IPPP2/443-82/09-2/AS - Nieodpłatne świadczenie usługi wypożyczenia pojazdu klientowi zainteresowanemu jego zakupem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2009 r. (data wpływu 26 stycznia 2009 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego świadczenia usługi wypożyczenia pojazdu klientowi zainteresowanemu jego zakupem - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego świadczenia usługi wypożyczenia pojazdu klientowi zainteresowanemu jego zakupem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik sprzedaje dwukołowe pojazdy elektryczne Czasami pojazd jest wypożyczany klientowi zainteresowanemu zakupem na krótki czas, maksymalnie na jeden miesiąc. Umowa nie nakłada na biorącego do używania żadnych zobowiązań co do zakupu. Biorący do używania nie ponosi żadnej odpłatności, co najwyżej po wyładowaniu akumulatorów elektrycznych samodzielnie je ładuje. Wypożyczenie służy podjęciu decyzji o zakupie pojazdu. Cena pojazdu wynosi ponad 20.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne świadczenie usługi wypożyczenia na krótki czas pojazdu klientowi zainteresowanemu jego zakupem rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowane jest wyłącznie odpłatne świadczenie usług. Jednak art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług uznaje niektóre nieodpłatnie świadczone usługi za usługi podlegające opodatkowaniu. Zdaniem podatnika te przepisy nie odnoszą się do powszechnych praktyk handlowych polegających na pozwolenie przyszłemu nabywcy zapoznać się z nabywanym produktem. Ani taki rodzaj nieodpłatnego krótkoterminowego wypożyczenia, ani taki rodzaj odbiorcy świadczonej usługi nie jest wymieniony jako czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji Spółka nie musi ustalać wartości tej usługi i obliczać należnego podatku od towarów i usług.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jako odpłatne świadczenie usług.

Jeżeli zatem podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z nieodpłatnym świadczeniem usług, to nie obciąża tej usługi podatkiem od towarów i usług. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają zatem co do zasady tylko te nieodpłatne świadczone usługi, w związku z którymi podatnik odliczył podatek naliczony zawarty w zakupach. Przy czym, aby takie nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu, zgodnie z powołanym przepisem, usługi te nie powinny stanowić usług związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

W przedmiotowej sytuacji więc, gdy świadczone są usługi nieodpłatnego wypożyczenia pojazdu klientowi zainteresowanemu jego zakupem na okres nawet jednego miesiąca przez podmiot zajmujący się komercyjnie sprzedażą takich pojazdów, nie można o takim świadczeniu usługi mówić, iż jest ona związana z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Świadczenie takiej usługi nie wynika z istoty prowadzonego przedsiębiorstwa, lecz stanowi usługę samą w sobie, która z chęci przedsiębiorcy stała się nieodpłatna (umowa wypożyczenia, jak podała Spółka, nie nakłada na klienta żadnych zobowiązań co do zakupu przedmiotowego pojazdu). W opinii tutejszego organu, o usłudze związanej z prowadzeniem przedsiębiorstwa (dla opisanego stanu faktycznego) można by mówić wtedy, gdyby funkcjonowanie przedsiębiorstwa bez świadczenia takiej usługi nie byłoby możliwe. Usługa nieodpłatnego wypożyczenia pojazdu w powstałych okolicznościach, gdy wypożyczenie może objąć okres nawet do jednego miesiąca, stanowi przedmiot działalności, nie jest zaś związana z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa jako takiego.

Powyższe rozwiązanie przyjęte w przepisach o podatku od towarów i usług wynika z podstawowych zasad, na których opiera się system podatku od towarów i usług, tj. powszechności opodatkowania i neutralności, jak i z samej istoty podatku od towarów i usług polegającej na opodatkowaniu konsumpcji. Odstąpienie zatem od obowiązku naliczenia podatku należnego w sytuacji, gdy podatnik odliczył podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych ze świadczeniem usług w przypadkach, o których mowa w art. 8 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, oznaczałoby że konsumpcja faktycznie nie byłaby obciążona podatkiem od towarów i usług, co byłoby sprzeczne z istotą podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 2 dyrektywy Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (2006/112/WE), państwa członkowskie mogą odstąpić od stosowania przepisów ust. 1 (dotyczących m.in. opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług), pod warunkiem, że takie odstępstwo nie będzie prowadzić do zakłóceń konkurencji. Przepis ten odnosi się zatem do wyłączenia z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług niektórych czynności, a nie do ich zwolnienia z podatku od towarów i usług. Zwolnienie od podatku usługi wypożyczenia pojazdu świadczonej nieodpłatnie byłoby niezgodne z postanowieniami cytowanej wyżej dyrektywy. Przepis art. 132 ww. dyrektywy, określający zwolnienia od podatku od towarów i usług dotyczące niektórych czynności, w swoim katalogu nie wymienia bowiem usługi wypożyczenia pojazdu i tym samym nie daje możliwości zastosowania do tych usług zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Analogiczne przepisy w tym zakresie zawiera również Szósta dyrektywa Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC).

Wprowadzenie zatem rozwiązania polegającego na zwolnieniu od podatku od towarów i usług nieodpłatnego świadczenia usługi wypożyczenia pojazdu byłoby niezgodne z przepisami unijnymi i stanowiłoby nieuprawnioną ingerencję w zasady opodatkowania określone ustawą o podatku od towarów i usług.

Przyjęte rozwiązania w art. 8 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług realizują zatem podstawowe zasady podatku od wartości dodanej określone w ww. dyrektywie z dnia 28 listopada 2006 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.