IPPP2-443-607/10-6/KG - Opodatkowanie podatkiem VAT transakcji zbycia przez osobę fizyczną nieruchomości nabytej w drodze darowizny.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2010 r. (data wpływu 16 sierpnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2010 r. (data wpływu 24 września 2010 r., data nadania 20 września 2010 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 9 września 2010 r. nr IPPP2-443-607/10-2/KG (skutecznie doręczonym w dniu 13 września 2010 r.) oraz pismem z dnia 15 listopada 2010 r. (data wpływu 18 listopada 2010 r., data nadania 15 listopada 2010 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 4 listopada 2010 r. nr IPPP2-443-607/10-4/KG (skutecznie doręczonym w dniu 8 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia nieruchomości nabytej w drodze darowizny - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2010 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia nieruchomości.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 września 2010 r. (data wpływu 24 września 2010 r., data nadania 20 września 2010 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 9 września 2010 r. nr IPPP2-443-607/10-2/KG (skutecznie doręczonym w dniu 13 września 2010 r.) oraz pismem z dnia 15 listopada 2010 r. (data wpływu 18 listopada 2010 r., data nadania 15 listopada 2010 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 4 listopada 2010 r. nr IPPP2-443-607/10-4/KG (skutecznie doręczonym w dniu 8 listopada 2010 r.). Wniosek został uzupełniony w terminie ustawowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z żoną (na zasadzie wspólności majątkowej) jest właścicielem trzech nieruchomości gruntowych - nieruchomości... (dalej: "Nieruchomość 1"), nieruchomości... (dalej: "Nieruchomość 2") oraz nieruchomości... (dalej: "Nieruchomość 3", dalej razem: "Nieruchomości").

"Nieruchomość 3" o powierzchni 1.669 m ^2, została nabyta w 1996 r. w drodze darowizny od rodziców Wnioskodawcy. Znajduje się na niej drewniany domek letniskowy, wykorzystywany przez Wnioskodawcę i jego rodzinę do celów rekreacyjnych. Wnioskodawca nie prowadził na "Nieruchomości 3" działalności gospodarczej.

Wnioskodawca, jak również jego małżonka, nie prowadzą działalności gospodarczej, wskutek czego "Nieruchomości" nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawych.

Obecnie Wnioskodawca rozważa zbycie wszystkich lub części Nieruchomości.

Pismem z dnia 20 września 2010 r. (data wpływu 24 września 2010 r.) Wnioskodawca uzupełnił złożony wniosek wskazując, iż działka określona w stanie faktycznym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jako "Nieruchomość 3", jest traktowana jako grunt leśny, od którego jest płacony podatek leśny. Na nieruchomości tej znajduje się drewniany domek letniskowy, który znajdował się na niej również w momencie nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę. W stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy. Aktualne Studium uwarunkowań i kierunków zabudowy dla Miasta przewiduje, iż przedmiotowa nieruchomość leży na terenie zabudowy mieszkaniowej. Wnioskodawca nie ma informacji, czy od momentu nabycia do dnia dzisiejszego charakter przedmiotowej nieruchomości ulegał zmianie, niemniej podkreśla, że nie podejmował żadnych działań w celu zmiany jej charakteru.

Opisana powyżej "Nieruchomość" nie była przedmiotem dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, oraz nie były udostępniane, odpłatnie lub nieodpłatnie, innym osobom.

Wnioskodawca przy nabyciu przedmiotowej "Nieruchomości" nie działał z zamiarem jej wykorzystania do działalności gospodarczej, tj. nie działał w charakterze podatnika VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, nie nabędzie owego statusu również przy zbyciu przedmiotowej nieruchomości. W ocenie Wnioskodawcy, charakter przedmiotowej nieruchomości nie ma w tym przypadku znaczenia, ponieważ kwestia ta jest nieistotna w przypadku transakcji podejmowanych przez osobę nie będącą podatnikiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zbycie Nieruchomości 3 przez Wnioskodawcę będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

W ocenie Wnioskodawcy zbycie "Nieruchomości 3" nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Zbycie "Nieruchomości 3" będzie stanowiło sprzedaż składnika majątku prywatnego, a nie związanego z działalnością gospodarczą. O tym, że "Nieruchomość 3" wchodziła do majątku prywatnego świadczą zarówno okoliczności nabycia (darowizna od rodziców), jak również sposób jej wykorzystywania (własne cele rekreacyjne). "Nieruchomość 3" nie służyła, ani nie miała służyć do działalności zarobkowej.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż zbycie Nieruchomości 3 nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT. Nie można bowiem takiego zbycia zakwalifikować jako działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska Wnioskodawca przytacza następujące argumenty:

W orzecznictwie sądów administracyjnych wielokrotnie było podnoszone, iż czynnikiem kluczowym dla oceny statusu danego podmiotu w ramach transakcji zbycia określonego majątku jest zamiar, jaki towarzyszył jego nabyciu. Jeżeli bowiem nabycie wynikało z zamiaru, który urzeczywistnił się w momencie zbycia, można stwierdzić, że dany podatnik działał w sposób zorganizowany, wykonując działalność handlową - nabywania rzeczy w celu ich sprzedaży z zyskiem.

Natomiast w przedmiotowym stanie faktycznym, w momencie nabycia nie istniał zamiar wykorzystania przedmiotowej nieruchomości do działalności gospodarczej. Można więc stwierdzić, że Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości, która wchodziła w skład jego majątku prywatnego. Podkreślić przy tym należy raz jeszcze, że Wnioskodawca nie występował jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą i podatnik VAT zarówno przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości, jak również w trakcie jej posiadania. W konsekwencji, planowana obecnie przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości, nie powinna być uznana za transakcję podlegającą przepisom o VAT. Wynika to z faktu, iż jej sprzedawca nie będzie w tym wypadku spełniał definicji podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, przez co nie zostaną spełnione również wymogi wskazane w definicji podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Teza, iż sprzedaż majątku prywatnego nie powinna być opodatkowana VAT wynika z licznych orzeczeń, zarówno Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS) np. C-291/92 Dieter Armbrecht oraz krajowych sądów administracyjnych (m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego - NSA z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 6 maja 2008 r., sygn. III SA/Wa 296/08).

Warto przy tym zwrócić uwagę na argumentację przedstawioną przez NSA w orzeczeniu sygn. I FSK 1249/08 z 5 marca 2009 r. "Przyjęcie, że dana osoba fizyczna, sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Nabycie sprzedawanych gruntów musi nastąpić w celach wykonywania tej działalności, czyli handlowych, a nie w innych celach. Działalność handlowa oznacza dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży, wskazujący na zamiar kontynuacji tej działalności. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach osobistych".

Natomiast NSA w orzeczeniu sygn. I FSK 1043/08 z dnia 27 października 2009 r. stwierdza: "Jeżeli bowiem - jak dowodzi składający skargę kasacyjną - materiał dowodowy zebrany w sprawie dowodzi, że już w chwili zakupu nieruchomości skarżący miał zamiar sprzedaży działek nieprzeznaczonych pod budowę domu) a więc dokonał zakupu nieruchomości z zamiarem dalszej odsprzedaży tej jej części, która nie będzie przeznaczona pod budowę domu, aby z uzyskanych środków pieniężnych sfinansować budowę tegoż domu, to wskazuje to jednoznacznie, że zakupu tego dokonywał z zamiarem nabycia gruntu na cele osobiste, a nie do prowadzenia działalności gospodarczej w postaci handlu tym gruntem w formie zawodowej (profesjonalnej), czyli stałej (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowanej".

Poza argumentami przytoczonymi wcześniej, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na stwierdzenie zawarte we wskazanym wyżej wyroku NSA sygn. I FPS 3/07 " (...) w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki nabywany bowiem był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT (...)".

W konsekwencji powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, iż zbycie "Nieruchomości 3" nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT, a zatem nie będzie podlegało temu podatkowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia nieruchomości nabytej w drodze darowizny uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa gruntów co do zasady jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takiej czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że osoba fizyczna dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji oraz nieprowadząca regularnej, zorganizowanej, czy też zarejestrowanej działalności gospodarczej nie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego - który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej - gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, to czynność taka nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy - nie może być uznana za działalność handlową, czyniącą tenże podmiot podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza zbyć nieruchomość oznaczoną we wniosku jako "Nieruchomość 3" o powierzchni 1.669 m ^2, która została nabyta w 1996 r. w drodze darowizny od rodziców Wnioskodawcy. Znajduje się na niej drewniany domek letniskowy, wykorzystywany przez Wnioskodawcę i jego rodzinę do celów rekreacyjnych. Wnioskodawca nie prowadził na "Nieruchomości 3" działalności gospodarczej.

Opisana powyżej "Nieruchomość" nie była przedmiotem dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze oraz nie była udostępniana, odpłatnie lub nieodpłatnie, innym osobom.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż pomimo, że przedmiotowy grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, z okoliczności sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży tej nieruchomości, Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. "Nieruchomość 3" została nabyta w drodze darowizny i wykorzystywana wyłącznie na cele rekreacyjne.

Nieruchomość ta została nabyta do majątku prywatnego, brak jest wskazań dla uznania, iż zamiarem Wnioskodawcy w momencie nabycia nie była dalsza odsprzedaż nieruchomości. Nieruchomość ta stanowiąca składnik majątku osobistego Wnioskodawcy, nie była przez Niego w żaden sposób wykorzystywana dla celów zarobkowych. Dokonując dostawy przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawca korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Zatem należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej opodatkowania transakcji sprzedaży "Nieruchomości 3" nabytej w drodze darowizny (pytanie nr 3 przedmiotowego wniosku). Rozstrzygnięcie dotyczące opodatkowania transakcji zbycia "Nieruchomości 1" nabytej jako lokata kapitału (pytanie nr 1) oraz "Nieruchomości 2" nabytej w celu budowy domu (pytanie nr 2) zostało ujęte w odrębnej interpretacji.

Nadmienia się, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W związku z powyższym niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jednie do Wnioskodawcy.

Natomiast jeżeli drugi z małżonków zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązany jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz wniesienia odrębnej opłaty.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.