IPPP2/443-659/12-2/AO - Określenie podstawy opodatkowania oraz okresu, w jakim powinien być ustalany obrót roczny na potrzeby obliczenia współczynnika VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2012 r. (data wpływu 13 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania oraz okresu, w jakim powinien być ustalany obrót roczny na potrzeby obliczenia współczynnika VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 lipca 2012 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania oraz okresu, w jakim powinien być ustalany obrót roczny na potrzeby obliczenia współczynnika VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Bank (dalej: "Bank" lub "Wnioskodawca") jest bankiem z siedzibą w Polsce prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (Dz. U. z 2000 r. Nr 119, poz. 1252 z późn. zm.) - jest bankiem zrzeszającym. W ramach prowadzonej działalności bankowej Wnioskodawca oferuje obszerny zakres produktów bankowych skierowanych do szerokiego kręgu klientów.

Bank działa na podstawie stosownego zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego oraz zgodnie z przepisami Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo Bankowe (Tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm.), świadczy za wynagrodzeniem szereg usług finansowych, na rzecz klientów indywidualnych oraz instytucjonalnych.

Bank świadczy usługi pośrednictwa finansowego m.in. w zakresie wymiany walut oraz transakcji na instrumentach pochodnych. W związku z realizowanymi transakcjami wymiany walut, faktyczne wynagrodzenie Banku stanowi "spread" będący różnicą pomiędzy niższą ceną kupna a wyższą ceną sprzedaży danej waluty stosowaną przez Bank, zrealizowany w danym okresie rozliczeniowym. W przypadku transakcji na instrumentach pochodnych, wynagrodzeniem Banku jest wynik na danej kategorii instrumentów zrealizowany w danym okresie rozliczeniowym.

Wskazane powyżej usługi, jako usługi pośrednictwa finansowego, stanowią usługi zwolnione z VAT. Jednocześnie, pewna część sprzedaży Banku obejmuje usługi opodatkowane VAT. Z uwagi na powyższe oraz fakt, iż część podatku VAT naliczonego w Banku wiąże się zarówno ze sprzedażą zwolnioną z VAT jak i opodatkowaną VAT, Bank ma prawo do pomniejszania podatku VAT naliczonego z zastosowaniem proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i nast. ustawy o VAT (dalej: "Współczynnik VAT").

Zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Biorąc pod uwagę wskazane regulacje, dla celów kalkulacji współczynnika VAT, Bank jest zobowiązany do określenia rocznego obrotu m.in. na transakcjach wymiany walut oraz transakcji na instrumentach pochodnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na potrzeby ustalania podstawy opodatkowania (obrotu), w tym na potrzeby obliczenia współczynnika VAT, Bank powinien uwzględnić jako obrót związany ze świadczonymi usługami finansowymi w zakresie operacji wymiany walut oraz transakcji na instrumentach pochodnych obrót roczny, tj. wynik zrealizowany w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, na potrzeby ustalania podstawy opodatkowania (obrotu), w tym na potrzeby obliczenia współczynnika VAT, Bank powinien uwzględnić jako obrót związany ze świadczonymi usługami finansowymi w zakresie operacji wymiany walut oraz transakcji na instrumentach pochodnych obrót roczny, tj. wynik zrealizowany w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku podatkowego.

Poniżej Bank prezentuje argumenty za powyższym stanowiskiem.

W związku ze świadczeniem usług pośrednictwa finansowego, Bank obowiązany jest określić obrót na zrealizowanych usługach finansowych. Przez obrót należy rozumieć kwotę należną z tytułu sprzedaży pomniejszoną o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje co do zasady całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej (zgodnie z art. 29 ustawy o VAT). W przypadku usług maklerskich, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa lub innych usług o podobnym charakterze, obrót ustala się w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Obrotem jest kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

W odniesieniu do transakcji walutowych i transakcji na instrumentach pochodnych, ze względu na brak uregulowań związanych z aspektami dotyczącymi określania podstawy opodatkowania przy tego typu transakcjach, należy odwołać się do wykładni przedstawionej przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) dotyczącej przepisów szóstej dyrektywy nr 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej (zastąpionej przez dyrektywę 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej).

W wyroku z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie C-172/96 First National Bank ot Chicago, TSUE określił szczególne zasady ustalania obrotu na transakcjach walutowych. TSUE stwierdził, że podstawą opodatkowania transakcji wymiany walut jest całkowity wynik na tych transakcjach w danym okresie. Kwota ta, o ile jest dodatnia, stanowi obrót i zarazem wynagrodzenie podmiotu świadczącego usługę, który faktycznie zatrzymuje je dla siebie.

Na uwagę zasługuje również prawomocny wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 lipca 2010 r. (sygn. akt I SA/Kr 752/10), w którym Sąd powołał się na stanowisko TSUE, zgodnie z którym "w przypadku transakcji wymiany walut, w której nie są naliczane opłaty lub prowizje w odniesieniu do konkretnych transakcji podstawę opodatkowania rozumianej jako "wynagrodzenie" stanowi ogólny wynik transakcji dla usługodawcy w postaci dodatniej wartości spread w danym okresie czasu". WSA zgodził się ze stanowiskiem strony skarżącej, "iż przepis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie usług pośrednictwa finansowego, przy uzyskiwaniu przez podatnika wynagrodzenia z tytułu poszczególnych transakcji należy interpretować w sposób wykazany w wyroku ETS".

Należy jednak wskazać, że przepisy ustawy o VAT, a także orzecznictwo TSUE nie precyzują przy tym, co należy rozumieć pod pojęciem "okresu", w którym dodatni wynik z operacji wymiany jest osiągany.

Zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, proporcję ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym przez podatnika określanym w stosunku rocznym.

W konsekwencji, ponieważ współczynnik VAT jest kalkulowany w ujęciu rocznym, Bank stoi na stanowisku, że dla celów współczynnika VAT, całkowity wynik z operacji wymiany walut powinien być ustalany w okresie rocznym. W konsekwencji, obrót z tytułu transakcji wymiany walut oraz transakcji na instrumentach pochodnych powinien być, dla celów kalkulacji współczynnika VAT, ustalany jako dodatni wynik na tych transakcjach zrealizowanych pomiędzy pierwszym a ostatnim dniem danego roku podatkowego.

Potwierdzenie takiego podejścia dla ustalenia obrotu rocznego z tytułu usług pośrednictwa finansowego można znaleźć również w piśmie z dnia 5 grudnia 2007 r. (sygn. IPPP1-443-334/07-6/AB), w którym to Dyrektor potwierdził stanowisko, że przy ustalaniu proporcji, podatnik powinien uwzględniać obrót zrealizowany w ujęciu rocznym tj. obrót globalny osiągnięty w danym roku, wyliczony według stanu na dzień 31 grudnia tego roku.

Ponadto, w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 lipca 2009 r. (sygn. IPPP1-443-621/09-2/PR) stwierdzono, że skoro współczynnik VAT jest kalkulowany w ujęciu rocznym, to dla celów jego obliczenia, całkowity wynik z operacji wymiany walut powinien być ustalany w okresie rocznym. W konsekwencji, obrót z tytułu transakcji wymiany walut powinien być, dla celów współczynnika VAT, kalkulowany jako dodatni wynik zrealizowany pomiędzy pierwszym a ostatnim dniem danego roku podatkowego.

Analogiczne stanowisko zostało zawarte w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 lutego 2009 r. (sygn. IPPP3/443-232/08-4/RK), w którym organ uznał, że dla obliczenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, Bank powinien uwzględnić, jako obrót roczny związany ze świadczonymi usługami finansowymi w zakresie operacji wymiany walut, całkowity dodatni wynik na transakcjach wymiany walut, obliczony jako różnica pomiędzy kwotą poszczególnych pozycji wymiany walut, dla których zrealizowano zysk z transakcji FX w okresie rocznym (tekst jedn.: między 1 stycznia a 31 grudnia danego roku podatkowego), a kwotą stanowiącą zrealizowane straty na transakcjach FX w tym okresie.

Mając na uwadze zarówno brzmienie przepisów ustawy o VAT, wskazujących na obowiązek ustalenia rocznego obrotu dla potrzeb obliczenia współczynnika VAT, jak i biorąc pod uwagę wskazane powyżej stanowisko Ministra Finansów, Bank wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska wskazanego w treści niniejszego wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w art. 90 ust. 1 cyt. ustawy ustawodawca wskazał, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 2 ww. ustawy jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się zgodnie z ust. 3 powołanego przepisu, jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 ww. ustawy).

Z przytoczonych przepisów wynika, że podatnik ma prawo do określenia części podatku podlegającej odliczeniu przy zastosowaniu proporcji opartej na strukturze sprzedaży jedynie w ściśle określonych przypadkach. Dla możliwości skorzystania z tej formy określenia podatku podlegającego odliczeniu konieczne jest zaistnienie u podatnika zakupów związanych zarówno ze sprzedażą opodatkowaną jak i nieopodatkowaną (tekst jedn.: zwolnioną z podatku) oraz niemożności wyodrębnienia kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów sprzedaży.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy za wynagrodzeniem szereg usług finansowych, na rzecz klientów indywidualnych oraz instytucjonalnych. Bank świadczy usługi pośrednictwa finansowego m.in. w zakresie wymiany walut oraz transakcji na instrumentach pochodnych. W związku z realizowanymi transakcjami wymiany walut, faktyczne wynagrodzenie Banku stanowi "spread" będący różnicą pomiędzy niższą ceną kupna a wyższą ceną sprzedaży danej waluty stosowaną przez Bank, zrealizowany w danym okresie rozliczeniowym. W przypadku transakcji na instrumentach pochodnych, wynagrodzeniem Banku jest wynik na danej kategorii instrumentów zrealizowany w danym okresie rozliczeniowym. Wskazane powyżej usługi, jako usługi pośrednictwa finansowego, stanowią usługi zwolnione z VAT. Jednocześnie, pewna część sprzedaży Banku obejmuje usługi opodatkowane VAT. Z uwagi na powyższe oraz fakt, iż część podatku VAT naliczonego w Banku wiąże się zarówno ze sprzedażą zwolnioną z VAT jak i opodatkowaną VAT, Bank ma prawo do pomniejszania podatku VAT naliczonego z zastosowaniem proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i nast. ustawy o VAT (dalej: Współczynnik VAT").

Wnioskodawca wskazując na art. 90 ust. 3 ustawy o VAT wywiódł, że ponieważ współczynnik jest kalkulowany w ujęciu rocznym to dla celów współczynnika VAT całkowity wynik z operacji wymiany walut powinien być ustalany w okresie rocznym. W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy obrót z tytułu transakcji wymiany walut oraz transakcji na instrumentach pochodnych powinien być, dla celów kalkulacji współczynnika VAT, ustalany jako dodatni wynik na tych transakcjach zrealizowanych pomiędzy pierwszym a ostatnim dniem danego roku podatkowego.

Jak wynika z przedstawionych przepisów proporcja obliczana jest według obrotów z roku poprzedniego. Obroty jakie podatnik osiągnął w roku poprzednim wynikają ze składanych deklaracji. Zasadą jest miesięczne rozlicznie podatku VAT, a tylko w ściśle określonych w przepisach prawa przypadkach możliwe jest rozlicznie podatku VAT w okresach kwartalnych. Tym samym, obrót roczny do wyliczenia współczynnika proporcji VAT powinien być ustalany jako suma obrotów osiągniętych w ciągu roku podatkowego w poszczególnych okresach rozliczeniowych (miesięcznych lub kwartalnych). Obliczenie obrotu rocznego na podstawie danych wynikających z deklaracji podatkowych składanych za poszczególne okresy rozliczeniowe tego roku jest prostą konsekwencją obowiązku wykazania w nich wysokości obrotu w tych okresach.

Z powyższych przepisów wynika, że proporcję określoną w art. 90 ust. 3 ww. ustawy ustala się na podstawie osiągniętego obrotu. Zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ww. ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Skoro obrotem jest "kwota należna z tytułu sprzedaży" należy odnieść się do pojęcia "sprzedaż", przez którą zgodnie z art. 2 pkt 22 ww. ustawy należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a także przepisy wspólnotowe nie określają jednoznacznie podstawy opodatkowania przy usługach pośrednictwa finansowego. W związku z powyższym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż w odniesieniu do tego typu transakcji, ze względu na brak uregulowań związanych z wszystkimi aspektami dotyczącymi określenia podstawy opodatkowania, zasadnym jest posłużenie się wykładnią przedstawioną przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS).

Kwestia ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku usług pośrednictwa finansowego, a w szczególności usługa wymiany walut, została przedstawiona w orzeczeniu w sprawie First National Bank of Chicago (C-172/96). W przypadku transakcji wymiany walutowej, kiedy bank nie pobiera opłat ani prowizji, podstawę opodatkowania stanowi ogólny wynik transakcji usługodawcy w danym okresie.

Wnioskodawca wskazuje, że przepisy ustawy o VAT, a także orzecznictwo TSUE nie precyzują przy tym, co należy rozumieć pod pojęciem "okresu".

Zgodnie z treścią art. 99 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. Ustęp 2 i ustęp 3 powyższego artykułu wskazuje na sytuacje, w których podatnicy mogą składać deklaracje kwartalne.

Zatem przez "dany okres" należy rozumieć przewidziany przez ustawę o podatku od towarów i usług okres rozliczeniowy - miesięczny lub kwartalny. Wnioskodawca ma obowiązek rozliczania się w okresach miesięcznych bądź kwartalnych. Obowiązek ten determinuje obowiązek wykazania obrotu w składanych deklaracjach za poszczególne okresy rozliczeniowe.

Potwierdzeniem powyższego jest wyrok z dnia 24 czerwca 2008 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 481/08) w którym Sąd wskazał: "Bank powinien w miesięcznych deklaracjach VAT-7 w pozycji 20 wykazywać ogólny dodatni wynik na transakcjach wymiany walut osiągnięty w danym miesiącu". Podobnie wynika z treści wyroku z dnia 21 stycznia 2010 r. Naczelnego Sadu Administracyjnego (I FSK 1847/08); "Uznanie natomiast, że podstawą opodatkowania w odniesieniu transakcji walutowych stanowi marża spread skutkuje również tym, że za zasadne należy uznać stanowisko Sądu I instancji, że Bank powinien w miesięcznych deklaracjach VAT-7 wykazać ogólny wynik na transakcjach wymiany walut osiągnięty w danym miesiącu."

W konsekwencji powyższego "dany okres" wskazany w przywołanym przez Wnioskodawcę wyroku z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie C-172/96 First National Bank ot Chicago należy rozumieć jako okres, za który podatnik ma obowiązek rozliczyć się z podatku VAT. Podkreślić należy, iż żaden przepis ustawy o podatku od towarów i usług nie przewiduje odstępstwa od miesięcznego lub kwartalnego okresu rozliczeniowego, przyjęcie więc rocznego okresu rozliczeniowego nie ma podstaw prawnych.

Mając na uwadze przedstawioną treść wniosku oraz przywołane uregulowania stwierdzić należy, że podstawą opodatkowania (obrotem) jest ogólny wynik transakcji finansowych osiągnięty w danym okresie, a na potrzeby obliczenia współczynnika VAT Wnioskodawca powinien uwzględnić jako obrót związany ze świadczonymi usługami finansowymi w zakresie operacji wymiany walut oraz transakcji na instrumentach pochodnych obrót roczny, tj. sumę obrotów osiągniętych w poszczególnych okresach rozliczeniowych (miesięcznych lub kwartalnych).

Tym samym za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż na potrzeby ustalania podstawy opodatkowania (obrotu) oraz obliczenia proporcji określonej w art. 90 ust. 3 ustawy należy przyjąć obrót roczny, tj. od 1 stycznia do 31 grudnia.

Odnosząc się wskazanych we wniosku interpretacji indywidualnych, przywołanych dla potwierdzenia własnego stanowiska, tut. Organ wyjaśnia, że w identycznym stanie prawnym i identycznym stanie faktycznym rozstrzygnięcia powinny być tożsame. Cel ten osiągany jest poprzez zastosowanie właściwych przepisów Ordynacji podatkowej. Interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 tej ustawy, zgodnie z którym "Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość (...)". Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważnione do tego organy każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Minister Finansów może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.