IPPP2-443-77/10-2/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2010 r. (data wpływu 15 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania "uproszczonej" metody ustalenia podatku należnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 lutego 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania "uproszczonej" metody ustalenia podatku należnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik od lipca 2006 prowadzi działalność gospodarczą usługi gastronomiczne - pizzeria, od września 2007 zarejestrował się jako podatnik VAT czynny. Ponieważ w okresie od sierpnia 2006 do sierpnia 2007 nie wiedział o obowiązku rejestracji w podatku VAT, nie wykazywał podziału na świadczone przez restaurację usługi w zakresie handlu i gastronomii według określonych stawek VAT.

W dniu 30 listopada 2009 r. w firmie Podatnika zajmującej się sprzedażą usług gastronomicznych zakończona została kontrola w podatku dochodowym za rok 2006 i 2007. Kontrolujący wykazali w protokole z kontroli Podatkowej, że na podstawie art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), do dostaw towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym zwolnień o których mowa w ust. 1 tego artykułu nie stosuje się. W związku z powyższym Podatnik winien być opodatkowany podatkiem od towarów i usług w momencie uzyskania pierwszego obrotu ze sprzedaży piwa. Kontrola przyjęła za ten dzień 24 sierpnia 2006 r., gdyż na podstawie ewidencji sprzedaży (utargów) brak było możliwości ustalenia kiedy nastąpiła pierwsza sprzedaż piwa.

Podatnik po ustaleniu, że piwo jest towarem opodatkowanym podatkiem akcyzowym zgodził się z ustaleniem kontroli i rozpoczął naprawę ksiąg.

Podatnik od września 2007 r. był podatnikiem VAT i posiada wydaną decyzję VAT-5, potwierdzenie zarejestrowania jako podatnika VAT, dokonał w związku z tym następujących czynności:

Rozliczenie przychodów nastąpiło w sposób odbiegający od wskazanego w ustawie, wynikało to z braku możliwości odtworzenia w sposób prawidłowy rozliczenia oświadczeń o utargach według stawki 7% i 22%" gdyż z oświadczeń nie wynikało co konkretnie było sprzedane.

Podatnik dokonał więc następującego rozliczenia, aby wykazać w najbardziej rzetelny i rzeczywisty sprzedaż według poszczególnych stawek /AT:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Podatnik prawidłowo postąpił przy rozliczeniu sprzedaży i ustaleniu podatku VAT należnego w przypadku braku innych możliwości odtworzenia stanu faktycznego.

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpił on prawidłowo rozliczając w wykazany wyżej sposób proporcje sprzedaży i ustalając stawki podatku. Wnioskodawca nie zdając sobie sprawy o obowiązku rejestracji w podatku VAT, nie wykazywał podziału w ewidencji utargów na świadczone przez restaurację usługi w zakresie handlu i gastronomii według określonych stawek podatku VAT. Ustawodawca wskazał w art. 85 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) że w przypadku świadczenia przez podatnika usług, w tym w zakresie handlu i gastronomii, kwota podatku należnego może być obliczana jako iloczyn wartości dostawy i stawki:

W związku z tym Wnioskodawca dokonał ustalenia dostawy oraz stawki podatku na podstawie proporcji zakupionych towarów do bezpośredniej odsprzedaży (handlowych) i materiałów do wykonania usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnicy świadczący usługi w zakresie handlu, którzy dokonują sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej od podatku lub opodatkowanej według różnych stawek, a nie są obowiązani prowadzić ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1, mogą w celu obliczenia kwoty podatku należnego dokonać podziału sprzedaży towarów w danym okresie rozliczeniowym w proporcjach wynikających z udokumentowanych zakupów z tego okresu, w którym dokonano zakupu. Do obliczenia tych proporcji przyjmuje się wyłącznie towary przeznaczone do dalszej sprzedaży według cen uwzględniających podatek.

W myśl art. 85 ustawy, w przypadku świadczenia przez podatnika usług, w tym w zakresie handlu i gastronomii, kwota podatku należnego może być obliczana jako iloczyn wartości dostawy i stawki:

Wskazane wyżej regulacje prawne dotyczą szczególnych przypadków określenia wysokości podatku należnego i co do zasady prowadzą do uproszczenia procedury obliczania wysokości zobowiązania podatkowego.

Możliwość zastosowania uproszczonej metody obliczania wysokości podatku należnego ograniczona jest jednak podmiotowo. Z metody tej mogą bowiem skorzystać jedynie ci podatnicy, którzy spełniają wymagania określone w ww. przepisie, tj. prowadzą działalność handlową, w której stosuje się różne stawki podatku lub również zwolnienie od podatku, a jednocześnie nie są zobowiązani do używania kas rejestrujących. Z kolei przez pojęcie "podział sprzedaży towarów" należy rozumieć obowiązek ustalenia wartości sprzedaży towarów, która będzie podstawą ustalenia należnego podatku według poszczególnych stawek podatku od towarów i usług, w proporcji wynikającej z zakupów podatnika. Ponadto zauważyć należy, iż stosując metodę określoną w przepisie art. 84 ustawy, podatnik dokonuje podziału sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym, w oparciu o proporcje, wynikające z udokumentowanych zakupów w okresie, w którym ich dokonał. Ustalając proporcje dotyczące zakupów należy zatem brać pod uwagę jedynie te towary, które przeznaczone są do dalszej sprzedaży, a więc towary mające "charakter handlowy".

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - usługi gastronomiczne. Podatnik od września 2007 r. jest podatnikiem podatku VAT. Kontrola podatkowa w zakresie podatku dochodowego ustaliła, że z uwagi na sprzedaż towaru akcyzowego (piwa), Wnioskodawca obowiązany był do odprowadzania podatku od towarów i usług już od dnia 24 sierpnia 2006 r.. Podatnik za okres, w którym nie odprowadzał podatku od towarów i usług nie wykazywał podziału na świadczone usługi w zakresie handlu i gastronomi według określonych stawek VAT. Z uwagi na niemożność odtworzenia w sposób prawidłowy rozliczenia oświadczeń o utargach według stawki 7% i 22% Wnioskodawca w celu ustalenia podatku należnego dokonał podziału sprzedaży w proporcjach wynikających z udokumentowanych zakupów towarów i materiałów.

Uwzględniając powyższe, a także biorąc pod uwagę, iż przez handlową działalność usługową należy rozumieć dokonywanie dostaw towarów uprzednio zakupionych w celu ich dalszej odsprzedaży, stwierdzić należy, iż wobec spełnienia warunków ustanowionych w art. 84 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca może zastosować uproszczoną formę prowadzenia ewidencji sprzedaży opisaną w ww. przepisie jedynie w przypadku dokonywania sprzedaży towarów, które następnie zostały odsprzedane, bez uprzedniego ich przetworzenia.

W odniesieniu natomiast, do zakupionych towarów, które zostały przetworzone, ustalając podatek należny Wnioskodawca nie może dokonywać tego w sposób przewidziany w art. 84 ustawy, tj. na podstawie struktury udokumentowanych zakupów, metoda ta bowiem dotyczy wyłącznie podatników świadczących usługi w zakresie handlu. Metody uregulowanej w art. 84 ustawy nie stosuje się bowiem w sytuacji prowadzenia przez podatników działalności gospodarczej w zakresie usług gastronomicznych. Przez handlową działalność usługową należy rozumieć dokonywanie dostaw towarów uprzednio zakupionych w celu ich dalszej odsprzedaży. Ponieważ w takim przypadku sprzedawany jest towar inny niż ten, który został zakupiony, stosowanie reguł określonych w art. 84 ustawy o podatku od towarów i usług prowadziłoby do zakłócenia proporcji określonych w tym przepisie.

Z uwagi na to, iż w ramach prowadzonej działalności miała miejsce zarówno sprzedaż towarów jak i świadczenie usług gastronomicznych Wnioskodawca nie może zastosować przyjętej przez siebie metody dla ustalenia wysokości podatku należnego, gdyż jak wskazał sam Wnioskodawca nie jest w stanie, na podstawie oświadczeń o utargach, ustalić co było przedmiotem sprzedaży.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy dotyczące możliwości zastosowania "uproszczonej" metody ustalenia podatku należnego, w oparciu o zapis art. 84 ustawy uznać należy za nieprawidłowe.

Co do zasady, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zarówno w treści samej ustawy jak i w rozporządzeniach wydanych na jej podstawie ustawodawca przewidział dla niektórych towarów i usług obniżone stawki podatku bądź zwolnienie z podatku. Zaznaczyć przy tym należy, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, a stąd stosowane być one mogą tylko w odniesieniu do towarów i usług wymienionych w tych przepisach.

Zatem w sytuacji, gdy Podatnik nie jest w stanie ustalić, jakie towary bądź jakie usługi były przedmiotem sprzedaży winien ustalić podatek w stawce podstawowej, tj. 22%.

W myśl art. 85 ustawy, w przypadku świadczenia przez podatnika usług, w tym w zakresie handlu i gastronomii, kwota podatku należnego może być obliczana jako iloczyn wartości dostawy i stawki:

Wskazane wyżej regulacje prawne dotyczą szczególnych przypadków określenia wysokości podatku należnego i co do zasady prowadzą do uproszczenia procedury obliczania wysokości zobowiązania podatkowego.

Uwzględniając powołany wyżej zapis oraz fakt, iż Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić, na podstawie oświadczeń o utargach, jakie towary i usługi były przedmiotem sprzedaży Wnioskodawca może obliczyć kwotę podatku należnego jako iloczyn wartości dostawy i stawki określonej tylko w pkt 1 art. 85 ustawy. Tym samym Wnioskodawca nie ma możliwości ustalając kwotę podatku należnego zastosowania stawek podatku wymienionych w pkt 2 i 3 art. 85 ustawy.

Uwzględniając zatem stan faktyczny przedstawiony w złożonym wniosku oraz powołane wyżej przepisy stanowisko Podatnika w przedmiotowej sprawie uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.