocą poczty mailowej.

3. Po zaakceptowaniu kosztorysu przez klienta, sprzęt jest naprawiany. Ujawnione w czasie naprawy dodatkowe prace do wykonania są zawsze przekazywane do akceptacji klientowi. Po zakończeniu zlecenia tworzony jest dokument: "Pokwitowanie odbioru sprzętu z naprawy nr zlecenia...". W dokumencie tym wyszczególnione są wykonane prace, użyte części oraz transport, jeżeli klient nie odbiera sprzętu osobiście. Wszystkie pozycje wycenione są w kwocie netto i brutto, podana jest stawka podatku VAT i jego kwota.

4. Wykonana usługa dla osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej i rolników ryczłtowych podlega ewidencjonowaniu w kasie rejestrującej. Na paragonie fiskalnym nazwa usługi określona jest jako: "Naprawa zlec. nr...". Z określoną 23% stawką podatku VAT i jego łączną kwotą oraz łączną kwotą sprzedaży brutto. Do paragonu dodawany jest dokument "Pokwitowanie odbioru sprzętu z naprawy nr zlecenia..." (pkt 3) z wyszczególnionymi elementami wykonanej usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe będzie w świetle § 8 pkt 1 ust. 6 rozporządzenia ministra finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, zastosowanie procedury dokumentowania sprzedaży usług naprawy sprzętu foto i video następującymi dokumentami, występującymi łącznie, które pozwalają na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku oraz zapewniają konsumentowi możliwość kontroli dokonanego zakupu:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w § 8 pkt 1 ust. 6, brzmiącym "paragon fiskalny zawiera co najmniej, nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację" wskazuje na konieczność takiego poinformowania konsumenta, aby nie miał wątpliwości co do rodzaju zakupionego towaru i usługi.

Zaproponowany przez Wnioskodawcę sposób dokumentowania sprzedaży wykonanych usług, polegający na uzupełnieniu informacji zawartych na paragonie dodatkowym dokumentem pochodzącym z systemu informatycznego, Strona uważa za prawidłowe.

Sp. j. posiada system informatyczny specjalnie przystosowany do dokumentowania i rozliczania usług napraw sprzętu foto i video. Klient tak jak opisano w opisie zdarzenia przyszłego, jest na bieżąco informowany o zaawansowaniu prac, które są wykonywane dopiero, po dokonanej przez niego akceptacji kosztorysu. Otrzymuje on też z firmy dokumenty, które potwierdzają dokonane uzgodnienia. Po wykonaniu usługi otrzyma, jako uzupełnienie do paragonu, pełną informację o wykonanej usłudze w dokumencie "Pokwitowanie odbioru sprzętu z naprawy nr zlecenia...". Wszystkie elementy wykonywanej naprawy: usługa naprawy, wykorzystane do naprawy części i transport opodatkowane są 23% stawką podatku VAT.

Usługa na paragonie nazwana "Naprawa zlec. nr..." opodatkowana jest też 23% stawką podatku VAT. Kasy fiskalne współpracujące z systemem nie posiadają technicznych możliwości samodzielnego dokonania jednoznacznej identyfikacji sprzedanych usług.

Po przeprowadzeniu szczegółowej analizy procedury dokonywanej naprawy i dokumentów występujących na każdym etapie naprawy, biorąc po uwagę możliwości techniczne posiadanych obecnie kas fiskalnych oraz wymóg, Ministra Finansów, jednoznacznego poinformowania klienta o wykonanej usłudze Spółka uważa, że rozwiązanie, które proponuje jest prawidłowe.

Wymienione dokumenty zawierają również wszystkie elementy, które pozwalają na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 111 ust. 1 podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ww. ustawy podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Z art. 111 ust. 6a ustawy wynika, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Natomiast stosownie do zapisu art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Wymogi m.in. co do treści paragonu fiskalnego, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363).

Stosownie do § 2 pkt 12 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym - rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję m.in. wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Należy także wskazać, iż z § 6 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia wynika, że podatnik jest obowiązany do określenia sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług. Natomiast sposób ten określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług.

Jak wynika z § 8 ust. 1 cyt. rozporządzenia paragon fiskalny zawiera co najmniej:

Zgodnie z treścią § 8 ust. 2 cyt. rozporządzenia paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Powołane przepisy wskazują, iż na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Oprócz nazwy, może znajdować się ewentualnie opis stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru lub usługi winna zatem oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru lub usługi, a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru lub usługi, tak aby do każdego towaru/usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru lub usługi. Nazwy, uwzględniające "jednoznaczne" identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Podatnicy którzy świadczą usługi (dokonują szeregu czynności składających się na świadczenie usług) mogą przy określaniu nazwy usługi wykorzystywać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności (cennika). Tym samym, stosowane nazwy będą zależały od samej oferty tego podatnika. Zważywszy, że ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej podlega dana usługa, którą jest pewna finalna czynność, składająca się z wielu komponentów, nie ma konieczności i uzasadnienia wyliczania wszystkich jej elementów składowych. Jednakże zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie usług. Stosowanie jednak rozbudowanego nazewnictwa ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6, charakter fakultatywny.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest autoryzowanym serwisem napraw sprzętu foto i video. Wykonuje naprawy gwarancyjne i odpłatne dla klientów indywidualnych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, które ewidencjonuje za pomocą kas rejestrujących oraz dla podatników VAT dla których sprzedaż dokumentuje fakturami VAT. Obsługa napraw sprzętu odbywa się przy użyciu systemu informatycznego, który powiązany jest z drukarkami fiskalnymi. Kolejne etapy naprawy mają odzwierciedlenie w ewidencji komputerowej i mogą pojawić sie na wydrukach komputerowych. Naprawa sprzętu foto i video, części użyte do naprawy oraz usługi transportowe opodatkowane są 23% stawką VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości zastosowanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej procedury dokumentowania sprzedaży usług naprawy sprzętu foto i video poprzez wskazanie na wydanym paragonie fiskalnym jako nazwy usługi "Naprawa zlec. nr... " oraz "pokwitowaniem odbioru sprzętu z naprawy nr zlecenia...." z wyszczególnionymi i wycenionymi elementami wykonanej usługi w kwotach netto, brutto, 23% stawce podatku VAT i kwocie podatku, drukowym z systemu informatycznego.

W odniesieniu do ww. wątpliwości Wnioskodawca uważa, że zaproponowany przez niego sposób dokumentowania sprzedaży wykonanych usług, polegający na uzupełnieniu informacji zawartych na paragonie dodatkowym dokumentem pochodzącym z systemu informatycznego, jest prawidłowy.

Z poczynionych przez Organ rozważań wynika, że Sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa świadczonej usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie nabywaną usługę oraz aby nazwa ta umożliwiała jej właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Tym samym, paragon fiskalny powinien zawierać pełną nazwę świadczonej przez Stronę usługi w celu umożliwienia właściwego przyporządkowanie wyświadczonej usługi do stawki podatku oraz właściwą jego identyfikację przez klienta. Oznacza to, że Wnioskodawca powinien wystawiać paragony zawierające nazwę usług na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Klient powinien mieć możliwość weryfikacji, czy cena deklarowana przez Sprzedawcę jest taka sama jak cena wyszczególniona na paragonie. Podatnik powinien zatem zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z konkretnymi nazwami jednostkowymi, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację. Jednocześnie nazwa usługi na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie, w połączeniu z ceną, dokładnie określić jaka usługa została nabyta. Dopiero powyższe skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie. Należy zauważyć, że im szerszy jest wybór usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji. Jak wskazano wyżej sposób "jednoznacznego" identyfikowania usług jest ściśle związany z wykazanymi usługami, jakie Podatnik oferuje.

W świetle przywołanych przepisów doprecyzowania wymaga nazwa podana na paragonie fiskalnym w postaci "Naprawa zlec. nr...". Z założenia usługa ta dotyczy różnych napraw, dla których zastosowanie mają różne ceny. Naprawy mechaniczne dotyczyć mogą różnych części sprzętu foto i video. Specyfika tej sprzedaży polega więc na tym, że cena jest zależna od naprawianych części sprzętu foto i video. Można zatem uznać, że ta grupa sprzedawanych usług jest określoną kategorią usług (naprawianych części sprzętu foto i video) o różnych przyporządkowanych do nich cenach. W świetle powyższego, dla usług z tej kategorii nie można zastosować jednej nazwy z dopiskiem numeru zlecenia. W przypadku bowiem sprzedaży usług dotyczących naprawy sprzętu foto i video w sytuacji, gdy występuje zróżnicowanie cenowe pomiędzy konkretnymi naprawami różnych części sprzętu foto i video tj. ustalana jest różna cena za konkretną naprawę ze względu na rodzaj naprawianej części uznać należy, iż stosowanie nazwy "naprawa zlec. nr..." jest nieprawidłowe. Uszczegółowienie tej nazwy na rodzaj (nazwę rodzajową) wykonanej czynności na paragonie fiskalnym pozwoli na indywidualne określenie wykonanej przez Wnioskodawcę usługi. Wskazać zatem należy, że proponowany przez Wnioskodawcę sposób oznaczania na paragonie fiskalnym sprzedawanych usług jako "Naprawa zlecenie nr..." wskazuje charakter danej usługi (naprawa) jednakże wydany paragon uniemożliwia jej jednoznaczną identyfikację. Proponowany przez Wnioskodawcę sposób określania na paragonie usług jako "Naprawa zlecenie nr..." nie zapewnia należytej kontrolnej i ochronnej funkcji informacyjnej wobec konsumenta, jaką spełniać winien paragon fiskalny. Przy czym zauważyć należy, iż czynność naprawy poszczególnej części sprzętu foto i video pociąga za sobą szereg czynności np. ocena techniczna usterki, demontaż elementu, wymiana części, naprawa. Ich uszczegółowienie nie jest konieczne. Wystarczającym bowiem jest podanie na paragonie fiskalnym nazwy świadczonej usługi wraz ze wskazaniem nazwy części naprawianego sprzętu bez wykazywania szeregu czynności składających się na tę naprawę. Zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie. Jak wskazano wyżej, stosowanie rozbudowanego nazewnictwa ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, charakter fakultatywny. Tym samym, nie ma obowiązku umieszczania na wystawianych paragonach fiskalnych szczegółowych opisów czynności wykonywanych w ramach poszczególnej usługi.

Z uwagi na przywołane uregulowania, w świetle przedstawionej treści wniosku nieprawidłowe jest postępowanie Wnioskodawcy polegające na zastosowaniu procedury dokumentowania sprzedaży usług naprawy sprzętu foto i video poprzez wskazanie na wydanym paragonie fiskalnym - jako nazwy usługi "Naprawa zlec. nr... " wraz "Pokwitowaniem odbioru sprzętu z naprawy nr zlecenia...." z wyszczególnionymi i wycenionymi elementami wykonanej usługi w kwotach netto, brutto, 23% stawce podatku VAT i kwocie podatku, drukowym z systemu informatycznego.

Zaproponowany przez Wnioskodawcę sposób dokumentowania sprzedaży wykonanych usług, polegający na uzupełnieniu informacji zawartych na paragonie dodatkowym dokumentem pochodzącym z systemu informatycznego, jest niewystarczający, gdyż to z samego paragonu fiskalnego powinna wynikać nazwa usługi, która zapewni właściwą jej identyfikację przez klienta a organowi podatkowemu pozwalać będzie na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.