IPPP2/443-55/09-6/PW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2009 r. (data wpływu 19 stycznia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 marca 2009 r. (data wpływu 6 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji dla celów podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 19 stycznia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji dla celów podatku od towarów i usług. Wezwaniem z dnia 19 lutego 2009 r., doręczonym w dniu 24 lutego 2009 r., wezwano Wnioskodawcę do uszczegółowienia opisu stanu faktycznego. Wniosek uzupełniono dnia 3 marca 2009 r. (data wpływu 6 marca 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka N mająca siedzibę na terytorium Niemiec będąca niemieckim podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług na terytorium Niemiec dokonywała w latach 2005-2007 dostaw z terytorium Niemiec na terytorium Polski złomu miedzi na rzecz spółki zarejestrowanej na potrzeby podatku VAT na terytorium Polski (spółki C sp. z o.o.). Dostawy złomu były transportowane przez spółkę C do magazynu, którego część powierzchni była wynajmowana przez wnioskodawcę na podstawie umów składu. Zgodnie z umowami na składowanie strony zastrzegły, iż własność powyższego złomu pozostanie własnością spółki N. Następnie spółka C we własnym imieniu dokonywała sprzedaży złomu miedzi na rzecz spółki K M (podatnika podatku VAT zarejestrowanego na terytorium Polski). Należy zaznaczyć, iż dostawy do magazynu w były dokonywane w związku z realizacją dostaw jedynie na rzecz spółki C Sp. z o.o. i Wnioskodawca na terytorium Polski nie posiadał żadnego wyposażenia oraz personelu. Zarówno odbiór złomu jak i późniejsza realizacja dalszych dostaw na terytorium Polski leżała po stronie spółki C sp. z o.o.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 19 lutego 2009 r. (doręczone w dniu 24 lutego 2009 r.) o sygnaturze wskazanej powyżej, w odniesieniu do pytań o uszczegółowienie opisu stanu faktycznego Spółka dodatkowa wyjaśnia:

Spółka C sp. z o.o. była właścicielem magazynu w, w którym był przechowywany złom miedzi podlegający przywozowi na terytorium Polski.

Spółka C sp. z o.o. odbierała złom miedzi w siedzibie spółki N w Niemczech i dokonywała przywozu miedzi do magazynu. Następnie złom miedzi był dostarczany przez spółkę C spółce KM.

Przeniesienie własności złomu miedzi zgodnie z umową pomiędzy spółką N a spółką C sp. z o.o. następowała z chwilą dokonania zapłaty przez C sp. z o.o. za odebrany złom miedzi z siedziby spółki N w Niemczech.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spółka N miała obowiązek zarejestrowania się do celów podatku od towarów i usług na terytorium Polski.

Zdaniem wnioskodawcy w myśl polskich przepisów podatkowych spółka N z tytułu dokonywanych dostaw na rzecz C nie ma obowiązku rejestrowania się na terytorium Polski dla celów podatku dochodowego od osób prawnych jak i podatku od towarów i usług. Powyższe stanowisko opiera się na następujących przestankach:

Zgodnie z przytoczonym powyżej stanem faktycznym wnioskodawca dokonywał transportu złomu miedzi z terytorium Niemiec na terytorium Polski, gdzie w magazynie dzierżawionym od spółki C następowało wyładowywanie złomu i jego składowanie a następnie jego wywóz do kontrahenta spółki C. Dla ustalenia czy wnioskodawca ma obowiązek zarejestrować się do podatku od towarów i usług istotne jest ustalenie z jakiego rodzaju transakcjami pomiędzy N a spółką C mamy do czynienia. Jest to niezbędne dla dokonania odpowiedniej kwalifikacji powyższych transakcji na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT został wskazany w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej zwana ustawa o podatku VAT), zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

Biorąc pod uwagę stan faktyczny będący przedmiotem wniosku jedynie czynności wymienione w pkt 1 (tj. odpłatna dostawa towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju) oraz wymienione w pkt 4 (tj. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów) mogą wchodzić pod uwagę w trakcie dalszych rozważań. Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów należy zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku VAT rozumieć nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W ust. 2 art. 9 ustawy o podatku VAT wskazano przesłanki podmiotowe jakie muszą być spełnione żeby można traktować daną dostawę za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (wyjątek od powyższej reguły stanowią dostawy nowych środków transportu - ust. 3 art. 9 ustawy o podatku VAT, a mianowicie:

Rozszerzenie powyższej definicji dostaw wewnątrzwspólnotowych zawiera art. 11 ustawy o podatku VAT, zgodnie z którym przez te dostawy należy również rozumieć przemieszczanie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju. Na podstawie przedstawionej powyżej definicji wewnątrzwspólnotowego nabycia można stwierdzić, iż warunkiem koniecznym który musi zostać spełniony żeby można mówić o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów jest przemieszczenie towarów z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego. Musi więc nastąpić fizyczne przemieszczenie towaru pomiędzy terytoriami dwóch państw członkowskich. Natomiast warunek związany z nabyciem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ulega wyłączeniu w przypadku przemieszczania towarów na terytorium Polski przez podatnika podatku od wartości dodanej. Wówczas jednak wymagane jest żeby towary przemieszczone na terytorium Polski służyły temu podatnikowi do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Po analizie powyższej definicji wewnątrzwpólnotowego nabycia towarów, biorąc pod uwagę stan faktyczny objęty niniejszym zapytaniem możemy stwierdzić, iż w przypadku dostaw złomu na terytorium Polski mieliśmy do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów w rozumieniu ustawy o podatku VAT.

Za taką tezą przemawia to, iż został spełniony warunek konieczny tj. towar został przemieszczony z terytorium Niemiec na terytorium Polski. Kwestią do rozważenia pozostaje natomiast kryterium podmiotowe zawarte w przytoczonej powyżej definicji. Ma to istotne znaczenie dla ustalenia kto z tytułu powyższych dostaw jest podatnikiem podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski. Istnieją w związku z tym dwie możliwości: podatnikiem może z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów może być spółka C bądź może nim być spółka N. Ustawodawca bowiem dopuścił możliwość, iż nabywcą towaru może być także podatnik podatku od wartości dodanej (art. 9 ust. 2 pkt 2) bądź też dokonującym przemieszczenia towaru nabytego uprzednio na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski może być podatnik podatku od wartości dodanej. W obydwu wskazanych przypadkach podatnikiem podlegającym opodatkowaniu na terytorium Polski mógłby być więc podmiot zagraniczny (podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT w innym państwie członkowskim). Ze względu na to, iż przedmiotem dostaw na terytorium Polski był złom miedzi, stanowiący własność spółki N jeszcze przed dokonaniem dostaw, wymieniony w art. 9 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku VAT warunek nie został spełniony. Następstwem dostaw na terytorium Polski nie jest bowiem nabycie złomu miedzi. Spółka N nie jest więc nabywcą towaru o którym mowa w art. 9 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku VAT.

W drugim przypadku określonym w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku VAT poza warunkiem przemieszczenia towaru należącego do podatnika podatku od wartości dodanej musi być spełniona również przesłanka zakładająca wykorzystanie tego towaru w ramach czynności wykonywanych przez ten podmiot na terytorium kraju. Czyli towary te powinny po sprowadzeniu na terytorium Polski wykorzystane w ramach czynności określonych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku VAT. Przykładowo towary te po przywozie do Polski mogą zostać przez ten podmiot sprzedane innemu podmiotowi. W przypadku dostaw z terytorium Niemiec złom był zarówno transportowany jak i odbierany w magazynie przez spółkę C, która to spółka dokonywała dalszej sprzedaży na terytorium kraju na rzecz K M. Zdaniem wnioskodawcy istotnym czynnikiem który należy brać pod uwagę jest fakt, iż dostawy do magazynu są związane bezpośrednio z realizacją dostaw na rzecz spółki C. Czynności związane z magazynowaniem mają charakter pomocniczy, gdyż wnioskodawca nie dokonuje żadnych czynności na powyższych towarach, nie posiada bowiem na terytorium Polski personelu ani nie dysponuje wyposażeniem, które mogłoby wskazywać, iż prowadzi na terytorium Polski stałą działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe przesłanki prowadziłyby więc do wniosku, iż spółka N nie wykonuje czynności podlegających opodatkowaniu na terytorium kraju, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku VAT.

Powyższe rozważania prowadzą do konkluzji, iż powyższe dostawy stanowią wewnątrzwpólnotowe nabycia towarów i powinny zostać wykazane przez spółkę C. Jednocześnie wnioskodawca zauważa, iż brak konieczności rejestracji przez spółkę N na terytorium Polski wynika również z treści paragrafu 1 pkt 1 lit. j) Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia podatników niemających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego. Zgodnie z którym obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego nie mają podatnicy nieposiadający na terytorium kraju siedziby lub stałego miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli wykonują na terytorium kraju w szczególności dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca. Na podstawie przepisów powyższego rozporządzenia spółka N podlegałaby zwolnieniu z obowiązku rejestrowania się na terytorium Polski jeżeli spełniałaby następujące przesłanki:

* nie miałaby siedziby bądź stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski oraz

* dokonywałaby min. dostawy towarów na rzecz podatnika zarejestrowanego do podatku VAT na terytorium Polski lub na rzecz osób prawnych niebędacych podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku VAT. W takim przypadku zastosowanie miałyby przepisy art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku VAT. Podatnikiem byłaby więc spółka.

Ponadto, w odpowiedzi na wezwanie z dnia 19 lutego 2009 r. (doręczone w dniu 24 lutego 2009 r.) o sygnaturze wskazanej powyżej, Spółka rozszerzyła własne stanowisko w sprawie w zakresie:

Zdaniem wnioskodawcy przeniesienie własności w opisanym we wniosku stanie faktycznym nie ma istotnego znaczenia z następujących powodów. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Ustawodawca uzależnia więc wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w szczególności od nabycia przez nabywcę prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Powyższe pojęcie nie jest pojęciem tożsamym z nabyciem własności w znaczeniu cywilistycznym. Zdaniem autorów Komentarza do VAT (A. B, R. K) nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel należy rozumieć jako możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Również w interpretacji indywidualnej z dnia 6 listopada 2008 r. (sygnatura nr IPPP2/443-1291/08-2/AS) Minister Finansów wyraził podobne stanowisko a mianowicie: "Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, iż Spółka w związku z planowaną działalnością zamierza dokonywać zakupów towarów od dostawców z innych krajów członkowskich Unii Europejskiej za pośrednictwem magazynu Spółki znajdującego się w zakładzie Spółki na terytorium Polski. W momencie dostarczenia towarów do magazynu Spółka uzyskuje nad nimi ekonomiczne władztwo, tzn. towary są przeznaczone dla jej wyłącznego użytku i mogą zostać pobrane przez Spółkę w każdym momencie, zależnie od jej zapotrzebowania, co oznacza, iż już w momencie dostawy towarów do magazynu Spółka uzyskuje prawo do dysponowania nimi jak właściciel", pomimo, iż prawo własności w znaczeniu cywilistycznym przechodzi na Spółkę w momencie pobrania komponentów z magazynu. Kontrahenci Spółki są podatnikami podatku od wartości dodanej zarejestrowanymi w innych krajach członkowskich Unii Europejskiej."

W stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku o interpretację spółka Sp. z o.o. od chwili odebrania złomu miedzi w Niemczech dysponowała nim i to ona faktycznie decydowała o dalszym wydaniu złomu miedzi innemu podmiotowi na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.