IPPP2/443-594/13-2/MAO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2013 r. (data wpływu 19 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu leasingu pojazdu o przeznaczeniu specjalnym (bankowozu) oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do jego napędu - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 czerwca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu leasingu pojazdu o przeznaczeniu specjalnym (bankowozu) oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do jego napędu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi Kancelarię Notarialną (PKD - 69. 10.Z - działalność prawnicza). Strona jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wykonuje czynności wyłącznie opodatkowane. Do obowiązków Wnioskodawczyni wynikających z ustawy należy pobieranie podatku p.c.c., podatku od spadków i darowizn oraz opłaty sądowej. Zgodnie z obowiązującymi przepisami ma Ona obowiązek uzależnić sporządzenia aktu notarialnego od uprzedniego pobrania należnych podatków, a co za tym idzie w przeważającej większości przypadków podatki i opłaty płacone są gotówką podczas wykonywanej czynności na terenie kancelarii. Oczywistym wg Strony jest, iż klienci nie godzą się na uprzednie wpłacanie przelewem należnych kwot z uwagi na fakt, iż nie zawsze dochodzi do zawarcia aktu notarialnego (Strona zauważa, że osobnym problemem jest tytuł wpłaty). Nadto w ramach obowiązków służbowych Wnioskodawczyni ma powinność w określonych terminach dostarczać odpisy aktów do Sądu wieczystoksięgowego oraz urzędów, w tym też urzędu skarbowego. Niektóre z czynności z uwagi na np. chorobę czy osadzenie w zakładzie karnym zainteresowanego sporządza w miejscu pobytu klienta. Zatem Strona często dokonuje czynności pozą kancelarią u osób chorych, mających trudności z poruszaniem się w ich miejscach pobytu, w tym m.in. w domach opieki czy w szpitalach. W tym celu Strona musi przewieźć do miejsca pobytu klienta projekt aktu i pieczęcie do wydania wypisów, a następnie zawieźć podpisany dokument do kancelarii. Jedynie w tak wyjątkowej sytuacji, akt podpisany może być poza siedzibą kancelarii. Nieprawidłowe zabezpieczenie dokumentu lub pieczęci przy przewożeniu wiąże się z odpowiedzialnością służbową i karną.

Za okres od dnia 1 kwietnia 2012 r. do dnia 24 maja 2013 r. Strona pobrała od klientów łącznie kwotę 3.190.028,02 zł (trzy miliony sto dziewięćdziesiąt tysięcy dwadzieścia osiem złotych i dwa grosze), w tym:

* SiD - 41.786,00 zł (czterdzieści jeden tysięcy siedemset osiemdziesiąt sześć złotych);

* p.c.c. - 1.345.545,41 zł (jeden milion trzysta czterdzieści pięć tysięcy pięćset czterdzieści pięć złotych i czterdzieści jeden groszy;

* opłaty sądowe - 201.339,61 zł (dwieście jeden tysięcy trzysta trzydzieści dziewięć złotych i sześćdziesiąt jeden groszy);

* VAT 262.042,00 zł (dwieście sześćdziesiąt dwa tysiące czterdzieści dwa złote).

W celu zabezpieczenia bezpiecznego i prawidłowego przewożenia pieniędzy, stanowiących podatki pobierane przeze Stronę jako płatnika, Wnioskodawczyni przejęła w kwietniu 2012 r. w leasing od R. S.A. specjalistyczny samochód - bankowóz. Zgodnie z wpisem do dowodu rejestracyjnego samochodu, pojazd marki Volvo XC9O to samochód, który spełnia wymagania określone w art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.). Samochód ten z uwagi na system zabezpieczeń, monitoring oraz przystosowaną do przewożenia dokumentów i pieniędzy przestrzeń oraz specjalistyczny pojemnik służy Wnioskodawczyni do wykonywania obowiązków narzuconych przez Państwo, a wynikających ze specyfiki Jej pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z opisanym stanem faktycznym Wnioskodawczyni może odliczyć 100% VAT z faktur za leasing pojazdu - bankowozu.

2. Czy od zakupionego paliwa na potrzeby eksploatacji powyższego bankowozu jest możliwe odliczenie podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) oraz art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, por 1652) ma Ona prawo do odliczenia podatku VAT z faktur za leasing pojazdu - bankowozu w pełnej wysokości oraz do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do tego samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem określonych kategorii samochodów, regulują przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą nowelizującą, zmienionej ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z nowelizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1456).

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 pkt 5 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy (...) pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy (...).

Jak wynika z art. 3 ust. 6 ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł.

Z powyższych regulacji wynika zatem, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

Ww. załącznik zawiera wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5, gdzie pod poz. 2 wskazano Bankowóz.

W objaśnieniu do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

W świetle art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, iż przewidziany przepisem ww. art. 4 ustawy nowelizującej, zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, dotyczy tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 (tekst jedn.: pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony). Nie dotyczy on zatem pojazdów samochodowych, wymienionych enumeratywnie w ust. 2 art. 3 powyższej ustawy, które mocą tego ustępu zostały wyłączone z regulacji ust. 1 tego artykułu.

A zatem w sytuacji, gdy czynny podatnik podatku od towarów i usług użytkuje dla celów opodatkowanej działalności gospodarczej, w tym również na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, które są wymienione w ww. art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, wówczas zachowuje on prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących nabycie ww. paliw do tych pojazdów samochodowych.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), przez "pojazd specjalny" należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W świetle § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) - dalej rozporządzenie - użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają wartości pieniężne:

W świetle § 1 pkt 15 rozporządzenia, bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

Według § 10 ust. 1 rozporządzenia, wymagania techniczne bankowozów określają załączniki do rozporządzenia:

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi Kancelarię Notarialną. Strona jest czynnym podatnikiem VAT. Wykonuje czynności wyłącznie opodatkowane. Do obowiązków Wnioskodawczyni wynikających z ustawy należy pobieranie podatku p.c.c., podatku od spadków i darowizn oraz opłaty sądowej. Zgodnie z obowiązującymi przepisami ma Ona obowiązek uzależnić sporządzenia aktu notarialnego od uprzedniego pobrania należnych opłat, a co za tym idzie w przeważającej większości przypadków podatki i opłaty płacone są przez klientów kancelarii gotówką. Niektóre z czynności z uwagi na np. chorobę czy osadzenie w zakładzie karnym zainteresowanego sporządza w miejscu pobytu. Dlatego też Strona często dokonuje czynności pozą kancelarią u osób chorych, mających trudności z poruszaniem się w ich miejscach pobytu, w tym m.in. w domach opieki czy w szpitalach. W tym celu Strona musi przewieźć do miejsca pobytu klienta projekt aktu oraz pieczęcie do wydania wypisów, a następnie zawieźć podpisany dokument do kancelarii. Nieprawidłowe zabezpieczenie dokumentu lub pieczęci przy przewożeniu wiąże się z odpowiedzialnością służbową i karną. Za okres od dnia 1 kwietnia 2012 r. do dnia 24 maja 2013 r. Strona pobrała od klientów łącznie kwotę 3.190.028,02 zł. W celu zabezpieczenia bezpiecznego i prawidłowego przewożenia pieniędzy, stanowiących podatki pobierane przeze Stronę jako płatnika, Wnioskodawczyni przejęła w kwietniu 2012 r. w leasing od R. S.A. specjalistyczny samochód - bankowóz. Zgodnie z wpisem do dowodu rejestracyjnego samochodu, pojazd marki Volvo XC9O, to samochód, który spełnia wymagania określone w art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.). Samochód ten z uwagi na system zabezpieczeń, monitoring oraz przystosowaną do przewożenia dokumentów i pieniędzy przestrzeń oraz specjalistyczny pojemnik służy Wnioskodawczyni do wykonywania obowiązków narzuconych przez Państwo, a wynikających ze specyfiki Jej pracy.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii, czy w przypadku nabycia w drodze leasingu, pojazdu typu bankowóz, Stronie wykorzystującej ten pojazd w działalności gospodarczej będzie przysługiwać prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących raty leasingowe oraz zakup paliwa do bankowozu.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przyjmuje się za opisem stanu faktycznego, że samochód będzie spełniał wymagania techniczne określone w załączniku nr 3, 4 lub 5 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że - wbrew stanowisku zawartemu we wniosku - w związku z nabyciem na podstawie umowy leasingu samochodu specjalnego - bankowozu, Wnioskodawczyni nie nabędzie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących raty związane z leasingiem ww. samochodu, jak również prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do jego napędu. Należy bowiem wskazać, że aby móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony związany z leasingiem pojazdu o specjalnym przeznaczeniu i nabyciem paliwa do jego napędu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika, w zakresie której znajduje się przewożenie wartości pieniężnych, w związku z czym wykorzystywanie tego typu pojazdu jest konieczne. Nie jest taką działalnością prowadzenie przez Wnioskodawczynię Kancelarii Notarialnej i to pomimo, że wiąże się z tym konieczność przewożenia wartości pieniężnych. Przewożenie wartości pieniężnych nie stanowi jednak przedmiotu działalności Wnioskodawczyni.

Uwzględniając powyższe, jak również przywołane przepisy prawa stwierdzić należy, że ze względu na to, iż przedmiotowy samochód (bankowóz) będzie, jak wynika ze złożonego wniosku wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, opodatkowanej podatkiem VAT, to będzie Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty związane z leasingiem przedmiotowego samochodu, jednak nie w pełnej wysokości. Prawo to będzie przysługiwało w wysokości 60% kwoty podatku naliczonego określonej w fakturze dokumentującej raty leasingowe, nie więcej niż 6.000 zł łącznie. W konsekwencji nie będzie Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu tego pojazdu.

Reasumując, w związku z nabyciem pojazdu specjalnego - bankowozu, Wnioskodawczyni wykorzystująca ten pojazd w działalności gospodarczej związanej z prowadzeniem Kancelarii Notarialnej, nie może odliczyć podatku VAT w pełnej wysokości wykazanego na fakturach dokumentujących raty leasingowe. Ponadto nie jest możliwe odliczenie podatku VAT od zakupionego paliwa na potrzeby eksploatacji przedmiotowego bankowozu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.