IPPP2/443-690/12-2/AO - Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości gruntowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2012 r. (data wpływu 23 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Zbywcy za podatnika VAT z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek, opodatkowania 23% stawką podatku VAT przedmiotowej sprzedaży oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z tą transakcją - jest prawidłowe.

W dniu 23 lipca 2012 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Zbywcy za podatnika VAT z tytułu sprzedaży działek, opodatkowania 23% stawką podatku VAT przedmiotowej sprzedaży oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z tą transakcją.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, zarejestrowaną jako podatnik czynny VAT.

Wnioskodawca planuje nabyć od Pana X, (dalej: Zbywca) następujące Nieruchomości:

Zbywca nabył Działkę 78/2 do majątku osobistego. Działka 78/2 nie jest dzierżawiona ani wynajęta.

Działka 78/2 oraz Działka 100 są dalej określone wspólnie jako Nieruchomość.

Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną sprzedaży Nieruchomości. Wnioskodawca planuje nabyć Nieruchomość w celu zrealizowania na niej przedsięwzięcia inwestycyjnego, polegającego na budowie parku rozrywki, będącego kompleksem rekreacyjno-gastronomiczno-sportowo-wypoczynkowym. Teren pod inwestycję, w tym Nieruchomość, został wybrany przez Wnioskodawcę ze względu na spełnianie przez te tereny wszystkich wymagań do realizacji inwestycji, w tym w zakresie dogodności położenia i odpowiedniej pobliskiej infrastruktury drogowej.

Zbywca nie podejmował aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami mających na celu sprzedaż Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy. Inicjatywa w tym zakresie należała do Wnioskodawcy. Zbywca jest osobą fizyczną i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT. Zbywca pozostaje w związku małżeńskim z ustrojem rozdzielności majątkowej. W okresie od nabycia Nieruchomości Zbywca wykorzystywał ją do działalności rolniczej i dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z tej działalności.

W obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego (wejście w życie 6 czerwca 2012 r.), działki składające się na Nieruchomość są oznaczone symbolem U/UT, co oznacza teren usług - wielofunkcyjnego parku rozrywki. Powyższe oznaczenie przesądza o tym, że Nieruchomość stanowi zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego teren przeznaczony pod zabudowę.

Wnioskodawca podkreśla, że status Zbywcy dla celów podatku od towarów i usług, jak również ewentualne opodatkowanie przez Zbywcę sprzedaży Nieruchomości podatkiem od towarów i usług ma bezpośrednie przełożenie na sytuację podatkową Wnioskodawcy (np. ewentualne prawo od odliczenia podatku naliczonego zapłaconego w związku z nabyciem Nieruchomości, ewentualny obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Ustalenie dla celów VAT statusu osób fizycznych dokonujących dostaw nieruchomości gruntowych rodzi wiele wątpliwości ze względu na niejasną definicję działalności gospodarczej w ustawie o VAT. Efektem tych wątpliwości jest szereg interpretacji wydawanych przez organy podatkowe, jak i wyroki wydawane przez sądy administracyjne. Co istotne w ostatnim czasie kwestia ta była również przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego. Istniejące wątpliwości powodują konieczność zabezpieczania pozycji podatkowej stron transakcji sprzedaży nieruchomości, w tym nieruchomości rolnych, poprzez uzyskiwanie interpretacji indywidualnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza jest z kolei zdefiniowana w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jako wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ww. definicja nie wskazuje jednoznacznie, czy w sytuacji sprzedaży nieruchomości, w tym nieruchomości rolnych, z majątku prywatnego sprzedającego mamy do czynienia z działalnością gospodarczą i czy tym samym, w związku z taką sprzedażą sprzedawca staje się podatnikiem VAT. Jak wspomniano, kwestia ta była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć organów podatkowych i sądów administracyjnych, jednakże z pewnością istotny wpływ na interpretację tego zagadnienia powinien mieć wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (ETS) z 15 września 2011 r. (sprawa C-180/10). Orzeczenie to zostało wydane na wniosek Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie prejudycjalnym. Główne tezy orzeczenia ETS można podsumować następująco:

* dostawę gruntu należy uznać za objętą podatkiem, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności;

* osoby fizycznej nie można uznać za podatnika, gdy dokonuje sprzedaży gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby;

* natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, należy uznać ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą", a więc za podatnika.

* okoliczność, czy dana osoba jest rolnikiem ryczałtowym jest w tym zakresie bez znaczenia.

Na gruncie orzeczenia TSUE zapadły już pierwsze orzeczenia polskich sądów administracyjnych, w tym wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 października 2011 r. (I FSK 1289/10), w którym Sąd wskazał, że jednorazowa sprzedaż działek z majątku prywatnego nie powinna być traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT.

Natomiast w wyroku z 21 grudnia 2011 r. (I FSK 1822/11) NSA stwierdził, że dla oceny, czy dany podmiot działa jako podatnik VAT należy ustalić "czy w świetle stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika we wniosku o udzielenie interpretacji, strona dokonując sprzedaży gruntu działa w ramach zarządu swym majątkiem prywatnym, czy też w celu dokonania spornej sprzedaży gruntów podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkowałoby koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej."

Podobne stanowisko jest zaprezentowane w szeregu innych wyroków zapadłych po orzeczeniu TSUE, np. wyroki NSA: z 18 października 2011 r. (I FSK 1536/10), z 9 listopada 2011 r. (I FSK 1656/11); z 10 listopada 2011 r. (I FSK 13/11), z I6 listopada 2011 r. (I FSK 110/11), z 16 listopada 2011 r. (I FSK 1654/11), z 30 listopada 2011 r. (I FSK 1684/11), z 8 grudnia 2011 r. (I FSK 478/11), z 21 grudnia 2011 r. (I FSK 1822/11), wyrok WSA w Gdańsku z 17 stycznia 2012 r. (I SA/Gd 1263/11), wyrok WSA w Opolu z 18 stycznia 2012 r. (I SA/Op 463/11).

Mając na uwadze powyższe, w celu ustalenia czy Zbywca będzie podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości, należy sprawdzić, czy sprzedając Nieruchomość działa on jako handlowiec, czy też wykonuje swoje prawo własności do Nieruchomości będącej majątkiem prywatnym oraz czy Zbywca podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, które miały na celu sprzedaż Nieruchomości, czy też po prostu skorzystał z oferty Wnioskodawcy.

Skoro, zgodnie ze stanem faktycznym zaprezentowanym we wniosku o interpretację, Zbywca nie nabył Nieruchomości w celu dokonywania obrotu nieruchomościami oraz mając na uwadze fakt, że nie podejmował żadnych aktywnych działań charakterystycznych dla prowadzenia działalności handlowej w zakresie obrotu nieruchomościami, to należy uznać, że sprzedając Nieruchomość wykonuje on swoje prawo własności w ramach zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, należy uznać, że Zbywca nie będzie podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości.

Ad.2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Mając na uwadze, że Wnioskodawca zamierza dokonać nabycia Nieruchomości, przy założeniu, że Zbywca zostałby uznany za podatnika VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości, transakcja ta stanowić będzie dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT dostawa towarów podlega co do zasady opodatkowaniu stawką 23%. Jednocześnie, ustawa o VAT przewiduje szereg zwolnień z opodatkowania tym podatkiem.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT od podatku zwalnia się dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje, w analizowanym stanie faktycznym, w celu ustalenia skutków podatkowych sprzedaży Nieruchomości, konieczne będzie określenie, czy Nieruchomość (będąca terenem niezabudowanym) jest terenem budowlanym lub przeznaczonym pod zabudowę. Wnioskodawca podkreśla jednak, że ustawa o VAT nie zawiera definicji "terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę".

Z kolei, Dyrektywa 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347, poz. 1 z późn. zm.) odsyła w tym zakresie do ustawodawstw krajowych, wskazując w art. 12 ust. 3, że "teren budowlany" oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

W związku z tym, dla wyjaśnienia zakresu tych pojęć konieczne będzie odniesienie się do przepisów innych niż podatkowe. W szczególności, przepisami takimi są regulacje ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm., dalej: ustawa o planowaniu przestrzennym). W przepisach tej ustawy mowa jest także o "przeznaczeniu terenów" na różne cele, w tym także na cele zabudowy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (dalej: plan miejscowy).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Nieruchomość jest objęta planem miejscowym. W obowiązującym planie miejscowym, Nieruchomość oznaczona jest symbolem U/UT, co oznacza teren usług wielofunkcyjnego parku rozrywki. Powyższe oznaczenie przesądza o tym, że Nieruchomość stanowi zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego teren przeznaczony pod zabudowę.

W związku z powyższym, w przypadku uznania Zbywcy za podatnika VAT, sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu VAT stawką 23%.

Ad.3

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego".

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca nabywa Nieruchomość w celu zrealizowania na niej przedsięwzięcia inwestycyjnego, polegającego na budowie parku rozrywki, będącego kompleksem rekreacyjno-gastronomiczno-sportowo-wypoczynkowym.

W związku z powyższym, należy uznać, że jeśli Zbywca będzie podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z tą transakcją, w zakresie w jakim Nieruchomość będzie służyła do wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną sprzedaży dotyczącą niezabudowanej działki oznaczonej numerem 78/2, którą Zbywca nabył do majątku osobistego oraz niezabudowanej działki oznaczonej numerem 100, którą Zbywca nabył w drodze podziału majątku dorobkowego po zawarciu umowy ustanowienia rozdzielności majątkowej. Działki te nie są dzierżawione ani wynajęte. Zbywca nie podejmował aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami mających na celu sprzedaż przedmiotowych działek na rzecz Wnioskodawcy. Inicjatywa w tym zakresie należała do Wnioskodawcy. Zbywca jest osobą fizyczną i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT. W okresie od nabycia Nieruchomości Zbywca wykorzystywał ją do działalności rolniczej i dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z tej działalności. Wnioskodawca planuje nabyć przedmiotowe nieruchomości w celu zrealizowania przedsięwzięcia inwestycyjnego, polegającego na budowie parku rozrywki, będącego kompleksem rekreacyjno-gastronomiczno-sportowo-wypoczynkowym. W obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego (wejście w życie 6 czerwca 2012 r.) przedmiotowe działki oznaczone są symbolem U/UT, co oznacza teren usług - wielofunkcyjnego parku rozrywki. Powyższe oznaczenie przesądza, iż jest to teren przeznaczony pod zabudowę.

Mając na uwadze przedstawioną treść wniosku oraz powyższe uregulowania stwierdzić należy, że Zbywca dokonując sprzedaży przedmiotowych działek nie będzie działał jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowa sprzedaż stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Wnioskodawca wskazał bowiem, że Zbywca jest osobą fizyczną nie zarejestrowaną jako podatnik VAT. Przedmiotowe nieruchomości nabył do majątku osobistego i wykorzystywał do działalności rolniczej. Ponadto przedmiotowe działki nie są dzierżawione ani wynajęte. Wnioskodawca zaznaczył również, że Zbywca nie podejmował aktywnych działań, w zakresie obrotu nieruchomościami mających na celu sprzedaż nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy. Inicjatywa w tym zakresie należała do Wnioskodawcy. Skutkiem powyższego, stosownie do zapisów orzecznictwa, Zbywca z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na fakt, iż tut. Organ podzielił stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stwierdzenia, że Zbywca z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek nie będzie podatnikiem VAT pytanie nr 2 i 3 należało uznać za bezprzedmiotowe.

Z uwagi na powyższe przedmiotowy wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został rozpatrzony w zakresie jednego zdarzenia przyszłego. W związku z faktem, że Wnioskodawca w przedmiotowym wniosku zaznaczył 3 zdarzenia przyszłe i dokonał opłaty w wysokości 120 zł kwota w wysokości 80 zł, zgodnie z art. 14f § 2a ustawy - Ordynacja podatkowa zostanie zwrócona przekazem pocztowym na adres wskazany w części B.3 wniosku, zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.