IPPP2/443-544/12-2/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2012 r. (data wpływu 11 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w związku ze sprzedażą używanego samochodu osobowego stanowiącego środek trwały - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 czerwca 2012 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w związku ze sprzedażą używanego samochodu osobowego stanowiącego środek trwały.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie ubezpieczeń na życie (PKD 6511Z). Dodatkowo Wnioskodawca osiąga niewielkie przychody z wynajmu powierzchni biurowej na potrzeby działalności gospodarczej (400 zł miesięcznie). Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego VAT (zwolnienie na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług). Obroty z wynajmu nie przekraczają obowiązkowych limitów podatku VAT określonych w art. 113 ww. ustawy.

Wnioskodawca w sierpniu 2008 r. dokonał sprzedaży samochodu osobowego stanowiącego środek trwały. Sprzedaż ta korzystała ze zwolnienia z podatku VAT (samochód użytkowany dłużej niż 6 miesięcy, przy nabyciu którego nie dokonano odliczenia VAT).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w związku ze sprzedażą samochodu osobowego straciło prawo do zwolnienia z VAT, a od tego momentu usługi najmu powinny być opodatkowane stawką podstawową podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 113 ust. 13 zwolnień, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

Samochody osobowe nie są uznawane za towary akcyzowe, choć w pewnych warunkach ich sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Zgodnie z art. 80 ust. 1 - ustawy z dn. 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym akcyzie podlegają samochody osobowe niezarejestrowane na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

W omawianej sytuacji sprzedaż samochodu osobowego nie podlegała więc opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Samochód nie stanowił też nowego środka transportu w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z przytoczoną argumentacją Towarzystwo stoi na stanowisku, iż fakt sprzedaży samochodu osobowego nie powodował utraty prawa do zwolnienia z podatku VAT. Zdaniem Wnioskodawcy może on nadal korzystać ze zwolnienia do momentu przekroczenia obowiązujących limitów z przychodów innych niż sprzedaż ubezpieczeń na życie. Tak więc przychody z tytułu najmu nadal będą korzystały ze zwolnienia z podatku VAT (do wysokości limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotowej sprawie mają zastosowanie przepisy ustawy z dn. 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wg stanu prawnego obowiązującego w 2008 r.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W świetle art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5. Art. 113 ust. 5 ww. ustawy stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (...).

Jak wynika z art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może dopiero po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Na mocy art. 113 ust. 13 ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 tej ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Mając na uwadze art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy, stwierdzić należy, iż podatnicy dokonujący dostawy towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, niezależnie od wielkości obrotów.

Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów, nawet w przypadku obrotów nieprzekraczających kwoty limitu określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, są podatnikami tego podatku i stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 ustawy, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług.

Zgodnie bowiem z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3. W myśl art. 96 ust. 3 tej ustawy, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne. Zgodnie z art. 96 ust. 4 ww. ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

Stosownie do art. 96 ust. 5 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

Przepis ustępu 4 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Stosownie do art. 43 ust. 2 ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się:

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie ubezpieczeń na życie oraz dodatkowo osiąga niewielkie przychody z wynajmu powierzchni biurowej na potrzeby działalności gospodarczej (400 zł miesięcznie). Towarzystwo korzysta ze zwolnienia podmiotowego VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Obroty z wynajmu nie przekraczają obowiązkowych limitów podatku VAT określonych w art. 113 ww. ustawy.

Towarzystwo w sierpniu 2008 r. dokonało sprzedaży samochodu osobowego stanowiącego środek trwały. Sprzedaż ta korzystała ze zwolnienia z podatku VAT, gdyż samochód był użytkowany dłużej niż 6 miesięcy, a przy jego nabyciu nie dokonano odliczenia VAT.

W przedmiotowej sprawie należy mieć przede wszystkim na względzie art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT w powiązaniu z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 z późn. zm.), zgodnie z którym za wyroby akcyzowe należy uznać wyroby podlegające akcyzie określone w załączniku nr 1 do ustawy, gdzie w poz. 59 zostały wymienione samochody osobowe - pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż objęte pozycja 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi. Z kolei w art. 80 ust. 1 i 2 ustawy określono, iż akcyzie podlegają samochody osobowe niezarejestrowane na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Podatnikami akcyzy od samochodów są:

* podmioty dokonujące każdej sprzedaży samochodu osobowego przed pierwszą jego rejestracją na terytorium kraju;

* importerzy i podmioty dokonujące nabycia wewnątrzwspólnotowego.

Wnioskodawca sprzedał samochód osobowy, który to towar - mając na uwadze literalne brzmienie art. 2 pkt 1 w związku z poz. 59 zał. nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym, jest wyrobem akcyzowym i podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. W takim przypadku podmiot dokonujący sprzedaży samochodów osobowych traci zwolnienie podmiotowe pomimo, że na kolejnym etapie obrotu nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym.

Zatem mając na uwadze wskazany wyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o VAT oraz przedstawione we wniosku okoliczności stwierdzić należy, że w związku z dokonaną sprzedażą samochodu osobowego, wykorzystywanego w prowadzonej działalności, będącego wyrobem akcyzowym w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, Wnioskodawca utracił zwolnienie określone w art. 113 ust. 1 ustawy.

Na powyższą ocenę nie ma wpływu fakt, iż na etapie przedmiotowej sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę nie wystąpił obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym.

W konsekwencji powyższego Wnioskodawca był zobowiązany zgodnie z art. 96 ust. 5 pkt 2 ustawy do dokonania rejestracji jako czynny podatnik podatku VAT przed dniem dostawy przedmiotowego samochodu i rozliczania podatku od towarów i usług w składanych deklaracjach dla tego podatku. Przepisy ustawy jak i rozporządzeń w stosunku do usług najmu lokalu na cele użytkowe nie przewidują zwolnienia z podatku a także stawek obniżonych, tym samym Wnioskodawca w deklaracji dla podatku VAT winien wykazać przedmiotową sprzedaż usług jako opodatkowaną wg stawki podstawowej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.