IPPP2/443-800/11-2/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28.06 2011 r. (data wpływu 1 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 lipca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dom Pomocy Społecznej jest jednostką budżetową miasta w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie sprzedaje usług swoim mieszkańcom. Dom świadczy usługi na podstawie ustawy o pomocy społecznej i rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 19 października 2005 r. w sprawie domów pomocy społecznej, w oparciu o decyzje administracyjne Prezydenta miasta o skierowaniu do Domu oraz o odpłatności za pobyt, w zakresie:

Podstawą do świadczenia usług jest decyzja administracyjna o skierowaniu do Domu, a po przyjęciu do Domu decyzja administracyjna o wysokości opłat za pobyt, a nie umowa cywilnoprawna. Dom nie zawiera z mieszkańcami żadnych umów. Zgodnie z art. 60 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania. Mieszkaniec domu wnosi opłatę do kasy domu lub na jego rachunek bankowy. Za jego zgodą opłata może być potrącana z emerytury lub renty mieszkańca domu - przez właściwy organ emerytalno-rentowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Dom Pomocy Społecznej zobowiązany jest, w zakresie swojej statutowej działalności, do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy Dom Pomocy Społecznej nie jest zobowiązany, w zakresie swojej statutowej działalności, do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Artykuł 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) nakłada na podatników dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy pod pojęciem sprzedaży - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie ze statutem Dom Pomocy Społecznej w W., stanowiącym załącznik do uchwały nr LVIII/1 77/2009 Rady miasta z dnia 9 lipca 2009 r. w sprawie nadania statutów domom pomocy społecznej prowadzonym przez miasto - Dom Pomocy Społecznej. jest jednostką budżetową miasta w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie sprzedaje usług swoim mieszkańcom. Dom świadczy usługi na podstawie ustawy o pomocy społecznej i rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 19 października 2005 r. w sprawie domów pomocy społecznej w zakresie:

Podstawą do świadczenia usług jest decyzja administracyjna, a nie umowa cywilnoprawna. Dom nie zawiera z mieszkańcami żadnych umów. Zgodnie z art. 60 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania. Art. 62 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej stanowi, iż mieszkaniec domu wnosi opłatę do kasy domu lub na jego rachunek bankowy. Za jego zgodą opłata może być potrącana z emerytury lub renty mieszkańca domu - przez właściwy organ emerytalno-rentowy - w niniejszym przypadku ZUS, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Wysokość opłaty za pobyt w DPS jest określona w decyzji administracyjnej. Jest to opłata, a nie cena czy też wartość sprzedaży usługi. Świadczenie usług nie stanowi sprzedaży, lecz wykonywanie zadań w zakresie pomocy społecznej. Między DPS a mieszkańcem nie ma i nie może być jakiejkolwiek umowy, w tym umowy sprzedaży. Wysokość opłaty nie jest uzależniona od standardu usług, lecz od sytuacji materialnej mieszkańca, a podstawą jej ustalenia są przepisy ustawy a nie umowa. Wysokość opłaty nie podlega negocjacjom, lecz podlega kontroli w toku postępowania administracyjnego oraz sądowo-administracyjnego.

Ponadto nie ma możliwości (w odróżnieniu od Domów niepublicznych) przyjąć mieszkańca bez decyzji administracyjnej o jego skierowaniu do Domu, jak również pobrać opłaty bez decyzji o odpłatności. Decyzje powyższe są ewidencjonowane, mają swoje numery.

Z kolei bez względu czy mieszkaniec korzysta z usług Domu, czy też nie, oraz w jakim zakresie, jest zobowiązany do ponoszenia opłaty w ustalonej decyzją wysokości. Zwolnienie z ponoszenia opłat również odbywa się na mocy decyzji administracyjnych (art. 64 ustawy o pomocy społecznej). Również egzekucja opłat odbywa się w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Należy wskazać, że art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Do zadań publicznych powiatu na podstawie na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie powiatowym w zw. z art. 19 pkt 7 ustawy o pomocy społecznej, w tym przypadku miasta należy m.in. prowadzenie domów pomocy społecznej. Zadania te wykonuje organ, tj. Prezydent poprzez kierowanie osób uprawnionych do domów pomocy społecznej i wydawaniu decyzji o odpłatności za pobyt. Realizację tych zadań wykonują powołane przez niego jednostki budżetowe, czyli urzędy prowadzące jego obsługę. W zakresie pomocy społecznej taką jednostką jest DPS.

Ponadto na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Niezależnie od powyższego należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług reguluje czynności, które podlegają reżimowi cywilnoprawnemu, a nie administracyjno-prawnemu, a kasy rejestrujące służą zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług do ewidencji obrotu i kwot podatku należnego. Skoro DPS-y nie są płatnikami VAT w zakresie wykonywanych przez siebie zadań publicznych, to bezprzedmiotowe jest prowadzenie kas rejestrujących w celu ewidencjonowania kwot podatku należnego.

Ponadto należy wskazać, że DPS nie tylko nie ma wpływu na wysokość opłat ale również nie dysponuje nimi, gdyż odprowadzane są one w całości do budżetu jednostki samorządu terytorialnego, w tym przypadku miasta. DPS jako jednostka budżetowa wykonuje zadania ustawowe w oparciu o uchwalony przez Radę miasta budżet w całkowitym oderwaniu od opłat ponoszonych przez mieszkańców. DPS nie ma również wpływu na egzekwowanie zaległych opłat, gdyż jednostką do tego uprawnioną jest Centrum Pomocy Społecznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług w myśl art. 8 ust. ustawy 1, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Wnioskodawca świadczy usługi na podstawie ustawy o pomocy społecznej i rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 19 października 2005 r. w sprawie domów opieki społecznej, w oparciu o decyzje administracyjne Prezydenta miasta o skierowaniu do Domu oraz o odpłatności za pobyt. Podstawą do świadczenia usług jest decyzja administracyjna o skierowaniu do Domu, a po przyjęciu do Domu decyzja administracyjna o wysokości opłaty za pobyt, a nie umowa cywilnoprawna. Dom nie zawiera z mieszkańcami żadnych umów. Zgodnie z art. 60 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania.

Z ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik "świadczyć" jako "wykonywać coś na czyjąś rzecz", "świadczenie" zaś - jako "obowiązek wykonania, przekazania czegoś". Mając zatem na uwadze ogólne reguły konstrukcyjne systemu VAT, usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument (beneficjent), odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść.

Z opisu okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca dokonuje świadczenia usług pomocy społecznej na rzecz mieszkańców Domu, za które wnoszone są opłaty przez ich mieszkańców. Zatem mamy do czynienia z bezpośrednim beneficjentem usług Wnioskodawcy, którym są mieszkańcy Domu, a Wnioskodawca świadczy usługi na ich rzecz w zakresie zapewnienia potrzeb bytowych, opiekuńczych oraz wspomagających.

Mając zatem na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż ww. czynności wykonywane przez Wnioskodawcę spełniają definicję świadczenia usług wymienioną w art. 8 ust. 1 ustawy i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy wskazać, że art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Do zadań publicznych powiatu na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie powiatowym w zw. z art. 19 pkt 7 ustawy o pomocy społecznej, w tym przypadku miasta W. należy m.in. prowadzenie domów pomocy społecznej. Zadania te wykonuje organ tj. Prezydent poprzez kierowanie osób uprawnionych do domów pomocy społecznej i wydawaniu decyzji o odpłatności za pobyt. Realizację tych zadań wykonują powołane przez niego jednostki budżetowe, czyli urzędy prowadzące jego obsługę. W zakresie pomocy społecznej taką jednostką jest Wnioskodawca.

Jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych. Z tego względu nie korzystają one z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, lecz są objęte zwolnieniem wskazanym w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392). Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 2 pkt 2 przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z powyższego wynika zatem, iż obowiązkowi ewidencjonowania na kasie fiskalnej podlega odpłatne świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych niezależnie od tego czy czynności ta jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług czy też korzysta ze zwolnienia od tego podatku.

W treści art. 111 ust. 8 ustawy upoważniono Ministra Finansów do wydania rozporządzenia, w którym może uregulować kwestie zwolnienia określonych grup podatników lub czynności na czas określony z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930), zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania:

W załączniku do rozporządzenia z dnia 23 grudnia 2009 r., w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, w poz. 26 wymieniono usługi PKWiU 85 - w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej.

Natomiast załącznik do rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, stanowiący wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, nie wymienia usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej.

W świetle powyższego co do zasady, podatnicy świadczący usługi w zakresie opieki społecznej, na mocy wyżej powołanego § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r. zobowiązani byli od dnia 1 maja 2011 r. do ewidencjonowania osiąganego obrotu z tytułu przedmiotowych usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej za pomocą kasy rejestrującej.

Jednakże, stosownie do § 3 ust. 1 pkt 2 cyt. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Zgodnie z § 3 ust. 6 cyt. rozporządzenia, zwolnienie o którym mowa w ust. 1 pkt 2, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40 000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Zatem w sytuacji gdy Wnioskodawca w poprzednim roku podatkowym nie przekroczył kwoty obrotu w wysokości 40.000 zł z tytułu sprzedaży usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych i nie powstał wobec Niego wcześniej obowiązek zainstalowania kasy rejestrującej, nadal korzysta ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu za pomocą kasy rejestrującej do dnia 31 grudnia 2012 r.

Należy jednak podkreślić, iż w sytuacji, gdyby Strona w ciągu roku podatkowego przekroczyła kwotę graniczną obrotu - tj. 40.000 zł z tytułu świadczenia usług na rzecz podmiotów wymienionych w art. 111 ust. 1 ustawy, pozwalającą na skorzystanie ze zwolnienia z obowiązku instalacji kasy rejestrującej, to przedmiotowe zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca, w którym nastąpiło przekroczenie obrotu (40.000 zł). Ponadto należy mieć na uwadze, iż do Wnioskodawcy miało zastosowanie zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania do dnia 30 kwietnia 2011 r., na mocy § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia.

W przedmiotowym wniosku Podatnik wskazał, iż Mieszkańcy Domu wnoszą opłatę do kasy Domu lub na jego rachunek bankowy.

Zgodnie z wyżej powołanym § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, zwalnia się z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia. Załącznik ten, w poz. 37 wymienia świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem, że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy (2).

Z objaśnień do załącznika wynika, iż pkt 2 nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych czynności przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Aby zatem podatnik miał prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 37 załącznika, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

* zapłata za dostawę towarów lub świadczenie usług w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika,

* z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła,

* podatnik nie rozpoczął ewidencjonowania tych usług przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Nie wystąpienie jednego z nich oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Dokonując zatem analizy treści złożonego wniosku w kontekście wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy zapłata za świadczone przez Wnioskodawcę usługi następuje na rachunek bankowy Wnioskodawcy, a z prowadzonych ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnej transakcji zapłata dotyczy i Wnioskodawca nie rozpoczął ewidencjonowania tych usług przed 1 stycznia 2011 r., to może On korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania tych transakcji za pomocą kasy rejestrującej do dnia 31 grudnia 2012 r.

Wnioskodawca nie może jednak korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego w zakresie tych opłat za pobyt w Domu Opieki Społecznej, które są wnoszone gotówką do kasy Wnioskodawcy.

Uwzględniając powyższe za nieprawidłowe uznać należy stanowisko Wnioskodawcy, iż nie jest on zobowiązany w zakresie swoje działalności do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Obowiązek taki po stronie Wnioskodawcy nie powstanie jedynie wówczas, gdy w poprzednim roku podatkowym, Strona nie przekroczyła kwoty 40.000 zł obrotu z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, i nie przekroczy kwoty tej kwoty również w ciągu 2012 r. lub w sytuacji gdy Strona przekroczy kwotę 40.000 zł obrotu z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. lecz wszystkie wpłaty będą dokonywane na konto Wnioskodawcy, a z prowadzonych ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie będzie wynikało wynika, jakiej konkretnej transakcji zapłata dotyczy i Wnioskodawca nie rozpoczął ewidencjonowania tych usług przed 1 stycznia 2011 r.,

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.