IPPP2/443-619/11-4/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2011 r. (data wpływu 23 maja 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 lipca 2011 r. (data wpływu 11 lipca 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie znak IPPP2/443-619/11-2/KG z dnia 30 czerwca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania organizacji zbiorowego zarządzania za podatnika podatku VAT - jest prawidłowe,

* określenia stawki podatku VAT na wynagrodzenie należne od użytkowników praw - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 maja 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania organizacji zbiorowego zarządzania za podatnika podatku VAT oraz określenia stawki podatku VAT na wynagrodzenie należne od użytkowników praw.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 lipca 2011 r. (data wpływu 11 lipca 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie znak IPPP2/443-619/11-2/KG z dnia 30 czerwca 2011 r. (skutecznie doręczone dnia 4 lipca 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Z. jest organizacją zbiorowego zarządzania w rozumieniu art. 104 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (zwana dalej upa). Podjęcie takiej działalności wymaga uzyskania zezwolenia MKiDN wydawanego w formie decyzji administracyjnej o konstytutywnym charakterze. W postępowaniu administracyjnym przed MKiDN podlegają ocenie organu konieczne przesłanki wyrażone w art. 104 ust. 1 i 3 upa, jakie dany podmiot musi spełnić, aby uzyskać zezwolenie. Przesłankami tymi jest wykazanie faktu zrzeszenia się określonej twórczej grupy zawodowej w formie prawnej stowarzyszenia, ocena treści statutu takiego stowarzyszenia z punktu widzenia art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy prawo o stowarzyszeniach i jego zgodności z celami założonymi przez ustawodawcę dla organizacji, to jest czy celem statutowym takiego stowarzyszenia jest zbiorowe zarządzanie i ochrona praw oraz wykonywanie uprawnień wynikających z ustawy, a także czy stowarzyszenie takie daje rękojmię należytego wykonywania zarządu powierzonymi prawami, która to przesłanka oceniana jest na podstawie faktycznie posiadanej infrastruktury organizacyjno technicznej oraz posiadanego know - how.

Z. po spełnieniu wszystkich przesłanek przewidzianych przepisami prawa stał się organizacją zbiorowego zarządzania w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, na mocy zezwolenia MKiDN, której treść i sygnatura podane zostały do publicznej wiadomości w Obwieszczeniu MKiDN.

Pod poz. 4 Załącznika do Obwieszczenia stwierdza się, iż udzielono Z. zezwolenia na zbiorowe zarządzanie prawami pokrewnymi artystów wykonawców: aktorów, solistów, śpiewaków oraz tancerzy na wskazanych polach eksploatacji.

Stowarzyszenie z chwilą uprawomocnienia się decyzji MKiDN nabyło status prawny organizacji zbiorowego zarządzania. Konstytutywny charakter zezwolenia MKiDN wyraża się w tym, iż Stowarzyszenie nabyło ex lege uprawnienia z ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz przyjęło obowiązki wynikające z tejże ustawy.

W świetle art. 105 ust. 1 prawa autorskiego, Stowarzyszenie uprawnione jest do wykonywania swych zadań statutowych w odniesieniu do kategorii praw i pól eksploatacji objętych zbiorowym zarządzaniem na mocy uzyskanego zezwolenia MKiDN, które w istocie rozstrzyga o uprawnieniach organizacji. Wystarczającą i jedyną podstawą uprawniającą Stowarzyszenie do działania w obrocie prawnym jako organizacja zbiorowego zarządzania jest zezwolenie MKiDN.

Wykonywanie zadań statutowych, to jest zbiorowego zarządzania i ochrony w stosunku do abstrakcyjnie, przedmiotowo zakreślonej kategorii praw implikuje wyznaczanie strony podmiotowej beneficjenta usługi statutowej organizacji w sposób pośredni, jako każdego komu przysługują prawa podmiotowe do danej kategorii praw oraz na mocy art. 106 ust. 2 upa, każdego kto eksploatuje lub zamierza eksploatować w swej działalności prawa należące do danej kategorii. W ujęciu podmiotowym zatem krąg podmiotów chronionych przez organizację jest płynny nie poddający się konkretyzacji.

W piśmie z dnia 28 marca 2006 stanowiącym załącznik do niniejszego wniosku MKiDN stwierdza, iż działalność Z. wykonywana na podstawie zezwolenia MKiDN stanowi działalność szczególnego rodzaju, o wyraźnym publicznym (administracyjnym) kontekście. Stanowisko to koresponduje z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego, które wyraźnie podkreśla ten charakter działalności organizacji zbiorowego zarządzania.

Dzięki tym organizacjom możliwa jest realizacja prawa do korzystania z dóbr kultury przez każdego zainteresowanego za zapłatą stosowanego wynagrodzenia, a środowiskom twórczym umożliwia się otrzymanie należnego wynagrodzenia. Trybunał Konstytucyjny podkreśla, iż po stronie ustawodawcy istnieje świadomość faktu, iż sami artyści nie byliby w stanie kontrolować faktów korzystania z ich dóbr w obecnym stanie techniki i lawinowego sposobu korzystania z utworów i ich artystycznych wykonań, a sami użytkownicy praw, bez organizacji zbiorowego zarządzania również nie byliby w stanie eksploatować utworów i ich artystycznych wykonań w sposób legalny. W tym celu ustawodawca wyposażył organizacje zbiorowego zarządzania w instrumenty prawne umożliwiające im realizację stawianych im zadań.

Stowarzyszenie jest uprawnione/zobowiązane do ścigania naruszeń prawa autorskiego, niezależnie od tego, komu prawo pokrewne przysługuje, jest też uprawnione na mocy art. 105 ust. 2 upa do żądania informacji i wglądu do dokumentów od użytkowników praw o zakresie tego korzystania, a nieuzasadnioną odmowę podmiotu zobowiązanego spenalizowano w art. 119 upa, niezależnie od tego czyich praw pokrewnych sprawa może dotyczyć, jest zobowiązane do podejmowania sporów sądowych zmierzających do ochrony praw pokrewnych, niezależnie od uprawnionego z tego prawa, a wreszcie ma prawo do zawarcia skutecznej prawnie umowy z użytkownikami praw w przedmiocie zbiorczej kategorii praw, a nie wyszczególnionych artystycznych wykonań.

Na mocy art. 106 ust. 1 upa, organizacja jest zobowiązana wykonywać swe zadania statutowe na rzecz każdego uprawnionego z prawa autorskiego czy pokrewnego, niezależnie od tego czy jest on formalnym członkiem danego stowarzyszenia twórczego, czy nie oraz czy w ogóle uprawniony jest organizacji znany. W konsekwencji ochroną obejmowane są podmioty w ogóle nie znane organizacji.

Stowarzyszenie Z. wykonując swe zadania statutowe w zakresie zbiorowego zarządzania i ochrony praw, zawiera z użytkownikami praw umowy, na podstawie których podmioty te za zapłatą stosownego wynagrodzenia, uprawnione są do korzystania z artystycznych wykonań aktorów, solistów śpiewaków i tancerzy, czyli należących do kategorii praw przewidzianych w zezwoleniu MKiDN.

Zadaniem organizacji jest śledzenie każdego aktu eksploatacji artystycznych wykonań i doprowadzenie do zawarcia umowy z podmiotem dokonującym tej eksploatacji. Podmiotami takimi są przykładowo nadawcy radiowi i telewizyjni, operatorzy kablowi, podmioty dokonujące publicznych odtworzeń z egzemplarzy wprowadzonych do obrotu. Przedmiotem umowy z użytkownikiem jest zbiorczy repertuar Z., na który składają się artystyczne wykonania należące do kategorii wskazanej w zezwoleniu. Z. nie zawiera umów z użytkownikami praw w przedmiocie konkretnego artystycznego wykonania konkretnego artysty (aktora, śpiewaka).

Prawa objęte zbiorowym zarządem Z. nie są prawami bezwzględnymi o charakterze zakazowym, a prawami zredukowanymi do postaci prawa, do wynagrodzenia. Na mocy art. 86 ust. 3 upa, stanowiącym iż w przypadku nadawania, remitowania lub odtwarzania artystycznego wykonania za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, artyście wykonawcy służy prawo do stosowanego wynagrodzenia. Prawo do wynagrodzenia służy także artystom wykonawcom na mocy art. 70 ust. 2 upa, w przypadku wykorzystania artystycznych wykonań w utworze audiowizualnym. Wynagrodzenie to ustalane jest w specjalnym trybie tzw. tabel wynagrodzeń, regulowanych przepisami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i odnosi się do całego repertuaru Z., a nie do konkretnego artystycznego wykonania.

Zainkasowane od użytkowników wynagrodzenia za akty eksploatacji artystycznych wykonań stanowią w całości wynagrodzenia należne artystom wykonawcom, a nie Stowarzyszeniu. Stowarzyszenie jedynie zobowiązane jest do administrowania tymi środkami, które w dużym uproszczeniu sprowadza się do ich zainkasowania i podziału pomiędzy uprawnionych - vide pismo MKiDN z dnia 28 marca 2006 r.

Wynagrodzenie zainkasowane od użytkowników praw podlega w Z. tzw. repartycji, czyli podziałowi pomiędzy poszczególnych aktorów, śpiewaków. Podziału tego Z. dokonuje w oparciu o wypracowane we własnym zakresie klucze podziału, bazy danych o artystycznych wykonaniach i uprawnionych z tych wykonań oraz przekazywanego przez użytkownika praw zestawienia wykorzystanych utworów oraz artystycznych wykonań.

Zadaniem Z. jest rozdzielenie uzyskanego od użytkowników zbiorczego wynagrodzenia na poszczególnych artystów, których wykonania faktycznie w danym okresie przez danego użytkownika były eksploatowane. W konsekwencji tego podziału dochodzi do konkretyzacji zarówno samego artysty, jak i kwoty należnego mu wynagrodzenia. Ze względu na opisane wyżej warunki prawne działania Z. jako organizacji zbiorowego zarządzania, pozostaje pewna grupa artystów wykonawców niezidentyfikowanych, wobec której Z. prowadzi tzw. poszukiwania. W działalności Z. istotny jest fakt, iż obejmuje on ochroną prawa aktorów, śpiewaków, a więc tę grupę zawodową, określaną w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych jako artyści wykonawcy, której przysługują pierwotnie prawa pokrewne do artystycznych wykonań.

Reasumując, jednym z zadań statutowych Z. jest występowanie w roli specyficznego pośrednika pomiędzy artystami wykonawcami a użytkownikami praw. W stosunkach z użytkownikami praw Z. zawsze występuje w imieniu własnym, natomiast zawsze na rachunek artystów wykonawców. Powyższy stan faktyczny podlega ocenie z punktu widzenia art. 8 ust. 2a ustawy o podatku VAT.

Wobec Wnioskodawcy toczy się obecnie postępowanie sądowo-administracyjne w zakresie stanu faktycznego opisanego we wniosku, jednakże niniejszy wniosek dotyczy oceny prawnej stanu faktycznego po zmianach stanu prawnego, obowiązujących po 1 kwietnia 2011 oraz w związku z tym, przewidywanych ewentualnie zmian stanu faktycznego poprzez odmienne ukształtowanie umów z podmiotami trzecimi.

Wobec powyższego Wnioskodawca uznaje za zgodne z prawdą złożenie oświadczenia wymaganego przez przepis art. 14b § 4 Op., iż elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. Pytanie 1

Artykuł 8 ust. 2a ustawy o podatku VAT stanowi, iż w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Wobec treści tego przepisu zasadne jest twierdzenie, że Z. działa jako podatnik VAT w stosunku do użytkowników praw. Z. działa zawsze w imieniu własnym i zawsze na rachunek artystów, a pośredniczy charakter działalności Z. jako organizacji zbiorowego zarządzania nie budzi w doktrynie prawa cywilnego żadnych wątpliwości.

Niezależnie zatem od cywilnoprawnych podstaw działania Z. i jego relacji z użytkownikami praw i artystami, dla celów podatku VAT przyjąć na podstawie tego przepisu należy, iż Z. nabywa usługi od artystów, a następnie je sam wyświadcza użytkownikom praw. Przepis ten wprowadza, wyłącznie na użytek ustawy podatkowej, fikcję prawną nabycia i wyświadczenia usługi, umożliwiającą zafakturowanie usługi przez pośrednika. Okoliczności cywilnoprawne wykonywanej działalności, to jest w szczególności brak prawnie rozumianego nabycia usługi od artysty, nie powinien mieć wpływu na interpretację tego przepisu.

Ad. Pytanie 2.

Z. powinien wystawiać użytkownikom praw fakturę VAT ze stawką zredukowaną. Jest to konsekwencja świadczenia usługi w warunkach wskazanych w art. 8 ust. 2a, czyli we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej. Przepis ten stanowi wierne odzwierciedlenie art. 28 Dyrektywy 112/2006, ten zaś interpretowany jest w ten sposób, iż pośrednik w usługach wyświadcza dokładnie te samą usługę, którą fikcyjnie nabył. Tożsamość usługi nabywanej i odsprzedawanej przez pośrednika stanowi nie tylko o tożsamości przedmiotu usługi opodatkowanej wykazywanej wobec użytkownika praw, ale też o tożsamości stawki stosowanej przez pośrednika. Pośrednik w usługach wstępuje w pozycję rzeczywiście świadczącego usługę, w tym przypadku artysty wykonawcy.

Ochroną Z. objęci są wyłącznie artyści wykonawcy, wskazani w zezwoleniu MKiDN, czyli aktorzy, soliści śpiewacy i tancerze. Świadczenie usług przez te grupy podmiotów jest opodatkowane zredukowaną stawką podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 2, Zał. 3 poz. 181. Zgodnie z tym przepisem stawkę zredukowaną stosuje się do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Wobec powyższego przyjąć należy, iż Z. wykonuje wobec użytkowników praw usługi artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tak jakby oni sami świadczyli je bezpośrednio użytkownikom praw. Jest to istota przepisu art. 8 ust. 2a ustawy o podatku VAT i art. 28 Dyrektywy 112/2006, wyrażona poprzez sformułowanie "przyjmuje się, że sam wyświadczył te usługi".

Dodatkowo wskazać należy, iż w ten sposób zrealizowany zostanie cel ustawodawcy, wyrażony w art. 41 ust. 2 Zał. 3 poz. 181, jakim niewątpliwie jest preferencyjne opodatkowanie kultury, jak również tylko w taki sposób oddany zostanie wiernie sens pośrednictwa organizacji zbiorowego zarządzania pomiędzy artystą a użytkownikiem.

Wobec powyższego, stosowanie przez Z. w fakturach wystawianych użytkownikom praw stawki zredukowanej na podstawie art. 41 ust. 2 Zał. 3 poz. 181 ustawy o podatku VAT jest właściwe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* uznania organizacji zbiorowego zarządzania za podatnika podatku VAT - uznaje się za prawidłowe,

* określenia stawki podatku VAT na wynagrodzenie należne od użytkowników praw - uznaje się za nieprawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 w ust. 3 pkt 3 ww. ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonywania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Powyższe wyłączenie stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw artystycznego wykonania albo ich wykonanie, w tym również wynagradzanych za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi (art. 15 ust. 3a ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest organizacją zbiorowego zarządzania. Stowarzyszenie Z. wykonując swe zadania statutowe w zakresie zbiorowego zarządzania i ochrony praw, zawiera z użytkownikami praw umowy, na podstawie których podmioty te za zapłatą stosownego wynagrodzenia, uprawnione są do korzystania z artystycznych wykonań aktorów, solistów śpiewaków i tancerzy, czyli należących do kategorii praw przewidzianych w zezwoleniu MKiDN.

Zadaniem organizacji jest śledzenie każdego aktu eksploatacji artystycznych wykonań i doprowadzenie do zawarcia umowy z podmiotem dokonującym tej eksploatacji. Podmiotami takimi są przykładowo nadawcy radiowi i telewizyjni, operatorzy kablowi, podmioty dokonujące publicznych odtworzeń z egzemplarzy wprowadzonych do obrotu. Przedmiotem umowy z użytkownikiem jest zbiorczy repertuar Z., na który składają się artystyczne wykonania należące do kategorii wskazanej w zezwoleniu. Z. nie zawiera umów z użytkownikami praw w przedmiocie konkretnego artystycznego wykonania konkretnego artysty (aktora, śpiewaka).

Zainkasowane od użytkowników wynagrodzenia za akty eksploatacji artystycznych wykonań stanowią w całości wynagrodzenia należne artystom wykonawcom, a nie Stowarzyszeniu. Stowarzyszenie jedynie zobowiązane jest do administrowania tymi środkami, które w dużym uproszczeniu sprowadza się do ich zainkasowania i podziału pomiędzy uprawnionych - vide pismo MKiDN z dnia 28 marca 2006 r.

Wynagrodzenie zainkasowane od użytkowników praw podlega w Z. tzw. repartycji, czyli podziałowi pomiędzy poszczególnych aktorów, śpiewaków. Podziału tego Z. dokonuje w oparciu o wypracowane we własnym zakresie klucze podziału, bazy danych o artystycznych wykonaniach i uprawnionych z tych wykonań oraz przekazywanego przez użytkownika praw zestawienia wykorzystanych utworów oraz artystycznych wykonań.

Zadaniem Z. jest rozdzielenie uzyskanego od użytkowników zbiorczego wynagrodzenia na poszczególnych artystów, których wykonania faktycznie w danym okresie przez danego użytkownika były eksploatowane. W konsekwencji tego podziału dochodzi do konkretyzacji zarówno samego artysty, jak i kwoty należnego mu wynagrodzenia. Ze względu na opisane wyżej warunki prawne działania Z. jako organizacji zbiorowego zarządzania, pozostaje pewna grupa artystów wykonawców niezidentyfikowanych, wobec której Z. prowadzi tzw. poszukiwania. W działalności Z. istotny jest fakt, iż obejmuje on ochroną prawa aktorów, śpiewaków, a więc tę grupę zawodową, określaną w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych jako artyści wykonawcy, której przysługują pierwotnie prawa pokrewne do artystycznych wykonań.

Konfrontując przedstawione we wniosku zdarzenie z przytoczonymi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdzić należy, iż działalność Wnioskodawcy jako organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi w odniesieniu do udzielania licencji na korzystanie z praw autorskich (powierzonych przez twórców) stanowi działalność podatnika VAT, a zatem czynności te w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług stanowią przedmiot opodatkowania VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej: "podatkiem", podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 30 ust. 3 ustawy o podatku do towarów i usług (obowiązującego od dnia od dnia 1 grudnia 2008 r.), w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r., w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W tym miejscu wskazać należy, iż zmiana polegająca na dodaniu art. 8 ust. 2a do ustawy o podatku od towarów i usług doprecyzowuje jedynie przepisy w odniesieniu do tzw. refakturowania usług, co oznacza większą przejrzystość przepisów w tym zakresie.

Przedmiotowa regulacja wskazuje wprost, iż w katalogu usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług mieszczą się również przypadki, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług.

Kluczowym elementem regulacji art. 8 ust. 2a ustawy, jest występowanie przez podatnika we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej w procesie świadczenia usług, których beneficjentem jest owa osoba trzecia.

W efekcie, skoro działalność jest prowadzona przez Wnioskodawcę we własnym imieniu, ale na rachunek twórców, to powinna być ona postrzegana jako otrzymanie licencji od twórców oraz dalsze udzielenie licencji użytkownikom, a co za tym idzie traktowana jak świadczenie usług. W efekcie, udzielenie przez Wnioskodawcę (w ramach powiernictwa) licencji na korzystanie z praw autorskich stanowi, co do zasady, czynność podlegającą opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o VAT.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy przewidziano zastosowanie preferencyjnej stawki podatku VAT dla usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Jednocześnie, jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, zwalnia się z VAT usługi kulturalne świadczone przez:

Wskazać należy, iż zgodnie z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę podatku i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W ocenie tut. Organu, preferencje dotyczące opodatkowania podatkiem VAT (tj. obniżona stawka VAT oraz zwolnienie z VAT) mają charakter podmiotowy - dotyczą twórców udzielających licencji na korzystanie z ich dzieł, w zamian za co otrzymują wynagrodzenie w formie honorariów (te preferencje mogą mieć zastosowanie do usług świadczonych przez twórców w sytuacji, gdy są oni uznawani za podatników VAT). Wskazać jednocześnie należy, iż Wnioskodawca nie ma możliwości powołania się na powyższe przepisy i stosowania innej niż podstawowa stawki VAT do czynności udzielania licencji na korzystanie z praw autorskich powierzonych mu w zarząd. W szczególności, takiego uprawnienia nie można wywieść z przepisu art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, zgodnie z którym Wnioskodawca bierze udział w świadczeniu usług działając w imieniu własnym ale na rzecz twórców, co oznacza że nabywa on i świadczy "te" usługi (tj. usługi licencji). Zastosowanie tego przepisu umożliwiałoby stosowanie preferencyjnych zasad opodatkowania, które byłyby właściwe dla przedmiotowego zakresu usług, jednak preferencji określonych w ujęciu podmiotowym nie ma możliwości stosowania podmiot, który działa w charakterze wymienionym w tym przepisie.

Konfrontując przedstawione w złożonym wniosku zdarzenie przyszłe z powołanymi przepisami stwierdzić należy, iż kwota należna Wnioskodawcy od użytkownika praw, pomniejszona o podatek VAT, stanowić będzie podstawę opodatkowania czynności Zainteresowanego.

Reasumując, Wnioskodawca zobowiązany jest wystawić użytkownikowi praw fakturę VAT dokumentującą otrzymane wynagrodzenie, które w całości podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia stawki podatku VAT na wynagrodzenie należne od użytkowników praw należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.