IPPP2/443-827/11-2/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2011 r. (data wpływu 7 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za odpłatne świadczenie usług zawieranych przez Spółkę umów leasingu - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 lipca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za odpłatne świadczenie usług zawieranych przez Spółkę umów leasingu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach transakcji pomiędzy Korzystającym a Wnioskodawcą (dalej: "Finansujący"), Finansujący udzielił Korzystającemu finansowania w postaci leasingu finansowego portfela nieruchomości (dalej: "Nieruchomości"). Dla każdej z Nieruchomości została zawarta odrębna umowa (dalej: "Umowa Indywidualna") składająca się z umowy leasingu dotyczącej budynku (dalej: "Umowa Leasingu") oraz umowy dzierżawy dotyczącej gruntu, na którym budynek został posadowiony (dalej: "Umowa Dzierżawy"). Wspomniane grunty stanowią własność Finansującego, bądź są użytkowane przez Finansującego na mocy przysługującego mu prawa użytkowania wieczystego tych gruntów. Wszystkie Umowy Indywidualne zostały sporządzone, co do zasady, na tych samych warunkach w oparciu o wzór umowy dzierżawy gruntu oraz leasingu budynku (dalej: "Wzór Umowy").

Poszczególne Umowy Indywidualne różnią się przedmiotami leasingu - nieruchomościami, które tymi umowami są objęte, ich wartością i w konsekwencji wysokością zobowiązań pieniężnych przewidzianych tymi umowami. Wzór Umowy stanowi integralną część każdej Umowy Indywidualnej.

Wszystkie Umowy Indywidualne zostały zawarte na czas określony 180 miesięcznych okresów leasingowych (tekst jedn.: 15 lat) i zawierają postanowienia, że odpisów amortyzacyjnych od budynków dokonuje Korzystający. Dodatkowo, Umowy Indywidualne przewidują obowiązek zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży dla każdej z Nieruchomości, pomiędzy Finansującym jako sprzedawcą a Korzystającym jako przyszłym nabywcą Nieruchomości (dalej: "Umowy Przedwstępne"). W wykonaniu tego zobowiązania wszystkie Umowy Przedwstępne zostały zawarte. Przedmiotem każdej z Umów Przedwstępnych jest zobowiązanie Finansującego i Korzystającego do zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży Nieruchomości, przy czym umowa przyrzeczona zostanie zawarta po upływie okresu trwania Umowy Leasingu lub przedterminowym jej rozwiązaniu lub wygaśnięciu, w szczególności pod warunkiem spłaty przez Korzystającego wszelkich zobowiązań wobec Finansującego wynikających z Umowy Leasingu.

Każda z Umów Indywidualnych zawiera postanowienia dotyczące wynagrodzenia Finansującego, na które składają się:

ii. część odsetkowa stanowiąca część wynagrodzenia Finansującego;

b. z tytułu Umowy Dzierżawy: czynsz dzierżawny.

Suma opłat ustalonych w każdej z Umów Indywidualnych, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług odpowiada przynajmniej wartości początkowej Nieruchomości, przy czym suma opłat ustalonych w każdej z Umów Leasingu odpowiada przynajmniej wartości początkowej budynków. Strony ustaliły, iż cena sprzedaży Nieruchomości, określona w przyrzeczonej umowie sprzedaży będzie wynosiła 100% wartości początkowej netto gruntu wskazanej w Umowie Indywidualnej.

Wszystkie Nieruchomości zostały wydane Korzystającemu następnego dnia po zawarciu Umów Indywidualnych. W dniu wydania Nieruchomości oraz w ciągu kolejnych 7 dni od dnia wydania Nieruchomości Finansujący wystawił Korzystającemu faktury VAT obejmujące dla każdej z Umów Leasingu: (i) wstępną opłatę leasingową (ii) opłaty administracyjne oraz (iii) sumę okresowych opłat leasingowych. Do dostawy budynków zastosowane zostało zwolnienie z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z kolei, z tytułu każdej Umowy Dzierżawy, Finansujący wystawia miesięczne faktury VAT na Korzystającego, obejmujące miesięczny czynsz dzierżawny. Faktury te są wystawiane niezależnie od faktur VAT dokumentujących dostawę budynków. Do usług dzierżawy gruntów lub prawa użytkowania wieczystego gruntów, na którym budynki zostały posadowione, stosowana jest stawka 23% VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego oddanie przez Finansującego gruntu lub prawa użytkowania wieczystego gruntu do użytkowania przez Klienta stanowi dostawę towarów zwolnioną od podatku VAT na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, oddanie przez Finansującego gruntu lub prawa użytkowania wieczystego gruntu do użytkowania przez Korzystającego nie stanowi dostawy towarów, zwolnionej od podatku VAT na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, lecz stanowi usługę opodatkowaną według stawki podstawowej.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Z kolei, na podstawie art. 7 ust. 9 ustawy o VAT, przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty. Ponadto, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle zaś art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "ustawa o p.d.o.p."), umową leasingu jest umowa nazwana w kodeksie cywilnym, a także każda inna umowa, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym" oddaje do odpłatnego używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym" podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne a także grunty. Jeśli zaś chodzi o prawo wieczystego użytkowania gruntów, Finansujący pragnie podkreślić, iż nie może być ono w ogóle przedmiotem leasingu w rozumieniu przepisów podatkowych. Nie podlega ono bowiem amortyzacji, zgodnie z art. 16c ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Nie może być również utożsamiane z pojęciem gruntu.

Powyższa argumentacja przedstawiona została również w roku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Warszawie z dnia 31 lipca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 636/08, w którym Sąd stwierdził, iż "zgodnie z art. 16c pkt 1 updp oraz art. 22c pkt 1 updf, amortyzacji nie podlegają między innymi prawo wieczystego użytkowania gruntów oraz grunty z tym, że ustawa o VAT w art. 7 ust. 9 dopuszcza grunty jako przedmiot umowy leasingu. W przedmiotowej sprawie jak wynika z wniosku strony przedmiotem spornej umowy jest prawo (użytkowanie wieczyste), a nie rzecz (grunt). Pojęcia te nie są tożsame jak słusznie zauważyła Strona skarżąca przepis art. 7 ust. 9 ustawy o VAT poprzez odesłanie do przepisów o podatkach dochodowych klasyfikuje umowy leasingu, które zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT mogą być uznane za dostawę towarów. Takiej analizy organy podatkowe nie uczyniły utożsamiając grunt z prawem wieczystego użytkowania gruntu nie uważając, iż prawo wieczystego użytkowania gruntu nie podlega amortyzacji i warunek ten określono w art. 7 ust. 9 ustawy o VAT w stosunku do użytkowania wieczystego gruntu nie został wyłączony do celów opodatkowania podatkiem VAT, tak jak w przypadku gruntów".

Przedstawione powyżej wnioski prezentują organy podatkowe, przykładowo w następujących pismach:

1. Interpretacja indywidualna Dyrektora izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 kwietnia 2008 r., sygn. akt ILPB3/423-84/08-2/DS,

2. Postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 5 marca 2007 r., sygn. 1472/ROP1/423-29/07/AJ,

3. Decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 9 października 2006 r. sygn. BI/423-0162/05.

W pismach tych czytamy:

" (...) w części dotyczącej prawa wieczystego użytkowania gruntów umowa zawarta przez Spółkę nie stanowi umowy leasingu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie będą miały do niej zastosowania przepisy rozdziału 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Do tego typu umów będą miały natomiast zastosowanie zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 17I u.p.d.o.p. przepisy art. 12 -16 u.p.d.o.p. regulujące kwestie związane z umowami najmu oraz dzierżawy".

Biorąc pod uwagę powyższe, Umowy Dzierżawy gruntów lub użytkowania wieczystego gruntów nie stanowią umów leasingu w rozumieniu ustawy o p.d.o.p. W konsekwencji, w świetle zapisów art. 7 ust. 9 ustawy o VAT, wydanie towarów na podstawie tych umów nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Finansujący pragnie ponadto wskazać, iż Umowy Dzierżawy zawarte z Korzystającym nie przewidują, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tymi umowami, nie później niż z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Finansujący zawarł bowiem z Korzystającym odrębne umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości ustalające warunki, które muszą być spełnione, aby doszło do sprzedaży tych nieruchomości. Klient, przede wszystkim, musi dokonać zapłaty ceny gruntu / prawa wieczystego użytkowania gruntu, a także wywiązać się ze wszystkich zobowiązań wynikających z Umów Leasingu budynków. Tym samym, wydanie gruntów oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów na podstawie Umów dzierżawy nie stanowi dostawy towarów.

Wobec powyższego, należy uznać, że oddanie przez Finansującego gruntu lub prawa użytkowania wieczystego gruntu do użytkowania przez Korzystającego nie stanowi dostawy towarów, zwolnionej od podatku VAT na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, lecz stanowi usługę opodatkowaną według stawki podstawowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jedną z podstawowych czynności podlegających opodatkowywaniu jest dostawa towarów. Stąd też niezwykle istotne jest określenie definicji "towaru", gdyż jest on przedmiotem znacznej części transakcji opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Potraktowanie ustanowienia i zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu jak dostawy towarów (gruntu) podyktowane było cechami tego prawa i faktyczną treścią czynności związanych z jego ustanowieniem czy też zbyciem. Bowiem nabycie prawa do korzystania z gruntu przez użytkownika wieczystego z ekonomicznego punktu widzenia jest zbliżone do prawa własności gruntu.

Przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2 art. 7, rozumie się w myśl ust. 9 tego artykułu umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Jak wynika z art. 16c pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów. Natomiast art. 17a pkt 1 ww. wskazuje, iż przez umowę leasingu rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Zatem przedmiotem leasingu mogą być także grunty, pomimo tego, iż nie podlegają one amortyzacji.

Biorąc pod uwagę treść art. 7 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług oraz ww. przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stwierdzić należy, iż wydanie towarów - gruntów, na podstawie zawartych umów u leasingu, również należy traktować jak dostawę towarów, pomimo, iż grunty na mocy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie podlegają amortyzacji.

Z treści art. 7 ust. 9 wynika zatem, iż ustawodawca nie uzależnił uznania zawartej umowy leasingu lub dzierżawy za dostawę towarów od tego czy korzystający dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Należy jednak zauważyć, iż uznanie od dnia 1 grudnia 2008 r. za dostawę towarów również oddania gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tego prawa jest konsekwencją uchwały NSA w poszerzonym siedmioosobowym składzie z dnia 8 stycznia 2007 r. sygn. akt IFPS 1/06, w której Sąd uznał, iż oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów. Tym samym, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie użytkowania wieczystego gruntu tożsame jest z pojęciem gruntu. Skoro zatem oddanie gruntów na podstawie umowy leasingu stanowi w na gruncie podatku od towarów i usług dostawę towarów, w analogiczny sposób traktować należy oddanie do używania gruntów oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów na podstawie umowy dzierżawy.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 i 5a ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Przepisu ust. 5 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli.

Cyt. wyżej przepis jednoznacznie łączy budynek lub budowle i grunt trwale z nim związany, a więc, grunt na którym posadowiony jest budynek i budowle.

Wyjątek dotyczy sytuacji, w której oddanie w użytkowanie wieczyste (dostawa w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy) dotyczy gruntu zabudowanego budynkami, wówczas sposób opodatkowania budynków będących przedmiotem dostawy nie ma wpływu na sposób opodatkowania opłat pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste. Natomiast w pozostałych przypadkach innych niż określony w art. 29 ust. 5a ustawy dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych, w tym również w sytuacji gdy grunt jest objęty prawem użytkowania wieczystego, sposób opodatkowania budynków i budowli będących przedmiotem dostawy wpływa na sposób opodatkowania gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu).

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Strona jest finansującym w umowach leasingu, których przedmiotem są budynki posadowione na gruncie objętym prawem wieczystego użytkowania gruntu. Dla każdej z Nieruchomości została zawarta odrębna umowa składająca się z umowy leasingu dotyczącej budynku - Umowa Leasingu oraz umowy dzierżawy dotyczącej gruntu, na którym budynek został posadowiony - Umowa Dzierżawy. Wspomniane grunty stanowią własność Finansującego, bądź są użytkowane przez Finansującego na mocy przysługującego mu prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Wszystkie Umowy Indywidualne zostały zawarte na czas określony 180 miesięcznych okresów leasingowych (tekst jedn.: 15 lat) i zawierają postanowienia, że odpisów amortyzacyjnych od budynków dokonuje Korzystający. Dodatkowo, Umowy Indywidualne przewidują obowiązek zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży dla każdej z Nieruchomości, pomiędzy Finansującym jako sprzedawcą a Korzystającym jako przyszłym nabywcą Nieruchomości (dalej: "Umowy Przedwstępne"). W wykonaniu tego zobowiązania wszystkie Umowy Przedwstępne zostały zawarte. Przedmiotem każdej z Umów Przedwstępnych jest zobowiązanie Finansującego i Korzystającego do zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży Nieruchomości, przy czym umowa przyrzeczona zostanie zawarta po upływie okresu trwania Umowy Leasingu lub przedterminowym jej rozwiązaniu lub wygaśnięciu, w szczególności pod warunkiem spłaty przez Korzystającego wszelkich zobowiązań wobec Finansującego wynikających z Umowy Leasingu.

Z tytułu każdej Umowy Dzierżawy, Finansujący wystawia miesięczne faktury VAT na Korzystającego, obejmujące miesięczny czynsz dzierżawny. Faktury te są wystawiane niezależnie od faktur VAT dokumentujących dostawę budynków. Do usług dzierżawy gruntów lub prawa użytkowania wieczystego gruntów, na którym budynki zostały posadowione, stosowana jest stawka 23% VAT.

Wobec powyższego uznać należy, iż zawarta przez Stronę umowa leasingu, dzierżawy prawa użytkowania wieczystego gruntu jest umową, o której mowa w art. 7 ust. 9 ustawy.

Jak już wskazano, ustawa o podatku od towarów i usług uznaje za dostawę towarów zarówno dostawę gruntów, jak i dostawę prawa wieczystego użytkowania gruntów. Dlatego też dzierżawa gruntów powinna być na gruncie tego podatku traktowana w sposób analogiczny jak dzierżawa prawa wieczystego użytkowania gruntów. Zatem z uwagi na fakt, iż jak Strona wskazała przedmiotowe umowy zostaną zawarte na czas określony, oraz że zawarte umowy indywidualne przewidują obowiązek zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży dla każdej z nieruchomości, pomiędzy Finansującym jako sprzedawcą, a Korzystającym jako przyszłym nabywcą nieruchomości, uznać należy, iż wypełnione zostaną przesłanki wynikające z mocy art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy - oddanie gruntów lub wieczystego użytkowania gruntów do używania na podstawie ww. umów dzierżawy uznać należy zatem za dostawę towarów.

Zatem z uwagi na fakt, iż jak Strona wskazała przedmiotowe umowy zostaną zawarte na czas określony, oraz że zawarte umowy indywidualne przewidują obowiązek zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży dla każdej z nieruchomości, pomiędzy Finansującym jako sprzedawcą, a Korzystającym jako przyszłym nabywcą nieruchomości, uznać należy, iż wypełnione zostaną przesłanki wynikające z mocy art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy - oddanie gruntów lub wieczystego użytkowania gruntów do używania na podstawie ww. umów leasingu uznać należy zatem za dostawę towarów.

Z uwagi na to, iż przedmiotem zawartych przez Stronę umów leasingu są budynki posadowione na gruncie objętym prawem użytkowania wieczystego, a zarówno umowa leasingu budynków jak i umowa leasingu prawa użytkowania wieczystego traktowane są jako dostawa towarów, w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 29 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Biorąc pod uwagę treść złożonego wniosku oraz powołane wyżej przepisy uznać należy za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zakwalifikowania umowy leasingu użytkowania wieczystego gruntów za świadczenie usług.

Odnosząc się do wskazanych przez Wnioskodawcę:

1. Interpretacji indywidualnej Dyrektora izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 kwietnia 2008 r., sygn. akt ILPB3/423-84/08-2/DS,

2. Postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 5 marca 2007 r., sygn. 1472/ROP1/423-29/07/AJ,

3. Decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 9 października 2006 r. sygn. BI/423-0162/05

wskazać należy, iż rozstrzygnięcia te dotyczą podatku dochodowego od osób prawnych a co za tym idzie nie mogą mieć wpływu na przedmiotowe rozstrzygnięcie. W kwestii powołanego przez Spółkę orzeczenia Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 lipca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 636/08 tut. Organ zauważa, iż w świetle uchwały NSA w poszerzonym siedmioosobowym składzie z dnia 8 stycznia 2007 r. sygn. akt I FPS 1/06 nie może ono stanowić o merytorycznym rozpoznaniu niniejszej sprawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.