IPPP2/443-674/11/12-5/S/KAN/RR
Pismo z dnia 2 sierpnia 2012 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-674/11/12-5/S/KAN/RR
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2011 r. (data wpływu 3 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy z tytułu sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 3 czerwca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy z tytułu sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawczyni nabyła w 2006 r. grunty rolne. Na podstawie aktu notarialnego z dnia 10 sierpnia 2006 r., nabyła nieruchomość w K. składającą się z działek 60 i 96 o łącznym obszarze 2 ha 600 m. kw. W tym samym dniu na podstawie aktu notarialnego nabyła nieruchomość w K. składającą się z działek 58 i 94 o łącznym obszarze 1 ha 2500 m. kw. oraz na podstawie aktu notarialnego nabyła w tej samej miejscowości nieruchomość składającą się z działki nr 59 o powierzchni 6900 m. kw. W dniu 8 listopada 2006 r. Wnioskodawczyni na podstawie aktu notarialnego nabyła działki w K. nr 98 i 62 o łącznym obszarze 1 ha 8900 m. kw. W dniu 20 grudnia 2006 r., Wnioskodawczyni na podstawie aktu notarialnego nabyła działki położone w K. nr 57, 92 i 93 o łącznym obszarze 1 ha 4100 mkw. W dniu 3 października 2006 r., na podstawie przedwstępnej umowy sprzedaży Wnioskodawczyni objęła w posiadanie działki w K. o nr 61 i 97 o łącznym obszarze 2 ha 1100 m. kw. Strony ustaliły, że zawarcie umowy przeniesienia własności nastąpi w 2011 r., aby Kupujący nie stracił prawa do renty strukturalnej. W związku z faktem, że Sprzedający otrzymali całą cenę należną za nieruchomość, co oświadczyli w umowie przedwstępnej sprzedaży, udzielili Wnioskodawczyni, jako Kupującej nieodwołalnego pełnomocnictwa w formie aktu notarialnego do sprzedaży samej sobie, w tym do zawarcia umowy sprzedaży warunkowej i umowy przeniesienia własności na rzecz samej sobie. Do zawarcia tych umów dojdzie w najbliższym czasie. Wnioskodawczyni nabyła i objęła w posiadanie powyższe nieruchomości do majątku osobistego. Za grunt ten był i jest odprowadzany podatek rolny. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, ani rolniczej, a tym bardziej działalności odpowiadającej definicjom zawartym w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni pracuje zawodowo na umowę o pracę. Wnioskodawczyni nie posiada statusu rolnika ryczałtowego. Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku VAT i przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT; Wnioskodawczyni nie dokonywała i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Wnioskodawczyni nigdy nie korzystała z dopłat bezpośrednich UE do gruntów rolnych. Przedmiotowego gruntu Wnioskodawczyni nie udostępniała ani odpłatnie ani nieodpłatnie innym osobom. Nieruchomości zostały przez Wnioskodawczynię nabyte na użytek własny, aby wybudować duży rodzinny dom i aby zrealizować pasję życia, jaką jest hodowla niewielkiej stadniny koni dla potrzeb rekreacyjnych własnej rodziny. Grunty te miały być zatem przeznaczone na budowę dużego rodzinnego domu z garażem, stodoły, wybiegu dla koni i pastwiska dla koni. Nabywając grunty rolne Wnioskodawczyni nie miała zamiaru ich odsprzedaży, wręcz przeciwnie w dniu 11 kwietnia 2007 r., uzyskała od Wójta Gminy decyzję o warunkach zabudowy dla zagrody - domu mieszkalnego z garażem, stodoły, budynku gospodarczego. W dniu 15 maja 2007 r., została wydana decyzja nr 622/2007 zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Na tej podstawie Wnioskodawczyni rozpoczęła w roku 2007 r., budowę domu. Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości niż nieruchomość w K. opisana we wniosku. W przeszłości Wnioskodawczyni zbyła tylko mieszkanie, w którym mieszkała zanim przeprowadziła się do miejscowości Klwaty do wykończonego tylko w nieznacznej części budynku mieszkalnego. Budynek mieszkalny nie został wykończony, gdyż Wnioskodawczyni brakło środków finansowych. W przyszłości Wnioskodawczyni nie zamierza dokonywać nabycia i sprzedaży nieruchomości, których przedmiotem będą działki inne niż wskazane we wniosku. Żadna z wyżej opisanych nieruchomości nie była nabyta w celu prowadzenia działalności gospodarczej, a Wnioskodawczyni nie zajmuje się obrotem nieruchomościami. Ponieważ Wnioskodawczyni zabrakło środków finansowych na dokończenie domu, a Gmina J. w dniu 29 października 2009 r., podjęła uchwałę "w sprawie planu zagospodarowania przestrzennego gminy J. na terenie położonym w miejscowości Klwaty", w którym teren ten przeznaczony został również pod zabudowę jednorodzinną Wnioskodawczyni podjęła działania zmierzające do podziału swojej nieruchomości na mniejsze działki. W obecnej sytuacji sprzedaż gruntu bez podziału na mniejsze działki byłaby znacznie utrudniona, dlatego został dokonany podział ww. nieruchomości, w wyniku którego z nieruchomości zostało wydzielonych 21 działek budowlanych z tego 19 działek przeznaczonych na sprzedaż o łącznej powierzchni 5 ha 031 m. kw. oraz została wydzielona droga dojazdowa i plac zieleni, w której sprzedawany będzie udział każdemu nabywcy działki budowlanej.
Sprzedaż tego prywatnego gruntu, będącego majątkiem osobistym nie jest w żadnym stopniu związana z działalnością gospodarczą. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na dokończenie domu, który w znacznej części jest w stanie surowym.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy dokonując sprzedaży działek budowlanych otrzymanych w wyniku podziału działki rolnej, która nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, Wnioskodawca stanie się podatnikiem VAT zobowiązanym do zapłaty tego podatku z tytułu zawartych transakcji sprzedaży.
Zdaniem Wnioskodawcy:
AD.
W ocenie Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek odprowadzania podatku od towarów i usług od sprzedaży przedmiotowych działek. Za powyższym przemawia fakt, że grunt nie został nabyty w celach handlowych, ani w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ale z myślą o majątku osobistym tj. budowie domu, stodoły i wybiegu dla koni. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży tych działek mają zostać przeznaczone na dokończenie rozpoczętej budowy domu i zakup konia, a więc przeznaczone na cele osobiste. Biorąc pod uwagę na jaki cel zostaną przeznaczone pieniądze uzyskane ze sprzedaży wydzielonych z nieruchomości działek nie można uznać, że ze sprzedaży Wnioskodawczyni osiągnie wielkie korzyści majątkowe. W ocenie Wnioskodawczyni sprzedaż działek stanowić będzie czynność jednorazową, gdyż nigdy w przeszłości nie sprzedawała i w przyszłości nie będzie sprzedawać żadnych gruntów, gdyż takowych nie posiada. W obecnej sytuacji sprzedaż gruntu bez podziału na mniejsze działki byłaby utrudniona, stąd sprzedaż wydzielonych po podziale gruntu działek nastąpi w kilku lub kilkunastu transakcjach. Tym samym trudno uznać, że działki będą sprzedawane w sposób częstotliwy, co skutkowałoby uznaniem Wnioskodawczyni za podatniczkę VAT. Jak wskazano w orzecznictwie NSA: " art. 15 ust. 2 polskiej ustawy o VAT uważa za przedsiębiorców osoby prowadzące działalność, jako producenci, handlowcy, usługodawcy, przedstawiciele wolnych zawodów. Dodaje też, że muszą oni wykonywać takie czynności częstotliwie lub choćby z takim zamiarem. To ostatnie stwierdzenie jest, zdaniem NSA, niefortunną próbą implementacji VI dyrektywy UE, umożliwiającej opodatkowanie sprzedaży działek budowlanych. Nie można zwalniać od VAT tych, którzy sprzedają własną ziemię w jednym kawałku, a więc jeden raz, a kazać płacić go tym, którzy podzielili ją na części i zbywają je po kolei. Dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż działek, co do zasady, jest czynnością odpłatnej dostawy towaru. Jednakże w zaistniałym stanie faktycznym sprawy nie występuje ona jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT. Częstotliwość dokonywania transakcji nie decyduje o byciu podatnikiem, szczególnie że unijna dyrektywa w sprawie VAT w ogóle takiego pojęcia nie zawiera. Istotne jest tylko to, czy dana osoba działa jak przedsiębiorca, a wyprzedającym własny majątek nie sposób przypisać takiej intencji - podkreślił w wyroku z 29 października 2007 siedmioosobowy skład NSA. Wnioskodawczyni w pełni popiera pogląd wyrażony w wyroku NSA z 28 maja 2008 r. w sprawie I FSK 692/07, w którym postawiono następującą tezę: "okoliczność, że określona czynność związana z majątkiem prywatnym, nie służącym celom związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 VAT, będzie dokonana kilkakrotnie, w sytuacji gdy dany podmiot nie ma zamiaru wykonywać jej w sposób profesjonalny, nie może przesądzać o uzyskaniu przez ten podmiot statusu podatnika podatku od towarów i usług". Także w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z siedzibą w Gliwicach 2010-03-29, III SA/Gl 1561/09 rozstrzygnięto, że: "1. Planowana sprzedaż działek po ich uprzednim wydzieleniu z innych działek jednorazowo, jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy, nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako handlowiec, że jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalna), czy stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.
Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych)." Podobnie wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 2010-03-02, I SA/Gd 25/10, w którym stwierdził, że: "1. Wykonanie danej czynności jednorazowo, jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy, nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT, konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występuje w charakterze podatnika, tj. handlowca. 2. Przyjęcie, że osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, jako handlowiec, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową, profesjonalną, czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.
Nabycie sprzedawanych gruntów musi nastąpić w celach wykonywania tej działalności, czyli działalności handlowej, a nie w innych celach, przy czym przez działalność handlową należy rozumieć zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży, wskazujący na zamiar kontynuacji tej działalności; nie jest więc działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celach odsprzedaży (tekst jedn.: w celach handlowych), lecz spożytkowany w celach osobistych.
Zbycie nawet kilku czy kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po zmianie przeznaczenia tego gruntu, nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z uwagi na brak przesłanek uznania takiej działalności za działalność gospodarczą."
A zatem sprzedaż działek dokonana kilkukrotnie lub nawet kilkunastokrotnie, nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż nie jest to czynione z zamiarem jej powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.
W dniu 27 lipca 2011 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP2/443-674/11-2/KAN, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe. W uzasadnieniu stwierdzono, że planowaną sprzedaż nieruchomości gruntowych składających się na majątek docelowy i osobisty należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Pismem z dnia 14 sierpnia 2011 r. (data wpływu 17 sierpnia 2011 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.
W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie znak IPPP2/443-674/11-4/KAN z dnia 16 września 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.
W dniu 22 października 2011 r. (data wpływu 27 października 2011 r.) Strona wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 27 lipca 2011 r. znak IPPP2/443-674/11-2/KAN.
WSA w Warszawie w wyroku z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. akt VIII SA/Wa 1080/11 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, że skarga zasługuje na uwzględnienie. Spór w niniejszej sprawie dotyczy wykładni art. 15 ust. 1-2 ustawy o VAT.
Sąd w swoim uzasadnieniu wskazał, że istotny wpływ na rozstrzygnięcie ma wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "ETS" lub "TSUE") z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 oraz linia orzecznicza sądów administracyjnych ukształtowana po tym wyroku. ETS nie podzielił stanowiska rządu polskiego, że Rzeczpospolita Polska w ramach art. 15 ust. 2 ustawy o VAT skorzystała z możliwości, o której mowa w art. 12 ust. 1 pierwszej Dyrektywy o VAT. Rozstrzygnięcie tej kwestii ETS pozostawił jednocześnie sądom krajowym. W orzecznictwie sądów administracyjnych za utrwalony można uznać już pogląd, że brak jest jakichkolwiek podstaw, aby przyjąć, że treść art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje także transakcje okazjonalne, o których mowa w art. 12 ust. 1 pierwszej Dyrektywy o VAT, opodatkowane niezależnie od ustalenia takiej okoliczności, jak zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy (zob. wyroki NSA z: 18 października 2011 r., I FSK 1536/10; 10 listopada 2011 r., I FSK 13/11; 16 listopada 2011 r., I FSK 1654/11 oraz I FSK 110/11). Rzeczpospolita Polska nie skorzystała zatem z możliwości implementacji art. 12 ust. 1 pierwszej Dyrektywy VAT (zob. wyroki NSA z: 7 października 2011 r., I FSK 1289/10; 15 grudnia 2011 r., I FSK 1695/11 oraz FSK 1732/11; wyroki dostępne są w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, adres: www.nsa.gov.pl, dalej: "CBOSA"). Sąd, w składzie orzekającym w niniejszej sprawie, podziela poglądy wyrażone w tych wyrokach. Dodać warto, że ETS wskazał wprost, iż dostawę terenu budowlanego należy uznać za podlegającą VAT na podstawie prawa krajowego, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, jednak pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (zob. pkt 35 uzasadnienia wyroku C-180/10 oraz C-181/10).
Skoro ze stanu faktycznego przedstawionego przez Skarżącą, stanowiącego podstawę do wydania zaskarżonego aktu, nie wynika, że podejmowała ona aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, przykładowo polegające na uzbrojeniu terenu albo działaniach marketingowych, to brak jest podstaw do wniosku, iż transakcje wykraczają poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym w rozumieniu kryteriów wskazanych przez ETS (pkt 39 -40). Tym bardziej, że sama liczba i zakres transakcji, a także podział gruntu na działki przed sprzedażą, nie mają charakteru decydującego (pkt 37-38). Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od VAT, później przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnie od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika VAT, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby (pkt 50). Bez znaczenia pozostaje przy tym okoliczność, czy osoba ta jest rolnikiem ryczałtowym (pkt 48 i 52).
Ponadto Sąd wskazał, że brak jest wystarczających podstaw do wniosku, że w stanie faktycznym stanowiącym postawę rozstrzygnięcia Strona działała jako podatnik VAT.
W dniu 21 maja 2012 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 lutego 2012 r. sygn. VIII SA/Wa 1080/11 uchylający ww. interpretację, w którym Sąd poparł stanowisko Strony Skarżącej przedstawione w ww. wniosku.
W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 lutego 2012 r. sygn. VIII SA/Wa 1080/11- stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie określenia czy z tytułu sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku z dnia 3 czerwca 2011 r. i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.