IPPP2/443-683/12-2/RR - Ustalenie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2012 r. (data wpływu 23 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenie statusu Zbywcy nieruchomości, stawki podatku oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 23 lipca 2012 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenie statusu Zbywcy nieruchomości, stawki podatku oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, zarejestrowaną jako podatnik czynny VAT. Wnioskodawca planuje nabyć od Pana M. P., urodzonego 3 października 1951 r., zamieszkałego w miejscowości T., (dalej: Zbywca), niezabudowaną działkę oznaczoną numerem 64/2 o powierzchni 14,4900 ha, dla której w Sądzie Rejonowym, w Wydziale Ksiąg Wieczystych, prowadzona jest księga wieczysta (dalej: Nieruchomość). W wypisie z rejestru gruntów teren nieruchomości opisany jest jako grunty orne i rowy. W okresie od nabycia Nieruchomości Zbywca wykorzystywał ją do działalności rolniczej i dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z tej działalności. Zbywca nabył Nieruchomość w drodze podziału majątku dorobkowego po zawarciu umowy ustanowienia rozdzielności majątkowej. Nieruchomość nie jest dzierżawiona ani wynajęta.

Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną sprzedaży Nieruchomości. Wnioskodawca planuje nabyć Nieruchomość w celu zrealizowania na niej przedsięwzięcia inwestycyjnego, polegającego na budowie parku rozrywki, będącego kompleksem rekreacyjno-gastronomiczno-sportowo-wypoczynkowym.

Teren pod inwestycję, w tym Nieruchomość, został wybrany przez Wnioskodawcę ze względu na spełnianie przez te tereny wszystkich wymagań do realizacji inwestycji, w tym w zakresie dogodności położenia i odpowiedniej pobliskiej infrastruktury drogowej. Zbywca nie podejmował aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami mających na celu sprzedaż Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy. Inicjatywa w tym zakresie należała do Wnioskodawcy. Zbywca jest osobą fizyczną i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT. Zbywca pozostaje w związku małżeńskim z ustrojem rozdzielności majątkowej.

W obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego (wejście w życie 6 czerwca 2012 r.), działki składające się na Nieruchomość są oznaczone symbolem U/UT, co oznacza teren usług - wielofunkcyjnego parku rozrywki. Powyższe oznaczenie przesądza o tym, że Nieruchomość stanowi zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego teren przeznaczony pod zabudowę.

Wnioskodawca podkreśla, że status Zbywcy dla celów podatku od towarów i usług, jak również ewentualne opodatkowanie przez Zbywcę sprzedaży Nieruchomości podatkiem od towarów i usług ma bezpośrednie przełożenie na sytuację podatkową Wnioskodawcy (np. ewentualne prawo od odliczenia podatku naliczonego zapłaconego w związku z nabyciem Nieruchomości, ewentualny obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Ustalenie dla celów VAT statusu osób fizycznych dokonujących dostaw nieruchomości gruntowych rodzi wiele wątpliwości ze względu na niejasną definicję działalności gospodarczej w ustawie o VAT. Efektem tych wątpliwości jest szereg interpretacji wydawanych przez organy podatkowe, jak i wyroki wydawane przez sądy administracyjne. Co istotne w ostatnim czasie kwestia ta była również przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego. Istniejące wątpliwości powodują konieczność zabezpieczania pozycji podatkowej stron transakcji sprzedaży nieruchomości, w tym nieruchomości rolnych, poprzez uzyskiwanie interpretacji indywidualnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza jest z kolei zdefiniowana w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jako wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.Ww. definicja nie wskazuje jednoznacznie, czy w sytuacji sprzedaży nieruchomości, w tym nieruchomości rolnych, z majątku prywatnego sprzedającego mamy do czynienia z działalnością gospodarczą i czy tym samym, w związku z taką sprzedażą sprzedawca staje się podatnikiem VAT. Jak wspomniano, kwestia ta była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć organów podatkowych i sądów administracyjnych, jednakże z pewnością istotny wpływ na interpretację tego zagadnienia powinien mieć wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (ETS) z 15 września 2011 r. (sprawa C-180/10). Orzeczenie to zostało wydane na wniosek Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie prejudycjalnym.

Główne tezy orzeczenia ETS można podsumować następująco:

* dostawę gruntu należy uznać za objętą podatkiem, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności;

* osoby fizycznej nie można uznać za podatnika, gdy dokonuje sprzedaży gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby;

* natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, należy uznać ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą", a więc za podatnika.

* okoliczność, czy dana osoba jest rolnikiem ryczałtowym jest w tym zakresie bez znaczenia.

Na gruncie orzeczenia TSUE zapadły już pierwsze orzeczenia polskich sądów administracyjnych, w tym wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 października 2011 r. (I FSK 1289/10), w którym Sąd wskazał, że jednorazowa sprzedaż działek z majątku prywatnego nie powinna być traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT.

Natomiast w wyroku z 21 grudnia 2011 r. (I FSK 1822/11) NSA stwierdził, że dla oceny, czy dany podmiot działa jako podatnik VAT należy ustalić "czy w świetle stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika we wniosku o udzielenie interpretacji, strona dokonując sprzedaży gruntu działa w ramach zarządu swym majątkiem prywatnym, czy też w celu dokonania spornej sprzedaży gruntów podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkowałoby koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej."

Podobne stanowisko jest zaprezentowane w szeregu innych wyroków zapadłych po orzeczeniu TSUE, np. wyroki NSA: z 18 października 2011 r. (I FSK 1536/10), z 9 listopada 2011 r. (I FSK 1656/11); z 10 listopada 2011 r. (I FSK 13/11), z I6 listopada 2011 r. (I FSK 110/11), z 16 listopada 2011 r. (I FSK 1654/11), z 30 listopada 2011 r. (I FSK 1684/11), z 8 grudnia 2011 r. (I FSK 478/11), z 21 grudnia 2011 r. (I FSK 1822/11), wyrok WSA w Gdańsku z 17 stycznia 2012 r. (I SA/Gd 1263/11), wyrok WSA w Opolu z 18 stycznia 2012 r. (I SA/Op 463/11).

Mając na uwadze powyższe, w celu ustalenia czy Zbywca będzie podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości, należy sprawdzić, czy sprzedając Nieruchomość działa on jako handlowiec, czy też wykonuje swoje prawo własności do Nieruchomości będącej majątkiem prywatnym oraz czy Zbywca podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, które miały na celu sprzedaż Nieruchomości, czy też po prostu skorzystał z oferty Wnioskodawcy.

Skoro, zgodnie ze stanem faktycznym zaprezentowanym we wniosku o interpretację, Zbywca nie nabył Nieruchomości w celu dokonywania obrotu nieruchomościami oraz mając na uwadze fakt, że nie podejmował żadnych aktywnych działań charakterystycznych dla prowadzenia działalności handlowej w zakresie obrotu nieruchomościami, to należy uznać, że sprzedając Nieruchomość wykonuje on swoje prawo własności w ramach zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, należy uznać, że Zbywca nie będzie podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości.

Ad.2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Mając na uwadze, że Wnioskodawca zamierza dokonać nabycia Nieruchomości, przy założeniu, że Zbywca zostałby uznany za podatnika VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości, transakcja ta stanowić będzie dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT dostawa towarów podlega co do zasady opodatkowaniu stawką 23%. Jednocześnie, ustawa o VAT przewiduje szereg zwolnień z opodatkowania tym podatkiem.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT od podatku zwalnia się dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje, w analizowanym stanie faktycznym, w celu ustalenia skutków podatkowych sprzedaży Nieruchomości, konieczne będzie określenie, czy Nieruchomość (będąca terenem niezabudowanym) jest terenem budowlanym lub przeznaczonym pod zabudowę. Wnioskodawca podkreśla jednak, że ustawa o VAT nie zawiera definicji "terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę".

Z kolei, Dyrektywa 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347, poz. 1 z późn. zm.) odsyła w tym zakresie do ustawodawstw krajowych, wskazując w art. 12 ust. 3, że "teren budowlany" oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

W związku z tym, dla wyjaśnienia zakresu tych pojęć konieczne będzie odniesienie się do przepisów innych niż podatkowe. W szczególności, przepisami takimi są regulacje ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm., dalej: ustawa o planowaniu przestrzennym). W przepisach tej ustawy mowa jest także o "przeznaczeniu terenów" na różne cele, w tym także na cele zabudowy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (dalej: plan miejscowy).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Nieruchomość jest objęta planem miejscowym. W obowiązującym planie miejscowym, Nieruchomość oznaczona jest symbolem U/UT, co oznacza teren usług - wielofunkcyjnego parku rozrywki. Powyższe oznaczenie przesądza o tym, że Nieruchomość stanowi zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego teren przeznaczony pod zabudowę.

W związku z powyższym, w przypadku uznania Zbywcy za podatnika VAT, sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu VAT stawką 23%.

Ad.3

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego".

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca nabywa Nieruchomość w celu zrealizowania na niej przedsięwzięcia inwestycyjnego, polegającego na budowie parku rozrywki, będącego kompleksem rekreacyjno-gastronomiczno-sportowo-wypoczynkowym.

W związku z powyższym, należy uznać, że jeśli Zbywca będzie podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z tą transakcją, w zakresie w jakim Nieruchomość będzie służyła do wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną sprzedaży dotyczącą niezabudowanej działki oznaczonej numerem 64/2, którą Zbywca nabył w drodze podziału majątku dorobkowego po zawarciu umowy ustanowienia rozdzielności majątkowej. Nieruchomość ta nie jest dzierżawiona ani wynajęta. Zbywca nie podejmował aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami mających na celu sprzedaż przedmiotowej działki na rzecz Wnioskodawcy. Inicjatywa w tym zakresie należała do Wnioskodawcy. Zbywca jest osobą fizyczną i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT. W okresie od nabycia Nieruchomości Zbywca wykorzystywał ją do działalności rolniczej i dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z tej działalności. Wnioskodawca planuje nabyć przedmiotową nieruchomość w celu zrealizowania przedsięwzięcia inwestycyjnego, polegającego na budowie parku rozrywki, będącego kompleksem rekreacyjno-gastronomiczno-sportowo-wypoczynkowym. W obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego (wejście w życie 6 czerwca 2012 r.) przedmiotowa działka oznaczone jest symbolem U/UT, co oznacza teren usług - wielofunkcyjnego parku rozrywki. Powyższe oznaczenie przesądza, iż jest to teren przeznaczony pod zabudowę.

Mając na uwadze przedstawioną treść wniosku oraz powyższe uregulowania stwierdzić należy, że Zbywca dokonując sprzedaży przedmiotowej działki o numerze 64/2 - nie będzie działał jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowa sprzedaż stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Wnioskodawca wskazał bowiem, że Zbywca jest osobą fizyczną nie zarejestrowaną jako podatnik VAT. Przedmiotową nieruchomość nabył w drodze podziału majątku dorobkowego po zawarciu umowy ustanowienia rozdzielności majątkowej i wykorzystywał do działalności rolniczej. Ponadto przedmiotowa działka nie jest dzierżawiona ani wynajęta. Wnioskodawca zaznaczył również, że Zbywca nie podejmował aktywnych działań, w zakresie obrotu nieruchomościami mających na celu sprzedaż nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy. Inicjatywa w tym zakresie należała do Wnioskodawcy. Skutkiem powyższego, stosownie do zapisów orzecznictwa, Zbywca z tytułu sprzedaży przedmiotowej działki nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na fakt, iż tut. Organ podzielił stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stwierdzenia, że Zbywca z tytułu sprzedaży przedmiotowej działki nie będzie podatnikiem VAT pytanie nr 2 i 3 należało uznać za bezprzedmiotowe.

Z uwagi na powyższe przedmiotowy wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został rozpatrzony w zakresie jednego zdarzenia przyszłego. W związku z faktem, że Wnioskodawca w przedmiotowym wniosku zaznaczył 3 zdarzenia przyszłe i dokonał opłaty w wysokości 120 zł kwota w wysokości 80 zł, zgodnie z art. 14f § 2a ustawy - Ordynacja podatkowa zostanie zwrócona przekazem pocztowym na adres wskazany w części B.3 wniosku, zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.