IPPP2/443-626/09-2/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2009 r. (data wpływu 12 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego od czynszu i wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem samochodów osobowych - jest prawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego od czynszu i wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem samochodów osobowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (działalność rachunkowo-księgowa, wynajem zabawek do gier, wynajem nieruchomości). W ramach prowadzonej działalności zawarł on umowy cesji leasingów samochodów osobowych różnych marek (leasingi operacyjne) od innych Spółek, wstępując w dotychczasowe prawa i obowiązki jako cesjonariusz. Jako cesjonariusz Spółka nie spełniła warunków, aby kontynuować dotychczasowy leasing i potraktowała umowy jako najem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

* Czy Spółka nadal może kontynuować odliczenie podatku naliczonego wynikającego z rat czynszu w wysokości 60% podatku naliczonego nie więcej niż 6000 zł dotyczący wynajmowanych samochodów osobowych, zgodnie z art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

* Czy Spółce przysługuje odliczenie podatku naliczonego od raty czynszu i wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem samochodów osobowych.

Ze względu na przejęcie samochodów osobowych przez Spółkę jako cesjonariusz na podstawie umowy cesji i nie spełnienia warunków umowy leasingu operacyjnego Wnioskodawca potraktował te umowy jako umowy najmu i w jego opinii prawidłowo zalicza do kosztu uzyskania przychodów raty czynszu płacone firmie leasingowej (wynajmującemu) jak i opłaty związane z eksploatacją pojazdu przy uwzględnieniu limitu wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ewidencji przebiegu pojazdu Firma uwzględnia raty czynszu i wydatki eksploatacyjne w wartości netto, ze względu na przysługujące im z tytułu tych zakupów odliczenie podatku VAT naliczonego wynikające z generalnej zasady art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku paliwa w ewidencji faktury ujmowane są w wartości brutto, z uwagi na niemożliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem paliwa do samochodów osobowych art. 88 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług Spółka kontynuuje przysługujące jej odliczanie podatku naliczonego w wysokości 60% podatku naliczonego nie więcej jednak niż 6000 zł, wynikające z raty czynszu, przejętych w formie cesji samochodów osobowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a) tego artykułu, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. wprowadzony został przepis art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:

DŁ= 357kg + n x 68kg

gdzie

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

N - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

* kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Również z dniem 1 maja 2004 r. wszedł w życie przepis art. 86 ust. 7 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku usługobiorców użytkujących samochody, o których mowa w ust. 3 i 5, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodu, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu, nie może jednak przekroczyć kwoty 5 000 zł.

Od nowelizacji obowiązującej od dnia 22 sierpnia 2005 r., stosownie do nowego brzmienia przepisu art. 86 ust. 3, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 86 ust. 7, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r., w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego od raty za wynajem ww. samochodów, udokumentowanej fakturą VAT, z zastrzeżeniem wskazanej kwoty 6.000 zł. Wnioskodawcy będzie także przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących wydatki związane z eksploatacją przedmiotowych samochodów, jednakże przy zachowaniu podstawowego warunku wynikającego z art. 86 ustawy o VAT, a mianowicie tylko w takim zakresie w jakim wydatki te będą związane z wykorzystaniem przedmiotowych samochodów do wykonywania czynności opodatkowanych. Przepisy podatkowe nie ograniczają bowiem możliwości odliczenia podatku naliczonego od ww. wydatków (z wyjątkiem paliwa - art. 88 ust. 1 pkt 3), pod warunkiem, że poniesiony koszt związany jest z samochodem wykorzystywanym do działalności gospodarczej i służy sprzedaży opodatkowanej.

W kwestii pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych wydana zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.