IPPP2/443-629/13-2/BH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2013 r. (data wpływu 25 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynajmu samochodu ciężarowego specjalnego służącego do czyszczenia nawierzchni wraz z przyczepą - jest prawidłowe.

W dniu 25 czerwca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynajmu samochodu ciężarowego specjalnego służącego do czyszczenia nawierzchni wraz z przyczepą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na zlecenie W. GmbH Co. KG, z siedzibą w Niemczech, wynajął na rzecz powyższego podmiotu samochód ciężarowy specjalny służący do czyszczenia nawierzchni wraz z przyczepą.

Wyżej wymieniony pojazd był udostępniony najemcy na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, a był używany przez najemcę także poza terytorium kraju. Z tytułu wyświadczonej usługi Wnioskodawca wystawił faktury z dnia 19 czerwca 2012 r., 13 lipca 2012 r., 31 lipca 2012 r., naliczając podatek VAT w wysokości 23% ponieważ wynajem był o charakterze krótkotrwałym, tj. nie przekraczał okresu 30 dni.

W wyniku powyższego między Wnioskodawcą, a najemcą powstał spór. Najemca stoi na stanowisku, że wyświadczona na jego rzecz przez Wnioskodawcę usługa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w zaistniałym stanie faktycznym jest zobowiązany do naliczenia najemcy podatku od towarów i usług z tytułu najmu ciężarowego samochodu specjalnego wraz z przyczepą, na których zainstalowane jest urządzenie do czyszczenia nawierzchni drogowych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że z tytułu najmu ciężarowego samochodu specjalnego wraz z przyczepą z zainstalowanym na nim urządzeniem do czyszczenia nawierzchni drogowych jest zobowiązany do naliczenia najemcy podatku od towarów i usług w wysokości 23%. Według Wnioskodawcy powyższe stanowisko jest uzasadnione art. 28j ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz faktem, że pojazd, o którym mowa powyżej, był udostępniony najemcy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres nieprzekraczający 30 dni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Co do zasady, zgodnie z art. 28b ust. 1 i 2 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Ustawa przewiduje wyjątki od zasady ogólnej. I tak, w myśl art. 28j ust. 1 i 2 ustawy, miejscem świadczenia usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu jest miejsce, w którym te środki transportu są faktycznie oddawane do dyspozycji usługobiorcy. Przez krótkoterminowy wynajem środków transportu, o którym mowa w ust. 1, rozumie się ciągłe posiadanie środka transportu lub korzystanie z niego przez okres nieprzekraczający 30 dni, a w przypadku jednostek pływających - przez okres nieprzekraczający 90 dni.

Powyższy przepis stanowi implementację art. 56 dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L 347 z 11.12.2006 z późn. zm.).

W tym miejscu wskazać należy, że przepis art. 28j ustawy dotyczy jedynie środków transportu. Ponadto musi być spełniony warunek, że taki środek transportu oddany jest w najem na okres nieprzekraczający 30 dni. Istotne jest również miejsce, w którym ten środek transportu zostaje oddany do dyspozycji najemcy. To bowiem miejsce, jest miejscem, w którym usługa wynajmu środka transportu winna być opodatkowana.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji środka transportu. Definicję taką zawiera Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L 77 z 23.3.2011) - zwane dalej "rozporządzeniem". Rozporządzenie to stosowane jest bezpośrednio we wszystkich państwach członkowskich od dnia 1 lipca 2011 r. (z pewnymi wyjątkami) i wiąże te państwa w całości.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 rozporządzenia, środek transportu, o którym mowa w art. 56 oraz w art. 59 akapit pierwszy lit. g dyrektywy 2006/112/WE, obejmuje pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu.

W myśl art. 38 ust. 2 rozporządzenia, środki transportu, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności następujące pojazdy:

Środkami transportu, o których mowa w ust. 1, nie są pojazdy trwale unieruchomione ani kontenery (art. 38 ust. 3).

Ponadto art. 40 rozporządzenia wskazuje co należy rozumieć przez miejsce faktycznego oddania środka transportu do dyspozycji najemcy. Otóż, zgodnie z tym przepisem, miejscem, w którym środek transportu jest faktycznie oddany do dyspozycji najemcy, o którym mowa w art. 56 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, jest miejsce, w którym najemca lub osoba trzecia działająca w jego imieniu przejmuje nad nim fizyczne posiadanie.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca na rzecz W. GmbH Co. KG, z siedzibą w Niemczech, wynajął samochód ciężarowy specjalny wraz z przyczepą z zainstalowanym na nim urządzeniem do czyszczenia nawierzchni drogowych. Pojazd był udostępniony najemcy na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, i był używany przez najemcę także poza terytorium kraju. Wynajem miał charakter krótkotrwały, tj. nie przekraczał okresu 30 dni.

Odnosząc stan faktyczny do obowiązujących w tym zakresie przepisów, stwierdzić należy, że miejscem opodatkowania usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta niemieckiego jest Polska. Spełnione są bowiem wszystkie przesłanki zawarte w art. 28j ust. 1 i ust. 2 ustawy. Będący przedmiotem wynajmu pojazd, w postaci samochodu ciężarowego specjalnego wraz z przyczepą z zainstalowanym na nim urządzeniem do czyszczenia nawierzchni drogowych jest środkiem transportu, o którym mowa w art. 38 rozporządzenia. Pojazd ten został udostępniony najemcy na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa najmu obejmowała okres nieprzekraczający 30 dni.

Ponieważ miejscem świadczenia, które jest jednocześnie miejscem opodatkowania usługi będącej przedmiotem wniosku, jest terytorium Polski, Wnioskodawca jest zobowiązany do opodatkowania świadczonej usługi według stawki obowiązującej w Polsce.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie zaś do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku, jednakże w odniesieniu do usługi wynajmu środków transportu stawką właściwą jest stawka podstawowa w wysokości 23%.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.