IPPP2/443-647/13-3/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 czerwca 2013 r. (data wpływu 1 lipca 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania szczegółowych opisów na paragonach fiskalnych dotyczących świadczonych przez Wnioskodawcę usług:

* jest prawidłowe - dla usług dotyczących przeglądu technicznego, wynajmu samochodu zastępczego i wymiany opon/oleju/płynu,

* jest nieprawidłowe - dla usług naprawy samochodu.

W dniu 1 lipca 2013 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania szczegółowych opisów na paragonach fiskalnych dotyczących świadczonych przez Wnioskodawcę usług dotyczących naprawy samochodu, przeglądu technicznego, wynajmu samochodu zastępczego i wymiany opon/oleju/płynu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca świadczy usługi typowe dla warsztatu samochodowego, opodatkowane stawką VAT 23%. Kategorie świadczonych usług są następujące:

Usługi świadczone na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej są rejestrowane na kasie fiskalnej. Do paragonów fiskalnych są wystawiane faktury VAT na życzenie klienta lub na potrzeby rozliczeń z firmą ubezpieczeniową, która zwraca koszty naprawy. Na fakturach pojawiają się pozycje:

Taki podział jest wymagany przez firmy ubezpieczeniowe dla celów wypłaty odszkodowania.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy są tylko usługi. Wnioskodawca nie prowadzi odrębnej sprzedaży części zamiennych i akcesoriów do pojazdów mechanicznych i ich silników. W warsztacie nie można nabyć tych części bez korzystania z usług.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że na każdą naprawę i przegląd techniczny składa się szereg czynności za każdym razem innych, na przykład:

* naprawa blacharska,

* lakierowanie,

* naprawa układu kierowniczego,

* naprawa zawieszenia,

* przegląd amortyzatorów,

* przegląd zawieszenia.

Całość tych prac składa się jednak na jedną usługę, którą stanowi naprawa pojazdu lub przegląd techniczny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zgodnie z rozporządzeniem z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących od 1 października 2013 r. na paragonie fiskalnym ma się znaleźć "nazwa towaru lub usługi pozwalająca na jednoznaczną ich identyfikację".

Czy w związku z tym na paragonach fiskalnych powinny pojawić się szczegółowe opisy poszczególnych czynności składających się na naprawę lub przegląd pojazdu, np:

* naprawa blacharska

* lakierowanie

* naprawa silnika

* naprawa układu kierowniczego

* naprawa zawieszenia

* przegląd amortyzatorów

* przegląd hamulców i tym podobne.

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność prowadzona przez firmę C. jest działalnością usługową opodatkowaną stawką VAT 23%. Części i materiały są zużywane na potrzeby świadczonych usług.

Wyszczególnienie części składowej usługi na fakturze VAT służy jedynie na potrzeby rozliczeń (np. z firmą ubezpieczeniową). W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy nie ma potrzeby wykazywania odrębnie na paragonie fiskalnym użytych do naprawy części i materiałów. Podobnie jeśli chodzi o czynności wykonywane na zlecenie klienta.

Na każdą naprawę lub przegląd składa się za każdym razem inny zakres prac. Natomiast określenie: naprawa samochodu lub przegląd techniczny, zdaniem Wnioskodawcy, jednoznacznie wskazuje na charakter danej usługi i nie pozostawia wątpliwości co do prawidłowości użytej stawki VAT. W związku z tym, Wnioskodawca uważa, że w świetle przepisów, które wejdą w życie z dniem 1 października 2013 r. prawidłowe będzie zastosowanie na paragonach fiskalnych mniej szczegółowych opisów wykonywanych w ramach jednej usługi. Wystarczające według Wnioskodawcy będą opisy:

* naprawa samochodu;

* przegląd techniczny;

* wynajem samochodu zastępczego;

* wymiana opon/oleju/płynu.

W związku z tym, że działalność warsztatu jest jedynie działalnością usługową, Wnioskodawca nie widzi potrzeby umieszczać na paragonach fiskalnych części i materiałów użytych do wykonania usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w zakresie proponowanych przez Wnioskodawcę opisów na paragonach fiskalnych dotyczących świadczonych usług dotyczących przeglądu technicznego, wynajmu samochodu zastępczego i wymiany opon/oleju/płynu oraz nieprawidłowe w odniesieniu do proponowanych opisów na paragonach fiskalnych dla usług naprawy samochodu.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). Zgodnie z treścią art. 111 ust. 1 podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ww. ustawy podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Według § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338, z późn. zm.), obowiązującego do dnia 31 marca 2013 r. podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, byli obowiązani spełniać następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas - dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

W myśl § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., przez paragon fiskalny rozumiało się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Jak wynikało z § 5 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

Ponadto, w § 5 ust. 1 pkt 10 ww. rozporządzenia wskazano, iż paragon musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (...).

Od dnia 1 kwietnia 2013 r. obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363).

Stosownie do § 2 pkt 12 cyt. rozporządzenia paragon fiskalny to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.Jak wynika z § 8 ust. 1 cyt. rozporządzenia paragon fiskalny zawiera co najmniej:

Zgodnie z treścią § 8 ust. 2 cyt. rozporządzenia paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Analiza przywołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że paragon fiskalny powinien zawierać m.in. nazwę towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby pozwoliła ona nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Doprecyzowanie i uszczegółowienie przepisów obowiązujących do 31 marca 2013 r. stanowią przepisy § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących. Ich wprowadzenie ma służyć, co do zasady, wyeliminowaniu sytuacji, w których podatnicy dla celów ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących posługują się nazwami grupującymi oferowane towary i usługi. Podatnik powinien użyć oznaczenia nazw towarów i usług do oferowanego asortymentu tak, aby do użytej nazwy towaru i usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku i aby użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, przy czym wprowadzony w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z 2013 r. wymóg "jednoznaczności" wyłącza możliwość stosowania nazw grup towarów. Paragon fiskalny spełnia bowiem określone funkcje (kontrolną, ochronną, informacyjną - co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem). Realizacja tych funkcji jest możliwa jedynie wtedy, gdy paragon zawiera wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia z 2013 r.

Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru lub usługi winna zatem oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru lub usługi, a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru lub usługi, tak aby do każdego towaru/usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru lub usługi. Nazwy, uwzględniające "jednoznaczne" identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Podatnicy świadczący usługi (dokonujący szeregu czynności składających się na dostawę towaru/świadczenie usług) mogą przy określaniu nazwy usługi (towaru) wykorzystywać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności (cennika). Tym samym, stosowane nazwy będą zależały od samej oferty tego podatnika. Zważywszy, że ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej podlega dany towar (lub usługa), którym jest pewien produkt finalny, składający się z wielu komponentów, nie ma konieczności i uzasadnienia wyliczania wszystkich jego elementów składowych. Jednakże zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów. Stosowanie jednak rozbudowanego nazewnictwa ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6, charakter fakultatywny.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi typowe dla warsztatu samochodowego, opodatkowane stawką VAT 23%. Na każdą naprawę i przegląd techniczny składa się szereg czynności, za każdym razem innych, na przykład: naprawa blacharska, lakierowanie, naprawa układu kierowniczego, naprawa zawieszenia, przegląd amortyzatorów, przegląd zawieszenia. Całość tych prac składa się na jedną usługę, którą stanowi naprawa pojazdu lub przegląd techniczny. Ponadto Wnioskodawca nie prowadzi odrębnej sprzedaży części zamiennych i akcesoriów do pojazdów mechanicznych i ich silników. W warsztacie nie można nabyć tych części bez korzystania z usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości wykazania na paragonach fiskalnych mniej szczegółowych opisów usług świadczonych w ramach jednej usługi i określenia ich jako naprawa samochodu, przegląd techniczny, wynajem samochodu zastępczego, wymiana opon/oleju/płynu.

W odniesieniu do przedmiotowych wątpliwości Wnioskodawca uważa, że określenie naprawa samochodu lub przegląd technicznych jednoznacznie wskazuje na charakter danej usługi i nie pozostawia wątpliwości co do prawidłowości użytej stawki podatku VAT. W związku z tym, Wnioskodawca jest zdania, iż wystarczające będą opisy: naprawa samochodu, przegląd techniczny, wynajem samochodu zastępczego, wymiana opon/oleju/płynu, bez potrzeby umieszczania na paragonach fiskalnych części i materiałów użytych do wykonania usługi.

Z poczynionych przez Organ rozważań wynika, że sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Tym samym, paragon fiskalny powinien zawierać pełną nazwę towaru/usługi umożliwiające właściwe przyporządkowanie do stawki podatku jak również właściwą jego identyfikację przez klienta. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów (usług) na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Klient powinien mieć możliwość weryfikacji, czy cena deklarowana przez sprzedawcę jest taka sama jak cena wyszczególniona na paragonie. Podatnik powinien zatem zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z konkretnymi nazwami jednostkowymi, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację. Jednocześnie nazwa usługi (towaru) na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie, w połączeniu z ceną, dokładnie określić jaki został zakupiony towar czy usługa. Dopiero powyższe skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie. Zauważyć należy, że im szerszy jest wybór towarów lub usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Jak wskazano wyżej sposób "jednoznacznego" identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem towarów i usług, jakie podatnik oferuje. Wnioskodawca świadczący usługi dotyczące przeglądu technicznego, wynajmu samochodu zastępczego, wymiany opon/oleju/płynu może stosować na paragonach fiskalnych proponowane opisy. Nazwa tych kategorii usług w powiązaniu z ceną usługi będzie dawała możliwość identyfikacji wykonanej usługi. Tym samym, określenie wykonanej usługi jako przegląd techniczny, wynajem samochodu zastępczego, wymiana opon/oleju/płynu wypełni przesłankę jednoznacznej identyfikacji usługi. Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy usługi są oferowane po różnych cenach, z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie usługi objęte różnymi stawkami podatku VAT. W przedstawionych okolicznościach usługi wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu tą samą stawką podatku VAT (Wnioskodawca wskazał bowiem, że świadczone usługi opodatkowane są stawką 23%). W związku z powyższym, prawidłowe będzie zastosowanie na paragonie fiskalnym określenia usługi jako przegląd techniczny, wynajem samochodu zastępczego, wymiana opon/oleju/płynu.

Tym samym, za prawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do stosowania na paragonach fiskalnych proponowanych opisów dla świadczonych usług dotyczących przeglądu technicznego, wynajmu samochodu zastępczego, wymiany opon/oleju/płynu.

W świetle przywołanych przepisów doprecyzowania wymaga nazwa w postaci "naprawa samochodu". Z założenia usługa ta dotyczy różnych napraw, dla których zastosowanie mają różne ceny. Naprawy mechaniczne dotyczyć mogą np. naprawy silnika, pompy wody, sprzęgła, skrzyni biegów itd. Specyfika tej sprzedaży polega więc na tym, że cena jest zależna od naprawianych części samochodu. Można zatem uznać, że ta grupa sprzedawanych usług jest określoną kategorią usług (naprawianych części samochodu) o różnych przyporządkowanych do nich cenach. W świetle powyższego, dla usług z tej kategorii nie można zastosować jednej nazwy. W przypadku bowiem sprzedaży usług dotyczących naprawy samochodu w sytuacji, gdy występuje zróżnicowanie cenowe pomiędzy konkretnymi naprawami różnych części samochodowych tj. ustalana jest różna cena za konkretną naprawę ze względu na rodzaj naprawianej części uznać należy, iż przyjęcie nazwy "naprawa samochodu" jest nieprawidłowe. Uszczegółowienie tej nazwy na rodzaj (nazwę rodzajową) wykonanej czynności pozwoli na indywidualne określenie sprzedanej przez Wnioskodawcę usługi. Wskazać zatem należy, że proponowany przez Wnioskodawcę sposób oznaczania sprzedawanych usług jako "naprawa samochodu" wskazuje charakter danej usługi (naprawa) jednakże uniemożliwia jej jednoznaczną identyfikację. Proponowany przez Wnioskodawcę sposób określania na paragonie nabytych usług jako "naprawa samochodu" nie zapewnia należytej kontrolnej i ochronnej wobec konsumenta funkcji informacyjnej, jaką spełniać winien paragon fiskalny. Przy czym zauważyć należy, iż czynność naprawy poszczególnej części samochodu pociąga za sobą szereg czynności np. diagnostyka usterki, demontaż elementu, wymiana części, regulacja. Ich uszczegółowienie nie jest konieczne. Wystarczającym bowiem jest określenie wykonanej usługi np. naprawa silnika bez wykazywania szeregu czynności składających się na tę naprawę. Zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie. Jak wskazano wyżej, stosowanie jednak rozbudowanego nazewnictwa ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, charakter fakultatywny. Tym samym, nie ma obowiązku umieszczania na wystawianych paragonach fiskalnych szczegółowych opisów czynności wykonywanych w ramach poszczególnej usługi.

Biorąc pod uwagę przywołane uregulowania w świetle przedstawionej treści wniosku stwierdzić należy, że nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy odnośnie oznaczenia na paragonach fiskalnych świadczonych usług jako naprawa samochodu. Wprawdzie przepisy dotyczące stosowania kas rejestrujących nie zawierają katalogu nazw towarów, które powinny być zamieszczane na paragonach, jednakże formułują wymogi, jakie powinna taka nazwa spełniać. W konsekwencji powyższego, nie jest wystarczającym proponowane przez Wnioskodawcę rozwiązanie określające świadczone usługi jako naprawa samochodu. Przyporządkowanie wykonanej usługi do właściwej stawki podatku to nie jedyny wymóg jaki określona na paragonie fiskalnym nazwa usługi powinna spełniać. Nazwa ta winna również zapewniać właściwą jej identyfikację przez klienta.

W części dotyczącej umieszczania na paragonach fiskalnych części i materiałów użytych do wykonania usługi zgodzić się należy z Wnioskodawcą odnośnie braku obowiązku wskazywania tych informacji na wystawianych paragonach. Ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej podlega wykonana usługa, gdyż działalność Wnioskodawcy jest działalnością usługową. Nie ma zatem konieczności wyliczania jej elementów składowych, czyli użytych do jej wykonania części zamiennych i akcesoriów.

W świetle powyższego, całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sposobu oznaczania na paragonach fiskalnych sprzedawanych usług dotyczących naprawy samochodu należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo Organ wskazuje na przepis § 37 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, zgodnie z którym, do dnia 30 września 2013 r. podatnicy mogą prowadzić ewidencję oraz zapewnić spełnienie warunków używania kas zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy obowiązującymi na dzień 31 marca 2013 r.

A zatem, rozporządzenie to wskazuje, że z upływem 30 września 2013 r. podatnicy będą zobowiązani w pełni realizować przewidziany w przepisie wymóg wskazywania nazwy, która pozwoli na jednoznaczną identyfikację towaru lub usługi. Nie oznacza to jednak, że obecnie akceptowane było prowadzenie ewidencji i stosowanie nazewnictwa bazującego, np. na grupach towarowych (grupach usług) w sposób niepozwalający na jednoznaczną identyfikację sprzedawanych towarów lub świadczonych usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.