IPPP2/443-663/14-5/BH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2014 r. (data wpływu 10 lipca 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 września 2014 r. (data wpływu 24 września 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 8 września 2014 r., doręczone Stronie w dniu 15 września 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe - w zakresie braku obowiązków ze strony Wnioskodawcy, wynikających z ustawy o VAT, w stosunku do czynności otrzymania przez Klienta Punktów jak i dokonania ich wymiany na Produkty (pyt. nr 3)

* nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku czynności depozytu środków pieniężnych oraz ich przekazania na rzecz Przedsiębiorcy (pyt. nr 1 i 2).

W dniu 10 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o VAT w związku z wykonywanymi czynnościami. Wniosek został uzupełniony w dniu 22 września 2014 r. (data wpływu 24 września 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 8 września 2014 r. Nr IPPP2/443-663/14-3/BH.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach zamierzonej współpracy z właścicielami sklepów lub punktów usługowych (takich jak markety, sklepy, restauracje, warsztaty samochodowe i inne), zwanych dalej: "Przedsiębiorcami" Wnioskodawca zamierza zorganizować system pośrednictwa w dokonywaniu transakcji płatniczych ("System"), który umożliwi klientom Przedsiębiorców ("Klient") nabywanie towarów lub usług dostępnych u Przedsiębiorcy ("Produkty") bez konieczności zapłaty przez Klienta każdorazowo kwot odpowiadających cenom Produktów. W tym celu Wnioskodawca zawierać będzie z Klientami umowy depozytu środków pieniężnych, w ramach których Klient może w każdym momencie przekazać umówioną kwotę środków pieniężnych na rachunek Wnioskodawcy. Kwota ta będzie przez Wnioskodawcę przechowywana jako kwota depozytu pieniężnego. Depozyt ten nie jest depozytem nieprawidłowym, ponieważ z Umowy jasno będzie wynikać, iż środki pieniężne nie stanowią własności Wnioskodawcy oraz iż Wnioskodawca nie ma prawa nimi rozporządzać. W umowie tej Klient upoważni jednakże Wnioskodawcę do pokrycia z kwoty depozytu zapłaty za Produkt w sytuacji gdy Klient (względnie upoważniona przez niego osoba) dokona zakupu tego Produktu u Przedsiębiorcy. Wówczas Wnioskodawca wykonując polecenie i upoważnienie Klienta przekazuje kwotę zakupu Przedsiębiorcy.

Wnioskodawca nie będzie osiągał z tytułu umowy depozytu przychodu. Z kolei z Przedsiębiorcami Wnioskodawca zawiera umowę o pośrednictwo w transferze pieniędzy, na mocy której po dokonaniu przez Klienta zakupu Produktu u Przedsiębiorcy przy pomocy Systemu, Wnioskodawca jest obowiązany przekazać Przedsiębiorcy zdeponowaną uprzednio przez tego Klienta kwotę stanowiącą równowartość kwoty zakupu. Za ta usługę Wnioskodawca pobierać będzie wynagrodzenie od Przedsiębiorcy.

Aby dodatkowo ułatwić dokonywanie płatności, Wnioskodawca zamierza wprowadzić instytucję tzw. żetonów. Każdy Klient, który przekazuje umówioną kwotę środków pieniężnych na rachunek Wnioskodawcy, otrzymuje od niego żetony, które reprezentują tą kwotę, według ustalonego przelicznika (przykładowo 1 żeton może reprezentować 1 złoty, jeśli zatem Klient przekazał Wnioskodawcy 100 złotych, otrzymuje 100 żetonów). Przykładowo, jeśli Klient dokonuje zakupu, za kwotę 50 złotych (reprezentowaną przez 50 żetonów), to wówczas może on dokonać zapłaty w ten sposób, iż skorzysta on z Systemu i następnie Wnioskodawca przekaże Przedsiębiorcy kwotę 50 złotych zdeponowaną uprzednio przez Klienta u Wnioskodawcy. Jednocześnie Klientowi ubywa 50 żetonów. Żetony są przypisane tylko i wyłącznie do konkretnego Klienta. Przy czym Klient może zrezygnować z depozytu, wówczas Wnioskodawca przekazuje Klientowi z powrotem zdeponowaną kwotę, jednocześnie Klientowi ubywa ilość żetonów reprezentujących tę kwotę.

Wnioskodawca przewiduje także w ramach Systemu program lojalnościowy, w ramach których Klient, który dokonuje zakupu Produktów z użyciem Systemu, będzie otrzymywał punkty ("Punkty"). Punktów nie można wymienić na pieniądze. Nie ma też możliwości otrzymania zamiast Punktów pieniędzy czy innych dóbr. Punkty te Klient może spożytkować jedynie w ten sposób, iż wymieni je na określony Produkt u wybranego Przedsiębiorcy uczestniczącego w Systemie. Punkty mogą podlegać wymianie na ściśle określone Produkty lub też mogą reprezentować określoną wartość pieniężną (np. 1 punkt to 10 groszy); w tym drugim wypadku Klient mając np. 10 Punktów będzie mógł otrzymać Produkt o wartości 1 zł. W Umowie z Klientem znajdzie się przepis, którego treścią będzie to, iż Klient zobowiązuje się do samodzielnego ponoszenia wszelkich podatków, które powstały w wyniku otrzymania korzyści z uczestnictwa w Systemie, w tym z tytułu otrzymania Punktów.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest 64 19 (PKD 2007 Pozostałe pośrednictwo pieniężne. Właścicielem rachunku, na który będą wpłacone środki pieniężne przez Klienta jest Wnioskodawca. System Wnioskodawcy służy umożliwieniu Klientowi nabywania Produktów u Przedsiębiorców i to jest cel główny systemu, a zdeponowanie środków Klientów jest tylko środkiem do realizacji tego celu. Zatem Klient, skoro deponuje środki u Wnioskodawcy, to właśnie dlatego, iż w przyszłości ma zamiar dokonać zakupu Produktów. Wnioskodawca nie osiąga z tytułu umowy depozytu przychodu (z czego wynika, iż nie pobiera wynagrodzenia od Klienta). Klient nie będzie dokonywał zapłaty na rzecz Wnioskodawcy za czynność przekazania środków pieniężnych na rzecz Przedsiębiorcy. Zapłata za Produkty będzie dokonywana z rachunku, którego właścicielem będzie Wnioskodawca i na który to rachunek środki pieniężne będą wpłacane przez Klientów. W powyższym wypadku Klient zamiast płacić bezpośrednio Przedsiębiorcy najpierw przekazuje pieniądze w depozyt Wnioskodawcy, a następnie ten przekazuje pieniądze w imieniu i na rachunek Klienta - przedsiębiorcy. Klient zatem wyręcza się w zapłacie innym podmiotem (Wnioskodawcą). Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT zwalnia się z VAT usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Zatem w transakcję między Klientem a Przedsiębiorcą zostaje zaangażowany podmiot trzeci, to jest Wnioskodawca, który nie będąc stroną zawartej umowy (transakcji) między Klientem a Przedsiębiorcą dokonuje pewnych czynności związanych z jej wykonaniem w imieniu i na rachunek jednego z podmiotów tej umowy (tekst jedn.: Klienta).

Klient najpierw przekazuje Wnioskodawcy w depozyt środki pieniężne, aby ten - w jego imieniu - mógł przekazać je Przedsiębiorcy (jako kwotę zakupu) tytułem zapłaty za zakupiony towar. Między momentem przekazania środków przez Klienta Wnioskodawcy i przekazaniem środków przez Wnioskodawcę Przedsiębiorcy musi upłynąć pewien okres i w tym okresie środki pieniężne Klienta są przechowywane (w sensie zdeponowane) u Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy usługi depozytu środków pieniężnych, jakie zamierza świadczyć Wnioskodawca będą zwolnione z VAT.

2. Czy wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę od Przedsiębiorców za usługę przekazania środków pieniężnych zdeponowanych przez Klienta jest zwolnione z VAT.

3. Czy otrzymanie przez Klienta Punktów jak i dokonanie ich wymiany na Produkty rodzi jakiekolwiek obowiązki podatkowe po stronie Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Usługi depozytu środków pieniężnych, jakie zamierza świadczyć Wnioskodawca będą zwolnione z VAT;

2. Wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę od Przedsiębiorców za usługę przekazania środków pieniężnych zdeponowanych przez Klienta jest zwolnione z VAT;

3. Otrzymanie przez Klienta Punktów jak i dokonanie ich wymiany na Produkty nie rodzi żadnych obowiązków podatkowych po stronie Wnioskodawcy.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Zatem skoro przedmiotem umowy z Klientem jest usługa depozytu środków pieniężnych świadczona przez Wnioskodawcę jako podatnika VAT, to jest ona zwolniona z VAT.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Usługa przekazania środków pieniężnych zdeponowanych uprzednio przez Klienta niewątpliwie mieści się w tym katalogu jako usługa w zakresie wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych i tym samym jest zwolniona z VAT.

Ad. 3.

Wnioskodawca jest zdania, iż z tytułu otrzymania przez Klienta Punktów jak i dokonania ich wymiany na Produkty nie ma on żadnych obowiązków podatkowych w podatku VAT. Jak wskazano bowiem, Wnioskodawca w tym przypadku nie dokonuje na rzecz Klientów dostawy towarów ani nie świadczy jakiejkolwiek usług, Punkty nie podlegają wymianie na pieniądze i Klient może spożytkować je tylko w ten sposób iż wymieni je na określony Produkt u wybranego Przedsiębiorcy uczestniczącego w systemie. Dopiero w momencie, gdy Klient wymienia Punkty na konkretny towar u Przedsiębiorcy, pojawia się dostawa towarów na rzecz Klienta. I naturalnie wartość tego Produktu uwzględnia także podatek VAT. Jeśli zatem Klient otrzymuje Punkty, które reprezentują np. wartość pieniężną 123 zł to może wymienić je na towar o wartości 100 zł+ VAT. Inaczej doszłoby do podwójnego opodatkowania VAT-em - raz Wnioskodawca musiał obciążyć Klienta VAT-em z tytułu uzyskanych przez niego Punktów, drugi raz z kolei Klient zostałby obciążony VAT-em przy zakupie Towaru u Przedsiębiorcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie braku obowiązków ze strony Wnioskodawcy, wynikających z ustawy o VAT, w stosunku do czynności otrzymania przez Klienta Punktów jak i dokonania ich wymiany na Produkty (pyt. nr 3) oraz jest nieprawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku czynności depozytu środków pieniężnych oraz ich przekazania na rzecz Przedsiębiorcy (pyt. nr 1 i 2).

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Co do zasady, usługą jest każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z wniosku wynika, że w ramach zamierzonej współpracy z właścicielami sklepów lub punktów usługowych (takich jak markety, sklepy, restauracje, warsztaty samochodowe i inne), Spółka zamierza zorganizować system pośrednictwa w dokonywaniu transakcji płatniczych który umożliwi klientom Przedsiębiorców nabywanie towarów lub usług dostępnych u Przedsiębiorcy bez konieczności zapłaty przez Klienta każdorazowo kwot odpowiadających cenom Produktów. W tym celu Wnioskodawca zawierać będzie z Klientami umowy depozytu środków pieniężnych, w ramach których Klient może w każdym momencie przekazać umówioną kwotę środków pieniężnych na rachunek Wnioskodawcy. Kwota ta będzie przez Wnioskodawcę przechowywana jako kwota depozytu pieniężnego. Depozyt ten nie jest depozytem nieprawidłowym, ponieważ z Umowy jasno będzie wynikać, iż środki pieniężne nie stanowią własności Wnioskodawcy oraz że Wnioskodawca nie ma prawa nimi rozporządzać. W umowie tej Klient upoważni jednakże Wnioskodawcę do pokrycia z kwoty depozytu zapłaty za Produkt w sytuacji gdy Klient (względnie upoważniona przez niego osoba) dokona zakupu tego Produktu u Przedsiębiorcy. Wówczas Wnioskodawca wykonując polecenie i upoważnienie Klienta przekazuje kwotę zakupu Przedsiębiorcy. Wnioskodawca nie osiąga z tytułu umowy depozytu przychodu z czego wynika, że nie pobiera wynagrodzenia od Klienta. Klient nie będzie dokonywał zapłaty na rzecz Wnioskodawcy za czynność przekazania środków pieniężnych na rzecz Przedsiębiorcy. Z kolei z Przedsiębiorcami Wnioskodawca zawiera umowę o pośrednictwo w transferze pieniędzy, na mocy której po dokonaniu przez Klienta zakupu Produktu u Przedsiębiorcy przy pomocy Systemu, Wnioskodawca jest obowiązany przekazać Przedsiębiorcy zdeponowaną uprzednio przez tego Klienta kwotę stanowiącą równowartość kwoty zakupu. Za ta usługę Wnioskodawca pobierać będzie wynagrodzenie od Przedsiębiorcy.

Jak wynika z powołanych przepisów dostawa towarów oraz świadczenie usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Przy czym odpłatność ma miejsce w przypadku każdego wynagrodzenia za świadczenie wzajemne. Jednocześnie dostawa towarów lub świadczenie usług pod tytułem odpłatnym mogą zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich odbiorcą istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Umowa pożyczki została uregulowana w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Przepisy prawa cywilnego regulują również umowę depozytu. Na podstawie art. 835 k.c. przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie. Jeżeli wysokość wynagrodzenia za przechowanie nie jest określona w umowie albo w taryfie, przechowawcy należy się wynagrodzenie w danych stosunkach przyjęte, chyba że z umowy lub z okoliczności wynika, iż zobowiązał się przechować rzecz bez wynagrodzenia (art. 836 k.c.).

W umowie przechowania przechowawca (depozytariusz) zobowiązuje się zachować za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu przez składającego (deponenta) na przechowanie. Przykładem tej umowy może być pozostawienie samochodu na parkingu strzeżonym, umieszczenie bagażu w przechowalni dworca, oddanie wierzchniego okrycia w szatni. Do zawarcia umowy konieczne jest wydanie rzeczy. Od tej chwili powstają odpowiednie obowiązki przechowawcy i składającego rzecz.

Oprócz klasycznego depozytu (umowy przechowania) funkcjonuje także depozyt nieprawidłowy (łac. depositum irregulare). W stosunku tym przechowawcy przysługuje prawo rozporządzania oddanymi mu na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Art. 845 k.c. nakazuje odpowiednio stosować przepisy o pożyczce. Depozyt nieprawidłowy może wynikać bądź z przepisów prawa, bądź z okoliczności. Składający do depozytu nieprawidłowego może żądać w każdym czasie zwrotu rzeczy oddanej w przechowanie w miejscu gdzie rzecz miała być przechowywana.

Wynika z tego, że umowa pożyczki i depozytu wykazują pewne podobieństwa ale i różnią się od siebie. Pożyczka dotyczy przeniesienia na własność umówionej wcześniej ilości rzeczy lub pieniędzy a pożyczkobiorca ma obowiązek zwrócić taką samą ilość pieniędzy lub rzeczy tego samego gatunku i ilości. Jeżeli natomiast strony zawierają umowę, na podstawie której składający oddaje przechowawcy na przechowanie pieniądze bądź inne rzeczy oznaczone co do gatunku, ponadto z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać przedmiotem przechowania, jest to depozyt nieprawidłowy. O tym więc, czy zawarta umowa kreuje stosunek prawny depozytu nieprawidłowego czy pożyczki, decydują przepisy szczególne albo umowa stron lub okoliczności.

Jak Wnioskodawca wskazuje, w opisanym zdarzeniu Depozyt nie jest depozytem nieprawidłowym, ponieważ z Umowy jasno będzie wynikać, że środki pieniężne nie stanowią własności Wnioskodawcy oraz że Wnioskodawca nie ma prawa nimi rozporządzać. W umowie tej Klient upoważni jednakże Wnioskodawcę do pokrycia z kwoty depozytu zapłaty za Produkt w sytuacji gdy Klient (względnie upoważniona przez niego osoba) dokona zakupu tego Produktu u Przedsiębiorcy.

Należy zauważyć, że Spółka w opisanym we wniosku zdarzeniu nie będzie pobierała wynagrodzenia od Klientów z tytułu czynności Depozytu środków pieniężnych a zatem w opisanej sytuacji nie jest spełniona przesłanka odpłatności, która jest niezbędna do uznania danej czynności za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Oznacza to, że w sprawie nie dojdzie do świadczenia usług przez Spółkę na rzecz Klienta. W związku z tym do czynności tej nie mają zastosowania również przepisy dotyczące m.in. zwolnień od podatku.

Ponieważ zdaniem Spółki usługi depozytu środków pieniężnych, jakie zamierza świadczyć Wnioskodawcy będą zwolnione z VAT stanowisko to należało uznać za nieprawidłowe.

Ad. 2.

Z wniosku wynika, że Spółka zawiera umowę o pośrednictwo w transferze pieniędzy z Przedsiębiorcami, na mocy której po dokonaniu przez Klienta zakupu Produktu u Przedsiębiorcy przy pomocy Systemu, Spółka jest obowiązana przekazać Przedsiębiorcy zdeponowaną uprzednio przez tego Klienta kwotę stanowiącą równowartość kwoty zakupu. Za tę usługę Wnioskodawca pobierać będzie wynagrodzenie od Przedsiębiorcy.

Wątpliwości Spółki dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla wykonywanych przez Spółkę czynności na rzecz Przedsiębiorcy.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Niemniej jednak przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Ponadto w myśl art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Stosownie do ustępu 14 cytowanego artykułu przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Natomiast na podstawie ust. 15 niniejszego artykułu zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

I tak, zgodnie z art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Na podstawie art. 135 ust. 1 lit. a-f Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

Przytoczone przepisy Dyrektywy dotyczą tylko ściśle wymienionych rodzajów czynności, których charakter pozwala na zakwalifikowanie ich do kategorii usług związanych z obrotem bankowym i finansami. W związku z tym należy uznać, że wszelkie inne czynności niewymienione w tym przepisie, nawet jeśli mają charakter czynności bankowych, bądź finansowych lub zakres ich jest zbliżony do tego typu usług, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie tego przepisu. Powyższe zwolnienia obejmują w praktyce większość typowych transakcji dokonywanych na rynkach finansowych, a w szczególności usługi świadczone przez banki, biura maklerskie, fundusze inwestycyjne i powiernicze itp.

W celu rozstrzygnięcia co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa" warto w tym celu odnieść się do wyroku w sprawie sygn. C-453/05 gdzie TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem, pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

W odniesieniu do opisu sprawy należy stwierdzić, że wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy przedmiotowa usługa świadczona na rzecz Przedsiębiorcy nie mieści się w katalogu usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Usługi tej nie można uznać za usługę pośrednictwa finansowego świadczoną na rzecz Przedsiębiorcy, w stosunku do której ma zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Brak jest podstawowych przesłanek do zastosowania zwolnienia do świadczonych przez Wnioskodawcę czynności tj. usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie stanowią z punktu widzenia Przedsiębiorcy jako nabywcy usługi elementu usługi finansowej, celem świadczenia usługi nie jest doprowadzenie do wykonania czynności pomiędzy Przedsiębiorcą a Klientem. Wnioskodawca tworzy jedynie System, za pomocą którego Klienci będą wpłacać środki pieniężne na konto Wnioskodawcy a następnie Wnioskodawca przekaże te środki pieniężne Dostawcy produktów sprzedanych do Klientów. A zatem należy przyjąć, że Wnioskodawca jedynie za pomocą określonych rozwiązań systemowych dokonuje czynności technicznej jaką jest przyjęcie na swoje konto pieniędzy od Klienta a następnie przekazanie ich na konto Przedsiębiorcy.

Zatem przedmiotowa usługa nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Tym samym, analizowana usługa opodatkowana jest 23% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, bowiem nie została wymieniona w ustawie o podatku od towarów i usług oraz w przepisach wykonawczych, jako korzystająca z preferencyjnej stawki podatku.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ad. 3.

Z wniosku wynika ponadto, że Wnioskodawca przewiduje także w ramach Systemu program lojalnościowy, w ramach których Klient, który dokonuje zakupu Produktów z użyciem Systemu, będzie otrzymywał punkty ("Punkty"). Punktów nie można wymienić na pieniądze. Nie ma też możliwości otrzymania zamiast Punktów pieniędzy czy innych dóbr. Punkty te Klient może spożytkować jedynie w ten sposób, iż wymieni je na określony Produkt u wybranego Przedsiębiorcy uczestniczącego w Systemie. Punkty mogą podlegać wymianie na ściśle określone Produkty lub też mogą reprezentować określoną wartość pieniężną (np. 1 punkt to 10 groszy); w tym drugim wypadku Klient mając np. 10 Punktów będzie mógł otrzymać Produkt o wartości 1 zł. W Umowie z Klientem znajdzie się przepis, którego treścią będzie to, że Klient zobowiązuje się do samodzielnego ponoszenia wszelkich podatków, które powstały w wyniku otrzymania korzyści z uczestnictwa w Systemie, w tym z tytułu otrzymania Punktów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ewentualnych obowiązków w zakresie podatku od towarów i usług jakie mogą powstać po stronie Wnioskodawcy z tytułu otrzymania przez Klienta Punktów jak również dokonania ich wymiany na Produkty.

Aby odpowiedzieć na wątpliwości Wnioskodawcy należy dokonać analizy czy w tak opisanym zdarzeniu Wnioskodawca wykonuje czynności wymienione w art. 5 ustawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wskazano wcześniej opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W przedstawionej sytuacji Wnioskodawca nie będzie dokonywał dostawy towarów. Faktycznej dostawy towarów będzie dokonywał Przedsiębiorca, to On przeniesie prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na rzecz Klienta. A zatem na Wnioskodawcy nie będzie ciążył żaden obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Brak jest także przesłanek, pozwalających na uznanie wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Jak zostało przedstawione w odpowiedzi na pytanie nr 1, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W opisanym przypadku Wnioskodawca będzie dokonywał wymiany środków pieniężnych wpłaconych przez Klienta na Punkty według ustalonych zasad. Przy czym Wnioskodawca nie będzie pobierał żadnego wynagrodzenia z tytułu dokonywanych czynności. Punkty będą wymieniane przez Klienta na Produkt u wybranego Przedsiębiorcy.

Należy zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że otrzymanie przez Klienta Punktów jak i dokonanie ich wymiany na Produkty nie rodzi żadnych obowiązków podatkowych po stronie Wnioskodawcy.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.