IPPP2/443-812/11-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2011 r. (data wpływu 4 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla usług centrum telefonicznego - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 lipca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla usług centrum telefonicznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

C. Sp. z o.o. zawarła w dniu 9 kwietnia 2008 r. z Bankiem S.A. "Ramową Umowę Agencyjną", na podstawie której zobowiązała się do pośredniczenia w promowaniu i sprzedaży kart kredytowych oraz innych produktów bankowych oferowanych przez bank osobom trzecim. Umowa ta została zawarta na zasadach określonych w art. 6a-6d ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe i obejmuje pośrednictwo w zakresie czynności bankowych oraz czynności faktyczne związane z działalnością bankową. Szczegółowy zakres czynności wykonywanych przez C Sp. z o.o. jako agenta banku został określony w odrębnych "Umowach Szczegółowych" zawartych pomiędzy stronami. Od 2010 r. stroną umów z bankiem jest wnioskodawca - C S.A. (dalej: Spółka).

Na podstawie zawartych umów, Spółka świadczy na rzecz banku przede wszystkim usługi pośrednictwa finansowego w zakresie rachunków bankowych, kart kredytowych, ubezpieczeń oraz udzielenia pożyczek gotówkowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 uptu. Świadczone przez Spółkę w powyższym zakresie usługi pośrednictwa zawężają się do wykonywania w imieniu i na rzecz banku czynności stricte sprzedażowych polegających na aktywnym poszukiwaniu klientów, doborze warunków ww. usług/produktów bankowych do ich oczekiwań oraz możliwości finansowych oraz udzielaniu im pomocy w dopełnieniu niezbędnych formalności celem zawarcia odpowiedniej umowy z bankiem.

Jednocześnie Spółka świadczy na rzecz banku usługi pomocnicze do usług stricte finansowych w postaci usług centrum telefonicznego, które obejmują czynności retencji. Usługi te polegają na kontaktowaniu się z klientami banku w celu utrzymania relacji biznesowej, w sytuacji gdy klient zrezygnował lub zamierza zrezygnować z usług lub danego produktu banku. Powyższe usługi stanowią czynności faktyczne związane z działalnością bankową i wykonywane są w imieniu i na rzecz banku, w efekcie czego działania te postrzegane są przez klientów banku jako jego własne działania. Powyższe czynności obsługi retencyjnej dotyczą obsługi klientów z którymi bank zawarł umowę/y o świadczenie ww. usług, które korzystają ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37-41 uptu.

Przedstawione powyżej usługi retencji, co do zasady dotyczą aktualnych klientów banku, jednak w ich ramach może następować również kontakt z byłymi klientami banku, którzy wypowiedzieli umowę z bankiem lub zrezygnowali z danego produktu finansowego celem ponownego zawiązania relacji. W tych przypadkach, kontakt z klientem następuje na podstawie wytycznych przekazanych przez bank, w ramach których może dojść zarówno do ponownego przedstawienia oferty konkretnego produktu/usługi banku, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 uptu zarówno klientom/byłym klientom banku pozyskanym przez Spółkę w ramach czynności pośrednictwa w świadczeniu usług zwolnionych z opodatkowania VAT, jak i klientom pozyskanym przez bank przy wykorzystaniu alternatywnych źródeł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy świadczone przez Spółkę na rzecz banku usługi centrum telefonicznego obejmujące czynności obsługi retencyjnej w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. są zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego: Świadczone przez Spółkę na rzecz banku usługi centrum telefonicznego obejmujące czynności obsługi retencyjnej, podlegają w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 uptu zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 uptu, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37-41 uptu. Z kolei w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 uptu wymienione zostały zwolnione z opodatkowania usługi finansowe oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Usługi te obejmują szereg usług świadczonych przez banki, w tym m.in. usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, usługi w zakresie udzielania poręczeń i gwarancji, usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli, itp.

Z wyżej wymienionych zwolnień z opodatkowania nie mogą jednak korzystać, w świetle art. 43 ust. 15 uptu, czynności ściągania długów (w tym factoringu), usługi doradztwa oraz usługi w zakresie leasingu. Żadne z tych wyłączeń nie obejmuje jednak usług świadczonych przez Spółkę.

W ocenie Spółki świadczone przez nią usługi mieszczą się w zakresie zwolnienia z opodatkowania określonego w art. 43 ust. 13 uptu. W tym miejscu warto zwrócić uwagę, iż zgodnie z literalnym brzmieniem art. 43 ust. 13 uptu ze zwolnienia z VAT korzystają usługi pomocnicze do usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 uptu pod warunkiem, że spełniają łącznie warunki wymienione w tym artykule, które przewidują, iż aby usługa mogła być rozumiana jako pomocnicza do usługi zwolnionej z VAT, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 uptu musi stanowić element tej usługi, dający się wyodrębnić (stanowiący odrębną całość) oraz być właściwym oraz niezbędnym dla jej świadczenia. W ocenie Spółki, usługi retencji opisane niniejszym wnioskiem spełniają wszystkie ww. warunki.

Spółka zauważa, iż usługi retencji bez wątpienia należy uznać za stanowiące element usług zwolnionych z opodatkowania VAT, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 uptu, gdyż z punktu widzenia klienta nie stanowią one odrębnego świadczenia, ale niezbędny element całościowej usługi wykonywanej przez bank, których celem jest zapewnienie należytego poziomu ich wykonania. Dodatkowy argument przemawiający za uznaniem ww. usług za stanowiące element usług zwolnionych z VAT wynika z faktu, iż w przypadku gdyby ich wykonanie nie zostało powierzone Spółce, bank musiałby wykonać te czynności we własnym zakresie i przy użyciu własnych zasobów. Sam fakt zlecenia przez bank wykonania przedmiotowych usług na rzecz podmiotu trzeciego pozostaje bez wpływu na ocenę przedmiotowych usług z punktu podatkowego, gdyż przedmiotowa analiza dokonywana jest w oparciu o naturę i charakter danej usługi, jako że katalog zwolnienia przewidziany w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 37-41 oraz ust. 13 z zastrzeżeniem ust. 14 i 15 uptu przewiduje zwolnienia z VAT dla usług spełniających wskazane w nich kryteria, których weryfikacja jest niemożliwa w oderwaniu od ww. aspektów.

W odniesieniu do wyżej wymienionej kategorii usług należy stwierdzić, iż spełniają one również pozostałe kryteria zwolnienia, o których mowa w art. 43 ust. 13 uptu, gdyż jak najbardziej możliwe jest ich wydzielenie od pozostałych usług świadczonych zarówno przez Spółkę jak i przez bank, tzn. możliwe jest określenie zakresu czynności, jakie składają się na te usługi oraz odpowiedzialności Spółki za ich wykonanie. Oznacza to, iż usługi stanowiące przedmiot zapytania niniejszego wniosku Spółki należy uznać za spełniające przesłankę odrębności, o której mowa w art. 43 ust. 13 uptu.

W odniesieniu zaś do spełnienia przesłanek wynikających z art. 43 ust. 13 uptu w zakresie właściwości oraz niezbędności, Spółka zauważa, iż usługi retencji opisane niniejszym wnioskiem, podejmowane są w ścisłym związku z wykonywanymi przez bank usługami finansowymi zwolnionymi z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37-41 uptu, które z punktu widzenia klienta nie stanowią odrębnego świadczenia, ale niezbędny element usługi świadczonej przez bank, których celem jest zapewnienie należytego poziomu wykonania usług, gwarantującego zadowolenie oraz satysfakcję klienta oraz w konsekwencji mają wpływ na budowanie wizerunku banku jako instytucji zaufania publicznego.

W tym miejscu Spółka zwraca uwagę, iż z punktu widzenia świadczonych przez bank usług, wykonywana przez Spółkę obsługa retencyjna ma na celu utrzymanie zagrożonej relacji z klientami jak i zakresu wykorzystywanych przez nich usług. Czynności te kształtują wizerunek banku w relacji z jego klientami i z punktu widzenia klienta jak i samego banku stanowią one element usługi świadczonej przez bank, w ramach której poznaje on swojego klienta oraz jego potrzeby, co w konsekwencji przekłada się na ugruntowanie relacji z klientem poprzez dostosowanie oferty produktowej banku do jego indywidualnych wymagań. Należy podkreślić, iż usługi polegające na utrzymaniu relacji z klientem/zakresu wykorzystywanych przez niego usług stanowią z punktu widzenia banku, a więc oferenta usług, swoistego rodzaju gwarancję ich świadczenia, gdyż w przeciwnym razie, a więc braku adresata usługi, nie możemy mówić o zaistnieniu zdarzenia polegającego na świadczeniu usług. W tym miejscu warto zwrócić uwagę, iż w ramach usług retencji może dochodzić do swoistego rodzaju renegocjacji warunków świadczenia usług w relacji bank-klient, celem dopasowania / doboru pakietu usług banku do oczekiwań oraz warunków finansowych klienta, wynikiem których będzie utrzymanie relacji z klientem, co de facto będzie mieć odzwierciedlenie w kontynuacji świadczenia usług należących do podstawowej działalności instytucji finansowych. W świetle wyżej przedstawionej argumentacji stwierdzić należy, iż usługi retencji zarówno z perspektywy banku jak i klienta nie mają innej wartości aniżeli umożliwienie prawidłowej realizacji obowiązków względem klienta, wynikających z ukonstytuowanej umownie relacji dotyczącej świadczenia usług bankowych. Spółka podkreśla, iż świadczone przez nią usługi retencji nie stanowią czynności, których byt ekonomiczny byłby zasadny w oderwaniu od usług finansowych zwolnionych z opodatkowania VAT stanowiących przedmiot świadczenia banku, lecz są ich niezbędnym dopełnieniem. Z tego względu zasadne jest potraktowanie ich jako usług, o których mowa w art. 43 ust. 13 uptu i objęcie ich na podstawie tego przepisu zwolnieniem z opodatkowania.

Dodatkowo należy także wskazać, że w części w jakiej usługi świadczone przez Spółkę dotyczą klientów pozyskanych przez bank za pośrednictwem Spółki, możliwe jest uznanie, że stanowią one część kompleksowych usług pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 uptu i objęcie ich zwolnieniem z opodatkowania na tej podstawie.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE ukształtowany jest pogląd, że czynność złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT, co oznacza, iż należy poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik zapewnia konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy jednolite świadczenie. Jednolite świadczenie ma miejsce zwłaszcza w przypadku, gdy kilka elementów należy uznać za konstytutywne dla świadczenia głównego. Wówczas pozostałe świadczenia powinny być postrzegane jako świadczenia pomocnicze dzielące los prawny świadczenia głównego.

W przedstawionym stanie faktycznym nie ulega wątpliwości, że świadczeniem głównym Spółki na rzecz banku jest usługa pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych. Usługa ta wraz z pomocniczymi usługami obsługi retencyjnej stanowi z perspektywy banku jedno świadczenie. Usługi pomocnicze nie stanowią bowiem dla banku celu samego w sobie, lecz są środkiem służącym jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego. Spółka zauważa, iż w uptu brak jest definicji pośrednictwa w świadczeniu usług zwolnionych z VAT, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 uptu, która dedykowana byłaby wyłącznie do interpretacji przepisów tejże ustawy. Niemniej jednak należy zauważyć, iż językowa wykładnia pojęcia pośrednictwa nie ogranicza się wyłącznie do utożsamiania go z faktem wykonywania przez podmiot trzeci na rzecz zleceniodawcy jedynie czynności sprzedażowych, mających na celu pozyskanie nowych klientów, ale obejmuje również wszelką działalność mającą na celu porozumienie się między stronami lub rozstrzygnięcie kwestii dotyczących obu stron relacji/kontraktu za pośrednictwem podmiotu trzeciego. W świetle powyższego, mając na względzie brak na gruncie przepisów uptu zawężającej do powyższej definicji usług pośrednictwa oraz podkreślając, iż ustawodawca posłużył się w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 37-41 uptu pojęciem pośrednictwa w świadczeniu usług finansowo-ubezpieczeniowych w nich wymienionych, które jest pojęciem szerszym w stosunku do pośrednictwa w sprzedaży, uznać należy, iż usługi obsługi retencyjnej wykonywane przez Spółkę na zlecenie oraz w imieniu banku stanowią element usług pośrednictwa w świadczeniu usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 uptu, gdyż stanowią naturalną kontynuację obsługi klienta, w sytuacji gdy zawarł on już z bankiem umowę.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 39 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 40 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 cyt. ustawy, zwolnieniu podlegają usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Natomiast w myśl art. 43 ust. 13 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam w sobie stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie z art. 43 ust. 14 cyt. ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Jak wskazuje art. 43 ust. 15 cyt. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Jak już wskazano, zgodnie z art. 43 ust. 13 cyt. ustawy, ze zwolnienia korzystają także niektóre usługi pomocnicze do usług finansowych. Jednakże dla zastosowania zwolnienia od podatku w przypadku usług pomocniczych do usług finansowych istotne jest to, aby określona usługa stanowiła element usługi finansowej oraz stanowiąc odrębną całość, zmierzała (była niezbędna) do realizacji zasadniczych funkcji usługi finansowej objętej zwolnieniem oraz była właściwa dla usługi głównej.

Warunkiem objęcia danej usługi zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 13 cyt. ustawy jest łączne spełnienie następujących kryteriów, tj. dana usługa musi:

Jednakże ze zwolnienia wskazanego w tym przepisie nie mogą korzystać usługi stanowiące element usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego lub finansowego.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż Spółka świadczy na rzecz banku przede wszystkim usługi pośrednictwa finansowego w zakresie rachunków bankowych, kart kredytowych, ubezpieczeń oraz udzielenia pożyczek gotówkowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 uptu.

Jednocześnie Spółka świadczy na rzecz banku usługi pomocnicze do usług stricte finansowych w postaci usług centrum telefonicznego, które obejmują czynności retencji. Usługi te polegają na kontaktowaniu się z klientami banku w celu utrzymania relacji biznesowej, w sytuacji gdy klient zrezygnował lub zamierza zrezygnować z usług lub danego produktu banku. Powyższe usługi stanowią czynności faktyczne związane z działalnością bankową i wykonywane są w imieniu i na rzecz banku, w efekcie czego działania te postrzegane są przez klientów banku jako jego własne działania. Powyższe czynności obsługi retencyjnej dotyczą obsługi klientów z którymi bank zawarł umowę/y o świadczenie ww. usług, które korzystają ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37-41 uptu.

Przedstawione powyżej usługi retencji, co do zasady dotyczą aktualnych klientów banku, jednak w ich ramach może następować również kontakt z byłymi klientami banku, którzy wypowiedzieli umowę z bankiem lub zrezygnowali z danego produktu finansowego celem ponownego zawiązania relacji. W tych przypadkach, kontakt z klientem następuje na podstawie wytycznych przekazanych przez bank, w ramach których może dojść zarówno do ponownego przedstawienia oferty konkretnego produktu/usługi banku, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 uptu zarówno klientom/byłym klientom banku pozyskanym przez Spółkę w ramach czynności pośrednictwa w świadczeniu usług zwolnionych z opodatkowania VAT, jak i klientom pozyskanym przez bank przy wykorzystaniu alternatywnych źródeł.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny wskazać należy, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi centrum telefonicznego, nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż opisane we wniosku czynności wykonywane na rzecz Banku, nie stanowią usług finansowych, korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38-41 ustawy o podatku od towarów i usług.

Czynności wykonywane, przez Wnioskodawcę w ramach umowy zawartej z Bankiem nie można także uznać za usługi stanowiące element usługi finansowej, które same stanowią odrębną całość i są właściwe oraz niezbędne do świadczenia tych usług. Charakter tych czynności wskazuje bowiem, iż są one co prawda związane z działalnością gospodarczą Banku, jednakże nie można ich uznać za usługi stanowiące element usługi finansowej, niezbędny do jej świadczenia.

W przypadku czynności podejmowanych przez Spółkę w imieniu Banku, istotę usługi świadczonej przez Spółkę na rzecz Banku należy określać analizując precyzyjnie rolę usługodawcy w transakcji podstawowej pomiędzy bankiem a jego klientem. Zatem, usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz banku wykonującego usługi zwolnione od podatku będzie sama objęta zwolnieniem wyłącznie wtedy, gdy podejmuje on istotne czynności, które zmieniają prawne lub finansowe relacje pomiędzy stronami.

Stąd, świadczenie usług o charakterze wyłącznie fizycznym, technicznym lub administracyjnym nie może być objęte zwolnieniem w świetle art. 43 ust. 13 cyt. ustawy. Powyższy pogląd opiera się przede wszystkim na fakcie, iż przedmiotowe czynności wykonywane na rzecz Banku, będące transakcjami niezmieniającymi prawnych czy też finansowych warunków w odniesieniu do żadnej ze stron, nie są niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z art. 43 ust. 37-41 cyt. ustawy.

Usługa w zakresie centrum telefonicznego, nie może również zostać uznana za właściwą dla transakcji zwolnionych świadczonych przez Bank. Jak wynika z internetowego słownika języka polskiego "właściwy" to m.in.,. Biorąc pod uwagę powyższe definicje stwierdzić należy, iż usługa polegające na kontaktowaniu się z klientami banku w celu utrzymania relacji biznesowej z pewnością nie stanowi najważniejszej części usług finansowych świadczonych przez Bank na rzecz klientów (na marginesie zaznaczyć można, iż nie jest również częścią usług finansowych) i nie ma typowych cech, które można przypisać czynnościom świadczonym przez Bank.

Zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 13 cyt. ustawy nie jest ograniczone warunkiem, by usługa była świadczona przez instytucję, którą wiąże stosunek prawny z klientem końcowym. Fakt, że transakcja objęta tym przepisem jest wykonywana przez osobę trzecią, lecz jawi się klientowi jako usługa świadczona przez bank, nie wyklucza zwolnienia od podatku tej transakcji.

Jednakże aby można było scharakteryzować opisane usługi centrum telefonicznego jako transakcje zwolnione na podstawie art. 43 ust. 13 cyt. ustawy, usługi świadczone przez Wnioskodawcę musiałyby, z całościowego punktu widzenia, stanowić odróżniającą się całość, spełniającą w rezultacie specyficzne, podstawowe funkcje usługi finansowej, niezbędne do jej świadczenia, a jak wskazano powyżej usługom świadczonym przez Wnioskodawcę nie można przypisać ww. cech.

Z uwagi na powyższe usługi centrum telefonicznego świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Banku nie mogą korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług w oparciu o art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak już wskazano, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o podatku od towarów i usług, ze zwolnienia z podatku korzystają usługi pośrednictwa w świadczeniu m.in. usług: ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych, a także usługi pośrednictwa w zakresie usług, których przedmiotem są instrumenty finansowe w rozumieniu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi.

Zdaniem Spółki, w części, w jakiej usługi świadczone przez Spółkę dotyczą klientów pozyskanych przez bank za pośrednictwem Spółki, możliwe jest uznanie, że stanowią one część kompleksowych usług pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41. Wnioskodawca podkreślił, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie ulega wątpliwości, że świadczeniem głównym Spółki na rzecz banku jest usługa pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych

Podkreślić należy, iż z cyt. art. 43 ust. 14 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41, a więc usługi stanowiące element usługi pośrednictwa nie mogą korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 13 dla świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam w sobie stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zatem usługi, które stanowią element usługi pośrednictwa nie mogą korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, z uwagi na brzmienie ww. art. 43 ust. 14 cyt. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47. ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.