IPPP2/443-595/12-2/RR - VAT w zakresie sposobu opodatkowania premii pieniężnej i sposobu jej dokumentowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2012 r. (data wpływu 25 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania premii pieniężnej i sposobu jej dokumentowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 czerwca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania premii pieniężnej i sposobu jej dokumentowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

K. S.A. (zwana dalej także: "Wnioskodawcą" lub "Najemcą") zawarła z Wynajmującym Porozumienie w sprawie premii. Podstawowym rodzajem działalności (celem inwestycyjnym) Wynajmującego jest wynajem powierzchni biurowej i miejsc parkingowych w Budynku. Najemca wyraził zainteresowanie ofertą Wynajmującego na podpisanie długoterminowej umowy najmu powierzchni znajdującej się w Budynku. Zgodną intencją Stron jest podpisanie długoterminowej umowy najmu dotyczącej powierzchni biurowej budynku o wielkości około 2.116 m² netto oraz 50 miejsc parkingowych w Budynku o okresie najmu wynoszącym co najmniej 72 miesiące (zwana dalej: "Umową Najmu"). Najemca wziął pod uwagę inne, alternatywne oferty najmu i ostatecznie zdecydował się wybrać propozycję Wynajmującego.

W Porozumieniu Wynajmujący i Najemca postanowili, że Najemca otrzyma kwotę PLN 1 033 454,40 zł netto tytułem premii pieniężnej w związku z zawarciem Umowy Najmu (dalej "Premia"). Premia zostanie zapłacona w czterech równych ratach w ciągu pierwszych 12 miesięcy począwszy od dnia rozpoczęcia najmu. Premia stanowi zachętę Wynajmującego skierowaną do Najemcy, a zmierzającą do podpisania przedmiotowej Umowy Najmu. W związku z otrzymaniem Premii, Najemca nie jest zobowiązany do wykonania jakichkolwiek czynności, których beneficjentem byłby Wynajmujący, a premia pieniężna jest formą zachęty do zawarcia przez Najemcę długoterminowej Umowy Najmu z Wynajmującym.

Kwota Premii stanowi wyłącznie wypełnienie wynegocjowanych między Stronami warunków dalszej współpracy na podstawie Umowy Najmu i jako taka jest oderwana od jakichkolwiek świadczeń Najemcy na rzecz Wynajmującego w ramach Umowy Najmu. Warunkiem wypłaty Premii jest podpisanie przez Strony Umowy Najmu.

Cała kwota Premii zostanie udokumentowana notą obciążeniową wystawioną przez Najemcę po spełnieniu warunku polegającego na podpisaniu przez Wynajmującego i Najemcę Umowy Najmu.

W przypadku rozwiązania Umowy Najmu z winy Najemcy w terminie wcześniejszym niż termin jej wygaśnięcia określony w dniu jej podpisania, Najemca zapłaci Wynajmującemu odszkodowanie w wysokości faktycznie wypłaconej do dnia rozwiązania Umowy Najmu Premii pieniężnej, w terminie 14 dni od daty rozwiązania Umowy Najmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przez świadczenie usług, stosownie do art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Istotą problemu przedstawionego w stanie faktycznym jest ocena, czy otrzymanie przez Najemcę Premii w związku z zawarciem Umowy Najmu stanowiącej zachętę Wynajmującego skierowaną do Najemcy, a zmierzającą do podpisania przedmiotowej umowy, jest wynagrodzeniem za wykonanie przez Najemcę czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W przytoczonych powyżej przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

W przedstawionym stanie faktycznym należy wskazać na poniższe istotne uwarunkowania faktyczne:

* Najemca wyraził zainteresowanie ofertą Wynajmującego na podpisanie długoterminowej umowy najmu powierzchni,

* intencją stron było podpisanie długoterminowej umowy najmu,

* Premia stanowi zachętę dla Najemcy zmierzającą do podpisania przez Najemcę z Wynajmującym Umowy Najmu,

* w związku z otrzymaniem Premii, Najemca nie jest obowiązany do wykonania jakichkolwiek czynności, których beneficjentem byłby Wynajmujący,

* kwota Premii stanowi wyłącznie wypełnienie wynegocjowanych między Stronami warunków dalszej współpracy na podstawie Umowy Najmu i jako taka jest oderwana od jakichkolwiek świadczeń Najemcy na rzecz Wynajmującego w ramach Umowy Najmu,

* warunkiem wypłaty Premii jest podpisanie przez Strony Umowy Najmu.

Pojęcie "świadczenie usług" obejmuje nie tylko działania podatnika, lecz także jego zaniechania poprzez zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania określonej czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, przy założeniu że zobowiązania takie podejmowane są w zamian za wynagrodzenie. Szerokie rozumienie tego pojęcia wynika również z tego, iż jest nim każde świadczenie nie stanowiące dostawy towarów w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. W analizowanym stanie faktycznym uiszczona przez Wynajmującego na rzecz Najemcy premia pieniężna, stanowiąca niejako nagrodę za zawarcie umowy najmu nie stanowi - w opinii Wnioskodawcy - wynagrodzenia za świadczenie usług przez Najemcę na rzecz Wynajmującego. Wypłacona Najemcy Premia jest wyłącznie formą nagrody, elementem motywującym, a nie wynagrodzeniem za określone zachowanie Najemcy.

W myśl art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Tak więc na świadczenie może składać się zachowanie polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) lub na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji). Na świadczenie mogą się również jednocześnie składać działanie oraz zaniechanie. Co do zasady każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu lub na zaniechaniu stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W opinii Wnioskodawcy, aby mówić o świadczenia usług, muszą być one odpłatne, albowiem odpłatność jest elementem koniecznym dla powstania obowiązku w podatku od towarów i usług. Należy podkreślić, że pomiędzy świadczeniem usług a otrzymaniem wynagrodzenia powinien istnieć bezpośredni związek. A zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega świadczenie usług za wynagrodzeniem. W analizowanym przypadku należy wyrazić pogląd, zgodnie z którym uiszczona przez Wynajmującego opłata - stanowiąca wyłącznie zachętę do zawarcia Umowy Najmu - nie jest związana z określonym zachowaniem Najemcy, a zatem ze świadczeniem przez niego usług; w opisanej sytuacji nie występuje więc element wzajemności konieczny do uznania, że premia pieniężna jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę. Strony zawartego Porozumienia postanowiły bowiem, że Premia ma stanowić zachętę dla Najemcy zmierzającą do podpisania przez Najemcę z Wynajmującym Umowy Najmu. W związku z otrzymaniem Premii, Najemca nie jest obowiązany do wykonania jakichkolwiek czynności, których beneficjentem byłby Wynajmujący, a kwota Premii stanowi wyłącznie wypełnienie wynegocjowanych między stronami warunków dalszej współpracy na podstawie Umowy Najmu i jako taka jest oderwana od jakichkolwiek świadczeń Najemcy na rzecz Wynajmującego w ramach Umowy Najmu.

Dodatkowo, dla świadczenia usługi w rozumieniu Dyrektywy 2006/112/WE konieczne jest istnienie pomiędzy usługobiorcą oraz usługodawcą stosunku prawnego, w wykonaniu którego następuje świadczenie wzajemne. Bez znaczenia jest przy tym możliwość dochodzenia przez strony związanych z tym stosunkiem roszczeń o wykonanie świadczenia (zgodnie z § 2 ust. 5 Porozumienia, w przypadku rozwiązania Umowy Najmu z winy Najemcy w terminie wcześniejszym niż termin jej wygaśnięcia określony w dniu jej podpisania, Najemca zapłaci Wynajmującemu odszkodowanie w wysokości faktycznie wypłaconej do dnia rozwiązania Umowy Najmu Premii pieniężnej, w terminie 14 dni od daty rozwiązania Umowy Najmu). Wypłacona przez Wynajmującego kwota stanowi wyłącznie pewien element motywacyjny mający skłonić Najemcę do zawarcia Umowy Najmu; jest wyłącznie formą zachęty, a nie wynagrodzenia za określone zachowanie Najemcy.

W analizowanym zakresie należy wskazać również na pogląd wyrażony przez ETS w orzeczeniu z dnia 9 października 2001 r. w sprawie C-409/98 Commisioners of Customs Excise v. Mirror Group plc, zgodnie z którym " (...) Wynajem nieruchomości dla celów art. 13B lit. b szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych zasadniczo oznacza, że właściciel nieruchomości ustanawia na rzecz najemcy w zamian za czynsz i na ustalony okres czasu, prawo do korzystania z jego nieruchomości i z wykluczeniem innych osób. Tak więc to właściciel dokonuje świadczenia usług podlegających opodatkowaniu, najemca zaś w zamian za usługę płaci wynagrodzenie. Zatem osoba, która początkowo nie ma żadnych uprawnień do nieruchomości i która zawiera umowę najmu tej nieruchomości z właściciełem i/lub przyjmuje ofertę wynajmu nieruchomości w zamian za kwotę pieniężną płaconą przez właściciela, nie świadczy usług objętych art. 13B lit. b cytowanym powyżej".

W zakresie wypłaty premii pieniężnej jako mającej związek z czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług należy przytoczyć interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 1 grudnia 2012 r. (sygn. ILPP1/443-1079/09-2/BP), w której stwierdzono: " (...) Okoliczności sprawy wskazują, że uiszczona przez Spółkę jednorazowa opłata, stanowiąca zachętę do zawarcia umowy najmu, nie jest związana z jej określonym zachowaniem, a zatem ze świadczeniem przez nią usług, a zatem w opisanej sytuacji nie występuje element wzajemności, konieczny do uznania, że opłata jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę (...).

Reasumując, otrzymana przez Spółkę jednorazowa opłata nie może być traktowana jako wynagrodzenie za świadczoną usługę, pod warunkiem jednak, że stanowi zachętę do zawarcia umowy najmu, a nie zapłatę za przeprowadzenie prac adaptacyjnych w pomieszczeniach należących do Najemcy. W związku z tym Spółka prawidłowo nie naliczyła od tej opłaty podatku od towarów i usług, a dla jej udokumentowania wystawiła notę obciążeniową.

Ad. 2.

W związku z tym, że otrzymanie przez Najemcę od Wynajmującego Premii nie jest związane z wykonaniem przez Najemcę na rzecz Wynajmującego jakichkolwiek czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do udokumentowania otrzymania tej Premii za pomocą faktury VAT. Tym samym Najemca nie będzie obowiązany do opodatkowania otrzymanej premii stawka podatku od towarów i usług w wysokości 23%. Zgodnie z art. 106 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., podatnicy, o którym mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Dokumentem potwierdzającym fakt otrzymania przez najemcę Premii będzie więc nota obciążeniowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem" podlegają odpłatna towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemajacej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy. Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy jest niejako dopełnieniem art. 7 ust. 1 ustawy i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów, przez co realizowana jest w ten sposób zasada powszechności opodatkowania.

Pojęcie świadczenia składającego się na istotę usługi przedstawione dla potrzeb podatku od towarów i usług jest zgodne z cywilistycznym rozumieniem usługi. Jak wskazuje art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nie czynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Mając na uwadze ogólne reguły konstrukcyjne systemu VAT, wskazać należy iż usługa jest takim świadczeniem, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia odnoszący z niego korzyść. Ponadto świadczenie jest opodatkowane, jeżeli jest odpłatne, czyli odbywa się za wynagrodzeniem. Przy czym musi istnieć związek pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, tj. ze stosunku prawnego musi wynikać korzyść otrzymującego świadczenie i związane z tą korzyścią wynagrodzenie.

Otrzymane wynagrodzenie za świadczenie wzajemne jest ceną sprzedaży. W odniesieniu do art. 29 ust. 1 ustawy stanowi więc kwotę należną od nabywcy z tytułu świadczenia, która to kwota pomniejszona o kwotę należnego podatku stanowi obrót opodatkowany na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zawarł z Wynajmującym Porozumienie w sprawie premii. Najemca wyraził zainteresowanie ofertą Wynajmującego na podpisanie długoterminowej umowy najmu powierzchni znajdującej się w Budynku. Zgodną intencją Stron jest podpisanie długoterminowej umowy najmu dotyczącej powierzchni biurowej budynku. W Porozumieniu Wynajmujący i Najemca postanowili, że Najemca otrzyma kwotę PLN 1 033 454,40 zł netto tytułem premii pieniężnej w związku z zawarciem Umowy Najmu. Premia zostanie zapłacona w czterech równych ratach w ciągu pierwszych 12 miesięcy począwszy od dnia rozpoczęcia najmu. Premia stanowi zachętę Wynajmującego skierowaną do Najemcy, a zmierzającą do podpisania przedmiotowej Umowy Najmu. W związku z otrzymaniem Premii, Najemca nie jest zobowiązany do wykonania jakichkolwiek czynności, których beneficjentem byłby Wynajmujący, a premia pieniężna jest formą zachęty do zawarcia przez Najemcę długoterminowej Umowy Najmu z Wynajmującym. Kwota Premii stanowi wyłącznie wypełnienie wynegocjowanych między Stronami warunków dalszej współpracy na podstawie Umowy Najmu i jako taka jest oderwana od jakichkolwiek świadczeń Najemcy na rzecz Wynajmującego w ramach Umowy Najmu. Warunkiem wypłaty Premii jest podpisanie przez Strony Umowy Najmu.

W zaistniałych okolicznościach podczas negocjacji umowy najmu niezależnie od zawarcia umowy najmu dochodzi do zawiązania innego stosunku zobowiązaniowego, w którym Najemca jest w stanie zaakceptować warunki wynajmującego w zamian za wypłaconą jednorazowo kwotę pieniężną. Wypłacona kwota stanowi pewien element motywacyjny mający skłonić nabywcę do zawarcia długoterminowej umowy najmu. Zatem jest formą zachęcenia Wnioskodawcy do zaakceptowania przedstawionych warunków umowy i w konsekwencji zawarcia umowy najmu.

Należy zwrócić uwagę, że Premia zostanie wypłacona Najemcy, tj. podmiotowi, na rzecz którego będzie świadczona usługa najmu a jej wypłata jest uzależniona jest od podpisania przedmiotowej umowy najmu, gdzie począwszy od dnia rozpoczęcia najmu nastąpi wypłata pierwszej raty. W takiej sytuacji występuje wyraźny związek wypłaconego przez wynajmującego wynagrodzenia za wzajemne zachowanie Najemcy - przyjęcie przez Najemcę proponowanych warunków umowy najmu. Tak więc otrzymana przez Wnioskodawcę kwota od wynajmującego jest związana z jej określonym zachowaniem, a zatem świadczeniem przez niego usługi. Zatem występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

W ocenie tut. Organu w opisanej sprawie występuje oczywisty związek pomiędzy wolą wynajmującego do zawarcia umowy najmu z Najemcą, objawiający się wypłaceniem premii - zachęty, a chęcią Najemcy do zawarcia umowy najmu z wynajmującym na korzystnych warunkach (uwzględniających kwotę jednorazowej premii-zachęty). Należy zauważyć, że brak takiego wzajemnego świadczenia pomiędzy dotychczasowymi kontrahentami mógłby wiązać się dla obu stron transakcji przykładowo z koniecznością ponoszenia dodatkowych kosztów związanych z szukaniem kontrahenta do wynajmu przez wynajmującego oraz szukaniem pomieszczeń do prowadzenia działalności przez Najemcę.

Reasumując przedmiotową czynność - określone zachowanie Wnioskodawcy - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy uznać należy za usługę świadczoną odpłatnie i w związku z tym podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji Wnioskodawca obowiązany będzie zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy do wystawienia faktury VAT ze stawką 23% na podstawi art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

W celu poparcia własnego stanowiska Wnioskodawca przytoczył orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-409/98, z uzasadnienia którego wynika, iż to właściciel (wynajmujący) dokonuje świadczenia usług podlegających opodatkowaniu, najemca zaś w zamian za usługę płaci wynagrodzenie. Zatem osoba, która początkowo nie ma żadnych uprawnień do nieruchomości i która zawiera umowę najmu tej nieruchomości z właścicielem i/lub przyjmuje ofertę wynajmu nieruchomości w zamian za kwotę pieniężną płaconą przez właściciela, nie świadczy usług objętych art. 13B lit. b (zob. pkt 31-32 oraz sentencja pkt 1). W tym samym orzeczeniu TSUE zwraca uwagę, iż osoba, która na początku nie ma żadnych uprawnień do nieruchomości i która zawiera umowę opcyjną dotyczącą wynajmowania tej nieruchomości w zamian za kwotę pieniężną płaconą przez właściciela na warunkach, zgodnie z którymi pieniądze pozostaną na specjalnym rachunku jako zabezpieczenie jej zobowiązań wynikających z umowy opcyjnej, i która następnie wykorzystuje opcję zawartą w tej umowie i przyjmuje ofertę wynajmu nieruchomości w zamian za uwolnienie pieniędzy na jej specjalnym rachunku, w żadnym wypadku nie świadczy usług objętych zakresem art. 13B lit. b szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych (zob. pkt 39 oraz sentencja pkt 2) (tekst jedn.: usług wynajmu lub dzierżawy nieruchomości). Wyrok powyższy dotyczy opodatkowania sumy pieniędzy pozostawionej na specjalnym koncie jako zabezpieczenie zobowiązań wynikających z umowy, która to suma pieniędzy została zwolniona w związku z wykonaniem umowy. Okoliczności takie nie zostały wskazane w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, zatem nie można twierdzić, iż powołane orzeczenie ma zastosowanie w sprawie.

Odnosząc się końcowo do powołanej przez Spółkę interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 grudnia 2009 r. sygn. ILPP1/443-1079/09-2/BP, zgodnie z art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) Minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.