IPPP2/443-682/13-2/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2013 r. (data wpływu 1 lipca 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia faktury po udokumentowaniu sprzedaży paragonem fiskalnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 lipca 2013 r.wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia faktury po udokumentowaniu sprzedaży paragonem fiskalnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wykonywał usługę prawną na rzecz osoby fizycznej Marii N., która dokonała wpłaty ustalonego wynagrodzenia w dwóch częściach - I w kwocie 2.300 zł w czerwcu 2012 r., oraz II w kwocie 3.358 zł w lipcu 2012 r.

Wnioskodawca zaewidencjonował te kwoty na kasie fiskalnej: I - w dacie 14 czerwca 2012 r.,

II - w dacie 18 lipca 2012 r.

Dopiero w maju 2013 r. Klientka zgłosiła żądanie wystawienia faktury. Wcześniej, tj. przed dokonaniem płatności, Klientka pytała jedynie o możliwość jej wystawienia, ale nie sprecyzowała ostatecznie żądania jej wydania w myśl ustawy - Ordynacja podatkowa. Z uwagi na brak żądania wystawienia faktury, Wnioskodawca wystawił paragon z kasy fiskalnej każdorazowo po dokonanej płatności.

W myśl art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Zgodnie z § 3 cytowanego artykułu, podatnicy wymienieni w § 1, od których zażądano rachunku przed wykonaniem usługi lub wydaniem towaru, wystawiają rachunek nie później niż w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru. Jeżeli jednak żądanie wystawienia rachunku zostało zgłoszone po wykonaniu usługi lub wydaniu towaru, wystawienie rachunku następuje w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania.

Jednakże, jak wskazuje § 4 ww. przepisu, podatnik nie ma obowiązku wystawienia rachunku, jeżeli żądanie zostało zgłoszone po upływie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Od zasady, zgodnie z którą rachunki są wystawiane na żądanie nabywcy, jest bardzo szeroki wyjątek w postaci obowiązku wystawiania faktur przez podatników podatku od towarów i usług. Są oni zobowiązani do wystawiania faktur (art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podatnicy, o których mowa w art. 15 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku. podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Wyjątek od ww. zasady obowiązku wystawiania faktur przez podatnika, wynika z art. 106 ust. 4 ustawy. Wskazuje on, że ww. podatnicy nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zaistniałym stanem faktycznym, opisanym powyżej, Wnioskodawca może/jest obowiązany wystawić obecnie fakturę VAT (dwie, oddzielnie za każdą dokonaną płatność) za wykonaną usługę, a jeżeli tak, to z jaką datą i czy nie wiąże się to z obowiązkiem ponownego płacenia podatku VAT za wykonaną usługę.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wystawienie faktury na obecnym etapie nawet przy dobrej woli podatnika nie jest możliwe, gdyż spowoduje konieczność ponownego uiszczenia podatku VAT od tej usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

W myśl art. 87 § 3 ww. ustawy, podatnicy wymienieni w § 1, od których zażądano rachunku przed wykonaniem usługi lub wydaniem towaru, wystawiają rachunek nie później niż w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru. Jeżeli jednak żądanie wystawienia rachunku zostało zgłoszone po wykonaniu usługi lub wydaniu towaru, wystawienie rachunku następuje w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania.

Natomiast stosownie do zapisu art. 87 § 4 Ordynacji podatkowej, podatnik nie ma obowiązku wystawienia rachunku, jeżeli żądanie zostało zgłoszone po upływie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Na gruncie podatku od towarów i usług, obowiązek wystawienia faktury wynika z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Z przepisu tego wynika, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast w myśl art. 106 ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Szczegółowe zasady dotyczące wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.).

I tak, jak stanowi § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, faktury wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

Powyższy przepis wskazuje zatem, że prawo do wystawiania faktur ma czynny podatnik podatku VAT, a dokument ten potwierdza zaistnienie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. m.in. dostawy towarów lub świadczenia usług.

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura powinna zawierać:

W myśl natomiast § 7 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zwanym dalej rozporządzeniem.

W myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na postawie art. 111 ust. 9 ustawy.

Zgonie z § 6 ust. 1 pkt 1 podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Przez paragon fiskalnym w myśl § 2 pkt 12 rozporządzenia rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Natomiast przez pojęcie raport fiskalny (dobowy, okresowy, w tym miesięczny, oraz rozliczeniowy) rozumie się dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku - § 2 pkt 19 rozporządzenia.

Zatem w sytuacji, kiedy sprzedawca jest obowiązany do ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, dokumentem potwierdzającym fakt sprzedaży jest paragon fiskalny.

Paragon jest specyficznym dokumentem sprzedaży emitowanym przez kasę rejestrującą. Do jego otrzymania uprawnione są wyłącznie osoby fizyczne, nieprowadzące działalności gospodarczej oraz rolnicy ryczałtowi.

Jak wynika z zapisu art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z kolei z treści art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, wynika, iż jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części - art. 19 ust. 11 ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wykonywał usługę prawną na rzecz osoby fizycznej, która dokonała wpłaty ustalonego wynagrodzenia w dwóch częściach - I w kwocie 2.300 zł w czerwcu 2012 r., oraz II w kwocie 3.358 zł w lipcu 2012 r. Wnioskodawca zaewidencjonował te kwoty na kasie fiskalnej: I - w dacie 14 czerwca 2012 r., II - w dacie 18 lipca 2012 r. Dopiero w maju 2013 r. Klientka zgłosiła żądanie wystawienia faktury. Wcześniej, tj. przed dokonaniem płatności, Klientka pytała jedynie o możliwość jej wystawienia, ale nie sprecyzowała ostatecznie żądania jej wydania. Z uwagi na brak żądania wystawienia faktury, Wnioskodawca wystawił paragon z kasy fiskalnej każdorazowo po dokonanej płatności.

Z wyżej cytowanych przepisów bezspornie wynika, iż otrzymanie należności za wyświadczenie usługi na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej wymaga udokumentowania tej czynności paragonem fiskalnym. Niezależnie od zarejestrowania tej sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej klient może wystąpić o wystawienie faktury. Podkreślić jednak należy, że obowiązek wystawienia faktury na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej powstaje wskutek złożenia oświadczenia, iż żąda ona jej wystawienia, pod warunkiem, że żądanie to zostało zgłoszone we właściwym terminie, tj. w terminie 3 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego. Żądanie wystawienia faktury po upływie 3 miesięcy nie wywiera takiego skutku i nie rodzi po stronie usługodawcy obowiązku wystawienia faktury. Wskazać dodatkowo należy, iż wystawienie faktury po upływie trzymiesięcznego terminu jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika i to do Niego należy decyzja dotycząca jej wystawienia.

W konsekwencji powyższego uznać należy, że w analizowanej sprawie Wnioskodawca może (ale nie jest obowiązany) wystawić obecnie fakturę bądź dwie faktury oddzielnie za wykonanie usługi i otrzymaną w zawiązku z tym płatność, ze wskazaniem bieżącej daty jej wystawienia oraz z datą powstania obowiązku podatkowego odnoszącego się do wykonanej usługi.

Ponadto nadmienić należy, że sprzedaż udokumentowaną jednocześnie paragonem fiskalnym i wystawioną fakturą należy ująć w ewidencji sprzedaży tylko raz. Jeżeli podatnik wystawił fakturę, która dokumentuje sprzedaż zaewidencjonowaną wcześniej w kasie fiskalnej, to wystawionej faktury nie ujmuje ponownie w ewidencji sprzedaży VAT. Kwoty, które wynikają z faktury, znajdą się bowiem odpowiednio w dobowym oraz miesięcznym raporcie fiskalnym, które stanowią podstawę ujęcia dokonanej transakcji w ewidencji sprzedaży VAT. Tym samym, jeśli Wnioskodawca zdecyduje się w przedmiotowej sytuacji na wystawienie na rzecz klienta świadczonej usługi prawnej fakturę/y, to ta faktura/y nie wywołuje negatywnych skutków prawnych po stronie usługodawcy i pozostaje bez wpływu na jego rozliczenia podatkowe a tym samym nie wiąże się z obowiązkiem ponownego płacenia podatku VAT za wykonaną usługę.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, że "Wystawienie faktury na obecnym etapie nawet przy dobrej woli podatnika nie jest możliwe, gdyż spowoduje konieczność ponownego uiszczenia podatku VAT od tej usługi" należało uznać za nieprawidłowe.

Organ podatkowy informuje ponadto, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.