IPPP2/443-696/10-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2010 r. (data wpływu 16 września 2010 r.), uzupełnionego na wezwanie tut. Organu z dnia 3 listopada 2010 r. pismem z dnia 15 listopada 2010 r. (data wpływu 22 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży przedmiotowych działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 września 2010 r. do Izby Skarbowej w Warszawie, Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie podatku od towarów i usług dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży przedmiotowych działek. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 listopada 2010 r. (data wpływu 22 listopada 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu znak IPPP2/443-696/10-2/AO z dnia 3 listopada 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będąc osobą fizyczną, nabył na podstawie umowy sprzedaży z dnia 29 lipca 1978 r. nieruchomość położoną w C. składającą się z działek o nr: 183, 184, 185, 532/188. Wnioskodawca nabył przedmiotowe działki około 30 lat temu, w celu wybudowania na nich szklarni. Cel ten nigdy nie został zrealizowany, głównie z powodu nie uzyskania odpowiednich zezwoleń, a także z uwagi na wyjazd Wnioskodawcy za granicę w roku 1981, związany z podjęciem pracy poza granicami kraju.

Nieruchomość ta stanowi grunty rolne, pastwiska oraz łąki. Działki te nie były używane przez Wnioskodawcę, gdyż na stałe przebywa on w Niemczech mając w tym kraju miejsce zamieszkania.

W najbliższym czasie, w związku ze zmianą planu zagospodarowania przestrzennego, działki mają zostać przekwalifikowane na działki budowlane. Po zmianie przeznaczenia działek w planie zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawca zamierza podzielić nieruchomość na 6 - 12 działek budowlanych, a następnie sprzedać je na wolnym rynku. Nieruchomość w całości stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy, który nie prowadzi działalności gospodarczej.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowe działki nie były w żaden sposób wykorzystywane, od momentu ich nabycia stanowiły i stanowią nieużytki. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane do wykonywania działalności gospodarczej, nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, nie były udostępniane odpłatnie lub nieodpłatnie innym osobom oraz nie były wykorzystywane w działalności rolniczej. Wnioskodawca w przeszłości nie dokonywał sprzedaży żadnych nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarowi usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów, odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikiem są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla właśnie tej czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości" przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo - prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Z powołanych przepisów wynika więc, że jeżeli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku osobistego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie w warunkach wskazujących, iż działanie to nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością oraz niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ostatnia przytoczona okoliczność ma znaczenie, która decyduje o objęciu osób fizycznych sprzedających nieruchomość, nawet kilkukrotnie, obowiązkiem odprowadzenia od tych sprzedaży podatku VAT. Pogląd ten potwierdza jednolita linia orzecznicza NSA, który stwierdza w wyroku z dnia 21 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3711/06, iż nie jest tak, że z art. 15 ust. 2u. p. t. u. wynika, iż wykonanie czynności w sposób jednorazowy w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy skutkuje przekształceniem czynności danego podmiotu w działalność gospodarczą. Jak bowiem stanowi art. 15 ust. 2u. p. t. u., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas gdy działalność została wykonana jednorazowo. Aby zatem dostawę towarów, nawet jednorazową uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykonywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Podobne wnioski NSA zawarł w wyroku z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07. W przedmiotowej sprawie sposób nabycia i dotychczasowego użytkowania nieruchomości gruntowej oraz okoliczności wskazujące na zwyczajną chęć wyzbycia się majątku osobistego wskazują na incydentalny sposób wykonywania sprzedaży poza działalnością gospodarczą. Świadczą o tym dodatkowo fakty, że Wnioskodawca nie handlował wcześniej nieruchomościami. Wnioskodawca na poparcie swych wywodów wskazuje również interpretacje przepisów prawa wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 października 2009 r. nr IPPP3/443-714/09-3/KG oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 czerwca 2009 r. nr ILPP1/443-379/09-2/AK.

Reasumując, Wnioskodawca uważa, iż planowana przez niego sprzedaż działek budowlanych nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary w świetle art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru, wynikającą z art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika, w rozumieniu w art. 15 ust. 1 i ust. 2 cyt. ustawy. Zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług lub przez osobę fizyczną nie będącą podatnikiem tego podatku, jeżeli sprzedaży można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto dokonuje czynności handlu, produkcji, świadczenia usług także wtedy, gdy czynność taka dokonywana jest przez niego jednorazowo, lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar wykonywania czynności (handlu, produkcji, świadczenia usług) w sposób częstotliwy tj. obiektywny zamiar prowadzenia takiej działalności.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonego działania. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności lub zamiar powtarzalności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie jej wielokrotnie.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych przepisów wynika również, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego (nabytego na własne potrzeby), a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego art. 15 ust. 2 ustawy.

Ponadto wskazać należy, iż nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Sprzedaż majątku prywatnego oznacza, że majątek ten nabywany był na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, a zatem jego zbycie zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność gospodarczą ze skutkiem uznania tej osoby za podatnika.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca nabył na podstawie umowy sprzedaży z dnia 29 lipca 1978 r. nieruchomość położoną w C. składającą się z działek o nr: 183, 184, 185, 532/188. Nieruchomość ta stanowi grunty rolne, pastwiska oraz łąki. W najbliższym czasie, w związku ze zmianą planu zagospodarowania przestrzennego, działki te mają zostać przekwalifikowane na działki budowlane. Wnioskodawca wskazał, że nabył przedmiotowe działki około 30 lat temu, w celu wybudowania na nich szklarni. Cel ten nigdy nie został zrealizowany, co uzasadnił nie uzyskaniem odpowiednich zezwoleń, a także z uwagi na wyjazd za granicę w roku 1981, związany z podjęciem pracy poza granicami kraju. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowe działki od momentu ich nabycia stanowiły i stanowią nieużytki. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane do wykonywania działalności gospodarczej, nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, nie były udostępniane odpłatnie lub nieodpłatnie innym osobom oraz nie były wykorzystywane w działalności rolniczej. Wnioskodawca w przeszłości nie dokonywał sprzedaży żadnych nieruchomości. Po zmianie przeznaczenia działek w planie zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawca zamierza podzielić nieruchomość na 6 - 12 działek budowlanych, a następnie sprzedać na wolnym rynku.

Należy podkreślić, iż dla celów podatku od towarów i usług nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Opodatkowaniu tym podatkiem podlega dostawa towarów - gruntów nie tylko wówczas, gdy dokonywana jest przez podatnika VAT, dla którego wykonywanie działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu. Na podstawie art. 15 ust. 2 cyt. ustawy również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które dokonują dostawy, czy też świadczą usługi stają się podatnikami podatku VAT, jeżeli okoliczności towarzyszące wykonywaniu czynności wskazują na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Przez zamiar częstotliwości prowadzenia działalności należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania w określonym przedziale czasowym czynności składających się na istotę prowadzenia działalności, na przykład dokonywanie sprzedaży poszczególnych działek budowlanych.

Zatem okoliczności faktyczne sprawy wskazują, iż Wnioskodawcy, zgodnie z cytowanymi wyżej przepisami, należy przypisać status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy, bowiem będzie on realizował zamiar sprzedaży działek, w celu uzyskania środków na realizację własnych planów, czyli w celach zarobkowych. Należy wskazać, iż intencją rozpatrywanej czynności dostawy działek, z którą łączą się skutki podatkowo - prawne jest dokonywanie tej czynności wielokrotnie, tak więc warunek częstotliwości zostanie tu wypełniony i nie można mówić o czynności jednorazowej. Jak już wspomniano sama okoliczność wydzielenia z nieruchomości gruntowej 6-12 działek budowlanych, w celu dokonania sprzedaży i uzyskania w związku z tym środków, wskazuje iż Wnioskodawca jest podatnikiem z tytułu wykonywania czynności - prowadzenia działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 cyt. ustawy. Biorąc bowiem pod uwagę zakres i skalę planowanego przez Wnioskodawcę przedsięwzięcia stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ww. art. 15 ust. 2 cyt. ustawy.

Kryterium prowadzenia działalności gospodarczej nie wyłącza z grona podatników osób fizycznych, jeśli dokonują one dostawy towarów w sposób stały, zorganizowany i powtarzalny. Jeśli odpłatna dostawa towarów została dokonana w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą i przez osobę działającą w charakterze podatnika, to nawet jeśli dokonano tych czynności bez zachowania warunków i form określonych przepisami prawa (brak rejestracji), czynność taka podlega opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 2 cyt. ustawy.

Jak już wskazano, jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego kontynuowania i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą. Tymczasem z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę nie wynika, iż nabyta nieruchomość była wykorzystywana na jego potrzeby osobiste, a jej sprzedaż nie będzie miała wyłącznie charakteru okazjonalnego czy jednorazowego.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. I tak, zgodnie z zapisem art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w świetle przywołanych powyżej przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, sprzedaż działek budowlanych, będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, gdyż nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 cyt. ustawy. Biorąc pod uwagę brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 41 ust. 1 cyt ustawy stwierdzić należy, iż sprzedaż 6-12 działek budowlanych nie będzie korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, gdyż dotyczyć będzie terenów przeznaczonych pod zabudowę. Zatem Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek z przeznaczeniem pod zabudowę będzie zobowiązany do naliczenia podatku VAT w wysokości 22% i rozliczenia go w deklaracji dla podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do wyroków wskazanych przez Wnioskodawcę na poparcie własnego stanowiska tut. Organ po przeanalizowaniu wskazanych orzeczeń nie może uznać tej argumentacji za trafną, ponieważ dotyczą one spraw odmiennych od niniejszej i z tego względu nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości rozstrzygnięcia przedmiotowej kwestii.

Wyrok NSA z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3711/06 dotyczy sprzedaży działek, wydzielonych z użytków rolnych, przeznaczonych pod zabudowę nabytych w drodze spadku. Natomiast powołany wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07 rozstrzygał o opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek budowlanych nabytych jako nieruchomość rolno-leśna przeznaczona w planach zagospodarowania przestrzennego do użytkowania rolniczego i wykorzystywana pod plantację truskawek.

Odnosząc się z kolei do interpretacji przywołanych przez Wnioskodawcę należy zwrócić uwagę na odmienny od przedmiotowego stan faktyczny. Powołana interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 października 2009 r., Nr IPPP3/443-714/09-3/KG dotyczy bowiem ziemi nabytej postanowieniem Sądu w spadku po ojcu. Natomiast druga z powołanych interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 czerwca 2009 r., Nr ILPP1/443-379/09-2/AK dotyczy sprzedaży działek nabytych w drodze dziedziczenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.