IPPP2/443-603/14-6/BH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2014 r. (data wpływu 2 lipca 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 sierpnia 2014 r. (data wpływu 27 sierpnia 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 14 sierpnia 2014 r. doręczone Stronie w dniu 18 sierpnia 2014 r. oraz pismem z dnia 24 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z 19 września 2014 r. doręczone Stronie w dniu 22 września 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pełnego prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z eksploatacją pojazdów, obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz konieczności przeprowadzenia dodatkowych badań technicznych - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pełnego prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z eksploatacją pojazdów, obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz konieczności przeprowadzenia dodatkowych badań technicznych. Złożony wniosek został uzupełniony w dniu 25 sierpnia 2014 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 14 sierpnia 2014 r. Nr IPPP2/443-603/14-2/BH oraz w dniu 25 września 2014 r. na wezwanie z dnia 19 września 2014 r. Nr IPPP2/443-603/14-4/BH.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. jest spółką świadczącą usługi serwisowe w zakresie konserwacji instalacji wentylacji i klimatyzacji na obiektach wielkopowierzchniowych (głównie super i hipermarkety sieciowe). Wieloletnie umowy, podpisane ze stałymi klientami, zobowiązują T. Sp. z o.o. do reakcji w ciągu 12 lub 24 godzin na zgłoszenie przez klienta awarii instalacji klimatyzacji lub wentylacji.

Z tego względu w działalności Spółki bardzo istotna jest stała dyspozycyjność i mobilność pracowników technicznych/serwisantów, posługujących się samochodami służbowymi, które należą do kategorii pojazdów wykazanych w art. 86a ust. 9 ustawy VAT, tj. mają jeden rząd siedzeń, oddzielony od części przeznaczonej do przewozu ładunków (narzędzi) trwałą przegrodą. Samochody te nie są wykorzystywane przez pracowników technicznych do celów prywatnych, a fakt ich stałego parkowania w miejscu zamieszkania pracownika wynika jedynie z konieczności zapewnienia pracownikowi technicznemu możliwości szybkiego dojazdu, o każdej porze, do klienta w przypadku zgłoszenia awarii instalacji klimatyzacji lub wentylacji.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 24 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że pojazdy, których dotyczy pytanie to pojazdy ciężarowe (posiadające fabryczną homologację samochodów ciężarowych), mające jeden rząd siedzeń, oddzielony od części przeznaczonej do przewozu ładunków (narzędzi) trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju wielozadaniowy lub van.

Wszystkie pojazdy zostały zakupione i zarejestrowane jako ciężarowe i posiadają stosowne świadectwa homologacji oraz rutynowe badania kontrolne, toteż nie były dla nich wykonywane dodatkowe badania techniczne przed dniem 1 kwietnia 2014. Ponadto w uzupełnieniu do wniosku z dnia 24 września 2014 r. Spółka wskazała, że przedmiotowe pojazdy zostały nabyte w latach: 2010 (1 samochód), 2011 (3 samochody), 2012 (1 samochód) oraz 2014 (2 samochody). Spółka T. odliczyła w pełnej wysokości podatek VAT od nabycia przedmiotowych pojazdów. Cztery z przedmiotowych pojazdów posiadają dodatkowe badania techniczne przeprowadzone przez okręgową stację kontroli pojazdów dla potrzeb odliczenia podatku VAT oraz stosowne adnotacje w dowodach rejestracyjnych, wykonane przed 1 kwietnia 2014; w przypadku trzech pozostałych pojazdów (w tym dwóch nabytych w 2014 r.) dodatkowe badania techniczne zostały wykonane po 1 kwietnia 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku samochodów serwisowych, przekazanych w użytkowanie pracownikom technicznym, możliwe jest pełne odliczenie podatku od towarów i usług naliczonego przy wydatkach eksploatacyjnych, tzn. nabyciu paliw silnikowych, usługach naprawy lub konserwacji oraz innych towarach i usługach związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

2. Czy pracownik techniczny, niewykorzystujący pojazdu do celów prywatnych, a mający go jedynie w stałej dyspozycji ze względu na konieczność ewentualnego dojazdu do awarii, ma obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

3. Czy konieczne jest wykonanie dodatkowych badań technicznych, potwierdzających fakt, że samochody serwisowe spełniają kryteria opisane w art. 86a ust. 9 ustawy z dnia 7 lutego 7014 r. (wszystkie pojazdy mają homologację samochodów ciężarowych i stosowny wpis w dowodzie rejestracyjnym).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zarząd T. Sp. z o.o. stoi na stanowisku, że w opisanej wyżej sytuacji ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego nie znajduje zastosowania.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, T. Sp. z o.o. nie ma takiego obowiązku.

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawcy, T. Sp. z o.o. nie ma takiej konieczności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi reguluje przepis art. 86a ustawy, który został wprowadzony z dniem 1 kwietnia 2014 r. ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej "ustawą nowelizującą".

I tak, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

W myśl zaś ustępu 3 tego artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Zgodnie z ust. 4, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Zgodnie z art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą: pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

Jak stanowi art. 12 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Zgodnie z ust. 3 ww. artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Oznacza to, że przy zakupie paliwa przeznaczonego do napędu pozostałych pojazdów samochodowych, tj. pojazdów samochodowych innych niż samochody osobowe, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

* 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg,

* 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg,

* 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg

podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku w wysokości 50% kwoty podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Z wniosku wynika, że T. Sp. z o.o. jest spółką świadczącą usługi serwisowe w zakresie konserwacji instalacji wentylacji i klimatyzacji na obiektach wielkopowierzchniowych (głównie super i hipermarkety sieciowe). Wieloletnie umowy, podpisane ze stałymi klientami, zobowiązują T. Sp. z o.o. do reakcji w ciągu 12 lub 24 godzin na zgłoszenie przez klienta awarii instalacji klimatyzacji lub wentylacji. Z tego względu w działalności Spółki bardzo istotna jest stała dyspozycyjność i mobilność pracowników technicznych/serwisantów, posługujących się samochodami służbowymi, które należą do kategorii pojazdów wykazanych w art. 86a ust. 9 ustawy VAT, tj. mają jeden rząd siedzeń, oddzielony od części przeznaczonej do przewozu ładunków (narzędzi) trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju wielozadaniowy lub van. Samochody te nie są wykorzystywane przez pracowników technicznych do celów prywatnych, a fakt ich stałego parkowania w miejscu zamieszkania pracownika jest spowodowany koniecznością zapewnienia pracownikowi technicznemu możliwości szybkiego dojazdu, o każdej porze, do klienta w przypadku zgłoszenia awarii instalacji klimatyzacji lub wentylacji.

Wątpliwości Spółki dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu ponoszonych wydatków związanych z eksploatacją tych pojazdów, w tym zakupu paliwa i innych towarów i usług jak również obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz wykonania dodatkowych badań technicznych.

Z okoliczności sprawy wynika, że pojazdy samochodowe będące przedmiotem wniosku to pojazdy wymienione w art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy, a zatem pojazdy, które w świetle art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika ze względu na ich konstrukcję. Należy jednak mieć na uwadze, że do tego rodzaju pojazdów wymagane jest posiadanie dokumentów wskazujących na spełnienie wymagań konstrukcyjnych tych pojazdów.

I tak, zgodnie z art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9 pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone w terminie najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego, nie później jednak niż przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Jak wynika z ust. 3 ww. artykułu, zaświadczenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują ważność na potrzeby stosowania art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Oznacza to, że zaświadczenia wydane przed dniem 1 kwietnia 2014 r. dla pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van zachowują swoją ważność dla potrzeb stosowania nowych przepisów, o ile w pojazdach tych nie zostały wprowadzone zmiany skutkujące niespełnieniem warunków technicznych uprawniających do pełnego odliczenia podatku VAT.

Brak zaświadczenia powoduje, że nie są spełnione warunki do uznania danego pojazdu za pojazd wykorzystywany do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy, a to z kolei oznacza brak prawa do pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków związanych z eksploatacją takich pojazdów (w tym wydatków na zakup paliwa).

Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku z dnia 24 września 2014 r. wskazał, że cztery z pojazdów, będących przedmiotem wniosku, posiadają dodatkowe badania techniczne przeprowadzone przez okręgową stację kontroli pojazdów dla potrzeb odliczenia podatku VAT oraz stosowne adnotacje w dowodach rejestracyjnych, wykonane przed 1 kwietnia 2014 r. a w przypadku trzech pozostałych pojazdów (w tym dwóch nabytych w 2014 r.) dodatkowe badania techniczne zostały wykonane po 1 kwietnia 2014 r. Należy zatem stwierdzić, że spełniony jest również warunek posiadania dokumentów wskazujących na spełnienie wymagań konstrukcyjnych tych pojazdów.

W odpowiedzi na pytania zadane we wniosku należy więc stwierdzić, że w odniesieniu do pojazdów będących przedmiotem wniosku Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości z tytułu wydatków poniesionych w związku z eksploatacją tych pojazdów (w tym paliwa) z tego tytułu, że spełnione są przesłanki do uznania tych pojazdów za pojazdy wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej ze względu na ich konstrukcję, która wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne, na podstawie art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) w związku z ust. 4 pkt 2 tego artykułu przy jednoczesnym braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Ponadto stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie ma obowiązku przeprowadzania dodatkowych badań technicznych potwierdzających, że samochody serwisowe spełniają kryteria opisane w art. 86a ust. 9 ustawy nowelizującej. Jak Wnioskodawca wskazuje, w stosunku do pojazdów nabytych w latach: 2010, 2011, 2012 zostały przeprowadzone przed dniem 1 kwietnia 2014 r. dodatkowe badania techniczne oraz sporządzone zostały stosowne adnotacje w dowodach rejestracyjnych, a zatem stwierdzić należy, że pojazdy te to pojazdy wymienione w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy, w stosunku do których, zgodnie a art. 9 ust. 3 ustawy nowelizującej, zaświadczenia, które posiada Wnioskodawca, a które zostały wydane przed dniem 1 kwietnia 2014 r. zachowują swoją ważność również po tym dniu, w celu skorzystania z prawa do pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu ponoszenia wydatków związanych z eksploatacją tych pojazdów, w tym z tytułu zakupu paliwa.

Z wniosku wynika, że w stosunku do trzech innych pojazdów (w tym dwóch nabytych w 2014 r.) zostały wykonane dodatkowe badania techniczne po dniu 1 kwietnia 2014 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.