IPPP2/443-786/14-2/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2014 r. (data wpływu 18 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wojciech M. wraz z małżonką Agnieszką M. na zasadach wspólności małżeńskiej nabyli w dniu 27 czerwca 2002 r. na zasadach współwłasności z innymi osobami fizycznymi małżonkami Władysław K. i Danuta K., udział stanowiący 36% w niezabudowanych nieruchomościach rolnych. Nieruchomość oznaczona w ewidencji gruntów numerami ewidencyjnymi 29/1 oraz nr 7/1. Sprzedawcą nieruchomości w 2002 r. była osoba fizyczna niebędąca podatnikiem podatku od towarów i usług. Małżonkowie M. Wojciech i Agnieszka opłacali od tej nieruchomości przez cały okres posiadania nieruchomości podatek rolny, korzystali również z ubezpieczenia w KRUS. Na tym terenie nie wykonywali żadnych nakładów, nie uprawiali produkcji rolnej, ani produkcji z tzw. upraw specjalnych produkcji rolnej. Małżonków Wojciech i Agnieszka M. w dniu nabycia i w okresie posiadania tej nieruchomości rolnej obowiązywała wspólność małżeńska, nie zawierali oni żadnych umów w sprawie rozdzielności majątkowej w ustroju małżeńskim.

W dniu nabycia nieruchomości rolnej nie była ona objęta planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie wydano żadnej decyzji o warunkach zabudowy.

Na mocy uchwały Rady Miasta z dnia 23 października 2008 r. nieruchomość została objęta planem zagospodarowania przestrzennego dla rejonu P. z prawem wykorzystania na inwestycje mieszkaniowo-usługowe.

Wojciech M. od 2002 r. nie prowadził żadnej działalności gospodarczej na własny rachunek jak również nie prowadził gospodarstwa rolnego, pracował jako osoba pełniąca funkcje w spółce prawa handlowego, jego małżonka Agnieszka M. nie prowadziła również żadnej działalności gospodarczej i nie pracowała zawodowo przez cały okres do dnia dzisiejszego, zajmowała się opieką i wychowaniem dzieci.

Małżonkowie Wojciech i Agnieszka M. nie wydzierżawiali gruntu rolnego od dnia jego nabycia do dnia sprzedaży. Większościowy udziałowcy do tego gruntu rolnego małżonkowie K. przez pewien okres prowadzili na tym terenie gospodarstwo rolne.

Małżonkowie M. Wojciech i Agnieszka nabyli przedmiotową nieruchomość do majątku wspólnego osobistego z zamiarem zaspokojenia własnych potrzeb życiowych. Jednak powstanie planu zagospodarowania przestrzennego po 8 latach od nabycia całkowicie zmieniło możliwości zachowania tego terenu jako rolniczego co skutkowało o powstaniu wspólnej decyzji współwłaścicieli co do sprzedaży tego gruntu.

W dniu 6 czerwca 2012 r. zawarto umowę przedwstępną sprzedaży tej nieruchomości przez ww. współwłaścicieli. W umowie tej zastrzeżono kilka warunków jednym z nich była konieczność uzyskania podziału geodezyjnego nieruchomości, bez którego nabywca nie przystąpiłby do aktu kupna. Współwłaściciele dokonali podziału nieruchomości w następujący sposób:

Żaden ze współwłaścicieli nie podejmował żadnej aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości czyli działań wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, nie ponoszono żadnych nakładów, nie uzbrajano terenu, nie prowadzono żadnych akcji reklamowych co do sprzedaży gruntu, zwłaszcza, że współwłaściciel K. Władysław Mirosław, do czasu otrzymania renty w związku z utratą zdrowia prowadził cały czas gospodarstwo rolne.

W dniu 28 maja 2014 r. aktem not. zawarto akt sprzedaży dz. oznaczonej 7/31 i w tym samym dniu akt not. sprzedaży dz. oznaczonej 29/41 oraz 29/42.

Dodatkowo należy wskazać, że grunty zostały zdefiniowane w akcie sprzedaży i mapie podziału w następujący sposób: "Tereny Zielone", "Grunty Budowlane", "Grunt Drogowy", "Nowo Wydzielona Działka Drogowa", "Sporna Nieruchomość", "Działki Drogowe Na Spornej Nieruchomości".

Ponadto ustalono warunek sprzedaży "Spornej Nieruchomości" wobec, której toczy się postępowanie sądowe i ustalono termin jej sprzedaży wg odrębnego aktu sprzedaży do 31 grudnia 2020 r. W tym miejscu należy podkreślić, że jest to zdarzenie przyszłe, o którym mowa we wniosku w poz. E.1. poz. 50 "przedmiotu niniejszego wniosku".

W obecnym stanie faktycznym należy dodać, że w stosunku do stron pytających nie toczy się żadne postępowanie kontrolne, podatkowe ani nie są prowadzone czynności sprawdzające co pozwala na złożenie wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonana sprzedaż udziału w nieruchomości powinna być uznana jako dokonana przez podatnika VAT, a w konsekwencji będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W związku z faktem, że nabycie nieruchomości rolnej nastąpiło z własnych środków do majątku osobistego nie w ramach działalności gospodarczej, oboje małżonkowie nie są również podatnikami w podatku VAT, nie trudnią się działalnością handlową w branży "obrót nieruchomościami" co oznacza, że transakcja sprzedaży nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dla konieczności zrealizowania obowiązku podatkowego muszą być spełnione łącznie dwie przesłanki tj. czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jak podatnik VAT. W tym wypadku ta druga przesłanka nie wystąpiła. Współwłaściciele oświadczają, że działalność miała charakter incydentalny, działania nie miały zorganizowanego charakteru i nie można im przypisać znamion prowadzenia działalności.

Dodatkowo należy podnieść, że ta dostawa gruntu nie wiązała się z aktywnym działaniem takim jak przy obrocie nieruchomościami z wykorzystaniem środków podobnych do wykorzystanych przez handlowca w zrozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, że sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Współwłaściciel K. Władysław był rolnikiem czynnym do czasu przejścia na rentę w związku z utratą zdrowia co wskazuje również na brak spełnienia tej drugiej przesłanki w przypadku pozostałych współwłaścicieli (Pan K. wystosował odrębne zapytanie w sprawie).

2. Ocena zdarzenia przyszłego tj. sprzedaży "Nieruchomości Spornej" pozostaje obojętna dla oceny transakcji dokonanej, natomiast powinna być rozważana wg stanu prawnego przepisów ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujących w dacie transakcji sprzedaży. Wątpliwość, która się nasuwa to pytanie czy kolejna transakcja sprzedaży nie będzie mogła być uznana jako czynność powtarzająca się i kwalifikująca podatnika jako podmiot podlegający podatkowi od towarów i usług w czasie przyszłym.

Mając na względzie, że ocena dokonywanych transakcji przez Organy Podatkowe oraz w interpretacjach indywidualnych jest bardzo różna postanowiono wystąpić o indywidualną ocenę zaistniałego stanu faktycznego w sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Z 2014 r., poz. 121), rzeczami w rozumieniu Kodeksu są tylko przedmioty materialne. Natomiast przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy. Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome.

Z kolei w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy wskazać, że na gruncie przepisów ustawy o VAT zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c., stanowi odpłatną dostawę towarów. Jednakże, nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ww. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Natomiast w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.) - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W świetle art. 35 tego Kodeksu - w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o VAT ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług - czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ponadto Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką na zasadach wspólności małżeńskiej nabyli w dniu 27 czerwca 2002 r. z innymi osobami fizycznymi udział stanowiący 36% w niezabudowanych nieruchomościach rolnych. Sprzedawcą nieruchomości była osoba fizyczna niebędąca podatnikiem podatku od towarów i usług. Małżonkowie opłacali od tej nieruchomości podatek rolny, korzystali również z ubezpieczenia w KRUS. Na tym terenie nie wykonywali żadnych nakładów, nie uprawiali produkcji rolnej, ani produkcji z tzw. upraw specjalnych produkcji rolnej. W dniu nabycia nieruchomości rolnej nie była ona objęta planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie wydano żadnej decyzji o warunkach zabudowy. Na mocy uchwały Rady Miasta z dnia 23 października 2008 r. nieruchomość została objęta planem zagospodarowania przestrzennego z prawem wykorzystania jej na inwestycje mieszkaniowo usługowe. Wnioskodawca od 2002 r. nie prowadził żadnej działalności gospodarczej na własny rachunek jak również nie prowadził gospodarstwa rolnego, pracował jako osoba pełniąca funkcje w spółce prawa handlowego. Małżonkowie nie wydzierżawiali gruntu rolnego od dnia jego nabycia do dnia sprzedaży, a przedmiotową nieruchomość nabyli do majątku wspólnego osobistego z zamiarem zaspokojenia własnych potrzeb życiowych. Jednak powstanie planu zagospodarowania przestrzennego skutkowało podjęciem decyzji współwłaścicieli co do sprzedaży tego gruntu. W dniu 6 czerwca 2012 r. zawarto umowę przedwstępną sprzedaży tej nieruchomości przez ww. współwłaścicieli. W umowie tej zastrzeżono kilka warunków jednym z nich była konieczność uzyskania podziału geodezyjnego nieruchomości. Żaden ze współwłaścicieli nie podejmował żadnej aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości czyli działań wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, nie ponoszono żadnych nakładów, nie uzbrajano terenu, nie prowadzono żadnych akcji reklamowych co do sprzedaży gruntu.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści powołanych regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że czynność sprzedaży udziału w nieruchomości niezabudowanej, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy niezabudowanej nieruchomości Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika. Aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczające jest jedynie dokonanie dostawy towarów, lecz wymagane jest uznanie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak. Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie nie można stwierdzić, że Wnioskodawca nabył ww. nieruchomość w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych, gdyż jak wynika z wniosku omawiana nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżonków z zamiarem zaspokojenia własnych potrzeb życiowych. Wnioskodawca nie wydzierżawiał ww. gruntu od dnia jego nabycia do dnia sprzedaży, nie ponosił na nim żadnych nakładów, nie uprawiał produkcji rolnej czy też tzw. upraw specjalnych produkcji rolnej. Wnioskodawca nie podjął również działań wykraczających poza zwykłe rozporządzanie własnym majątkiem (takich np. jak: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.), które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

W omawianej sprawie uznać zatem należy, że Zainteresowany dokonując sprzedaży udziału niezabudowanego gruntu tj. w omawianym stanie faktycznym dotyczącym sprzedanych już działek gruntu jak i w odniesieniu do zdarzenia przyszłego dotyczącego przyszłej dostawy tj. sprzedaży "Nieruchomości Spornej" nie będzie działał w charakterze podatnika, a transakcje te nie będą nosiły znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. O uznaniu za podatnika podatku VAT nie może świadczyć wielokrotna sprzedaż udziału w nieruchomości. Dokonywane przez Wnioskodawcę dostawy udziału nieruchomości gruntowej, stanowią zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, Zainteresowany zbywając udziały w nieruchomości gruntowej stanowiącej jego majątek prywatny, korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego - stosownie do obowiązującego orzecznictwa - transakcja zbycia nieruchomości gruntowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanej, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w niniejszej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonki oraz pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.